© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!

Πέμπτη 19 Ιουνίου 2008

Οι "Άχρονες ώρες" του Σ. Σ. Χαρκιανάκη


Έλαβα χθες τα νέα ποιήματα του Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας κ. Στυλιανού, γνωστού στην Ελληνική Ποίηση ως Σ. Σ. Χαρκιανάκη, με άκρως τιμητική αφιέρωση του ίδιου. Η καινούργια ποιητική συγκομιδή του Αρχιεπισκόπου Ποιητή είναι αποτυπωμένη στο βιβλίο του "Άχρονες ώρες" και κυκλοφόρησε φέτος (2008) από τις εκδόσεις "Δόμος". Ο Σεβασμιώτατος Αυστραλίας, ένας λεβέντης Κρητίκαρος και αυθόρμητος άνθρωπος, με τιμά από ετών με την πατρική του στοργή, μια και οι δυό θητεύουμε και στον πολυαπαιτητικό αγρό της Ποίησης, ανέκαθεν μάλιστα μού αποστέλλει ό,τι νεότερο εκδίδει, πεζό ή ποιητικό. Συνηθίζει μάλιστα να εκδίδει κάθε χρόνο μια ποιητική σύναξη των ποιημάτων, τα οποία εμπνεύστηκε κατά την προηγούμενη χρονιά. Να σημειωθεί εδώ, ότι το πρώτο του ποιητικό κυκλοφόρησε πριν από τριάντα ολόκληρα χρόνια: Το "Χώμα και στάχτη", το 1978.

Στη Ζάκυνθο βρέθηκε τον Ιούλιο του 2001, οπότε είχαμε την καλή ευκαιρία να συναντηθούμε, να γνωριστούμε εκ του σύνεγγυς, να τον ξεναγήσω στους ιερούς τόπους της Ποίησης του νησιού μας και κυρίως στο Μαυσωλείο Σολωμού και Κάλβου, να έχουμε μακρές συζητήσεις "για κάτι υπόθεσες ψυχικές", κατά Σολωμόν, αλλά και να ευλογήσει το σπίτι και όλη μας την οικογένεια (βλ. σχετική φωτό).

Η συναναστροφή μαζί του υπήρξε όντως διδαχή. Με γοήτευσε τόσο, ώστε δεν άντεξα να μην τού αφιερώσω ένα ποίημα που τον αφορούσε, το οποίο μάλιστα τού χάρισα δια ζώσης, λίγο πριν αναχωρήσει και το φχαριστήθηκε πολύ, όπως είπε. Ήδη έχει δημοσιευτεί στο βιβλίο μου "Της αγάπης μέγας χορηγός" (εκδ. 2003, σ. 48). Το αντιγράφω, χάριν των φίλων μας:


ΑΡΤΥΜΑΤΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ

Στόν Σ. Σ. Χαρκιανάκη

Πολύ το λίγο
το σοφόν
το πίσω απ' τα λεχθέντα

αρτύματα καλοκαιριού
προσχήματα σχημάτων
σε τόπον άτοπο λοιπόν
με τα νερά του μέσα νου
εκτάκτως ψυχωμένα
με φυλλωσιές πασίφιλες
και φίδια δοτικά
διαβάζοντας από κοινού
χειρόγραφα πολιορκημένα

ώσπου
η ανδρεία της ελιάς
του περναριού η θηλύτης
μάς πήρε και μάς σήκωσε
στο υπερώο των Λέξεων
εκεί
όπου ανέκαθεν μιλιέται η Ωραιότης
κι ο Χρόνος απειρίζεται.


***

Οι "Άχρονες ώρες" του Σ. Σ. Χαρκιανάκη μιλούν αληθινά και γι' αυτό ακριβώς κατανύσσουν ευεργετικά, επειδή και ο ευαίσθητος ποιητής τους ό,τι έχει στα εσώψυχα, τ' αυτά και λαλεί ευθέως και απεριφράστως σε κάθε ευκαιρία και περίσταση. Και με όποιο κόστος!... Επειδή

"Σήμερα, αν δεν καταγγείλει επωνύμως
τον Ψεύτη και τον Κλέφτη και τον Άμουσο
αισθάνεται μωρός και συνένοχος
ενώ εκείνοι πληθύνονται
επικινδύνως".

