Μια χειμωνιάτικη έξοδος -σαν τη σημερινή- στη θάλασσα (πρόκειται για μια πολύβουη πλαζ, έως κορεσμού ή και αηδίας, κατά τους καλοκαιρινούς μήνες) αποκαλύπτει μοναχικότητες εξαιρετικές. Ο φωτογραφικός μου φακός, ανά χείρας πάντοτε δια παν ενδεχόμενο, αποδεικνύεται μάρτυρας αψευδής της περιρρέουσας ερημιάς.Η σχεδόν παντελής απουσία των ανθρώπων, τα μοναχικά παρατηρητήρια στην απελπισία τους, τα λιγοστά δέντρα των άμμων με ριγμένα τα φύλλα και την διάθεση, ορισμένα πλεούμενα αποσυρμένα πένθιμα, το χορταριασμένο παγκάκι στη θλίψη του, τα παρήγορα παιχνίδια του σκύλου πίσω απ' τ' αφεντικό του, κάνουν (ευτυχώς για μένα) πιο ευδιάκριτες τις ήρεμες φωνές των κυματισμών, ο δε ήλιος του απομεσήμερου αναζητά τις γνώριμες θερινές παρουσίες, για να παρηγορηθεί κι αυτός.
10 σχόλια:
Καλημέρα, σ΄ευχαριστώ για το ποίημα! Πλουσιοπάροχα λιτές μοναχικότητες μας απομακρύνουν από την γυαλιστερή φτώχεια των έρημων πληθών!
(άνοιξα και έτερο μπλόγκ με λόγια: τους φτωχούς κι αγριεμένους συγγενείς των υπέμετρα πλούσιων τόσο σε νοήματα όσο και ομορφιά χρωμάτων!
http://lexipenia.blogspot.com)
Υπέροχα εύγλωττες οι μοναχικότητες. Και ώραίες φωτογραφίες, το χορταριασμένο παγκάκι, η ησυχασμένη απο τις ορδές παραλία, ο άνθρωπος με το σκύλο δίπλα στο γαλανό κύμα. Στιγμές ονειρεμένες
μαγικά δεσμευμένες
απο το δικό σου το φακό!
Ευχαριστώ
@ Ηλιογράφε, καλώς ήρθες!
Μού άρεσε που προσέλαβες και τις σημερινές μοναχικότητες του Ιστολογίου μου.
Η ερημιά δεν είναι πάντα κακή, τουναντίον.
Πέρασα από το νέο σου μπλογκόσπιτο και σού άφησα το κατιτίς. Καλοτάξιδος!
Μαρίνα,
ευχαριστώ για την πρώτη αυτή επίσκεψη και που βρήκες εύγλωττες τις μοναχικές στιχμές που αποτύπωσα.
Καλή δύναμη να έχεις κι εσύ. Θα σ' επισκεφτώ σύντομα.
Καλό απόγευμα!
Πολυ ωραίες και μοναχικές οι φωτό σε όλες τις μοναχικοτητες!
Καλησπέρα....
και αυτή τη φορά σεργιανίσαμε μαζί σου σε όμορφα μέρη του τόπου μας.Ευτυχώς που υπάρχει αυτή η περιρρέουσα μοναξιά όπως την ονομάζεις. Ευτυχώς για τη φύση, που της δίνεται η ευκαιρία να ανασυνταχθεί μέσα απο την εγκατάλειψη των υπεράριθμων παραθεριστών**** του καλοκαιριού.
Μου αρέσει πολύ η photo με το νεαρό και το σκύλο. Το αμάνικο μπλουζάκι του, έρχεται σε απόλυτη αντίθεση με την χειμωνιάτικη μέρα, σε απόλυτη αρμονία με την ακύμαντη θάλασσα.ίσως πάλι ο σκύλος του, γι'ακόμη μια φορά αποδεικνύει, ότι είναι η καλύτερη συντροφιά για τις μοναχικές μέρες του ανθρώπου.
Να είσαι καλά για τη βόλτα.
Ευχαριστώ
@ Ονειρομαγειρέματα,
ευχαριστώ πολύ. Προσπαθώ ν' αποδίδω όσο μπορώ καλύτερα αυτή την τόσο παρούσα απουσία, μήπως και την ξορκίσουμε...
Καλές φωτοαποτυπώσεις και σ' εσένα!
@ Νεφέλη,
όπως πάντα, μ' έναν καλό λόγο! Όπως κατάλαβες, προτιμώ αυτού του είδους την διασώζουσα μοναχικότητα (παρότι λίγο πικρή - δε με χαλάει), παρά τις ορδές των φτωχομπινεδιάρηδων τουριστών και νεοαποίκων, τους οποίους υποδεχόμαστε συνήθως ως κουτοί ιθαγενείς και ανόητοι οσφυοκάμπτες.
Οι μοναχικές εικόνες που καταγράψατε,αποπνέουν τόση ηρεμία και ταυτόχρονα για τα δικά μου μάτια την ζωντάνια της φύσης οταν δεν την κακοποιούμε.Το χορταριασμένο παγκάκι,η βάρκα που ξεκουράζεται κάτω απο τον θάμνο,το δέντρο που το καλοκαίρι θα μάχονται για μια θέση δίπλα στον κορμό του ,ο μοναχικός περιπατητής ....ολες ονειρεμένες. Σας ευχαριστώ για την βόλτα που εκανα μαζί σας.
@ Redhat,
αυτή όντως είναι η φύση στην αυθεντικότητα και αθωότητά της, λίγο πριν εμείς ασελγήσουμε επί του άχραντου σώματός της.
Χαίρομαι που φχαριστήθηκες τη βόλτα, ευχαριστώ που -έστω και νοερά- μού έκαμες παρέα!
Καλημέρα σου!
Δημοσίευση σχολίου