© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!

Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2008

Κάτι σαν κοσμοπολίτες στην Πλατεία του San Marco της Βενετίας

Προερχόμενοι από το Ριάλτο με το βαπορέτο, αποβιβαζόμαστε στη στάση κοντά στο Παλάτσο Ντουκάλε. Πρώτη μας μέριμνα, ν' αφήσουμε να εκφραστεί εδώ ένας βαθύς, βαθύτατος αναστεναγμός μπροστά στη Γέφυρα των Στεναγμών... Η γέφυρα ενώνει το Παλάτσο (αριστερά στη φωτό) με τις Φυλακές (δεξιά στη φωτό). Γιατί "των Στεναγμών"; Διότι το πέρασμα των ήδη Καταδικασμένων από το χλιδάτο κτίριο στο διπλανό κάτεργο σήμαινε επώδυνο και αργό θάνατο άφευκτο.


Αμέσως μετά περνάμε μπροστά από το μεγαλοπρεπέστατο Παλάτσο Ντουκάλε, το κέντρο αποφάσεων της Γαληνοτάτης. Δεν είναι ώρα τώρα να μπούμε στις μοναδικού κάλλους σάλες του. Για καλό και για κακό, ρίχνουμε ένα βλέφαρο, μήπως ξεμοναχιάσουμε κανέναν... δόγη, που να ξέμεινε στον Χρόνο.

Ώρα για τον πρώτο μας καφέ, εδώ στην Πιατσέτα, κάτω ακριβώς από την περιώνυμη Μαρκιανή Βιβλιοθήκη. Απόλαυση! Και ο καφές (ας παραγγείλουμε καυτό διπλό espresso stretto) και οι ενδιαφέρουσες φυσιογνωμίες! Για τα κτίρια, ουδείς λόγος! Απλώς, Τέλεια! Εδώ μπορείς να βιώσεις το Νυν, κατέχοντας δυνάμει το Αεί σου! Τελεία και παύλα!

Περπατάμε ήδη μεταξύ Παλάτσο Ντουκάλε και της Βασιλικής του Αγίου Μάρκου. Μα εδώ αισθάνεσαι πράγματα!... Μη μοι γένοιτο...

Ωωω! Ο "μέγας ναός" της Βενετίας! Παλιό παρεκκλήσι των Δόγηδων, απετέλεσε το σύμβολο της θρησκευτικής και πολιτικής εξουσίας τους. Δείτε πάνω από την κεντρική είσοδο: Δεσπόζουν τα τέσσερα μπρούτζινα άλογα του Λυσίππου (Δ΄ αιώνα), που, ως λάφυρα πολέμου, έφερε ο Δόγης Ενρίκο Ντάντολο από την Κωνσταντινούπολη, το 1204. Αυτά που βλέπετε πάντως είναι τ' αντίγραφα. Τα ορίτζιναλ φυλάχτηκαν εντός του ναού.

Λεπτομερειών πρώτη ομάδα: Η περίτεχνη πρόσοψη πάνω από την κεντρική θύρα! Ο λέων της Βενετίας περίοπτος! Και μεγαλειώδης!

Λεπτομερειών δεύτερη ομάδα: Πάνω ακριβώς από την είσοδο, το περίφημο μωσαϊκό του Λιμπόριο Σαλάντρι, έργο του 1836. Εικονίζει τον Χριστό εν δόξη και τριγύρω αναπτύσσεται το θέμα της Δευτέρας Παρουσίας.


Λαός πολύς στην Πιατσέτα. Είναι οι μέρες της 51ης Biennale (Ιούνιος 2005) κι έχουν συρρεύσει χιλιάδες φιλότεχνων απ' όλες σχεδόν τις χώρες. Κι εμείς από κοντά, για τον ίδιο σκοπό! Άσκοπα, ωστόσο! Διότι, είναι ενδεχόμενο, να κυκλοφορείς ολόμονος μέσα σε τόσο πλήθος... Εμείς -ευτυχώς- είμαστε παρέα καλή!


Ώρα για τον δεύτερο (τσουχτερότατο από πλευράς τιμής) καφέ. Στο μυθικό Καφέ Φλοριάν αισθανόμαστε για λίγο διάσημοι. Κάτι μεταξύ Προυστ και Καζανόβα, που πέρασαν από εδώ πολύ πριν από εμάς!... Διάσημοι, για ελάχιστα πάντως! Μην παρεξηγηθούμε κιόλας!...


Όλα εδώ μυρίζουν Αναγέννηση! Η Πλατεία πλατιάζει περισσότερο με τόσους και τόσους ανθρώπους, φερμένους από το Παντού! Τα συναισθήματα γίνονται ολοένα κι αισθαντικότερα στα πέριξ, ενώ οι μπαρόκ ήχοι απ' τις ορχήστρες της Πλατείας σαγηνεύουν τις ώρες μας!

