Απόμεινε το κουρτινάκι, να μαρτυρά την τόσο παρούσα Απουσία.
Λόγος στην Ε΄ Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής
-
Του Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. ΔαμασκηνούΧαρὰ καὶ ἀνυπομονησία
αἰσθάνονται οἱ ταξιδιῶτες ὅταν, μετὰ ἀπὸ ἕνα πολυήμερο ταξίδι, ἀντικρίζουν
ἀπὸ ...
Πριν από 25 δευτερόλεπτα
2 σχόλια:
Έχετε δίκιο ο "άχρονος χρόνος" που θα μετρήσει μόνον και θα γίνει χρονικός όταν ξεκινήσει και πάλι η ζωή. Η μυρουδιά του θανάτου, η ερημία, τα τρωκτικά αλλά η φωνή ενός παιδιού είναι μια επανάσταση στο σφραγισμένο παράθυρο. Δεν αντέχεται ο θάνατος ακόμα και αν ορθώνεται μπροστά σου με ένα ρημαγμένο παρεθύρι
Αχ, αυτά τα Παράθυρα. Τελικά δεν μπορώ να καταλάβω ακόμη (γι' αυτό και ο σχετικός μου τίτλος), αν είναι είσοδοι ή έξοδοι. Εξαρτάται από ποιά πλευρά τους στέκεσαι και τα κοιτάς ή πού βρίσκεται: Έξω απ' τόν θάνατο ή από τη μέσα την πλευρά του; Πάντα με συγκινούσαν τα κλειστά Παράθυρα έως πόρωσης, έως έμμονης ιδέας. Ευτυχώς, με τη φωτογραφική, κάτι μπορούμε να διασώσουμε... Κάτι λίγο και μικρό... Λέω, κάτι... Λέω... Ευχαριστώ, Χαράλαμπες, για το ποιητικό σου σχόλιο!..
Δημοσίευση σχολίου