Στο ανά χείρας βιβλίο, επισημαίνει τα τόσα και τόσα παραθεωρημένα μας Αυτονόητα, στοχεύει κατευθείαν στο Βάθος, ανετότατα μάλιστα συνομιλεί με τα φυτά και τ' άνθη, διδάσκεται ολοένα από τη λίγωση και τη γέμωση του φεγγαριού, ψαύει το τσόφλι της ψυχής αρχιερατικώ τω τρόπω, χαιρετά σεβαστικά τον μπρούτζινο και αδικημένο Στρατηγό Μακρυγιάννη, αρνείται ν' αναπαλαιώσει τη Μνήμη, ασκείται αδιάλειπτα στην Αγωνία, αναμένει το κύμα της θαλάσσας να ξαναγυρίσει, αποζητά την παρηγορία των λέξεων ή τις θηλές των δακτύλων, ξεσκεπάζει το άλλοθι το μεγάλο!!!...

Αξίζει, λοιπόν, να γευτούμε εδώ του ανδρείου λόγου του, αντιγράφοντας μερικά από τα μικρότερα ποιήματα της συλλογής, ώστε να λάβουμε γνώση της ευλογημένης φιλοσοφικής του Ποιητικής:


ΔΙΠΛΟ ΠΑΛΙΜΨΗΣΤΟ

Το τριμμένο ρούχο
είναι παλίμψηστο
όχι μόνο του σώματος
που εισέπραξε το χειροκρότημα
αλλά και της ψυχής που θησαύρισε
τις αναμνήσεις.


ΔΕΙΓΜΑ ΑΥΤΟΣΕΒΑΣΜΟΥ

Μια μοναχή σταγόνα ήταν το λάδι
που απλώθηκε στην επιφάνεια του νερού
και δεν συμβιβάστηκε.

Ύψιστο μάθημα αυτοσεβασμού
απ' τη σιωπή των αψύχων!


ΤΑ ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ

Για να μπορεί σήμερα κάποιος να αντιληφθεί
τα αυτονόητα
πρέπει ο ίδιος νά ναι ο "αυτός απί τα αυτά"
τουλάχιστον μη αλλοτριωμένος.

Πόσοι μπορούν ακόμη να καυχηθούν
για τέτοια πρωτοτυπία;


ΕΡΜΑΙΟ ΤΟΥ ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΥ

Το φύλλο
πριν πέσει απ' το δέντρο
διεκδικεί στον αέρα
εμβαδόν αιώρας.

Υποτασσόμενο στη βαρύτητα
επιστρέφει στη γη
έρμαιο του πληθυντικού
έσχατη πανδαισία αφομοιώσεως.


ΣΙΩΠΗΛΗ ΑΝΤΙΣΤΙΞΗ

Δέντρα
κραυγές κατακόρυφες
σιωπηλή αντίστιξη
στο κυρτό της θάλασσας
το κοίλο τ' ουρανού
την δική μου καθίζηση.


ΠΑΡΗΓΟΡΟΥΝ ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ

Σε περασμένα χρόνια
όχι πολύ μακρινά
όνειρο της ειρήνης ήταν
μια στέγη.

Τώρα που οι στέγες βομβαρδίζονται από παντού
μόνη καταφυγή το υπόστεγο
κι όποιος προλάβει.


ΤΟ ΜΕΓΑ ΑΛΛΟΘΙ

Ποίημα, το μέγα "Άλλοθι"
πως δεν φοβούμαστε
την μοναξιά
τον θάνατο
την ασχήμια.

Ποίημα, οι "πρώτες βοήθειες" τ' Ουρανού
όταν η γη λιποθυμάει!

12 σχόλια:

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Καλησπέρα,
Πολλοί πολύτιμοι λίθοι στους στίχους. Έρμαιος της ομορφιάς του διαβάζω και ξαναδιαβάζω το φύλλο που πέφτει από το δένδρο και συμμαχώ με το δύσβατο αυτονόητο.
Ευχαριστούμε, π.κ - δίκην αγωγού ομορφιάς.

Ανώνυμος είπε...

Άξιος ποιητής!

Άξιος Δεσπότης!!

Την ευχή Σας, πάτερ.

Γεώργιος Χοιροβοσκός είπε...

Απο το
ΧΩΜΑ ΚΑΙ ΣΤΑΧΤΗ

Άκρως απόρρητον

Θά μαζέψω τά φιλιά πού ακόμα τρέμουν
πάνω στά πεταμένα άποτσίγαρα
και θα σού τα φέρω ξυπόλητος
για να μνησθείς τού πόνου των άνθρώπων

Τις άδειες μποτίλιες από το άλκοόλ και τα φάρμακα
δεν θάξερα πού να τις κρύψω άπό το βλέμμα σου,
σ΄ένα τεράστιο σκουπιδοτενεκέ,
αν δεν χρειαζόταν να γεμιστούνε ξανά
για τον χρόνιο πόνο των ανθρώπων.

