Είμαι υπόχρεος για την Αγάπη. Μια μικρή (ή και μεγάλη, όπως το πάρει κανείς) πνευματική μου χαρά αυτών των ημερών υπήρξε αιτία να διαπιστώσω τους αγαπώντες! Ή, τουλάχιστον, αυτούς που εκδηλώνουν την Αγάπη τους, κάτι εκ των ων ουκ άνευ πλέον, μια και στις ανήμερες ημέρες μας δε φτάνει μονάχα ν' αγαπάμε, αλλά και να το δείχνουμε.Στη σχετική ανάρτηση της προσωπικής μου χαράς κάμποσοι φίλοι έσπευσαν να συγχαρούν. 'Ολους μαζί κι έναν-έναν ξεχωριστά τούς ευχαριστώ.
Όμως από αυτήν εδώ την ανάρτηση ευχαριστώ εξαιρετικά και από καρδιάς δύο φίλους, οι οποίοι έκαμαν ειδική δημοσίευση στα Ιστολόγιά τους:
α) Την γλυκυτάτη κ. Ελένη Κονδύλη-Μπασούκου, Καθηγήτρια Αραβολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και δεινή blogger, της οποίας την αγαπητική έκφραση διαβάστε στο Ιστολόγιο désillusion, εδώ και
β) Τον "πολυμερώς και πολυτρόπως" Φίλο Θεολόγο κι εραστή Μουσικού τε και Ποιητικού Λόγου Παναγιώτη Ανδριόπουλο, του οποίου την ειδική δημοσίευση στην Ιδιωτική Οδό του, μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
Σάς οφείλω χάριτες πολλές
π. Π.Κ.
[Το χαρακτικό είναι μιας άλλης φίλης, της Άριας Κομιανού]
3 σχόλια:
η χαρά και η τιμή είναι δική μας! πορεύου πάντα με το πάθος της ειρήνης και της αγάπης...
μα τι λέω!
ό,τι μου 'ρθει!
είμαι πολύ χαρούμενη για σένα παππούλη! πάντα τέτοια!
Οι παλιοί λένε πως "οι φίλοι μετριούνται στις χαρές". Να είναι αλήθεια άραγε?
Μαζί στη χαρά:))
Συγχαρητήρια πολλά!
Δημοσίευση σχολίου