© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!

Σάββατο 22 Μαρτίου 2008

Μοναχικότητες... [ια΄ μέρος: Τα μεταφορικά μέσα]

Κάποτε κάποτε (ή και πολύ συχνά) είναι τέτοια η πολυκοσμία των Απόντων, που μένουμε άναυδοι... Δεν έχουμε πού να κάτσουμε, πού να περπατήσουμε, πού ν' απιθώσουμε τις αποσκευές του βίου... Ο τόπος υπερπλήρης!...
Εξ ου και οι παρακάτω πολύβουες φωτομοναχικότητές μας, για τις οποίες επιλέξαμε αρμόδιο σχολιασμό από έναν επιτηδειότατο τις απογραφές Απόντων: Τον Γιάννη Ρίτσο, μ' ένα μικρό του ποίημα από το «Αργά, πολύ αργά μέσα στη νύχτα», [εκδ. Κέδρος 1991, σ. 33]







Γιάννη Ρίτσου
Ο τρελός

Τι ψέματα εφευρίσκει ο άνθρωπος για να κρατήσει
μια μικρή θέση σε τούτη τη γη. Τις νύχτες
αποχωρούν οι τροχονόμοι, τα καταστήματα κλείνουν,
τ’ άστρα ενθαρρύνονται στα δυτικά. Κι αργότερα
ακούγεται ο τρελός της γειτονιάς με τον κόκκινο σκούφο
να τραγουδάει στον λασπωμένο δρόμο ένα τραγούδι λυπημένο,
ένα παιδιάστικο τραγούδι με πολλές πολλές ρυτίδες.

29 σχόλια:

Artanis είπε...

Καλημέρα π.κ., πανέμορφο το κομμάτι του Ρίτσου, και οι φωτό είναι πολύ ωραίες επίσης...

Alkmini είπε...

μπηκα και με κατεκλυσαν ομορφοι ηχοι
ομορφη μουσικη που με αγγαλιαζει
σε αντισταθμισμα με τις "μοναχικοτητες" που παρ ολο που ειναι ομορφες, με μελαγχολουν.
καλο σου σ/κ πατ.παναγιωτη.

H.Constantinos είπε...

Μελαγχολικό σετ εικόνας - λόγου - ήχου, αλλά ωραίο σετ... Πολύ.

kiki είπε...

Συμφωνώ με Κωνσταντίνο. Αυτες οι μοναχικές φωτό είναι πάντα εντυπωσιακές.

Ανώνυμος είπε...

η εγκατάλειψη όμως χαρίζει στο τοπίο μια γαλήνη μελαγχολική αλλά και τόσο όμορφη, σα να πέταξε από πάνω του το ζυγό της ανθρώπινης ύπαρξης και επιστρέφει σιγά σιγά στην αρχέγονη ισορροπία.
το ποίημα αγαπημένο μοιάζει σαν τα πολυαγαπημένα του Λειβαδίτη!
Σ΄ευχαριστώ

P. Kapodistrias είπε...

@ Artanis,

Σε χαιρετώ κι ευχαριστώ! Ο Ρίτσος είναι μέγας!
Καλή Κυριακή!

P. Kapodistrias είπε...

@ Αλίκη,

Οι κάθε λογής Μοναχικότητες μπορεί να μάς μελαγχολούν, αλλά παράλληλα μάς παρέχουν και παρηγορητική λύτρωση!... Είναι κάτι το σπουδαίο ετούτο!
Καλά να περάσεις, καλή μου Φίλη. Μια εσπερινή βόλτα στην προκυμαία, απέναντι από το Μπούρτζι, παρακαλώ, για μένα!

P. Kapodistrias είπε...

@ Κωνσταντίνε, ευχαριστώ! Καλό σαββατοκύριακο!

P. Kapodistrias είπε...

@ Ονειρομαγειρέματα,

πάντα μ' έναν καλό λόγο! Και ο καλός λόγος είναι αντίδοτο στη μοναχικότητα!
Με καλό την Κυριακή!

