© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!

Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 2008

Εικόνες μιας αλκυονίδας βόλτας

Αλκυονίδες ώρες περνάμε αυτές τις μέρες στο νησί μας. Ως εκ τούτου βρήκαμε την ευκαιρία με τη Φωτεινή να πραγματοποιήσουμε χθες την καθιερωμένη πεζοπορία μας με πλούσιο και άπλετο ήλιο, με φως άκρως ελληνικό και πανεύοσμο, μέσα σ' ένα περιβάλλον που βιώνει άνοιξη, αν και στο μέσο του φετινού Χειμώνα. Η διαστροφή της φωτογραφικής μηχανής εκ των ων ουκ άνευ. Εξ ου και οι παρακάτω στιγμές, για του λόγου το αληθές.

Τα μικρά ανθάκια του καταπράσινου περιβάλλοντός μας σ' αιφνίδια έξαρση επιδεικνύουν τα κάλλη τους!

Τ' ανθάκια της φτωχής και αμελητέας (κατά τα άλλα) αγγουρίτσας έχουν φορέσει το γαλαζομπλε ένδυμα και πίνουν ήδη ήλιο!


Το λουλουδάκι ετούτο, ολόμονο μέσα στον πράσινο τάπητα, "τα δίνει όλα" και προκαλεί την προσοχή μας με το λεπτεπίλεπτο της παρουσίας του!

Ξέρετε πόσο μικρό είναι αυτό το κιτρινάκι; Γύρω στον έναν πόντο. Κι όμως δεν το βάζει κάτω. Προσφέρει ό,τι μπορεί. Απαιτεί από τη ζωή ό,τι τού αναλογεί!


Στα ηλεκτρικά σύρματα λιάζονται κάμποσα περιστέρια, ανέμελα κι ελεύθερα! Πόσοι από εμάς θα επιθυμούσαν τον ησυχασμό τους!


Στο μεταξύ, εμείς μαζεύουμε από τους κατάφυτους όχθους των δρόμων που διαβαίνουμε (άκουσον, άκουσον!!!) σπαράγγια, με απώτερο στόχο μιαν ομελέτα! Θαυμάζουμε διαρκώς: Τόσο νωρίς τα σπαράγγια εφέτος! Μια πρώτη ομελέτα με σπαράγγια φάγαμε πάντως πολύ νωρίτερα, πριν από ένα μήνα!!!


Παρακάτω συναντάμε έναν αφοσιωμένο βοσκό επί το έργον, τον κυρ Πέτρο, με τον οποίον ανταλλάσσουμε θερμές καλημέρες και ευχές για το καλό του νέου χρόνου.


Στη συνέχεια περνάμε μπροστά από το αγροτόσπιτο του κυρ Αντώνη. Στην πόρτα ο σκύλος του δεν πτοείται, μήτε καθόλου ανησυχεί με την παρουσία ξένων! Έχει μάλλον καταβληθεί από εντονότατη νωχέλεια, λόγω του ήδη καυτού ήλιου! Οπότε, τι να μάς γαυγίζει τώρα;


Ο κυρ Αντώνης, φιλόξενος ανέκαθεν και γαλαντόμος όσο δεν παίρνει άλλο, θέλει να μάς ευχαριστήσει. Επιθυμεί να μάς φιλέψει -λέει- ολόφρεσκα αυγά απ' τις κότες του. Εμείς, έχοντας ήδη σχεδιάσει την ομελέτα με σπαράγγια, το θεωρούμε λαχείο και, όπως καταλαβαίνετε, δεν λέμε όχι!


Από την παραγωγή, λοιπόν, στην κατανάλωση! Ιδού, η εκτέλεση του σχεδιασθέντος φαγητού, επί του πιάτου: Σπαράγγια σύν αυγούλια συν τυρό φέτα, ίσον η λιχουδευτή αυτή ομελετίτσα, που ήδη βλέπετε! Και φετινό κρασί απ' του Νιόνιου, του γείτονα. Στην υγειά σας!!!

23 σχόλια:

Nefelli είπε...

