© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!

Κυριακή 16 Μαρτίου 2008

Δώδεκα χρόνια μετά τον Οδυσσέα Ελύτη

«Εξιστάμενος βλέπω το όραμα
ότι άπνους ο χθες μοι συνόμιλος
απεπαύθη φωνή αγορεύουσα,
οφθαλμός θεωρών απελήλατο
τα πάντα όργανα εσίγησαν»

(Ρωμανός ο Μελωδός)

Αθόρυβος, αθέατος κι ανέγγιχτος από τη βεβηλότητα των καθημερινών ο Ελύτης διάβηκε ήδη τη μεθόριο των ωρών του, εισόδεψε εκει όπου το Άναρχο άρχεται και τα μη ορώμενα γνωρίζονται κατ’ όνομα πια. Ο Ποιητής «ψυχής πείρατα ιών», κατά τον φίλο Ηράκλειτο, και πατώντας στέρεα και κυριαρχικά στην έσχατη Οξώπετρα της Ιστορίας, διέρχεται το κατώφλι των σαββατισμών. Αυτός

«ο Ιησούς του ήλιου. Ο μετά κάθε Σάββατο ανατέλλοντας».

Ο θάνατός του δεν είναι. Μετακόμιση μοιάζει από την οδό Σκουφά 23 στην οριστική του Villa Natacha, από τη Βάρκιζα λες ή το Πόρτο Ράφτη στον πύργο του Mougen για έν’ ακόμη δείπνο με τον Picasso, τον «θυελλοχαϊδεμένο». Έτσι κι αλλιώς, «μετάστασις» είναι «από των λυπηροτέρων επί τα χρηστότερα και θυμηδέστερα, και ανάπαυσις και χαρά» (ευχή Γονυκλισίας Πεντηκοστής).

Όλες οι αγαπημένες γυναίκες τον προπέμπουν δίχως δακρυσμούς, χωρίς ιδιαίτερους γόους, όπως θα περίμενε ο καθένας, αλλά «με απέραντη χριστιανική σιωπή», όπως θέλησε εκείνος. Πάντοτε άλλωστε μάς εξέπληττε, αφού η Ποίησή του υπήρξε ανέκαθεν καταφυγή στη σκήτη του μη Αναμενόμενου, πράξη καίρια μέσα στο Απρόβλεπτο, λάβα λέξεων εκρηγνυόμενη μες στην εκούσια σιωπή του.

Όλες τις βλέπεις: Την εξαδέλφη Σαπφώ, τη μητέρα του Κάλβου, τη Μαρία Νεφέλη, τις μαθήτριες απ’ τα Γυμνάσια της Ιωνίας, τη θεία Μελισσινή, την Ιουλίτα…

[………]

Η τελευταία μας επικοινωνία ήταν το βράδυ της Πρωτοχρονιάς '96. Πρώτα απ' όλα ρώτησε για τη Ζάκυνθο. Πάντα ρωτούσε. Ύστερα ο μονόλογος:
"Στη Ζάκυνθο δεν κατάφερα να ξαναέλθω... Υποφέρω από μια ισχυαλγία, που με ταλαιπωρεί καιρό. Να σκεφτείς, ότι δε βγαίνω καθόλου πια από το σπίτι. Δεν είναι εύκολο να μετακινούμαι. Μόνο το καλοκαίρι στο Πόρτο-Ράφτη ή κάπου έξω στην Αττική ή στο μπαλκόνι για λίγο.
Μεγάλωσα πια..."
Στην αντίρρησή μου ότι αυτό δεν εκφράζει την πραγματικότητα, αφού πρόκειται για τον "αιώνιο έφηβο", εννοώντας την πάντοτε νεανική γραφή του, παραδέχτηκε:
"Κατά τα άλλα, είχα μια παραγωγή φέτος", παραπέμποντας στα πρόσφατα βιβλία του.
Τέλος έδειξε ικανοποιημένος για το τηλεφώνημα και τις ευχές. "Πολύ μου άρεσε που με θυμήθηκες", είπε. Στην παρατήρησή μου, ότι ποτέ δεν τον ξεχνώ, ποιητικά κι εκκλησιαστικά, πρόσθεσε: "Και τα δύο τα εκτιμώ. Μακάρι να μπορέσω να έλθω στη Ζάκυνθο να σε συναντήσω... Σ' ευχαριστώ που με πήρες μια τέτοια μέρα. Το θεωρώ συμβολικό...".