P. Kapodistrias είπε...

@ Ηλιογράφε,

πολύ εύστοχη και ποιητικά εύχυμη η σκέψη σου. Αχ, αυτή η "αρχέγονη ισορροπία"... Μετά την προπατορική αποστασία, δεν πρόκειται -ως φαίνεται- ποτέ πια να επανακτηθεί...
Τουλάχιστον να καλυτερεύουμε οι άνθρωποι, ώστε να μην καθιστάμεθα ολοένα αυτό που πολύ σωστά λέει ο λαός μας: "βάρος της γης"!...

Ανώνυμος είπε...

Εξαιρετική η επιλογή του συγκεκριμένου ποιήματος, για να συνοδεύσει τις φωτογραφικές αποτυπώσεις των απόντων. Ή μήπως, των μη-όντων;

Alkmini είπε...

πατ.παναγιωτη βολτα μονη μου στην προκυμαια δεν θα παω, θα βγω ομως στην πανω βεραντα να ατενισω το Μπουρτζι και να σου στειλω νοερα την εικονα του.
καλο σου βραδυ

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Μικρός, όταν παραμονές Χριστουγέννων κόβαμε την κουλούρα και έπεφτε το "εύρημα" σε κάποιον, στενοχωριόμουνα, γιατί τελευταίο κομμάτι ήταν "των απόντων" και δε θα έπεφτε σ' αυτούς..
Πολλές πράλληλες μοναχικότητες. Των απόντων, των παρόντων, των συναισθημάτων...
Ευχαριστούμε και για το Ρίτσο - πάντα παρών..

P. Kapodistrias είπε...

@ Δημήτρη,

Όχι, δεν είναι μη-όντες οι Απόντες. Τους θεωρώ διαρκώς και ανύστακτα Παρόντες. Πρόκειτια για μια πολύβουη κοινωνία, στην οποίαν, για να έχεις πρόσβαση, απαιτείται ιδιαίτερη εξειδίκευση, ασκημένος λογισμός και μυστικό pin.

P. Kapodistrias είπε...

@ Αλίκη,

Έστω από μακριά, βλέποντας εσύ το Μπούρτζι, λαμβάνω υπέροχα την εικόνα. Λίγο στο download δυσκολεύομαι, αλλά (πού θα πάει;) θα τα καταφέρω!!!...
Καλημέρα!

P. Kapodistrias είπε...

@ Διονύση Μάνεση,

Χαίρομαι, που, εξαιτίας των εδώ Μοναχικοτήτων μας, κάνεις γόνιμες επι-στροφές στα παλιά σου. Άλλωστε, και οι Απόντες δεν είναι απόντες, εφόσον τους επαναφέρει η Μνήμη!...
Ο Ρίτσος είναι όντως ο καταλληλότερος ν' ανασκαλεύει τους σωρούς των Μοναχικοτήτων και να φέρνει στο φως τα πολυτιμότερα.

Christophorus είπε...

Πολύ ωραίες οι φωτο-αποτυπώσεις, και ιδιαίτερα όμορφο το ποίημα... Κάτι μου λεει ότι τον έχω παρεξηγήσει τον Ρίτσο.

Υγίαινε.

dokisisofi είπε...

"Τί ψέματα εφευρίσκει ο άνθρωπος για να κρατήσει μια μικρή θέση σε τούτη τη γή"

τουτέστιν " ψέματα των ψεμάτων όλα είναι ψέματα" (Λεόντιος Μαχαιράς)

τουτέστιν "Ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης" (Προφητάνακτας Δαυίδ)

τουτέστιν " Δε βαριέσαι" (Δοκησίσοφη)

P. Kapodistrias είπε...

@ Παππού Χριστόφορε,

εχυαρστώ για την αποδοχή! Πρέπει οσονούπω ν' ασχοληθείς με τον Ρίτσο. Καλή αρχή είναι η "Τέταρτη Διάστασή" του.

Χαίρε και αγάλλου!!!

P. Kapodistrias είπε...

@ Δοκησίσοφη,

τουτέστιν:

"Κι εσύ που δε θες να πεθάνεις
τι παριστάνεις;"


(Δικό μου, καταληκτικό ποιηματάκι από το "Έσχατος Φίλος").

mareld είπε...

Αγαπητέ Παναγιώτη!

"πονηρεμένος ο Σεπτέμβριος
σφάζει κοτόπουλο την Άτιμη
γι' αυτό οι πέτρες κοκκινίζουν πάντα εκεί".


