© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!

Παρασκευή 16 Μαΐου 2008

Οι έγχρωμες ξυλογραφίες της Άριας Κομιανού με θέματα από την Καινή Διαθήκη



Γράφει ο π. Παναγιώτης Καποδίστριας

Η Άρια Κομιανού είναι πρώτα απ' όλα ένας αγνός, ειλικρινής κι ευαίσθητος άνθρωπος. Εξ αυτού και η αυθεντικότητα, η οποία διακρίνει το χαρακτικό της έργο, αναγνωρισμένο τόσο εντός των ελλαδικών ορίων, όσο και πολύ πέρα από αυτά.

Οι ξυλογραφίες της προκύπτουν ως ανάγκη αναπνοής και λόγος ύπαρξης. Τα βαθιά χαράγματά της στο ξύλο αποτελούν ιαματικό νυστέρι στην ψυχή των πραγμάτων, ώστε δι' αυτού του δύσκολου τρόπου έκφρασης και Τέχνης, να φέρνει στην επιφάνεια τις μύχιες και ουσιαστικότερες εκδοχές τους.

Την θεωρώ πολύτιμη φίλη, η οποία με τιμά, όχι μονάχα με την ανοιχτή αγκαλιά της, αλλά και με τα εκφραστικά χαρακτικά της, είτε ως εικονογράφηση κάποιων δικών μου βιβλίων, είτε ως δώρα με κάθε ευκαιρία.

Μόλις χθες, είχα τη χαρά να λάβω μια σειρά διαφανειών της Άριας από αρκετές έγχρωμες ξυλογραφίες της με θέματα από την Καινή Διαθήκη, τις οποίες φιλοτέχνησε για το βιβλίο της Καινής Διαθήκης της Δ΄ τάξης του Δημοτικού Σχολείου, το 1972, των εκδόσεων του πασίγνωστου "Οργανισμού Εκδόσεων Διδακτικών Βιβλίων" (ΟΕΔΒ). Ήταν τότε, που η νέα καλλιτέχνις εργαζόταν για τα προς το ζην στον Οργανισμό αυτόν επί κάμποσα χρόνια, δίχως ίσως και η ίδια να συν-αισθάνεται την αξία των δημιουργημάτων της. Τότε, λοιπόν, ανέλαβε να χαράξει τα κυριότερα στιγμιότυπα από τη ζωή και την δράση του Χριστού. Όπως μού επεσήμανε η ίδια η Άρια, την εποχή εκείνη, αποφασιστικό ρόλο και λόγο στον Οργανισμό είχε ο κορυφαίος νεοΈλληνας ζωγράφος μας Γιάννης Μόραλης.

Το αποτέλεσμα υπήρξε ικανοποιητικό. Τα έργα προέκυψαν, τυπώθηκαν στα σχολικά εγχειρίδια του μαθήματος των Θρησκευτικών της εποχής εκείνης και, βεβαίως, όποιος κατέχει ακόμη ένα τέτοιο βιβλίο, σίγουρα είναι συλλεκτικό, διότι ακόμα και η ίδια η δημιουργός των έργων δεν έχει, ούτε βιβλίο, μήτε αντίγραφα των ξυλογραφιών της, πάρεξ αυτές τις διαφάνειες, τις οποίες πρωτοπαρουσιάζουμε σήμερα από το Ιστολόγιό μας.

Προσωπικά μιλώντας, με το που παρέλαβα χθες τις διαφάνειες της Άριας πήρα διπλή χαρά: Πρώτον, διότι ελάμβανα αυτά τα δυσεύρετα έργα της Κομιανού και δεύτερον, διότι, μόλις τα είδα, έκπληκτος και χαρούμενος συνάμα, ξαναμπήκα στην παιδική μου ηλικία, όταν κρατούσα το συγκεκριμένο βιβλίο με τη ζωή του Χριστού, προσπαθώντας μάλιστα να βιώσω τα ιερά δρώμενα και να περπατήσω εκεί που διάβηκε Εκείνος, φίλος και συνοδίτης των Αποστόλων και των άλλων μορφών της Καινής. Συγκίνηση και νοσταλγία για τον καιρό της αθωότητας!... Θερμά αισθήματα κι ευγνωμοσύνη για την Άρια Κομιανού!... Για όλα όσα μού έχει προσφέρει, ρητά και άρρητα!!!