Αυτή είναι ή κατάσταση έδώ κάτω,
δεν χρειάζεται να σου γράψω περισσότερα.
Άν θα σούστελνα και μια μονάχα σελίδα
ανθρώπινης μοναξιάς ,
φοβούμαι πώς θα βούβαινα
τον τρισάγιο ύμνο των Αγγέλων.

Βόννη 6-10-1965.

Aν τον έβλεπα τώρα μπροστά μου θα τονε ρώταγα;
Aυτόν γιατί τον έκανες επίσκοπο;
Που ταιριάζει με την ποιησή σου
η αποθέωση της έλλειψης φαντασίας;
Eίδες που στο τέλος το πλήρωσες;

Για αυτό προτιμώτερη η αφάνεια.

Artanis είπε...

καλημέρα π.κ...
Ωραία ανάρτηση...

Ανώνυμος είπε...

"...πρέπει ο ίδιος να ναι"αυτός επί τα αυτά"..."
Να σας έχει ο Θεός γερούς αμφότερους παπά μου…και πάντα αισθηματίες…
Να σας ευχαριστήσω, έστω κι αργοπορημένα, για το αλογάκι…μας ταξιδεύει…
Καλό σας καλοκαίρι…

Στουδίτης

P. Kapodistrias είπε...

@ Διονύση Μάνεση,

Καλημέρα!

Χαίρομαι που κατ-έχεις τ' αρμόδια κλειδιά εισόδου στην Ποιητική ΚΑΙ του Σ. Σ. Χαρκιανάκη! Είναι πράγματι ένας από τους καλούς ποιητές μας!

Να είσαι πάντα γερός!

P. Kapodistrias είπε...

@ Vaterpanajiotis,

Χαίρε αγαπητέ! Η Ποίηση, ως αγία (κατά Ελύτην) να μάς συν-ευλογεί!

Καλή δύναμη σε ό,τι!!!

P. Kapodistrias είπε...

@ Γεώργιε Χοιροβοσκέ,

Χαθήκαμε, μάλλον από κακή φύλαξη... Όμως ο Σ. Σ. Χαρκιανάκης μάς συνάζει επί το αυτό και πάλιν με τον ευθύ του λόγο. Όσο γι' αυτά που σχολιάζεις εντέλει, παρότι κατάλαβα, γίνε πιο σαφής για να καταλάβουν και οι άλλοι φίλοι μας και μπλογκοσυνδαιτημόνες!

Ναι, ΚΑΙ από τούτο πάσχουμε: Την έλλειψη φαντασίας...

Αφάνειά μου εσύ, πατρίδα των απάτριδων και λοιπών μειονοτήτων!...

P. Kapodistrias είπε...

@ Αρτάνις,

Ευχαριστώ για τον καλό λόγο.

Αντεύχομαι να έχεις πάντα σου Κυριακή!

P. Kapodistrias είπε...

@ Στουδίτη,

Ως ευ παρέστης! Η τιμή μεγάλη μας!

Αυτό τον αισθηματισμό πληρώνουμε με το αίμα της ψυχής ανά πάσα στιγμή και ώρα!

Καλοκαιριάσαμε ήδη! Αντεύχομαι και να μάς έρχεσαι, αγαπητέ!

panagiotisandriopoulos είπε...

Αυτή η ανάρτησή σου, παμφίλτατε Π.Κ., σαν "πρώτες βοήθειες τ' Ουρανού"!!
Ιδού δη τι καλόν ή τι τερπνόν αλλ' ή το κατοικείν αδελφούς ποιητάς επί το αυτό!
Αν ο άγιος αναγνωρίζει τον άγιο, έτσι κι ο ποιητής αναγνωρίζει τον ποιητή.
Μαζί κι οι δυό "στο υπερώο των Λέξεων"!

P. Kapodistrias είπε...

@ Παν. Ανδριόπουλε,

Ευγενής και ακαριαίος στη γραφή και στην εκτίμησή σου, ως συνήθως!

Ευχαριστώ, με θερμά αισθήματα!

Οι πιο αναγνώστες μας Αναγνώστες

Related Posts with Thumbnails