Καλησπέρα αγαπητέ π.κ.,
χαμογελώ γιατί μοιραζόμαστε τον ίδιο ήλιο, τα ίδια βήματα, τις ίδιες μυρωδιές, μπορεί να έχουμε φάει και αυγουλάκι απο την ίδια κοτούλα... και όπως λέει και ένας διαδυκτιακός μου φίλος, "όλη η Ελλάδα, 2 τσιγάρα δρόμος" , Βανάτο-πόλη 4 χλμ κι έμελλε να σου λέω καλημέρα - καλησπέρα, πατώντας πλήκτρα.
Είναι αστείο και ταυτόχρονα τραγικό
αν σκεφτώ τη ρεαλιστικότητα του γεγονότος αυτού.
Και για να μην περιαυτολογήσω με την στημένη περιπολοκότητα της καθημερινότητας μου, απο την αναφορά σου στην όμορφη αλκυονίδα μέρα που έιχαμε στον τόπο μας, σχολιάζω το ότι ο άνθρωπος, με καθαρή καρδιά, χρειάζεται ελάχιστα για να νιώσει ευτυχισμένος.
Να είσαι πάντα καλά, εσύ και η οικογένεια σου να μας θυμίζετε πως μια όμορφη μέρα, μ' ένα μπλε ανθό αγγουρίτσας, μερικά σπαράγγια, περιστέρια στα σύρματα, μια ομελέτα και κρασί του γείτονα Νιόνιου, η ζωή μας γίνεται όμορφη.
Τους χαιρετισμούς μου στην Φωτεινή.
Καλό απόγευμα

Ανώνυμος είπε...

ΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΛΟΓΟΚΛΟΠΗΣ


Στο βιβλίο του Χάρη Βλαβιανού “Ποιον αφορά η ποίηση;” (Πόλις, 2007, σ. 14) διάβασα τα εξής:

“η ποίηση συρρικνώνεται σ’ ένα κλειστό σύμπαν· και, καθώς δεν αποτελεί πια κυρίαρχο ρεύμα της λογοτεχνικής παραγωγής, καταντάει μια εξειδικευμένη ενασχόληση μίας σχετικά μικρής και απομονωμένης «αδελφότητας» αφοσιωμένων ζηλωτών. Ελάχιστη από τη φρενιτιώδη δραστηριότητα που προϋποθέτει, υπερβαίνει τα όρια της κλειστής ομάδας. Οι ποιητές, βέβαια, ως πνευματική κατηγορία, δεν έχουν χάσει ολότελα το κύρος τους· σαν ιερείς σε μία πόλη αγνωστικιστών, απολαμβάνουν ακόμη μιας κάποιας υπόληψης. Αλλά σαν αυτόνομοι καλλιτέχνες είναι σχεδόν αόρατοι.

Αυτό που εκπλήσσει βέβαια, είναι πως η ποίηση υποχωρεί την ίδια στιγμή που εκδοτικά ανθεί. Ποτέ στο παρελθόν δεν κυκλοφορούσαν τόσες ποιητικές συλλογές, τόσες πολλές ανθολογίες ή φιλολογικά περιοδικά.”


Πρόκειται για μετάφραση των πρώτων παραγράφων από το πολύ γνωστό δοκίμιο “Can Poetry Matter?” (Graywolf Press, 1992) του Αμερικανού ποιητή Dana Gioia. Να το πρωτότυπο:

“American poetry now belongs to a subculture. No longer part of the mainstream of artistic and intellectual life, it has become the specialized occupation of a relatively small and isolated group. Little of the frenetic activity it generates ever reaches outside that closed group. As a class poets are not without cultural status. Like priests in a town of agnostics, they still command a certain residual prestige. But as individual artists they are almost invisible.


What makes the situation of contemporary poets particularly surprising is that it comes at a moment of unprecedented expansion for the art. There have never before been so many new books of poetry published, so many anthologies or literary magazines.”


Το πλήρες κείμενο του Gioia υπάρχει στο site του:

http://www.danagioia.net/essays/ecpm.htm


Το προιόν αυτής της λογοκλοπής ο Χ.Β. το είχε δημοσιεύσει αρχικά στα “Νέα”:

http://www.tanea.gr/Article.aspx?d=19970624&nid=3968881


Παύλος Θεοδωρόπουλος

Φοιτητής

Σικάγο, ΗΠΑ

kwstask είπε...

Τυχερε!Και εμεις εδω πηζουμε στην παλιοαθηνα!.....Υστ:Και εμενα μου αρεσουν τα σπαραγγια και σκετα και ομελετα.

RedHat είπε...

Καλησπέρα.Μετα απο εναν τέτοιο περίπατο αυτη η ομελέτα.....θαύμα.
Και με φετεινο κρασί!Τα απλά πράγματα ειναι που κάνουν την διαφορά.Να ειστε καλά.

