© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!

Τετάρτη 19 Μαρτίου 2008

Ποίηση του Άδωνη και κάποιες φωτοστιγμές από τον Λίβανο και τη Συρία

Φεβρουάριο του 1999, ορισμένοι εκκλησιαστικοί βρεθήκαμε για ελάχιστες ημέρες στις δυο αυτές ευαίσθητες χώρες. Σε δυό προηγούμενες αναρτήσεις μας ασχοληθήκαμε σχετικά. Δείτε εδώ το
Α΄ Μέρος και το Β΄Μέρος του Αφιερώματος. Τότε δεν υπήρχαν οι ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές και οι λίγες φωτογραφίες, που περιστασιακά τραβήξαμε, ουδόλως αποδίδουν όσα ζήσαμε στις πανέμορφες αυτές χώρες.
Όμως υπήρξε μια πρόχειρη βιντεοταινία, την οποία μετατρέψαμε ήδη σε dvd, απ' όπου πλέον μπορούμε ν' αντλούμε ενδιαφέροντα στιγμιότυπα, αν και όχι αρκετά καθαρά. Η ατμόσφαιρα και η συγκίνηση παρ' όλ' αυτά, έχει καταγραφεί, ευτυχώς! Έτσι, με την πρώτη ευκαιρία επιστρέφουμε εκεί, αφουγκραζόμενοι (μες από τούτο εδώ το Ιστολόγιο) σκηνές από την καθημερινότητα των δύο εκείνων πόλεων της Εγγύς Ανατολής και του Ορθόδοξου πρεσβυγενούς Πατριαρχείου Αντιοχείας.
Από το 2003 έχουμε όμως και μιαν επιπλέον ευτυχή δυνατότητα: Να εισοδεύουμε και στον ποιητικό έλλογο κι εύχυμο λόγο της Συρίας, δι' ενός σπουδαίου βιβλίου του διεθνώς αναγνωρισμένου Σύρου ποιητή Άδωνη (ψευδώνυμο του Αλί Άχμαντ Σαΐντ Εσμπέρ, γεννημένου το 1930, σ' ένα χωριό της Λαοδικείας).
Πρόκειται για τον ποιητικό Τόμο "Οι αναλογίες και οι αρχές", με Εισαγωγή, Μετάφραση, Σχόλια και Λεξιλόγιο της Ελένης Κονδύλη-Μπασούκου, πολύτιμης πλέον Φίλης και καλής Συνοδοιπόρου μας στην περιπέτεια του blogging. Η Ελένη, έγκριτη Αραβολόγος - Καθηγήτρια στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο, καλή Ποιήτρια, αλλά εν πρώτοις Άνθρωπος, είχε την ευγενή καλοσύνη να μού στείλει (συν τοις άλλοις) το συγκεκριμένο βιβλίο (εκδ. Ελληνικά Γράμματα), με μια θερμότατη αφιέρωση. Για όλα την ευχαριστούμε από καρδίας.

Από το βιβλίο αυτό, λοιπόν, δημοσιεύουμε αμέσως παρακάτω μερικούς ενδεικτικούς στίχους, εισαγωγικούς ή και σχολιαστικούς, των φωτογραφιών από το ταξίδι μας του 1999, που ακολουθούν.

Τα παιδιά
Διάβασαν τα παιδιά το βιβλίο τού σήμερα - είπαν:
Ιδού, καιρός
που ανθίζει στων συντριμμιών τα σπλάχνα -

Γράψανε:
Ιδού, καιρός, είδαμ' εντός του
πώς ο θάνατος τη γη αναθρέφει,
και πώς το νερό, το νερό προδίδει.

