skip to main |
skip to sidebar
© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.
ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!
-
"Ρόδον το αμάραντον, χαίρε η μόνη βλαστήσασα"
-
Ο Ακάθιστος Ύμνος, εκτός από τη σύνδεσή μας με την ιστορία του Γένους μας,
καθώς μας υπενθυμίζει την πολιορκία της Κωνσταντινούπολης από τους Αβάρους
το 62...
Πριν από 1 ώρα
-
Γεωργίου Λέκκα: ΤΟΥΛΙΠΕΣ ΠΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ (νέο ποίημα)
-
Τουλίπες της λύπης που λείπεις Σαν άσπρα σεντόνια μιας νύφης Που στρώνει
του γάμου κρεββάτι Κι ας ξέρει πως είναι αυταπάτη. Τουλίπες της λήθης πως
λείπεις ...
Πριν από 1 ημέρα
-
KEYNOTE ADDRESS by His All-Holiness Ecumenical Patriarch Bartholomew 9TH
OUR OCEAN CONFERENCE (Athens, April 16, 2024)
-
Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμε,
᾽Εξοχώτατε κ. Πρωθυπουργέ τῆς Ἑλλάδος,
Your Excellencies,
Distinguished dignitaries and d...
Πριν από 2 ημέρες
-
Ταξίδι στην Κριμαία | Evge | Homeward (2019)
-
*Κείμενο του Μανώλη Κρανάκη *
Ένα νεαρό αγόρι, ο Αλίμ, φοιτητής δημοσιογραφίας στο πανεπιστήμιο του
Κιέβου κάθεται στον διάδρομο ενός νεκροτομείου. Μοιάζ...
Πριν από 2 χρόνια
-
Μάτι στη φωτιά
-
Πριν από 5 χρόνια
Αχ, αίμα τεθλασμένο
μάθε μας πότε.
...
Στέρνα του Άδη
νερά ως την ψυχή μου.
Τ' άλλα παρήλθαν.
...
Νύχτα στη νύχτα
τον περιαύλιο φόβο
πες τον Αγάπη.
[Από το ποίημα "Δούρειος έρως" της ποιητικής συλλογής Π.Κ. "Ενύπνιο μετά τρούλλου", 1999]
12 σχόλια:
Η μοναξιά ενός δωματίου νοσοκομείου!...
Ποίηση δωματίων γράφεις π.κ.
Ξορκίζοντας τη μοναξιά και προτείνοντας παραμυθία!...
Προς εκκλησιασμόν.
Καλή δύναμη!
Ελπίζω να μην είναι κανένας άρρωστος!
Ακόμα κι έτσι όμως όλα τα Νοσοκομεία δυστυχώς ίδια είναι παντού, απρόσωπα και κρύα...
:(((
Μπρρρρρρρρρρρρρρρ....
Ωχ!!! Μακρυά από 'μάς!!!
Ζακυνθινοι φιλοι μου εισαστε καλα???
Τον καταλαβατε το σεισμο???
ελπιζω ολα καλα.
Ωχχ
Πονάει πολύ, τούτη η μοναχικότητα.
Καλή δύναμη!
Μου είναι πολύ οικείες αυτές οι μοναχικότητες, κι έχω κάνει ..."γερμανικά νούμερα" σε τέτοιους χώρους, που έχουν την ίδια...διακόσμηση, τα ίδια θανατερά πάλ χρώματα, τις ίδιες αποχρώσεις αγωνίας απο το βαθύ κίτρινο της θλίψης, ως το σβησμένο γκρί της απόγνωσης..Και μετά΄απο λευκές νύχτες που τα βλέφαρα βαραίνουν αλλά δεν κλείνουν, και η σκέψη τρυπάει το κενό σαν μαχαίρι χειρουργείου, έρχεται ένα πρωί που οι άσπρες μπλούζες παρελαύνουν με φασαρία, και περιμένεις. Αν είσαι΄στη θέση του ασθενή, έχεις μετατραπεί στον "εμφραγματία" ή το Ca του κρεβατιού τρία, του θαλάμου 205.. Απο την ώρα που φόρεσες τα πράσινα απρόσωπα ρούχα, ξεντύθηκες και το πρόσωπό σου. Είσαι αριθμός φακέλου.. Αν είσαι ο συγγενής, μετράς κοφτές ανάσες αγωνίας.. Αν είσαι μια βάρδια όποιας ειδικότητας, νοιώθεις πόσο ανήμπορος είσαι να αγγίξεις ευεργετικά τον ανθρώπινο πόνο σ όλες τις εκδοχές του, σ όλες τις αποχρώσεις του..Ένα βαθύ μπλέ της θάλασσας, κι ένα αληθινό γαλάζιο τ ουρανού, ίσως είναι μια ελπίδα οτι υπάρχουν κι άλλα χρώματα στη ζωή, κι οτι κανένα κακό δεν είναι αιώνιο..
Θα μείνω στην πρώτη εικόνα
"προς την έξοδο"
Καλή εβδομάδα.
... κρύος ιδρώτας...
...καλή δύναμη για την συνέχεια...
@ Καλοί μου ΣυνΙστολόγοι,
Παναγιώτη,
Αρτάνις,
Νίκο,
Ονειρομαγειρέματα,
Κωνσταντίνε,
Αλίκη,
Ντάνα,
Αριάδνη,
Δρομάκι και
Δέσποινα,
Συγχωρείστε με, που δεν έχω τον χρόνο (λόγω βάρδιας) ν' απαντήσω προσωπικά στον καθένα.
Απλά, ευχαριστώ!
Χαίρετε και υγιαίνετε!
Δημοσίευση σχολίου