θλιμμένος μπούφος είπε...

Τι ωραία αυτή η ανάρτηση, σαν παραμύθι... Ελπίζω να ήταν εύγευστη η ομελέτα. Όσο για τα λουλουδάκια, είναι μόνο ένα δείγμα του μεγαλείου που αφήνουμε απαρατήρητο, ζώντας έντονα την καθημερινότητα. Να ΄ταν μονάχα και άνοιξη...:(((

P. Kapodistrias είπε...

@ Kwstask,
Πέρασε μέσα, πάρε καρέκλα να φάμε την ομελέτα και να πιούμε κι ένα ποτηράκι, με την ευκαιρία του ερχομού σου!

P. Kapodistrias είπε...

@ Redhat,
Το αυτό ισχύει και δι' υμάς Κόκκινο Καπέλο!
Περάστε παρακαλώ! Όλοι οι καλοί χωράνε!

P. Kapodistrias είπε...

@ Νίκο μου,
τώρα που έφυγες εσύ, είπαμε να πάρουμε τα βουνά. Αλλά δεν το μετανιώσαμε. Περνάμε καλά! Be happy!!!

P. Kapodistrias είπε...

Νύξη στο περί Βλαβιανού παραπάνω δημοσίευμα Φοιτητή:

Τι υπόθεση κι αυτή... Έχει και η νεοελληνική ποίηση Ζαχόπουλους, ως φαίνεται...
Δεν το περίμενα, ομολογουμένως...
Ή, μήπως, έπρεπε να το περιμένω;;;;
Για φαντάσου...

P. Kapodistrias είπε...

@ Nefeli,
ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

Επίτρεψέ μου να καταθέσω αυτό που τώρα μόλις σκέπτομαι για σένα: Γράφεις πολύ όμορφα, με πηγαία συγκίνηση και συναίσθημα! Θεωρώ, ότι το Ιστολογείν θα σε βοηθήσει προς τούτο, διότι αποτελεί μια πρώτης τάξεως και πρωτότυπη ευκαιρία ορθανοίγματος των μυστικών δυνατοτήτων σου, οι οποίες, εν εναντία περιπτώσει, θα παρέμεναν στην αφάνεια ή και στη σιωπή τους. Τώρα όμως, ετοιμάζοντας κείμενα προς δημοσιοποίηση, γίνεσαι αυστηρότερη με τον εαυτό σου και δημιουργείς παράλληλα ένα ιδιότυπο αρχείο κειμενικών ασκήσεών σου, τα οποία δεν ξέρεις πού μπορεί να σε φέρουν ως προς την Τέχνη του Λόγου!
Θα σε "παρακολουθώ" και ως προς αυτό. Καλή συνέχεια!!!

nightwhisper είπε...

Στην υγειά σας αγαπητέ π.κ. Βολτάραμε μαζί σας στα χρώματα, στα αρώματα, στις γεύσεις... Και πόσο ανάγκη το είχα εδώ που βρίσκομαι αυτή τη στιγμή! Καλή μας χρονιά.

P. Kapodistrias είπε...

@ NightWhisper,
καλώς όρισες στον ηλεκτρονικό μας τόπο. Πάντα καλοδεχούμενος!!!
Αντεύχομαι για μια χρονιά με ζωοποιά χρώματα και αρώματα!

Μα πού βρίσκεσαι;

kiki είπε...

Σπαράγγια από τώρα! Έμεινα με ανοιχτό στόμα που τα είδα! Σε λίγο θα δούμε και κουρκουτσέλια λες;

Μπάμπης Πυλαρινός είπε...

Μ' άρεσε πολύ αυτή η αναρτήση.Άμεση, ταπεινή,ζεστή, πολύτιμη.Καλή συνέχεια.

P. Kapodistrias είπε...

Ναι, Κική! Σπαράγγια προ μηνός και βάλε. Από τα μέσα του Νοεμβρίου! Απίστευτο κι όμως πραγματικό!
Καλημέρα, καλή δύναμη στο "ίδρυμα"!!! Χε, χε!!!

P. Kapodistrias είπε...

Φίλε Μπάμπη, σ' ευχαριστώ!
Νομίζω ναι, αφού το λέτε και όλοι, πως είναι καλή αυτή η ανάρτηση, διότι μάλλον αναδεικνύει τη μεγαλοσύνη των παραμελημένων (σήμερα) καθημερινών πραγμάτων του βίου μας.
Καλημέρα!