Ο χαμένος
Δεν ήταν ανάμεσά μας απόσταση -
Σκόνη το δέντρο της αγάπης,
και η νύχτα αγώγι που κουβαλά τα βήματά μου,
και κουβαλά την έρημο
Δεν ήταν ανάμεσά μας απόσταση -
Η ώρα ήταν γύμνια
κι ένδυμα ο θάνατός μου:
Ο κληρονόμος της άμμου
φέρνει τη μαύρη πέτρα για ψωμί
τον ήλιο, απόσκιο και νερό.
Η αρχή της ζωής
Με τον ιστό του αφανισμού
από ουρανό δίχως βροχή
ερχόταν,
προχωρούσε στεφανωμένος μ' αίμα
Κι έλεγε για την απλωσιά, κι έλεγε για τη γέννα...



Λίβανος


Στο εσωτερικό του Μπελεμέντειου Ορθόδοξου Πανεπιστημίου, στα περίχωρα της Τρίπολης του Λιβάνου.

Στη Μονή του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού (κοντά στην Τρίπολη του Λιβάνου), όπου και οι εγκαταστάσεις του παραπάνω Πανεπιστημίου.




Τέσσερα στιγμιότυπα από το κέντρο της πόλης της Βηρυτού.


Χαρακτηριστικό τραπέζι σαλονιού στο Μέγαρο της Ορθόδοξης Μητρόπολης Βηρυτού.


Συρία


Στο σπίτι του Αγίου Ανανία, όπου κατέφυγε -κατά τις Πράξεις των Αποστόλων- ο διώκτης Σαύλος, μετέπειτα Απόστολος Παύλος. Σήμερα είναι ναός, ο οποίος ανήκει στην Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία.



Το εσωτερικό του Ορθόδοξου Πατριαρχικού Ναού της Δαμασκού και στιγμιότυπο από τελούμενη εκεί Θεία Λειτουργία.

"Η Αυτού Θειοτάτη Μακαριότης ο Πατριάρχης της Μεγάλης Θεουπόλεως Αντιοχείας, Συρίας, Αραβίας, Κιλικίας, Ιβηρίας τε και Μεσοποταμίας και πάσης Ανατολής ΙΓΝΑΤΙΟΣ", στην έδρα του, στο Πατριαρχικό Μέγαρο της Δαμασκού. Εξελέγη στις 2 Ιουλίου 1979. Η Εκκλησία της Αντιοχείας περιλαμβάνει 23 Επαρχίες, εκ των οποίων 6 στη Συρία, 6 στον Λίβανο, 3 στην Τουρκία, 1 στην Αραβία, 5 στη Βόρειο και Νότιο Αμερική, 1 στην Αυστραλία και 1 στη Δυτική και Κεντρώα Ευρώπη.


Παραδοσιακό συντριβάνι εσωτερικού χώρου στο αίθριο του Ξενοδοχείου Μεριντιέν της Δαμασκού.

Σ' ένα παραδοσιακό ταβερνείο της Δαμασκού.

Ο περικαλλής κεντρικός πολυέλαιος στο καθολικό της Μονής Παναγίας Σεϊντνάγιας.


Στο "δωμάτιο", όπου φυλάσσεται και προσκυνείται η περίπυστη εικόνα της Παναγίας Σεϊντνάγιας, γνωστή και περιώνυμη ανά τον κόσμο.

Υποδοχή από την Ηγουμένη, κέρασμα και ανταλλαγή θερμών προσρήσεων στο Αρχονταρίκι της Μονής της Παναγίας Σεϊντνάγιας.

28 σχόλια:

H.Constantinos είπε...

Πάντα ήθελα να ταξιδέψω σε αυτές τις χώρες, και συνεχίζω να θέλω. Κρίμα που οι καταστάσεις εκεί είναι αποτρεπτικές.
Τελικά, πάντα κάτι με τραβούσε ανατολικά, και ποτέ δυτικά...

Δέσποινα είπε...

Συγχαρητήρια για το ταξίδι κι ευχές και για άλλα ακόμα πιο μακρινά και διδακτικά!