[.........]


Ο ΧΡΕΩΛΥΤΗΣ

Χρυσάνθου και Δαρείας μεσημέρι και βρέχοντας
έφιππος στην αστραπή προοιωνίζεσαι το Αέναο
πρωραίος του Άδη

Δάσκαλε των αρχαίων τόνων και του ευπρεπούς θανάτου
Συνωδέ του Ρωμανού
των ονείρων Μελωδέ

Ιδού λοιπόν τα εσκεμμένα του Θεού –
η Ευπάθεια είναι της απαθείας προτιμότερη
η Ομορφιά πονάει αλλά
ισχύει
πετεινός
κουρνιασμένος στις δάφνες της Ανάστασης
άσκηση πες την Διάρκειας

Κι όταν ο Τρόμος –
χρεωλύτης παμμέγιστος των αισθήσεων
να ιδώ το πού
να ιδώ το πώς
θα λες τραγούδια που να σκίζουν το σκοτάδι
σε ποιο μαντείο θα ερμηνεύεις τ’ ανερμήνευτα

Δάσκαλε των αρχαίων τόνων και του ευπρεπούς θανάτου –
(19 Μαρτίου 1996)

[Όλα τα παραπάνω αποτελούν αποσπάσματα από το βιβλίο του π. Παναγιώτη Καποδίστρια, Σχεδιάσματα εγκωμίων για τον Οδυσσέα Ελύτη, Αθήνα 1997. Το ποίημα «Ο Χρεωλύτης» ξαναδημοσιεύτηκε στο βιβλίο του Π.Κ., Ενύπνιο μετά τρούλλου, 1998.
Η πρώτη φωτό προέρχεται από το ΕΠΤΑ ΗΜΕΡΕΣ της Καθημερινής και εικονίζει τον Ποιητή μπροστά στην είσοδο του ναού της Κυρίας των Αγγέλων, κατά την επίσκεψή του στη Ζάκυνθο, τον Μάιο του 1980. Περισσότερα βλ. στο, Διονύση Σέρρα, «Ανέκδοτες επιστολές, σημειώσεις και αφιερώσεις του Οδυσσέα Ελύτη στον Παναγιώτη Καποδίστρια», Ανάτυπο από τα Επτανησιακά Φύλλα 18 (1997) 8-29.]

ΑΛΛΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΜΑΣ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ

Με την ευκαιρία της συμπλήρωσης αυτές τις μέρες (18 Μαρτίου) δώδεκα χρόνων από την κοίμηση του Ποιητή, μπορείτε να μεταλάβετε του Λόγου του, στο άλλο μας Ιστολόγιο (Βιβλιοθήκη) παραΘέματα λόγου, ως εξής:

1. Τον Λόγο του Ελύτη κατά την Τελετή Απονομής του Νόμπελ Λογοτεχνίας 1979.

2. Το ποίημά του "Η Μαρίνα των Βράχων".

3. Ολόκληρο το ερωτικό του βιβλίο "Το Μονόγραμμα".

4. Ολόκληρο το βιβλίο του "Σηματολόγιον".

5. Μια μικρή Ανθολόγηση από το έργο του (Επιλογή π. Π.Κ.).

33 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Έχετε μία εκλεκτική συγγένεια οι δυό σας.

Ανώνυμος είπε...

