Οι δυο ταχύτητες ανθρώπων στη Νότιο Αφρική είναι γεγονός αποτρόπαιο, αλλά πραγματικό και μάλλον μια κατάσταση δεδομένη πλέον. Οι Έγχρωμοι στα γκέτο τους, παρότι πρόκειται για τη συντριπτική πλειοψηφία. Οι δε Λευκοί (20%), δυναμικοί κ' επικυρίαρχοι σε κάθε περίπτωση, στα δικά τους κλουβιά περίκλειστοι και προφυλασσόμενοι ολοένα. Έχουν δηλαδή και αυτοί (κυρίως αυτοί) τα "γκέτο" τους. Τεράστιους δηλαδή χώρους, μαγαζιά συστεγαζόμενα τύπου Mall, μικρούς πολυτελείς συνοικισμούς με διόδια, φυλάκια, φύλακες, όπου αναπτύσσεται κανονικά (;) η καθημερινή τους ζωή, χλιδάτη και ξέγνοιαστη εν πολλοίς. Έξω, οι πάντες Λευκοί μέσα σε καλά αυτοκίνητα, συχνότατα με αλεξίσφαιρα τζάμια, για τον φόβο των Ιουδαίων (συγνώμη, εννοώ των... Μαύρων). Παραέξω, τα κάθε λογής Σοβέτο (βλ. προηγούμενη ανάρτηση εδώ), με τα χαμόσπιτα της φτωχολογιάς, τις παράγκες των διακρίσεων ή τα τσιγγόσπιτα της προ-επ-ανάστασης...Οι παραπάνω φωτογραφίες προέρχονται από ένα πανάκριβο στέκι "φυσιολογικής" ζωής των Λευκών του Γιοχάνεσμπουργκ. Οι πέντε πρώτες από το παμμέγιστο και πολυδαίδαλο οικοδόμημα Eastgate Shopping Centre. Διάλεξα τις ενδεικτικότερες και για όλα τα γούστα των Χλωμών Ανθρώπων, ημών δηλαδή των λεγόμενων Λευκών: Τον άντρα, τη γυναίκα, το παιδί, το σπίτι μας.
Έξω, οι "εγκληματίες" Μαύροι... Μέσα, η ζωή συνεχίζεται... Παραμέσα, η ψυχή ξεψυχισμένη...
6 σχόλια:
Άδικο...
νίκο,Ανάλογα με το ήθος του ο καθενας το βλέπει όπως θέλει.
Πράγματι, άδικα και απάνθρωπα κατεστημένα σε εκείνες τις χώρες. Ἀλλοι στα σαλόνια και άλλοι...
Θρασύβουλε, μα πού χάθηκες;
Ομολογώ πως μου είναι παντελώς ακατανόητα όλα αυτά, αλλά παντελώς...
Καλό Σαββατόβραδο και μια ωραίο Κυριακή σαν κάθε Κυριακή!
@ Βασιλική Ν.
Αν αυτά που μεταφέρω ως ακοές λίγο παραπάνω σού είναι "παντελώς ακατανόητα", όπως λες, φαντάσου λοιπόν πόσο μακρινή και αλλόκοτη για τον ανθρωπιστικό πολιτισμό μας είναι η "πραγματική πραγματικότητα" των αφρικάνικων (και όχι μόνον) σκυφτών εκείνων τόπων.
Μακρινά όλα ετούτα για εμάς, οι οποίοι περιπίπτουμε συνήθως στην παγίδα των εν ελευθερία και δημοκρατία καθημερινών, λησμονώντας συχνά ή αγνοώντας ότι κάποια συνήθη για εμάς δεδομένα (κάποτε κουραστικά και αγχοτικά), γι' άλλους είναι μια υπέρτατη και απόκοσμη πολυτέλεια...
Μήπως, φίλη μου, δεν πρέπει τόσο πια να μεμψιμοιρούμε και να σιχτιρίζουμε τα ημέτερα;
Καλημέρα Κυριακή, έστω και συννεφιασμένη! Καλή είναι!
απανωτές γροθιές στο στομάχι αυτά που διάβασα..
και ο συνδυασμός με τις φωτογραφίες καίριος..
κρατώ την τελευταία φράση: "..Παραμέσα, η ψυχή ξεψυχισμένη.."
..καληνύχτα..
Υ.Γ: θα περνάω πιο συχνά από εδώ με μεγάλη μου χαρά.
@ Μπρουχίτα,
ευχαριστούμε για την επίσκεψη. Χαρά μάς δίνουν οι νέοι φίλοι, που προστίθενται στους παλαιότερους, συνεισφέροντας με τη θετική τους ενέργεια και σκέψη!
Στ' αλήθεια, απρόσμενες εμπειρίες στη Ν. Αφρική, από τα πλέον εξελιγμένα (κατά τα άλλα) κράτη της ηπείρου αυτής.
Και αν συμβαίνουν όλ' αυτά εδώ στον πολιτισμό, φαντάσου τι γίνεται στ' άλλα ολόμαυρα (με κάθε έννοια) κράτη, άμοιρα και καταφρονεμένα στην παρασκιά της Ιστορίας και των μεγάλων Δυνάμεων...
Καλημέρα και δύναμη!
Δημοσίευση σχολίου