Συγχαρητήρια και στην κ. Κονδύλη για την μετάφραση κι ευχαριστίες για την καλή καρδιά! Ας είναι καλά!

P. Kapodistrias είπε...

@ Κωνσταντίνε,

Όμορφα μέρη, δύσμορφες όμως καταστάσεις.
Η Ελλάδα βρισκόταν ανέκαθεν στην κόψη, μεταξύ Ανατολής και Δύσης!...

P. Kapodistrias είπε...

@ Δέσποινα,

άλλος στην Ανατολή και Νότο, άλλη στη Δύση (π.χ. εσύ).

Ναι, πολύ ευχαριστούμε την Ελένη μας!

Νηφάλια Μέθη είπε...

πολύ όμορφα και πονεμένα μέρη...
και οι φωτογραφίες αληθινές

σ ευχαριστώ πολύ!

Alkmini είπε...

παντα ομορφα μας φέρνεις πατ.παν.
να εισαι καλα φιλε μου
καλη σου μερα

P. Kapodistrias είπε...

@ Αλίκη,

πάντα ευγενής, όλα τα βρίσκεις όμορφα. Χαίρομαι που σού αρέσουν. Σημαίνει ετούτο, ότι η όλη προσπάθεια δεν πέφτει στον βρόντο!!!

Καλή δύναμη στην ημέρα!!!!

P. Kapodistrias είπε...

@ Νηφάλια Μέθη,

Ο πόνος διάχυτος εκεί και συλλογικός... Μήλον της έριδος η Ζωή και ο Τόπος...
Όμως σκέφτομαι, μήπως αυτό που κατατρύχει εμάς τους λεγόμενους Δυτικούς είναι χειρότερο και πλέον επώδυνο;;;; Λέω τώρα..., μήπως;

Ανώνυμος είπε...

το δαγκωμένο φεγγάρι- όπως πολύ σωστά διατύπωσες στο προηγούμενο αφιέρωμα - ομορφιά και πόνος!

Ελπίζω σε κάποια μελλοντική νύξη και στον πολυαγαπημένο των εφηβικών μου (και όχι μόνο) χρόνων Χαλίλ Γκιμπράν!

Roadartist είπε...

Αυτά δεν ειναι απλα ταξειδια, αυτά ειναι 'εμπειριες ζωής'.. Να είσαι καλά..πάντα στις επάλξεις.. :0

Christophorus είπε...

Στη Συρία ήταν το πρώτο ταξίδι μου εκτός συνόρων. Πολύ την αγάπησα.
Νά 'σαι καλά που μου τη θύμισες!

P. Kapodistrias είπε...

@ Ηλιογράφε,

είναι όπως τα λες!... Ομορφιά και πόνος...
Το 1999 ήταν μια εποχή, κατά την οποία πάσχιζαν οι Λιβανέζοι να επανακτήσουν τα παλιά τους αίγλη και να μπουν στο παιχνίδι του Τουρισμού.
Όμως ξανάρθε ο Πόλεμος, η Καταστροφή και τούς πήγε πάλι πολύ πίσω.

P. Kapodistrias είπε...

@ Roadartist,

Μα, αυτός (θεωρώ ότι πρέπει να) είναι ο σκοπός των ταξιδιών μας κυρίως: Αγωγή της ψυχής και όχι μόνον ξεφάντωμα και χαβαλές.
Και η Εγγύς Ανατολή προσφέρει πλείστες όσες τέτοιες εμπειρίες μάθησης και προβληματισμού.

P. Kapodistrias είπε...

@ Παππού Χριστόφορε,

αφού έχεις πάει σ' εκείνα τα μέρη, καταλαβαίνεις -πιστεύω- τα συναισθήματά μου.
Τι καλά, να μπορούσαμε να ξαναπάμε!!!...

kiki είπε...

Τον τελευταίο καιρό ακούω "Άδωνις" και τρέχω! ;-)

Ωραία μέρη. Θέλω κι εγώ...