*** Ώσπου χτυπάει το πρωινό ξυπνητήρι και τ' Όνειρο ήταν απλώς ένα επιπλέον όνειρο!...


10 σχόλια:

panagiotisandriopoulos είπε...

Όπως το περιγράφεις Π.Κ.
Στην πόλη του ονείρου!
Με τους ονειρικούς μπαρόκ ήχους να σε νανουρίζουν και να σε ξυπνούν!
Έχω ιδίαν πείραν οπότε λιγάκι σε καταλαβαίνω.

Φαίδρα Φις είπε...

ωραία πρωινή βόλτα μας πήγατε...

καλημέρα
ασπασμούς

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Όχι! Μη μου το χαλάτε! Το όνειρο δεν τελείωσε ακόμη. Εγώ είμαι "μέσα". Και έρχεται τώρα η Μύρια(μία συνάδελφός μου) και με βρίσκει με κάτι χαμόγελα μέχρι τ αυτιά!! και χωμένη μέσα στον υπολογιστή (πριν πλακώσουν οι.."βάρβαροι") να περπατάω εκεί γύρω απο την πλατεία του Αγ Μάρκου.. Ρωτάει και της λέω οτι εγώ σήμερα είμαι Βενετία και σκέφτομαι που να έχει τον τέλειο stretto..Κουνάει το κεφάλι της..! Αλλά όχι!!Δεν μας πτοεί τίποτα!! Είναι θαυμάσια! Κομψοτεχνήματα και ατμόσφαιρα μιας άλλης εποχής..Το δεύτερο ..διπλό καφέ θα τον πιούμε στο καφέ Φλοριάν? Μπορώ να πιώ κι άλλους άνετα..Επι πλέον αρνούμαι να φύγω απο εκεί έως το μεσημέρι. Θέλω να τα δω και να τα αιστανθώ ΟΛΑ! Και για του λόγου το αληθές, espresso stretto πίνω τώρα, μιά γουλιά..Καλή σας και όμορφη μέρα..Ιούλιο έχουμε? όλα μπερδεύτηκαν? Και οι εποχές και οι Εποχές..

Ανώνυμος είπε...

πολύ όμορφο το ταξίδι έστω και πνευματικό. άλλωστε για το virtual οδεύουμε ολοταχώς...

P. Kapodistrias είπε...

@ Παναγιώτη Ανδριόπουλε,

Εσύ πράγματι μπορείς να με καταλάβεις!

Όλα σε άλλους ρυθμούς, αναγεννημένους ήδη!

P. Kapodistrias είπε...

@ Φαίδρα Φις,

Κερνάμε καφέ στο Φλοριάν, αν έχεις χρόνο!

Είναι και η Αριάδνη μαζί!

P. Kapodistrias είπε...

@ Αριάδνη,

Χαίρομαι στ' αλήθεια, που τα ζεις αυτά τα εικονικά ταξίδια! Είναι και αυτό Κάτι στο Τίποτα! Έξοδος στο Αδιέξοδο! Καλοκαίρι στον Χειμώνα! Και ούτω καθεξής!

Πιες τον καφέ με την άνεσή σου, όμως να ξέρεις αύριο επιβιβαζόμαστε στο αεροπλάνο γι' αλλού: Αγίων Αναργύρων στο Γιοχάνεσμπουργκ!!!
Η Έρίτμος Κυρία Πρόεδρος του Φαν Κλαπ μου έχει -εννοείται- πρώτη θέση!!! Εύκολο ταξίδι, νυχτερινό, εννιά ώρες σερί!

P. Kapodistrias είπε...

@ Ευάγγελε,

Αυτού του είδους τα ταξίδια μάς απέμειναν αυτό τον καιρό: Τα εικονικά!...
Ευτυχώς υπάρχουν τα φωτογραφικά μας αρχεία, απ' όπου αντλούμε στιγμές νοσταλγικές, προς παρηγορίαν!

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Είμαι ανθεκτική στα πολύωρα ταξίδια,ειδικά όταν πάω πρώτη θέση.. Πως ν αρνηθώ τέτοια πρόσκληση.. Μπορώ να χάσω κάτι τέτοιο? Κανέναν ποτέ δεν έβλαψε λίγη ..πολυτέλεια. Έτοιμη είμαι, βάζω το καπελάκι μου κι έρχομαι.

Βερναρδος είπε...

Αν δεν κάνω λάθος,η μια απο τις δυο πλευρές του ναού αφέθηκε,όταν αυτός ανακαινήστηκε,άθικτη,με σκοπό την διατήρηση του αρχικού σχεδιασμού του που ήταν Βυζαντινού ρυθμού.

Οι πιο αναγνώστες μας Αναγνώστες

Related Posts with Thumbnails