Δόξα τω Θεώ υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που μας θυμίζουν πώς είναι να ερωτεύεσαι!

Ελπίζω να συνεχίσετε να σηκώνετε ψηλά το μπαϊράκι της ποίησης...

Ωραίες και οι συνεικόνες!

Εύχομαι ο Θεός να έχει αξιώσει τον Οδυσσέα να μας περιμένει (όχι μόνος πενθώντας...) στον Παράδεισο, μες στο φώς των ποιημάτων του!

Porfyrogennitos είπε...

Μεγάλη προσωπικότητα ο Ελύτης. Και τα κολάζ του υπέροχα!

Alkmini είπε...

απο τους αγαπημενους μου ο Ελυτης.
τυχερος πατ.παναγιωτη που τον γνωριζες.
καλο σου βραδυ.

dokisisofi είπε...

ki egw pou se eixa gia seferiko...

Twra omws pou to ksanaskeftomai afti i leksilagneia, to ksanagennima tis aisthisis, i metafora tis glwssas se mia alli tis kathimerinis diastasis, eprepe na mou eixan dwsei na katalavw tin agapi sou gia ton Elyth.

To telefteo sou poihma einai iperoxo parepiptontws..kairos na ksekarfitswsw ta xeimwniatika tzitzikia kai na to valw afto..

s'efxaristw gia tous sindesmous pou mas evales me ta poiimata TOY.
Kalo sou vrady...

P. Kapodistrias είπε...

@ Τατιάνα Κ.,

ίσως, επειδή πρόκειται για τον αλήτη των Ονείρων μας, όπως σ' άλλη περίπτωση τον έχω χαρακτηρίσει!

P. Kapodistrias είπε...

@ Ανώνυμε,

ωραία τα λες και σ' ευχαριστώ. Όλα θα ήταν όμως άψογα και θα έπιαναν τον αρμόδιο τόπο τους, εάν επέλεγες την επωνυμία!

P. Kapodistrias είπε...

@ Πορφύρη μου,

πράγματι Μεγάλος, με μι κεφαλαίο. Τα δε κολάζ του, ζηλευτά ποιήματα κι αυτά!

P. Kapodistrias είπε...

@ Αλίκη,

τυχερότερος εκείνος που τον μελετά κι ενστερνίζεται τα μυστικά / μυστηριακά του μηνύματα, τ' αείζωα!!!

Καλό ξημέρωμα!

P. Kapodistrias είπε...

@ Δοκησίσοφη,

Συ είπας! Σημασία έχει, να εκφράζουμε την μέσα μας Άβυσσο, αποβλέποντας να την μεταστοιχειώσουμε σε Παράδεισο, έστω κι αν ποτέ δεν κατορθωθεί.

Ποιο τελευταίο ποίημα εννοείς; Αυτό της εδώ ανάρτησης για τον Ελύτη; Διότι γράφτηκε την ημέρα της κηδείας του (19.3.1996)...

Χαίρομαι (γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε;) που τα πάμπτωχα στιχάκια μου καρφιτσώνονται στα υπόψιν σου!!!

Καλό ξημέρωμα! Να περνάς ποιη(ο)τικά!

υ.γ. Αχ, αυτά τα Γκρίκλις... Αισθάνομαι τον Ελύτη παμπικραμένον ενώπιον ενός υπολογιστή με τέτοια γραφή, να μονολογεί:

«(...)

φωνάζω Ελληνικά κι ούτε που μου αποκρίνεται κανένας

είναι που πλέον δε νογάει κανένας
τι πάει να πει αντανάκλαση μεσημεριού
πώς κι από πού ακουμπάει το ωμέγα στο άλφα
ποιος εν τέλει αποσυνδέει το χρόνο

(...)».

Ανώνυμος είπε...

Συγχωρέστε με, ήμουν έτοιμος να υπογράψω ως "Ερωτοφωτόσχιστος" αλλά δυστυχώς δεν τα πάω καλά με αυτά τα μηχανήματα και δεν ξέρω πως γίνεται να έχω όνομα...