Σημείωση: Δείτε το παλαιότερο άρθρο μας Σχέδια και ξυλογραφίες δια χειρός Άριας Κομιανού. Επίσης, ανάλογες αναρτήσεις έχει κάμει η Δέσποινα Capo d' Istria, επιχειρώντας να εισοδεύσει στον χαρακτικό της Κόσμο, μες από μια μικρή γκαλερί κάποιων έργων της.

18 σχόλια:

None είπε...

Συγχαρητήρια στην κ. Κομιανού για το έργο που έχει προσφέρει! Κατασυγκινήθηκα που είδα τα χαρακτικά της. Επέστρεψα...

Unknown είπε...

πολύ ωραία παρουσίαση! πραγματικά προσεγμένο και το άρθρο, όπως πάντα!
π.κ., ξέρεις τι έκανα; σε κάλεσα σ'ένα παιχνίδι...
έχει καιρό ένας πατέρας να παίζει;

Nefelli είπε...

Πραγματικά, πολύτιμος θυσαυρός τα έργα της κ. Κομιανού.
Δεν διακρίνομαι για την δυνατή μου μνήμη , αλλά πιστεύω πως πιθανόν είναι οι ίδιες εικόνες που τότε κοιτούσα με δέος και μέσα από αυτές, οι λέξεις έπαιρναν μορφή και ήταν πιο εύκολο να κατανοήσω το μάθημα.
Έχεις καμιά ενημέρωση, σχετικά με τη χρονιά που αποσύρθηκε το συγκεκριμένο βιβλίο?
Απ' ότι βλέπω, οι προσκλήσεις πέφτουν βροχή εδώ :-)
Τόλμησα κι εγώ να το κάνω. Έχεις πρόσκληση και από εμένα.
Να έχεις μια όμορφη Κυριακή εύχομαι

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα, μερικές φορές ζηλεύω (με την καλή έννοια, δεν φθονώ) τους σπουδαίους καλλιτέχνες φίλους σου!

Όχι όμως σήμερα! γιατί αν και θνητός, τόλμησα και αντίκρισα την Ανατολή με το Απολλώνιο βλέμμα.

Το Πρώτο Φως της Πρώτης Ημέρας όπως είχα υποσχεθεί παλιότερα :)

Ανώνυμος είπε...

Θυμήθηκα κι εγώ αυτές τις εικόνες. Όταν ήμουν παιδί μου άρεσε να φαντάζομαι τις σκηνές με κίνηση και να κλέινω τα μάτια κια να μπαίνω στην εποχή και στην ατμόσφαιρα του βιβλίου των θρησκευτικών, σαν να ζούσα εκεί τότε, και ήμουν άλλοτε ένα απο τα παιδιά που είχαν τα κλαδιά απ τα βάγια, ή ένα απ τα παιδιά που μαζεύτηκαν γύρω του να τα ευλογήσει.. όμως η πιο δυνατή μου φαντασία μέσα απ τις εικόνες αυτές ήταν να είμαι εκεί στον Τάφο μαζί με τις γυναίκες που έμαθαν πρώτες την Ανάσταση. Είναι πολύ σημαντικά όλα αυτά για ένα παιδί, και οι εικόνες αν είναι εμπνευσμένες, δίνουν σχήμα και όραμα στη φαντασία.. Την ευχαριστώ και εγώ για τα έργα της.

mareld είπε...

Αγαπητέ μου Φίλε!

Συγκινητική παρουσίαση των έργων της
Άριας Κομιανού, ντυμένα με τα δικά σου λόγια!

Καλό σου βράδυ!

Unknown είπε...

Μπράβο στην Άρια Κομιανού, μπράβο και σε εσάς για την παρουσίαση!

Να 'στε καλά!

Artanis είπε...

Όμορφα είναι, με τον τρόπο τους...Έχουν μια αθωότητα, που τα κάνει να διαφέρουν από την αυστηρώς εννοούμενη Βυζαντινή αγιογραφία...Μ' αρέσουν...Είναι και το υλικό που διαφέρει και επιβάλλει το σεβασμό του περισσότερο, παρά ένα χαρτί, ή ένας τοίχος...
Πολλές ευχές σας στέλνω για μια καλή εβδομάδα, αρχής γενομένης από αύριο...
Καλό βράδυ...

