© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!

Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου 2008

Με... και χωρίς...




ΑΠΩΝ ΠΑΝΤΑΧΟΥ

Τ’ απομεινάρια
των βημάτων τά 'σβησε
βάρβαρη βροχή
χρόνος αυλοκόλακας
κυκλοφορεί στα πέριξ.

Σκάγια της σιωπής
τους βολβούς των ονείρων
τους ξεματιάζουν
εφόσον φύλο φύλο
ξεφυλλίζεται το φως.

Απών πανταχού
με ξεκόλλητη σόλα
και μέσα σ’ όλα
λίγο μουρμουρίζοντας
τουρτουρίζοντας πολύ.


[26.12.2008, πέντε μήνες μετά. Φωτό και Ποίηση: Π.Κ.]



18 σχόλια:

Anastasios είπε...

Χρόνια Πολλά και πάλι!

Το ποίημα αυθεντικότατο. Λιτό, αλλά αυτοκρατορικό.

Οι φωτογραφίες συγκλονιστικές.

Τελικά φαίνεται πως υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να "μνημονεύσεις", πέρα από τους παραδοσιακούς.

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Είναι ΠΑΡΩΝ πολύ περισσότερο απ όσο ήταν τότε που περπατούσε στο πλακόστρωτο.. Μ ένα τρόπο είναι πάντα εκεί, και είναι και όπου δεν ήταν. Σαν ν ακούει τη σκέψη, σαν να βλέπει μέσα απ τα μάτια του παιδιού του, ακούει τον εσωτερικό λυγμό όταν κανείς άλλος δεν τον μαντεύει. Είναι πάντα εκεί, δεν σας αφήνει μόνο, δεν είναι μόνος. Σας συναντάει πίσω απ τα βλέφαρα, και όταν κόβετε τον Άγιο Άρτο και γεύεται τη Μερίδα του..Νοιώθει την προσευχή, τον ζεσταίνει και δεν τουρτουρίζει. Είναι ζεστά εκεί στο βάθος της καρδιάς σας. Τούτος ο κόσμος και ο άλλος, μιά αγκαλιά. Εκεί και εδώ ο Πατέρας είναι εκείνος και γίνεται παιδί όταν ο Ιερέας εύχεται. Έχετε πάντα Συνάντηση. Σας ενώνει το Αίμα και το Σώμα. Σας ενώνουν ΟΛΑ. Περνάει σαν ηλεκτροφόρο σύρμα Η ΕΥΧΗ απο τον έναν στον άλλον.

mareld είπε...

Αγαπημένε μου φίλε, Παναγιώτη!

Πάντα Παρών!

Τον κουβαλάς στο είναι σου!

Να έχεις υγεία και χαρά,
να τον θυμάσαι όπως ήταν
και αυτή η θύμηση
να σου δίνει δύναμη!

Μια ζεστή αγκαλιά από μένα
για σήμερα που γιορτάζεις!

Χρόνια σου πολλά!
Χρόνια γεμάτα Φως!

Να χαίρεσαι την οικογενειά σου!
Να σε χαιρόμαστε κι εμείς όλοι
που σε αγαπάμε και ευχόμαστε τα καλύτερα για Σένα!

panagiotisandriopoulos είπε...

Aγαπητέ Π.Κ.
Χρόνια Πολλά και διαδικτυακώς!
Να σε χαιρόμαστε ως ιερέα, θεολόγο, ερευνητή, ποιητή και blogger!
Το ΑΠΩΝ μας τονίζει τόσο εμφαντικά το ΩΝ!
Απών και παρών πανταχού!

Ανώνυμος είπε...

αυτό το ποίημα εκφράζει κάτι πολύ βαθύτερο και αληθινότερο από έναν στιγμιαίο προβληματισμό, κρίνοντας και από τα σχόλια των ανωτέρω, οπότε δεν θα πω τίποτ΄άλλο

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Οι λέξεις μοιάζουν νότες, λεπτές δονήσεις μελωδίας, σαν πονεμένο βιολί που κάθε ήχος κάνει έναν σπαρακτικό συγκλονισμό:
"..φύλο φύλο
ξεφυλλίζεται το φως."

Coco είπε...

Οι κρατούντες της οβίδας ας μείνουν με το ψέμμα
Οι κρατούντες της γραφίδας ξέρουν καλύτερα κι από ψέμμα κι από αλήθεια
Και σα να γλιστρούν φεύγοντας κι απ΄τα δυο
Χρόνια Πολλά με αγάπη

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Όλοι εδώ σας αγαπάμε και σας κάνουμε μιά αγκαλιά σήμερα.
Χρόνια Πολλά!