(Επειδή τώρα μαθαίνω το σύστημα, πρέπει να ανοίξω ένα λογαριασμό στο google για να πάρω όνομα;)

Καλημέρα!

Νηφάλια Μέθη είπε...

π.κ.

αυτο για μένα ήταν μεγάλο δώρο
και εκπληξη! :)

σ ευχαριστώ πολύ!!

να σαι καλά και καλή δύναμη!

Δέσποινα είπε...

Μα ο Ελύτης ζει!
Ζει γιατί τον θυμόμαστε, διαβάζουμε τους στίχους του και μας συντροφεύει ποιητικά!

Ανώνυμος είπε...

¨Τι να προσθέσουμε πλέον για τον Ελύτη, που να μην έχει ήδη ειπωθεί;¨θα μπορούσε να σκεφτεί κάποιος, αντικρύζοντας το θέμα της συγκεκριμένης ανάρτησης. Κι όμως, να που πάντα υπάρχει κάτι παραπάνω να μάθουμε, ακόμα και για έναν άνθρωπο που το ονομα του εχει κοσμήσει χιλιάδες, κυριολεκτικά, σελίδες!

P. Kapodistrias είπε...

@ Νηφάλια μέθη μάς διακατέχει, διαβάζοντας, αλλά κυρίως εμβαθύνοντας, στον νηφάλιο λόγο του Νομπελίστα Ποιητή μας!

P. Kapodistrias είπε...

@ Δέσποινα,

ζωντανός μας σύντροφος ο Ελύτης για κάθε στιγμή δυσκολίας ή αποστροφής! Η ποίησή του έχει απαντήσεις παραμυθητικές για κάθε χρεία της ψυχής μας!

P. Kapodistrias είπε...

@ Δημήτρη,

είναι χρέος των επιγενόμενων να μνημονεύουμε τους Ποιητές μας΄και δη τον Ελύτη! Όχι απλά επειδή δόξασε την Ελλάδα παγκοσμίως, αλλά επειδή κατέβηκε στα έγκατα της ψυχής, δημοσιοποιώντας, απολυτρωτικώ τω τρόπω, ό,τι εκεί κάτω συνάντησε!
Άξιός εστιν ο λόγος του!

Artanis είπε...

Καλημέρα, χαίρομαι που σας βλέπω στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας...Πολλά μπλογκ έχουν αφιερώσεις στον Ελύτη, σήμερα, μάλλον εγώ έχω κάνει τη διαφορά (άσχετο θέμα) και η Ceralex (Σεφέρης)...Ενδιαφέρον πάντως το οτι τον γνωρίζατε προσωπικά...Πόσοι από εμάς είχαμε αυτή τη χαρά;

P. Kapodistrias είπε...

@ Artanis,

Πολυκαλημέρες και με την ευχή του Ελύτη!
Βέβαια, καλόν είναι να τον θυμόμαστε διαρκώς και όχι μόνον επετειακά.
Η καλύτερη και ουσιαστικότερη γνωριμία μαζί του είναι αυτή ακριβώς και μάλιστα "εν γη ερήμω και αβάτω και ανύδρω" (κατά τον Δαβίδ), όπως αυτή στην οποία ζούμε βίο αβίωτο...

Ανώνυμος είπε...

"απέραντη Χριστιανική σιωπή"! πρέπει να διαβάσω περισσότερο Ελύτη μου φαίνεται, διότι προτιμούσα το Σεφέρη!

P. Kapodistrias είπε...

@ Ηλιογράφε,

με "απέραντη χριστιανική σιωπή" απαίτησε ο ίδιος να φύγει από ετούτο τον κόσμο.

Αν και προσωπικά σέβομαι αφάνταστα τον Σεφέρη, ο Ελύτης έχει δώσει άλλες διαστάσεις στην ψυχή και τις ανα-τροπές της.