P. Kapodistrias είπε...

Κάτι έκτακτο: Παρακαλώ όλους τους φίλους να κάνουμε όλοι μια συσπείρωση ευχών και προσευχών για τη μικρή Λυδία, που αυτή τη στιγμή δοκιμάζεται για μιαν επιπλέον φορά!...
Ωστε και αυτή να καταφέρει να δει από εδώ και πέρα χιλιάδες αλκυονίδες μέρες και άλλες τόσες χαρούμενες βόλτες!

Alkyoni είπε...

στη μικρή Λυδία σας "είδα" πέρασα να δω και το "σπιτικό" σας να πω μια καλημέρα
Αλκυονίδες μέρες ε;
:)

P. Kapodistrias είπε...

Αλκυόνη, καλημέρα!
Καλώς μπήκες στο σπιτικό μας, έστω και μέσω του προβλήματος της Λυδίας, για την οποία δεν παύουμε να ελπίζουμε και να προσευχόμαστε ολοένα!
Πέρασα εν τω μεταξύ και από το δικό σου "συγκρότημα μπλογκόσπιτων", άφησα διαπιστευτήρια, αλλά δεν έχω τώρα τον χρόνο να μείνω περισσότερο (εργασία γαρ). Θα ξανάρθω πάντως. Καλημέρα!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Μακάρι το Λυδιάκι ΜΑΣ, να σταθεί τυχερό και να τύχει όλων των απολαύσεων που ο Πανάγαθος απλόχερα μας προσφέρει!!

π.κ. ΜΟΥ... την καταχάρηκα τη βολτα σας...την καταζήλεψα όμως την ομελέτα...δεν άντεξα η γυναίκα...το είπα.
;-))
Στην τρίτη φωτο οι ανεμώνα...είναι από τα αγαπημένα μου λουλούδια. ΄Εχω στο εξοχικό της Γλαρούπολης (απέναντί σας στην Ηλεία), χιλιάδες...γεμάτο το κτήμα...
΄Εφερα και στην Αθήνα σε ζαρντινιέρα και τώρα που το θυμήθηκα να κοιτάξω αν φέτος άνθισαν.

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα και απο εμένα.
Τη Λυδία τη γνώρισα πριν μερικές μέρες και μέχρι αυτή τη στιγμη δεν σταματώ να τη σκέφτομαι.Περιμένω κι εγώ όπως όλοι μας, εναγωνίως νέα της.
Χθές παρακάλεσα τον Άγιο μας να είναι μαζί της στο χειρουργείο και άναψα μια λαμπάδα (κατα προσσέγγιση στο ύψος της).Παράλληλα βλέπω στο blog της και ΝΑΙΙΙΙ είναι καλά. Το πρώτο αισόδοξο μύνημα ήρθε.
Δόξασι ο Θεός ....
Καλό απόγευμα

Αθηνά είπε...

Κι εγώ στης Λυδίας σας γνώρισα. Με συγκίνησε το "αλλήλων τα βάρη βαστάζετε" που γράψατε... Σας ευχαριστούμε που ενώσατε τις προσευχές με όλους μας... Κι Εκείνος φαίνεται πως μας άκουσε :-)

P. Kapodistrias είπε...

@ Κυρά των Γλάρων,
Νεφέλη,
Αθηνά,
ευχαριστώ για τον ερχομό σας, έστω και με την ευκαιρία της περιπέτειας της Λυδίας. Όλοι έχουμε παροξυσμό ανησυχίας και ταυτόχρονα ελπίδας ετούτη τη στιγμή.
Μόλις γυρίσαμε (με τη συντρόφισσα Φωτεινή)από μιαν ακόμη ηλιοπερίχυτη απογευματινή βόλτα (5,5 χιλιομέτρων, σημειωτέον) στους διπλανούς μας λόφους, ετοιμάζω μάλιστα από αυτήν νεότερες φωτό για δημοσιοποίηση.
Καθ' όλη αυτή την οδοιπορία η σκέψη μας ήταν δίπλα στο κρεβατάκι της, την ευλογούσα μάλιστα νοερά, αναμένοντας ό,τι το καλύτερο!

Να είσθε κι εσείς καλά!

Οι πιο αναγνώστες μας Αναγνώστες

Related Posts with Thumbnails