© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!

Σάββατο 26 Ιουλίου 2008

Η ψυχή των πραγμάτων



ΕΙΔΗ ΠΡΟΙΚΟΣ

του Νικόλα (+26.7.2008)

Απ’ όλα τα πλανόδια έχει το τρίκυκλο:

Εμπριμέ ρουχαλάκια
κυριών
δεσποινίδων
ή καναπέδων
πούντρα στο πορφυρό κουτί
και άλλες απαλότητες

εύθραυστα δρακοπότηρα για στέρεους γάμους
κουβερτόρια πάθους
για τότε που θα μπει γαμπρός και δε θα βγαίνει
προσόψια τιμής
και σεντονάκια του μωρού

σκληρά κοντογούνια της δουλειάς
ή
γι’ αντρισμούς ανομολόγητους
κουβέρτες του στρατού ψυχρότερες απ’ όσο νόμιζα

για τα ψυχοπαράσκευα λιβάνι και λουμίνια
μπουρούκια του καφέ αρμόδια για τα πένθη
μα και τσεμπέρες σάβανα χηρών

καραμελίτσες του φιλιού
για να γλυκαίνονται οι καημοί
πρόστυχες δαχτυλήθρες
να μην ο πόνος περονιάζει
νυχοκόπτες ονείρων
και μαντηλάκια για συνάχι ευπρεπές
μυγοσκοτώστρες
και δοχεία νυκτός πρώτ’ απ’ όλα

επιπλέον
την ελληνική σημαία μάνα μου την αγαπώ
αφού εσύ την έραβες.



Αχ κι εκείνες οι πληκτικές αυγοθήκες Ιουλίων ασεβών
κανείς δε μ’ αγαπούσε τόσο που να με λυτρώσει-

-Αυγά τώρα ποιος έχει;



[Από την ποιητική συλλογή Παναγιώτη Καποδίστρια, Ο αρχαίος Αγροφύλαξ, 2007, σ. 70 εξ.]


13 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Καλή σου μέρα για όποια στιγμή το διαβάσεις.
Απλά να σου ευχηθώ κουράγιο και δύναμη για τη μεγάλη, τη δύσκολη μέρα...
Ο Θεός να σου δώσει τη δύναμη που θα χρειαστείς για το ύστατο αντίο...
Ας είναι ανάλαφρο το χώμα της αγαπημένης γης που θα τον δεχτεί. Τυχερός και δοξασμένος, από τα παιδιά του, γονιός.
Την ευχή του να έχετε και χρόνια, πολλά και καλά χρόνια για να τον μνημονεύετε.
Να θυμάσαι πως στις δύσκολες αυτές στιγμές δεν είσαι μόνος. Εκτός της αγαπημένης σου οικογένειας είναι και οι πολυπληθείς σου φίλοι.
Η σκέψη μου κοντά σου, παρηγοριά και ανακούφιση,
Με πολλή εκτίμηση κι αγάπη,
διονυσία

Ανώνυμος είπε...

Οι εικόνες είναι τρυφερές και η συγκίνηση μεγάλη. Το δέντρο γνωρίζεται απο τους καρπούς. Τι δεντρο πρέπει να ήταν για είστε το παιδί του σείς! Αυτό το δέντρο που κόπηκε έχει αθάνατους καρπούς και θα είναι πάντα ζωντανό μέσα απ αυτούς. Να χάνεις ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ, είναι σαν να κόβεται η ρίζα της ζωής σου. Πονάει για πάντα.Προσεύχομαι μόνο να έρχεται δροσιά απο τον Ουρανό για να σας παρηγορεί.

Ανώνυμος είπε...

Στις δύσκολες αυτές στιγμές να ξέρετε ότι σας σκεφτόμαστε και προσευχόμαστε . Είμαστε μακριά κι όμως τόσο κοντά. Να έχετε την ευχή του,που είμαι βεβαία ότι είναι ευλογημένη αφού ευλογημένα απλός έζησε και έφυγε... Ξέρω βέβαια, ότι η παρηγοριά είναι μικρή στα λόγια τέτοιες στιγμές που η λογική είναι σε όλους μας γνωστή αλλά καθόλου ανακουφιστική. Αρχικά έχει κανείς την αίσθηση ότι δεν πρόλαβε να κάνει και να πει όσα ήθελε κι ότι ο λόγος που άλλοτε ήταν θεραπεία θα γίνει πια σιωπή, όμως η επικοινωνία που έχεις μετά είναι τόσο πιο βαθιά και αποκαλυπτική που σε μεταφέρει σε άλλη διάσταση και σχεδόν σε σοκάρει.Ευτυχώς υπάρχει ελπίδα, υπάρχει Ανάσταση. Συγχωρείστε την πολυλογία μου. Έχετε την αγάπη μας.

kiki είπε...

Τι να πεις τέτοιες στιγμές και μάλιστα μέσα από ένα μπλογκ; Προσωπικές στιγμές...Ήταν τυχερός που είχε τέτοια παιδιά και τέτοια εγγόνια. Σε νιώθω και ξέρω πως είναι. Μακάρι να φτάσουμε όλοι τα χρόνια του και μακάρι ο γιατρός χρόνος να σας βοηθήσει να το ξεπεράσετε...

Ανώνυμος είπε...