Αξίζει πάντως να τον μελετήσεις. Μια πρώτη γεύση μπορείς να πάρεις από τα λινκς που παραθέτω στο τέλος αυτής εδώ της ανάρτησης, δηλ. στο άλλο μας Ιστολόγιο υπό τον τίτλο "παραΘέματα λόγου".

Καλημέρα!!!

Roadartist είπε...

Χαίρομαι που τον θυμήθηκες και εσύ :)
{μόλις συνειδητοποιήσα οτι μου βγαίνει ο ενικός..ελπίζω να μην παρεξηγηθώ..μα μέσα απο αυτά τα ποστς και τις αναρτήσεις .. νιώθω κάποιον πολύ κοντινό μου και δεν μου έρχεται καλά ο πληθυντικός.
Απλά αυτή τη διευκρίνηση..
Ελπίζω να μην ενοχλεί..}
Μεγάλη χαρά και ευλογία να έχεις τη τύχη να γνωρίσεις τον Ελύτη απο κοντά.. Φαντάζομαι πως θα ήταν αυτός ο άνθρωπος..απλός και εκθαμπωτικά μεγαλοφυής..
Πάντα θα ζει ..

θλιμμένος μπούφος είπε...

Θέλω να γράψω ένα σχόλιο αλλά σκέφτομαι μάταια... Τί παραπάνω θα μπορούσα να γράψω εγώ για τον Ελύτη;;;

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Εξαιρετικό και ιδιαίτερο το αφιέρωμά σου στον εξαιρετικό και μοναδικό Ελύτη.

Μεθ' ασπασμών τε και εναγκαλισμών

P. Kapodistrias είπε...

@ Roadartist,

ποτέ δεν ξέχασα τον Δάσκαλο Ελύτη. Πάντοτε είναι στο μυαλό μου, οι δε παραινέσεις του μ' έχουν γόνιμα επηρεάσει! Υπήρξε προσηνής κι ευγενέστατος. Απλός και ως εκ τούτου μεγαλοπρεπής.

υ.γ. Παρακαλώ για τον ενικό!!! Άλλωστε, ο ενικός είναι και ο τρόπος έκφρασης της προσευχής. Ο πληθυντικός είναι οθωνικό κατάλοιπο.

P. Kapodistrias είπε...

@ Νίκο,

Ναι, συμβαίνει αυτό!... Τι να γράφουμε για τον Κορυφαίο αυτόν Έλληνα;
Υπάρχει όμως υπεκφυγή: Ο δικός του λόγος.
Π.χ., από το "Εκ του πλησίον", κάποια τυχαία:

1. Τόσο το θέρος, τόσο τα πουλιά, και σε μέγα βάθος
Η πάντων και πασών Ελληνίς θάλασσα.

2. Η σκέψη ξεβάφει, ο νους ποτέ.

3. Δεν είναι το φως που σε βοηθεί να διαβάσεις αλλά της πηγής του η σεξουαλική δύναμις.

4.Στο μυαλό του καθενός περιμένει μια κότα.

5. Έχε το νου σου μην και χαθεί το δοχείο της φαντασίας σου.
Δε θα σού μείνει μήτε Αινστάϊν μήτε άγιος Χαράλαμπος.

P. Kapodistrias είπε...

@ Κυρά των Γλάρων,

πολύ μ' ευχαριστεί που σού άρεσε το μικρό μας αφιέρωμα στον μεγάλο μας Ελύτη!

Καλό σου βράδυ και πάντα με Ποίηση!

panagiotisandriopoulos είπε...

Αγαπητέ μου π.κ.

