«Μη λησμονήσεις, έλεγε…»

Συντάκτης: Χρήστος Βορλόκας
Εφημερίδα ΠΡΩΤΗ (Ημερήσια Εφημερίδα της Ηλείας), 28.11.08

Η Ηλεία αποχαιρέτησε με συγκίνηση τον ποιητή Γιώργη Παυλόπουλο, που χθες αντάμωσε όλους τους μεγάλους της Ποίησης, στην χώρα του Ονείρου. «Θ' ανταμωθούμε κάποτε...», είχε γράψει στο ποίημά του «Ιβήρων 14, 1949», αποχαιρετώντας τον Τάκη Σινόπουλο και χθες ήταν η μέρα αυτού του μεγάλου ραντεβού...
Ο Μητροπολιτικός Ναός του Αγίου Νικολάου γέμισε από ανθρώπους του πνεύματος αλλά και άλλους, απλούς ανθρώπους που έτυχε να γνωρίσουν το έργο του σπουδαίου ποιητή, για το στερνό κατευόδιο. Συγκινητικά τα λόγια του αποχαιρετισμού, πρώτα από τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Ηλείας κ. Γερμανό, ο οποίος τόνισε ότι ποιητική ήταν η πρώτη γλώσσα των ανθρώπων: «Η βεβαιότητά μας είναι ότι ο Γιώργης Παυλόπουλος θα αναπαύεται αιώνια στα δεξιά του πρώτου Ποιητή και Δημιουργού», πρόσθεσε ο ιεράρχης.

Ακολούθως, ο ιερέας π. Παναγιώτης Καποδίστριας, γενικός αρχιερατικός επίτροπος της Μητρόπολης Ζακύνθου και λογοτέχνης ο ίδιος, προσκόμισε τρεις «σπονδές» μπροστά στη σορό του ποιητή: την αγάπη από τους λογοτέχνες της Ζακύνθου που τόσο αγαπούσε ο Γιώργης Παυλόπουλος, δυο στροφές των Ζακυνθινών κορυφαίων ποιητών Διονυσίου Σολωμού και Ανδρέα Κάλβου και λίγον άμμο από τις θάλασσες της Ζακύνθου. Απαγγέλλοντας δε το ομώνυμο ποίημα του αείμνηστου ποιητή, εναπόθεσε τον άμμο στη σορό του.

Συγκινητικά τα λόγια του προέδρου της Δημόσιας Βιβλιοθήκης Πύργου και λογοτέχνη Γιάννη Νικολόπουλου: «Αποχαιρετούμε τον τελευταίο μεγάλο της πνευματικής μεταπολεμικής γενιάς και συνοδοιπόρο των κορυφαίων της ποιητικής τέχνης, Σεφέρη, Σινόπουλο, Τ. Δόξα, Νίκο Καχτίτση, που σφράγισε την επίγεια παρουσία του με την ασίγαστη έγνοια για την Ποίηση και τον άνθρωπο, για τις ιδέες και την ομορφιά. Η Δημόσια Βιβλιοθήκη Πύργου που επί σειρά ετών υπήρξε πρόεδρος και μέλος της Εφορείας της, καταθέτει στη σορό του τον σεβασμό, την αναγνώριση και τις ευχαριστίες της για τα ευγενή και υψηλά δωρήματα που προσέφερε στην πνευματική ζωή του τόπου. Και κυρίως για την αξία και το μέγεθος της Ποίησής του».

«Συνεπής στις αξίες του...»