P. Kapodistrias είπε...

@ Ονειρομαγειρέματα,

δεν το κατάλαβα αυτό... Είμαι και λίγο γκαγκά... Γερνάω...

Τα μέρη, ναι! Ωραιότατα! Όμως καταπληγωμένα... Δύσκολο τώρα πια να πάει ο ενδιαφερόμενος...

Ακέστωρ είπε...

Μου έκαναν εντύπωση οι δύο άμβωνες του πατριαρχικού ναού. Όταν βγαίνουμε από το ελλαδικό καβούκι μας, διαπιστώνουμε την ποικιλία και τις τοπικές ιδιαιτερότητες μέσα στην ενότητα της Ορθοδοξίας.
Λάθος σκέψη. Και εντός μπορούμε να κάνουμε αντίστοιχους συλλογισμούς: αλλιώς είναι η Φανερωμένη σας, αλλιώς το κυκλαδίτικο ξωκκλήσι, αλλιώς οι βυζαντινοί ναοί της Θεσσαλονίκης.
Αυτή που είναι ενιαία και ομοιόμορφη, είναι η Ουράνια Εκκλησία, αυτή που συνήθως ξεχνάμε όταν το ντύσιμο του διπλανού ή τα νέα της γειτονιάς αποσπούν την προσοχή μας στο ναό.
Με το καλό να εορτάσουμε τον Ευαγγελισμό!

Artanis είπε...

Καλησπέρα π.κ., ενδιαφέρουσες οι φωτό, με συγκίνησαν οι εικόνες από το Λίβανο, με τα βομβαρδισμένα σπίτια...Φαντάζομαι ότι και η δική σας συγκίνηση θα ήταν μεγάλη...

P. Kapodistrias είπε...

@ Ακέστορά μας,

Ναί, παράδοξα ενδιαφέρων ο Πατριαρχικός Ναός Αντιοχείας.
Παράλληλα, θέτεις μεγάλα ζητήματα, στην ουσία περί ενότητας της "θριαμβεύουσας" και της "στρατευομένης" Εκκλησίας. Είναι όπως τα λες!

Αν και μπορώ να προσθέσω, ότι και αυτά (τα μικρά μεμπτά) που μπορούν να διαπιστωθούν στον καθ' ημέραν εκκλησιαστικό / λατρευτικό μας βίο άνετα (συν)χωρούν μες στο πνεύμα της Ορθοδοξίας, σύμφωνα με το οποίο, ο καθείς μας εισοδεύει στον ναό όντως σαν στο σπίτι του, οπότε εκεί δεν (πρέπει) να αισθάνεται ως θεατής μιας καλοσκηνοθετημένης θεατρικής παράστασης, αλλά ως μέτοχος και κοινωνός υπερουράνιων καταστάσεων, οι οποίες όμως εγκοσμιώνονται εδώ και τώρα διά στοιχείων εντελώς ανθρώπινων και καθημερινών και ασθενών, ακόμη και μες από "το ντύσιμο του διπλανού ή τα νέα της γειτονιάς", που λες κι εσύ.

Ευαγγελίζου, λοιπόν, αγαπητέ φίλε, ευαγγελίζου! Με το καλό!

P. Kapodistrias είπε...

@ Artanis,

Ευχαριστώ για τους λόγους τιμής! Η συγκίνηση υπήρξε μεγάλη και, μετά από τόσα χρόνια, δεν εκπίπτει!...

Ας προσευχόμαστε να μην ξαναϋπάρξουν τέτοιες δοκιμασίες, αν και τα συμφέροντα των Μεγάλων Δυναστών του πλανήτη στην ευρύτερη περιοχή είναι τόσα και τέτοια, που αμφιβάλλω...

mareld είπε...

Καλημέρα!