Πολύ θα ευχαριστιόταν ο ποιητής της Ιδιωτικής Οδού όχι τόσο από το ευλαβικό αφιέρωμά σου σ' αυτόν, αλλά από την εν γένει "φιλοσοφία" του ιστολογίου σου. Εννοώ κυρίως την ελληνικότητα που συνεχίστηκε, όπως λέει ο Ελύτης, μόνον από τον λαϊκό μας πολιτισμό, που κατέχει εξέχουσα θέση στο ιστολόγιό σου. "Θέλω να πω ότι μια αυλή σπιτιού με τα πέτρινα σκαλάκια, με τους ασβεστωμένους τοίχους, με τα γεράνια στον τενεκέ, ή ένας περίβολος μοναστηριού με το πηγάδι, με τα κελιά, με τις καμάρες, είναι πολύ πιο κοντά στο πνεύμα που γέννησε τους Απόλλωνες και τις Νίκες, ή τις Θεομήτορες και τους Οσίους, παρά οι ποιμενικές σκηνές και τα ροζ αγγελάκια που έκαναν οι μετρ της Αναγεννήσεως". Συνεχίστε στον δρόμο του ποιητή π.κ.

P. Kapodistrias είπε...

@ Πανα. Ανδριόπουλε, φίλε μου καλέ, ξέρεις ότι κάνω ό,τι περνά (και δεν περνά) από το χέρι μου, στον δρόμο που χάραξε ο Αλήτης των Ονείρων μας.
Και τούτο, επειδή (όπως λέει κ' εκείνος στον "Μικρό Ναυτίλο" του)

Tα παιδικά μου χρόνια είναι γεμάτα καλαμιές.Ξόδεψα πολύν άνεμο για να μεγαλώσω.Μόνον έτσι όμως έμαθα να ξεχωρίζω τους πιο ανεπαίσθητους συριγμούς, να ακριβολογώ μες τα μυστήρια.
Μια γλώσσα όπως η ελληνική όπου
άλλο πράγμα είναι η αγάπη και άλλο πράγμα ο έρωτας, άλλο η επιθυμία και άλλο η λαχτάρα, άλλο η πίκρα και άλλο το μαράζι, άλλο τα σπλάχνα και άλλο τα σωθικά. Με καθαρούς τόνους, θέλω να πω,
που - αλίμονο- τους αντιλαμβάνονται ολοένα λιγότερο
αυτοί που ολοένα περισσότερο
απομακρύνονται από το νόημα ενός ουράνιου σώματος που το φως του είναι ο αφομοιωμένος μας μόχθος,
έτσι καθώς δεν παύει να επαναστρέφεται κάθε μέρα όλος θάμβος για να μας ανταμείψει.
Θέλουμε δε θέλουμε, αποτελούμε το υλικό μαζί και το όργανο μιας αέναης ανταλλαγής ανάμεσα σ΄αυτό που μας συντηρεί και σ΄αυτό που του δίνουμε για να μας συντηρεί:
το μαύρο, που δίνουμε, για να μας αποδοθεί λευκό, το θνησιμαίο, αείζωο.

Και χρωστάμε στη διάρκεια μιας λάμψης την πιθανή ευτυχία μας.

Ανώνυμος είπε...

Νομίζω οτι ο Ελύτης σας άφησε πίσω του για να μας μυήσετε στις αλήθειες του. Καθώς διάβαζα το Ερωτικό βιβλίο το Μονόγραμμα, ένοιωσα οτι ίσως κανείς άλλος δεν μπόρεσε να μιλήσει τόσο καθαρά για το Μεγαλύτερο Μυστήριο της ζωής, αυτό το Μέγα Θαύμα, που άν δεν το γνωρίσει κανείς στη ζωή του, δεν έχει βρεί το νόημά της.
Σας χαιρετώ απο τα Χανιά

P. Kapodistrias είπε...

@ Τατιάνα Κ.,

Το "Μονόγραμμα" του Ελύτη δεύτερο και το "Άσμα Ασμάτων" του Σολομώντος πρώτο, είναι ό,τι καλύτερο και μεγαλειωδέστερο έχει γραφεί παγκοσμίως και διαχρονικώς (πιστεύω ακράδαντα) για την μεγάλη περιπέτεια της ψυχής, που λέγεται Έρωτας!!!

