© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!

Κυριακή 25 Ιανουαρίου 2009

Με τη Λενέτα Στράνη σε "Διεθνή ύδατα"

Ευχάριστη έκπληξη αποτέλεσε για μένα η λήψη πριν λίγο καιρό ενός ποιητικού βιβλίου από τη Ζακυνθινοαθηναία συγγραφέα Λενέτα Στράνη, η οποία, υπό τον τίτλο «Διεθνή ύδατα» (εκδόσεις στιγμή, 2008, σελίδες 80), αποτύπωσε την εσωτερική της εκδοχή για την ίδια την ύπαρξη και τα πράγματα του κόσμου μας.
Όλα χωρούν στις σελίδες του βιβλίου αυτού: Ύδατα, οφθαλμαπάτες, μεταμορφώσεις, παθήματα λέξεων, συμφιλιώσεις, μοιραίες συναντήσεις, αισθητικοί ανακαθορισμοί, εγκαταλείψεις… Αυτά και άλλα πολλά. Όπως και στη ζωή, η οποία συνθέτει και ανασυνθέτει πρώτα εμάς τους ίδιους και συνεπώς τον εαυτό της.

Η Λενέτα Στράνη ορέγεται σε κάθε ποίημα την ανάταση με κάθε έννοια:

«Αν το κορμί γνωρίσει τόση ανάσταση
πώς γίνεται να μη νικάει τον τάφο;»


Η ποιήτρια είναι όντως ποιήτρια! Διότι μεταπλάθει το μικρό σε μέγα, αποκαθιστώντας την ακεραιότητα του φθειρόμενου κι ελαττούμενου. Ανασαίνει χρώματα και προκαλεί τον αναγνώστη

«με απόλυτη σεμνότητα παρακαλώντας
για ένα κάδρο στην προθήκη της ζωής
έστω και με φιμέ τζάμι».


Υπεραμύνεται παλαιών και προγονικών μικροπραγμάτων, τα οποία είναι εμποτισμένα από μνήμες και πυκνώσεις νοσταλγιών. Μικροπράγματα κι εμείς οι ίδιοι, σε ύστατη ανάλυση:

«Ετοιμόρροπα κομό
παίρνουμε θέση πλάι στ’ απόβλητα
με τα γερά μας μέλη καλυμμένα απ’ την οδύνη
περιμένοντας ένα νυχτερινό συλλέκτη σπάνιο
με πρόθυμα χέρια».


Έτσι θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε τις εμβαθύνσεις μας σε όλες τις σελίδες του βιβλίου της Λενέτας Στράνη: Ψηλαφώντας τα συναισθήματα και νοηματοδοτώντας τα πράγματα. Όμως θα κινδυνεύαμε -άθελά μας- να υποπέσουμε στην αβασάνιστη ερμηνεία στίχων, όπως (κακώς, κάκιστα) συμβαίνει σήμερα στα σχολεία μας από πλευράς των φιλολόγων στο μάθημα της προσέγγισης στη σύγχρονη Ποίηση.
Εμείς εδώ, προσεγγίζοντας το νέο αυτό βιβλίο, προτείνω ν’ αναφανούμε όντως «φιλόλογοι». Δηλαδή, εραστές του Λόγου μιας γυναίκας, η οποία, πρωτοεμφανιζόμενη μ’ ετούτη την αυτόνομη έκδοση στην Ποίησή μας, προσκομίζει ψυχή και αλήθεια στην Τέχνη, κάτι που σπανίζει στις μέρες μας. Ήδη η Τέχνη ψάχνει νέους τρόπους να εκφραστεί, έχει μάλιστα λαβυρινθωθεί σε ατραπούς δυσκολοπερπάτητους κι ελπίζουμε -πράγματι- σε κάτι ποιοτικά μετανεοτερικό.

Μέχρι τότε απολαμβάνουμε τις εκδοχές της Λενέτας Στράνη, ευχόμενοι καλή συνέχεια κι εμμονή στην πυκνότητα του όντως Λόγου!


*** Τέσσερα ποιήματα από την ανά χείρας συλλογή μπορείτε να διαβάσετε στα "παραΘέματα λόγου", κάνοντας κλικ εδώ.

2 σχόλια:

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Με πρώτη ανάγνωση στάθηκα εδώ:

"Αν το κορμί γνωρίσει τόση ανάσταση, πως γινεται να μην νικάει τον τάφο"

Ερώτημα χωρίς απάντηση..

Unknown είπε...

Ακόμη μία έκοληξη απο τη Λενέτα Στράνη

Οι πιο αναγνώστες μας Αναγνώστες

Related Posts with Thumbnails