Ανώνυμος είπε...

Δεν γνώριζα ότι είναι Απών. Κατάλαβα όμως ότι είναι Παρών και κοντά στον ΩΝ!

Χρόνια πολλά και από εδώ, όπως και στους/στις σχολιαστές!

Ανώνυμος είπε...

Χρόνια πολλά! Η ποιότητα των σχέσεων που αναπτύσσουμε με τους ανθρώπους καθορίζει την απουσία ή παρουσία τους. Έχω την αίσθηση ότι οι ψυχές, μας καταλαβαίνουν πολύ καλύτερα όταν είναι πάνω σ' Εκείνον παρά κάτω σ' εμάς...

Βυτιναιος είπε...

Σε στιγμές κυνισμού σκέπτομαι ότι από όλη τη ζωή μας το μόνο που μένει είναι μερικές φωτογραφίες, μέχρι να απορριφθούν κι αυτές. Ενώ φαινομενικά θα μπορούσα να το υποστηρίξω εκ νέου, η έντονη παρουσία του απόντος, με οποιοδήποτε τρόπο, αλλά κυρίως με τη σκέψη, με τη μνήμη, δεν μου αφήνει περιθώρια να επιχειρηματολογήσω.
Είναι περίεργο, αλλά συνήθως αυτές τις μέρες σκέπτομαι τους απόντες της δικής μου ζωής. Απόντες βιολογικά, αλλά όντως πανταχού παρόντες.

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Συγκινητικότατο το ζευγάρι των φωτογραφιών, αλλά και το ποίημα, Π.Κ. Αξιώνεται η μνήμη, όταν άξια και στοργικά τη στέργουν.

Θα λείψω από την τεχνολογία λίγες μέρες. Ελαφραίνοντας λίγο τη διάθεση, θα έλεγα πως θα είμαι μια απουσία, γεμάτη όμως απ' τις παρουσίες σας.:-)

Τις θερμότερες ευχές μου.

Ανώνυμος είπε...

Τουρτουρίζουν οι γιορτινές μέρες από την απουσία του πατέρα στο πλακόστρωτο, αλλά το δάκρυ από τα δικά του γονίδια ζεσταίνει τα αισθήματα και τονώνει τους οικογενειακούς δεσμούς.

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ,
ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΑ
ΚΑΙ
ΧΡΟΝΙΑ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ!!!

Μετ' ασπασμών τε και εναγκαλισμών

Ανώνυμος είπε...

Αυτο που ειλικρινα με συγκινησε ειναι, ο αξεχαστος Νικολας περπατωντας στο πλακοστρωτο που δειχνει στην φωτο σαν νερο, και το ποιημα σου αφιερωμενο στα αφανη βηματα του !

marianaonice είπε...

Υπέροχες φωτογραφίες!
Υπέροχοι στίχοι!

Χρόνια πολλά!
Με υγεία, αγάπη και πρόοδο!
Καλή Πρωτοχρονιά!

Unknown είπε...

Ετούτες οι μέρες οι γιορτινές, τονίζουν παραπάνω την έλλειψη των αγαπημένων μας που έχουν πια φύγει.

Είχαμε κι εμείς μια άδεια καρέκλα στο τραπέζι μας εφέτος και όλοι βουβά σκεφτόμασταν πως κάποιος λείπει μα κανείς δεν το ξεστόμισε.

Είναι όμορφο να κουβαλάμε μέσα μας τους αγαπημένους μας, αλίμονο όταν πια σταματήσουν να μας λείπουν.

Χρόνια καλά και για την ονομαστική σας εορτή π. Παναγιώτη.

Να είστε καλά και να έχετε πάντα καλές εμπνεύσεις!

Ενορία Αγίου Ελευθερίου Κέρκυρας είπε...

Πόσο άδεια η αυλή χωρίς την παρουσία του πατέρα, αλλά γεμάτη με τις αναμνήσεις που ποτέ δεν θα ξεχαστούν . Όμως αδελφέ μου τον έχεις πολύ κοντά σου αφού σε κάθε λειτουργία μνημονεύεται από τα σπλάχνα που μεγάλωσε και από τον ουρανό χαίρεται και αγάλλεται η ψυχούλα του .

Οι πιο αναγνώστες μας Αναγνώστες

Related Posts with Thumbnails