Ναι! την μόνη Τίμια..τη μόνη αχτίδα του Ήλιου..το περιστέρι το λευκό..την ανάσα της νιότης..τη φρεσκάδα της αγνής ψυχής..
όχι, όχι..όχι!!!
Τι φριχτοί που είμαστε οι άνθρωποι!!!!

Όχι μόνο οι πέτρες αλλά και όλη μου η ύπαρξη..σφάζεται..σαν τον αμνό..έφυγα τόσο μακριά αλλά αυτό το τόσο αποτρόπαιο έχει ριζωθεί, βαθιά στο είναι μου και μου στέλνει τόσα ρίχτερ..που απλά δεν τα αντέχω..γονατίζω και το ξαναζώ..
Ήμουν 13χρ και ήταν μεσημέρι..άκουσα σκουξιές ανθρώπινες..από κάποιον που έφερε το φοβερό μαντάτο έτρεχα ξυπόλυτη όπως πάντα μέχρι να εξανληθώ και να πέσω όπως ένα ελαφάκι..από τη φρίκη που με με τύλιξε..έχασα το μυαλό μου..

Να είσαι πάντα καλά!

P. Kapodistrias είπε...

@ Καλή μας Φίλη Mareld, νάξερες πόσο με συγκίνησες απόψε!!!...

Χαίρομαι που προσέλαβες βιωματικά (τουτέστιν, δημιουργικά) την περίπτωση της "Άτιμης", που ενυπάρχει ως αποτρόπαιο (πλην γλυκύτατο) Φάσμα στο ποίημά μου Αμετάφραστος άνεμος, για τον Σκοπό και τη Σκοπιώτισσα.

Έχω την βεβαιότητα, ότι ξανάζησες γεγονότα αλησμόνητα, αν και απωθημένα... Συνέβη δηλαδή εκείνο, που σού έγραψα σε άλλη περίπτωση: Κάποτε χρειάζεται και να πονάμε, διότι τούτο σημαίνει ότι δεν ξεχνάμε, δεν σπρώχνουμε στη Λήθη ψυχούλες ταλαίπωρες που υπήρξαν και θέλουν ακόμα κι ακόμα να συνεχίσουν να υπάρχουν...

Να είσαι κι εσύ καλά, ώστε ν' αναθυμάσαι και ως εκ τούτου να δημιουργείς!

Ανώνυμος είπε...

Αυτοί οι "απόντες" είναι σε πολλές περιπτώσεις πιο ζωντανοί απο τους παρόντες..Σε κάθε περίπτωση οι φωτογραφίες είναι εξαιρετικά "ομιλούσες", και λέει η καθεμιά και μία ή περισσότερες ιστορίες. Τίποτα δεν χάνεται και ο χρόνος φέρεται ευγενικά σε ότι έχει νόημα να υπάρχει. Για μένα έχει νόημα ότι έχει μέσα του αγάπη. Αυτά τα αντικείμενα αγαπήθηκαν, συνδέθηκαν με ζωές ανθρώπων, με στιγμές, με συγκινήσεις, και γιαυτό είναι σημαντικά για την κατάλληλη οπτική, που είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για να δεί μέσα απο αυτά ανθρώπους. Ο τρελός της γειτονιάς ταυτίζεται πάντα με το παιδί μέσα μας, και είναι αθώος. Είναι μόνος. Ο άνθρωπος που είναι χαμένος μέσα σε ψυχική διαταραχή είναι ακόμη πιο μόνος, μαζί με τους προσωπικούς εφιάλτες του και απο εκεί δεν μπορεί να βγεί. Όλες οι άλλες μοναξιές μπορεί ν αντιμετωπίζονται. Όλοι εμείς έχουμε το κέντρο της ισορροπίας συγκροτημένο και ολόκληρο. Σκεφτείτε τί γίνεται όταν αυτό το κέντρο δεν μπορεί να δεί αυτό που του συμβαίνει και ζεί ανείπωτο τρόμο. Μου δόθηκε τελευταία η ευκαιρία να συναντήσω αυτή την άλλαλη κραυγή σε ανθρώπους που ζούν σε ξενώνες αποασυλοποίησης ψυχικής υγείας, είτε στην Κρήτη, είτε στην Κέρκυρα, έχουν όλοι το ίδιο βλέμμα. Είναι μπερδεμένο και μοιάζει άδειο, όμως στο βάθος βλέπει κανείς οτι η ψυχή τους είναι ζεστή και φωνάζει βοήθεια.