Ανώνυμος είπε...

Αν και δεν τα πρόλαβα, μου άρεσαν πολύ όσα είδα κυρίως για τη σοφή απλότητα, τη ζωντάνια και το σεβασμό στην τέχνη που αποπνέουν... Τώρα πια στην Α΄δημοτικού δεν υπάρχει βιβλίο θρησκευτικών και η ενασχόληση των παιδιών με το θέμα εξαρτάται καθαρά από την ευχέρεια των δασκάλων. Εύχομαι να υπάρξουν άξιοι συνεχιστές αυτής της παράδοσης...

P. Kapodistrias είπε...

@ Ναν,

Όλοι επιστρέφουμε, αν όχι στον τόπο του εγκλήματος, οπωσδήποτε στον τόπο του εν-κλίματος της παιδικότητάς μας!... Τόσο αδιέξοδα ωστόσο...

P. Kapodistrias είπε...

@ Άμπθα,

Χαίρομαι που το λες εσύ! Ξέρεις πόση εμπιστοσύνη σού έχω και βασίζομαι στη γνώμη σου!

Για το μπλογκπαίχνιδο, θα δούμε...

P. Kapodistrias είπε...

@ Νεφέλη,

Όντως θησαυρός η χαράκτριά μας, Άρια Κομιανού!!! Τελευταία μάλιστα μού φιλοτέχνησε ένα πορτρέτο!

Δεν ξέρω πότε αποσύρθηκε το σχετικό βιβλίο.

Όσο για τα μπλογκοπαίχνιδα, έχω κάμποσες προσκλήσεις και σάς ευχαριστώ. Όμως, παρά τη θέλησή μου, δεν έχω πολύ χρόνο ελεύθερο. Έχω και κάμποσα μπλογκς ν' αναθρέψω!!! Χε, χε, χε!!! Ευχαριστώ πάντως, θα προσπαθήσω!

P. Kapodistrias είπε...

@ Ηλιογράφε,

Να έχεις πάντα την καταπληκτική κι έκτακτη δυνατότητα ν' αντικρύζεις το πρώτο φως της ημέρας!!!

Χαίρε πάντα σου!!!

P. Kapodistrias είπε...

@ Αριάδνη Δήμου,

Όντως εικόνες που καταγράφονται στην tabula rasa νόηση του παιδιού ανεξίτηλα. Μόλις τις είδα τώρα, ένα σωρό αναμνήσεις με κατάκλυσαν!... Και καλό και δύσκολο είναι όλο αυτό.
Όλοι ευχαριστούμε την Κερκυραία φίλη μας Άρια Κομιανού, η οποία, λόγω των πολλών και αλλεπάλληλων φιλιών της εν Ζακύνθω, την έχουμε ήδη πολιτογραφήσει εδώ, στην καρδιά μας!

P. Kapodistrias είπε...

@ Μαρέλντ,

Ευχαριστώ για την εκτίμηση της ανάρτησής μου. Είσαι πολύ καλή, όπως πάντα!

Καλό ξημέρωμα, με υγεία. Το "νόστιμον ήμαρ" σου επίκειται. Ο καιρός κοντά!!!

P. Kapodistrias είπε...

@ Ντάνα Σεμιτέκολο,

Μπράβο στην Άρια, πάλι και πάλι!
Σ' ευχαριστώ κι εγώ για τα καλά λόγια!

Κι εσύ να είσαι πάντα δημιουργική!

P. Kapodistrias είπε...

@ Αρτάνις,

Ναι, η ξυλογραφία είναι δύσκολη τέχνη (και χειρωνακτική), γι' αυτό και τα παραγόμενα έχουν την δική τους προσωπικότητα.
Επί του προκειμένου, στηρίζονται στη Βυζαντινή Τέχνη, αλλά σουρεαλίζουν και λιγουλάκι!

P. Kapodistrias είπε...

@ Καρποφόρα Συκή,

Ναι, είναι όμορφα και αρκούντως αφαιρετικά, για το είδος, τη χρησιμότητα και την εποχή που αυτά ποιήθηκαν!

Τώρα πια στα σχολεία... Ας αφήσουμε την κουβέντα, διότι πικραίνει εαυτούς και αλλήλους...

Οι πιο αναγνώστες μας Αναγνώστες

Related Posts with Thumbnails