Αυτές τις ώρες τα λόγια περιττεύουν μιλά το γεγονός του θανάτου του πολύ αγαπημένου σου πατέρα αυτού του αγνού αγωνιστή της ζωής, για να έχεις καύχημα ότι σας μεγάλωσε έντιμα με κόπο και μόχθο. Αλλά έφυγε εκ του ματαίου κόσμου γεμάτος από χαρά βλέποντάς τους βλαστούς του να καρποφορούν με εύχυμους πνευματικούς χυμούς και το σπουδαιότερο ότι σε κάθε θεία λειτουργία που θα τελείς η πρώτη μερίδα στην Προσκομιδή θα βγαίνει υπέρ αιωνίου αναπαύσεως από τα χέρια του καρπού του. Η σκέψη μου είναι πολύ κοντά σου ευχόμενος όπως η μνήμη του αγαπημένου μας Νικολάου είναι αιώνια, και από εκεί που τώρα βρίσκεται να συνεχίζει να σε καμαρώνει και οι χαρές που του χάρισες στην παρούσα πρόσκαιρη ζωή να συνεχίσει να τις χαίρεται κοντά στον θρόνο της χάριτος του Θεού. Αιωνία του η μνήμη, να έχετε όλοι την ευχή του.

Anastasios είπε...

Θερμά συλλυπητήρια.
Ευχόμαστε ολόψυχα ο Άγιος Θεός μας τον πατέρα σου να αναπαύσει και σε όλους σας να σταλάξει την εξ ύψους παρηγορία.
Αξίζει να θυμόμαστε ότι τους αγαπημένους μας κεκοιμημένους δεν τους ενταφιάζουμε αλλά τους σπέρνουμε (Α' Κορ. 15, 42 κ.εξ), όπως σπέρνουμε τους σπόρους στην καρποφόρα γη.
Και "...έρχεται ώρα, εν η πάντες οι εν τοις μνημείοις ακούσονται της φωνής Αυτού, και εκπορεύσονται... εις ανάστασιν ζωής".

H.Constantinos είπε...

Θερμά συλλυπητήρια.

Ανώνυμος είπε...

Κάποιες κοινές όμορφες μνήμες, μιας και στην πορεία Του περνούσε και από τον όμορφο επαρχιακό μας δρόμο.Και πάλι θερμά συλλυπητήρια

Ανώνυμος είπε...

Οι προσευχες ολων μας τον συνοδευουν στο αιωνιο ταξιδι του.

Τον αξιωσε να δει και να καμαρωσει τα παιδια του, οπως εκεινος επιθυμουσε, μαζι με την Δεσποινα, μια ομορφη και πολυ νοικοκυρα κοπελα, που οι δυο τους εκαναν πολλα στην ζωη απο το 1961.

Ο Νικολας, που ξυπνουσε τους δρομους και τα πουλια καθε πρωι με την γραφικοτατη ΣΟΥΣΤΑ και το ασπρο αλογακι, στολισμενη ολογυρα με πραματειες. Εκεινος, που ηταν ο ταχυδρομος της γιαγιας μου Μαριας και της ταλαιπωρημενης Ελενης μανουλας
μου.

Ελαφρύ το χωμα που τον σκεπασε και η μνημη του να ειναι αιωνια. Εφυγε, αλλα ειναι μαζι μας.

"Ελενη, μου 'πε η μανα σου να πας εκει πανου αυριο και να τση μαζεψης δυο χεροβοτανα, εστω και τσι κορφες μουπε, και αμα εγινήκανε τα απιδια να τση βρασεις δυο και να τση τα πας ετσι αγουρα, τση αρεσουνε, πουναι Μαης", ελεγε!...

Παντα λεπτος και ευγενικος.
Ωραια χρονια με ωραιους ανθρωπους στο χωριο μας το αγαπημενο τοτε !

Θερμα συλλυπητήρια σε ολους σας.
Ζωη να εχετε να τον θυμαστε και να δειτε τα παιδια σας οπως επιθυμειτε μαζι με την αγαπητη Φωτεινη και την μητερα σου.

Η αγαπη μας ειναι κοντα σας.

Τασουλα - Lana

dromaki είπε...

Τα λόγια είναι φτωχά...
Οι άνθρωποι ας είναι ευτυχισμένοι όσο ζούνε.Οι κόποι τους να φέρνουν τους καρπούς,να είναι περήφανοι για τα βλαστάρια τους.
Να είστε γερός να τον κουβαλάτε μέσα σας.

None είπε...

Αφόρητη θλίψη...

panagiotisandriopoulos είπε...

Ανεπαύθη εκ των κόπων αυτού...
Ευτυχώς υπάρχει και η πρόθεση, όπου ζώντες και τεθνεώτες μνημονεύονται το ίδιο.
Θερμά συλλυπητήρια φίλτατε π.κ.
"Σ' έναν λάκκο του χρόνου" όλοι μας άλλωστε, όπως λέει κι ο Ελύτης.
Το ζητούμενο είναι "μια ζωή πλήρης εντέλει". Ο Νικόλας νομίζω το κατάφερε!

P. Kapodistrias είπε...

Φίλοι μου αγαπημένοι και περιπόθητοι, Διονυσία, Αριάδνη Δήμου, Καρποφόρα Συκή, Κική, π.Δ.Κ., π. Αναστάσιε, Κωνσταντίνε, π. Λυκογιάννη, Λάνα Καντιάνη, Δρομάκι, Ναν και Παν. Ανδριόπουλε,

Διαβάζω και ξαναδιαβάζω τις παραπάνω παρηγορητικές σας φράσεις, άκρως στηρικτικές στη Μετά Εποχή μου. Για την προσωπική / οικογενειακή μας Ιστορία, ήδη γυρίσαμε σελίδα... Είμαστε όλοι ακόμη στην έκπληξη. Νοιώθω, ότι η Απώλεια έπεται...

Ευχαριστώ πάντως και όντως στηρίζομαι στην Αγάπη Σας. Χαίρετε και υγιαίνετε!

Οι πιο αναγνώστες μας Αναγνώστες

Related Posts with Thumbnails