P. Kapodistrias είπε...

@ Τατιάνα Κ.,

Πάντα με απασχολούσε η δυνατότητα αειπαρουσίας των Απόντων και το κατά πόσον μπορούν ν' αποτυπωθούν ή και να διαρκέσουν.
Κατέληξα σε δυο τρόπους: α) Μες από τον τρόπο του Αγίου Ποτηρίου και β) μες από την Ποίηση. Ήδη τους νοιώθω άπαντες πλάι μου, δίπλα μου, μέσα μου.

Εδώ, παρενθετικά προτείνω να δεις (αν δεν το έχεις δει) την πολύ καλή ταινία "Οι άλλοι" (The Others), όπου θίγεται το θέμα.

Όντως τίποτε και κανείς δε χάνεται!... Παρηγοριά στον άρρωστο; Δεν πειράζει... Έτσι μού αρέσει! Έτσι "τη βρίσκω"!...

Ο δε Τρελός μας αναφαίνεται πρωτοκορυφαίος και οιακοστρόφος της νέας τάξης των πραγμάτων, της εσχατολογικής. Τα κενά του τα ματάκια, καινά κατά πάντα!
Είναι ανάγκη αυτή η συγκράτηση των Απόντων κοντά μας. Διότι, όπως λέει ο Ρίτσος στην εν λόγω μεταθανάτια συλλογή του:

"Λίγο λίγο τα ονόματα δεν εφαρμόζουν
πάνω στα πράγματα. Καπνοί τσιγάρων
γεμίζουν το σπίτι. Η νικοτίνη
πικρίζει τα χείλη της σιωπής. Αύριο
θα πρέπει ν' αγοράσω μιαν ομπρέλα."


Κι ενώ κυκλοφορούν ανάμεσά μας ολοένα (στις φωτό μου διακρίνονται όλοι, αν προσέξεις πολύ) τούς ακούς να συνομιλούν. Τι λένε; Μα, έχει αποτυπώσει τους μονολόγους τους ο Ρίτσος (όπως παραπάνω):

"Σκούριασαν τα μπουριά της σόμπας.
Έσπασε ο καθρέφτης.
Ποιος είναι αυτός που κοιμάται
στο δικό μας κρεβάτι;
Πάνω στο μέτωπό του
ένα μαύρο πουλί."

dokisisofi είπε...

Pote tha anrtiseis ton "esxato filo"?latrepsa ton stixo pou egrapses.

aftos malista! einai sinthima gia toixo!!!!!! (na valw kai to onoma sou apo katw?:PP)

dokisisofi είπε...

δε θα τον γράψω σε γκρικλις, οκ?:))

P. Kapodistrias είπε...

@ Δοκησίσοφη, σού άρεσε λοιπόν!!!

Γράψε τον όπου μπορείς. Δεν έχω αντίρρηση για τ' όνομα. Χα, χα!

Όσο για τον "Έσχατο φίλο" μου, είναι ολόκληρο βιβλίο. Τι ν' αναρτήσω; Παλαιότερα είχα την πρόθεση να σού στείλω μερικά μου βιβλία, αλλά εσύ...

RedHat είπε...

Το ποίημα του Ρίτσου (υπέροχο) γράφτηκε για τις φωτογραφίες;
Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν για να ταιριάξουν με τους στίχους;
Ειναι υπέροχες και ας αναδίδουν άρωμα μοναξιάς. Τώρα τελευταία κατέληξα σε ενα συμπέρασμα που με βολεύει (γαληνεύει την ψυχή μου),οτι οι αποντες ειναι παρόντες,απλώς τους βλέπει η ψυχή και οχι τα μάτια.
Καλό βράδυ.

P. Kapodistrias είπε...

@ Redhat,

χαίρομαι που σού άρεσε ο συνδυασμός ποίησης Ρίτσου και των φωτοΜοναχικοτήτων μου!

Μακάρι η Ψυχή και η Μνήμη να συντηρούν ολοζώντανους τους όποιους Απόντες!

Να είσαι γερή και δυνατή!

Οι πιο αναγνώστες μας Αναγνώστες

Related Posts with Thumbnails