"Δεν ήταν ανάμεσά μας απόσταση -
Η ώρα ήταν γύμνια"

ιγ΄.
Tώρα ναι τώρα αστράψατε
ω Mούσαι, τώρα αρπάξατε
την πτερωτήν βροντήν,
κατά σκοπόν βαρέσατε
μ' εύστοχον χείρα.

ιδ΄.
Φυλάξατε τους ύμνους
δια τους δικαίους· μόνον
εις αυτούς την ειρήνην,
και τους χρυσούς στεφάνους
εις αυτούς δότε
εις Μούσας Κάλβος

Συγχαρητήρια!
Πάντα κεφάτος!

kiki είπε...

Λέω...Κάποιος Αδωνις έχει πάρει σβάρνα τα κανάλια τελευταία και όπου κι αν ανοίξεις, επάνω του θα πέσεις. Αλλά εγώ βγάζω καντήλες!!!!

P. Kapodistrias είπε...

@ Ονειρομαγειρέματα,

"Άλλα τα μάτια του λαγού κι άλλα τση κουκουβάγιας"!!!...

Ανώνυμος είπε...

Η ποικιλομορφία της Ορθοδοξίας...Μεγάλο θέμα πράγματι...π.Παναγιώτη, σας ευχαριστώ που είσαστε ένα πρότυπο κληρικού, όπως θα έπρεπε να είναι οι περισσότεροι εν Ελλάδι ιερείς.Υπέροχες φωτογραφίες, για άλλη μια φορά...

P. Kapodistrias είπε...

@ Mareld,

Ανταποδίδω ανοιξιάτικες Καλημέρες, μ΄ ένα μικρό ποίημα του Άδωνη σε μετάφραση Ελένης Κονδύλη, όπως παραπάνω:

Ο ποιητής

Ο κόσμος χλομιάζει, οι λέξεις είναι γυναίκες
τις διαβαίνει,
τις γυροφέρνει σα θάνατος:

Ό,τι τον θανατώνει, αυτό και τον ζωοποιεί
Φτιάχνει από τα οθόνια της ιστορίας κρεβάτι άλλο, γεννιέται σ' αυτό.

P. Kapodistrias είπε...

@ VaterPanajiotis,

Ευχαριστώ για λόγια της καλοσύνης σου!
Για να μην κοκκινίσω περισσότερο, υπεφεύγω μ' ένα ποίημα του Άδωνη, το οποίο και σού αφιερώνω, μαζί με τις ευχές μου για το υπόλοιπο της Μεγάλης Σαρακοστής:

Οι ποιητές

Γι' αυτούς ου τόπος - ζεσταίνουν
το κορμί της γης, φτιάχνουν
για το διάστημα κλειδιά -

δεν άφησαν
γενιά μήτε σπίτι
για τους θρύλους τους -

τους έγραψαν
καταπώς γράφει ο ήλιος την ιστορία του -

ου τόπος...

Peter Saliba είπε...

Γειά σας πάτερ!! Μου προκαλεί θαυμασμό το εωδιαφέρον σας γιά το Λίβανο... και την Αντιόχεια! Διάβασα το σχόλιο που μου αφήσατε... να ξέρετε πως η ζωγραφισμένη εικόνα που είδατε ειναι δικιά μου και πολυ σύντομα θα δημοσιεύσω άλλες πολλές...με ποιήματα δικά σας... διότι με γοητεύουν όχι λίγο! Νάστε καλα πάτερ!!

eeesma είπε...

κι εγώ μαζί με τις ευχαριστίες μου, τα σέβη μου και το θαυμασμό μου για τις πολύπλευρες δραστηριότητές σας, και πάντα με τον ίδιο τρόπο τον τελειομανή (επιτρέψτε μου, επειδή ζηλεύω!) και τόσο ήπιο και ειρηνικό και προσηνή... (ελένη κονδύλη)

Οι πιο αναγνώστες μας Αναγνώστες

Related Posts with Thumbnails