Ποιητικός και ο αποχαιρετισμός από τον δήμαρχο Πύργου Μάκη Παρασκευόπουλο, αρχίζοντας μ' ένα ποίημα του εκλιπόντος από την ανέκδοτη ακόμη ποιητική συλλογή «Να μη τους ξεχάσω», το κύκνειο άσμα του: «Λάμνουν τα κουπιά της βάρκας κι ο Γιώργης Παυλόπουλος φεύγει από κοντά μας, από τους δικούς του κι από τον Πύργο, την πόλη που γεννήθηκε, μεγάλωσε, την πόλη που δεν εγκατέλειψε σχεδόν ποτέ μέχρι τώρα, επιλέγοντας να ζει και να δημιουργεί μακριά από τους ρυθμούς της πρωτεύουσας, όχι όμως και από την ουσία της λογοτεχνίας...». Και πρόσθεσε: «Ο Γιώργης Παυλόπουλος με τα ποιήματά του μας αφηγήθηκε την ιστορία των χρόνων του καθώς και τα μεγάλα ζητήματα της εποχής του, το ζόφο του εμφυλίου, τα βιώματα της Αντίστασης καθώς και τα αδικαίωτα οράματα της γενιάς του.Όμως δεν έμεινε μόνο εκεί. Προχώρησε πιο πέρα. Μίλησε για την αγωνία του σύγχρονου ανθρώπου, την αποξένωση, τον έρωτα, το όνειρο ως μέσο καταφυγής για την οικοδόμηση μιας νέας πραγματικότητας προσπαθώντας παράλληλα να ξεκλειδώσει την ουσία της ποίησης. Ποίηση αφηγηματική, χαμηλόφωνη, λιτή, τρυφερή, «ποίηση βάθους», όπως την χαρακτήρισε ο Γιώργος Σεφέρης. Το ίδιο και η ζωή του. Ο Γιώργης Παυλόπουλος υπήρξε συνεπής στις αξίες του, βαθιά ανθρώπινος και αληθινός. Υπήρξε πρόθυμος συμπαραστάτης κάθε νέου λογοτέχνη που ζητούσε τη βοήθειά του. Στο πλευρό του συνεχώς, ακούραστη, η σύζυγός του Μήτσα, η οποία κρατούσε πάντα το σπίτι τους ανοιχτό και φιλόξενο σε κάθε επισκέπτη...». 

Τον ποιητή αποχαιρέτησε και η Εταιρεία Ελλήνων Συγγραφέων (ο Γ.Π. ήταν ιδρυτικό μέλος της) στο μήνυμα της οποίας αναφέρονταν τα εξής:

«Σε ολόκληρο το έργο του κυριαρχούν δυο θέματα: ο Θάνατος και ο Έρωτας. Ο Νεκρός, το Ποτάμι, οι Ήσκιοι, η Γυναίκα, ο Ύπνος. Ο Ύπνος, το Κατώφλι του ενυπνίου, σημαδεύει το έργο του Παυλόπουλου.

‘Φοβάται σάμπως να έχουν πέσει κι οι δυο στου ύπνου μου το δίχτυ και δεν μπορούνε τώρα να ξεφύγουν'. Τα ενύπνια παραμένουν για τον Παυλόπουλο μια καταφυγή. Διαφυγή δεν φαίνεται να βρίσκει -τουλάχιστον όχι άλλη από εκείνη του κόσμου των Νεκρών. «Εκεί που πήγα» (γράφει σε εξαίσιο ποίημά του) «μου είπαν οι νεκροί να μη σας πω ποτέ τι είδα...»

Αναγνώστηκε ακόμη η δήλωση του υπουργού Πολιτισμού Μιχάλη Λιάπη που δημοσιεύθηκε χθες.

Η Νιόβη Ηλία Χ. Παπαδημητρακοπούλου με αφορμή την απώλεια του Γιώργη Παυλόπουλου έστειλε αυτούς τους στίχους που διαβάστηκαν ως επικήδειος:

«Ένα αηδόνι σώπασε
Το αηδόνια δεν τρελαίνονται στις πλάτρες
Ούτε στο Κρόνιο τραγουδούνε πια
Αφού το κραταιό στης Ήλιδας τα δάση
Το ένα, το τρανό, το απαράμιλλο αηδόνι
Υμνωδός ήχων υπέρτατων
που τα ξετρέλαινε και τα καλούσε
σε άμιλλα ευγενική
τις τρίλιες του να παραβγούν
για πάντα εσίγησε κι εχάθη.»

Στεφάνια στη σορό του ποιητή κατατέθηκαν από τον Πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή, τον υπουργό Πολιτισμού Μιχάλη Λιάπη, τον υπουργό Εσωτερικών Προκόπη Παυλόπουλο, την Ένωση Ελλήνων Συγγραφέων, τον πρεσβευτή της Κύπρου Γιώργο Γεωργή, προσωπικό φίλο του Γ.Π., τους βουλευτές Γιάννη Κουτσούκο και Μιχάλη Κατρίνη, κ.α.

«Εκεί έμεινα. Ελπίζω τα κόκαλά μου ν' ανθίσουν
τον Απρίλη με τις πασχαλιές»