Αξίζει, να επιστρέφει ο καθείς μας συχνότατα σε αυτά τα (υπέρ)Κείμενα!!!

υ.γ. Στα Χανιά είπες; Και μάς θυμάσαι ακόμα; Χα, χα!
Εκεί έχω αφήσει κάποσες αναμνήσεις!
Καλά να περνάς!!!

Ανώνυμος είπε...

Εδώ η ομάδα με θεωρεί αρκετά ...λοξή! που στα όποια κενά έχουμε απο τις υποχρεώσεις μπαίνω στην καμπίνα του υπολογιστή του ξενοδοχείου.. Ο νούς μου είναι και εκεί και αλλού με διαφορετικούς τρόπους, αν και εδώ γνωρίζω τα Χανιά μέσα απο μια άλλη οπτική, όχι τόσο την αυστηρά τουριστική, αλλά μέσα απο τις δομές ψυχική υγείας εδώ. Είναι πολλά μαθήματα που παίρνει κανείς κάθε στιγμή. Είστε και εσείς ένα μάθημα. Είναι και ο Έρωτας το Μέγα μάθημα. Θα ξαναδιαβάσω όταν γυρίσω πίσω το Άσμα Ασμάτων. Μου αρέσουν τα Χανιά, η Κρήτη, η ιδιαιτερότητα των Κρητικών. Είναι ευγενείς. Αλλά συνάντησα εδώ ότι γίνεται στην Κεφαλλονιά με Ληξούρι ~ Αργοστόλι..!Είμαι εκτός θέματος?
Σας χαιρετώ ...σύντεκνοι!

P. Kapodistrias είπε...

@ Τατιάνα Κ.,

γόνιμα τ' ακούω τα εν Χανίοις! Δεν έχω τι να προσθέτω, πάρεξ ένα απόσπασμα (εντελώς τυχαίο) από τη "Μαρία Νεφέλη" του Ελύτη:


Η Μαρία Νεφέλη λέει:

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΘΛΙΨΗ

Γεια σου θλίψη
Καλημέρα θλίψη
έντομο που φωλιάζεις μέσα μου
κι ολονυχτίς καραδοκείς πότε θ' ανοίξω μάτι...

Στην αρχή σ' έχω λησμονήσει·
κοιτάζω τις γραμμές του ταβανιού -
άξαφνα πατείς και μπαίνεις
στη συνείδηση.

Έρχεσαι να πικράνεις τον πρωινό καφέ
ν' αποσπάσεις κάτι απ' την ελάχιστη χαρά
του χεριού μου στο πόμολο του παραθύρου
φέρνεις ανωμαλίες στο νερό του μπάνιου
προκαλείς το πρώτο δυσάρεστο τηλεφώνημα
είσαι τέρας
μικροσκοπικός Μινώταυρος που ζητάει τροφή
και συντηρείται με το ελάχιστο...

Τρως τρως Μινώταυρε·
είναι σάρκες αυτές δεν είναι αέρας
έτσι που πας δε θ' απομείνει τίποτε.
Γεια σου θλίψη
Καλημέρα θλίψη
έχεις εγκατασταθεί μονίμως μέσα μας
είσαι χειρότερη από τους ιούς και τους βακίλους
οι φιλόσοφοι σ' εξετάζουν στο φασματοσκόπιο
έχεις δώσει λαβή σε μιαν εξαίρετη λογοτεχνία
τη διαβάζουμε και «βρίσκουμε τον εαυτό μας»
πιπιλάμε τη μαύρη καραμέλα μας

Άτε να χαθούμε
παλιοτόμαρα μιας ευτυχίας πέμπτου ή έκτου ορόφου.

Οι πιο αναγνώστες μας Αναγνώστες

Related Posts with Thumbnails