[Σήμερα έχουμε μια νεότερη συνεργασία από τον φίλο Μανώλη Δημελλά. Μάς ταξιδεύει δια των ωραίων φωτογραφιών του στη Ρούμελη και μάς ξενίζει σ' ένα υπέροχο ταβερνείο - μουσείο της Άμφισσας, κερνώντας μας λιμοντσέλο, όπως λέει και στο σχετικό μέιλ του παρακάτω.]
Λέω να σε πάρω μέχρι την Άμφισσα. Εκεί στην Ταβέρνα (των φίλων μου) αδελφών Φαρόπουλου.Κρατάνε το μαγαζί από νοσταλγία και αγάπη. Ο παππούς και έπειτα ο πατέρας τους κράτησε το μαγαζί, που φέτος έκλεισε 100 χρόνια. Σημείο αναφοράς της πόλης. Ο χρόνος σταματά εδώ και μάς κάνει πάλι παιδιά.
Απίθανη πόλη η Άμφισσα, ιδιαίτερη, σαν το Λιμοντσέλο που φτιάχνει ο φίλος Σέργιος, ο μόνος παραγωγός στην Ελλάδα...
Μ. Δημελλάς
8 σχόλια:
Ένα ποτήρι και για εμένα!
Στην υγειά σου Π.Κ!
@ Αθανάσιε,
Έφτασεεεεεεεεεεε!!!!!!!
Εβίβα!
Ευτυχώς υπάρχουν ακόμα κάποια τέτοια μαγαζιά στη χώρα μας!
όμορφη βόλτα μας πήγατε
έχω βρεθεί στην Άμφισσα δύο φορές
τη μία ήταν χειμώνας και η πόλη μου φάνηκε τελείως έρημη
κλεισμένη από βουνά τριγύρω
ψυχή στους δρόμους!
έμεινα αρκετά καθώς η μελαγχολική της αύρα με καλούσε
και πάντα με έλκει αυτή η χειμωνιάτικη θλίψη του τοπίου
δεν ξέρω αν μιλάμε για το ίδιο καφενείο ή ταβερνείο που φαίνεται στα σλάιντς
πάντως είναι μοναδικό
εκεί γυρίστηκε νομίζω και μια πολύ γνωστή ταινία του Θεόδωρου Αγγελόπουλου
είναι εξαιρετικά φιλόξενοι άνθρωποι και φτιάχνουν ελληνικό καφέ στη χόβολη
ένιωσα φιλικά και ζεστά
και ξαναπήγα καλοκαίρι
όπου η πόλη αλλάζει φυσιογνωμία
είναι πιο εξωστρεφής και πιο ζωηρή
προτιμώ βεβαίως αυτή τη ραστώνη του χειμωνιάτικου προσώπου της
σας φιλώ
και σας στέλνω τη σκέψη μου όπου κι αν είστε
Ευτυχως υπαρχουν ακομα ομορφες πολεις και χωρια στην Περιφερεια
γιατι η Αθηνα για μενα ειναι ντεντ.
εντελως.
Αν και γεννηθηκα και μεγαλωσα εκει δεν μπορω να με φανταστω εκει πλεον.
σ ευχαριστουμε π.Παναγιωτη για τη βολτα. Να εισαι καλα.
καλο βραδυ και καλο σ/κ.
@ Κωνσταντίνε,
Ευτυχώς, δε λες τίποτα!!! Αποκτήματα είναι, μουσεία λαογραφικά, στην κυριολεξάι!
@ Φαίδρα Φις,
Κι εγώ έχω βρεθεί μια-δυο φορές στην Άμφισσα. Την αγαπώ, παρότι δεν την έχω ζήσει. Εκτιμώ όμως κάποιους ανθρώπους της εκεί, οι οποίοι μού φέρθηκαν κάτι περισσότερο από οικείοι.
Εννοώ τον παλαιό φαρμακοποιό και αεί εκδότη του περιοδικού ΤΕΤΡΑΜΗΝΑ, ο οποίος δημοσιεύει πάντοτε τα κείμενά μου αβλεπτί, με πολλήν αγάπη κι εμπιστοσύνη.
Και από αυτή τη θέση του εκφράζω τον σεβασμό μου, την αγάπη μου και τον θαυμασμό μου. Τα αυτά και για την καλή του οικογένεια.
Πάντα με θερμά αισθήματα απέναντί σου
υ.γ. Απέστειλα ἠδη την εφημερίδα με το κείμενό σου δι' εμέ. Και πάλι ευχαριστώ. Μόλις ληφθεί, ενημέρωσέ με.
@ Αλίκη,
Ωραίο το σχόλιό σου! Όσο για την Αθήνα, όχι απλώς ντεντ, αλλά θέλει να μάς... ντεντοποιήσει και όλους εμάς, με τον τρόπο της και σε όλα τα επίπεδα. Να μην τ' αναλύσω τώρα...
Δημοσίευση σχολίου