© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!

Σάββατο 17 Ιανουαρίου 2009

What is that? ΄Ενα σπουργίτι

Περιηγούμενος πρωινιάτικα στα φιλικά Ιστολόγια στην Μπλογκόσφαιρα βρέθηκα μπροστά σε μιαν ανάρτηση του φίλου ζωγράφου Μπάμπη Πυλαρινού, ο οποίος προβάλλει στη σελίδα του μιαν εξαιρετική ταινία, διάρκειας 5 μόλις λεπτών και 31 δευτερολέπτων, που όμως αξίζει μιαν Αιωνιότητα, σπάζοντας όλα μαζί τα κόκκαλα του όποιου εγωισμού μας.
Είναι η ταινία μικρού μήκους του Κωνσταντίνου Πιλάβιου What is that? (παραγωγής 2007). Σπεύδω να την αναπροβάλλω εδώ μετά κρυφών και φανερών δακρύων. Δείτε την, παρακαλώ. Πέντε μόνο λεπτά απ' τον γρήγορο χρόνο μας:


11 σχόλια:

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Αγαπητέ μου, πήρατε χάλκινο μετάλλιο με την ΕΞΟΧΗ αυτή και κατασυγκινητικότατη ταινία.
Το αργυρό το πήραμε εμείς, το 6ο Λύκειο, που τη βάλαμε στο μπλογκ μας κάπου στα μέσα του Δεκέμβρη και το χρυσό η μπλόγκερ gyristrοula2, απ'την οποία και ευγενικά το κλέψαμε..
( Λογαριάζω τον κ. Πυλαρινό εκτός συναγωνισμού και του απονέμω ειδικόν έπαινο! - έτσι κι αλλιώς
:-) )

Είδες, τα ωραία πράγματα, τελικά, που εκτιμώνται δεόντως;

Άστρια είπε...

Πέντε λεπτά δώρο στην καρδιά έτσι που βουρκώσανε τα μάτια...
Για τις τόσες αγκαλιές που πήραμε, για τις τόσες αγκαλιές που δεν δώσαμε. Και τώρα είναι αργά...
Νάναι καλά το κάθε σπουργιτάκι που θυμίζει πολύτιμες στιγμές που χάνονται...

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Ήταν συγκλονιστικό.. Με κάνατε να κλάψω.. Στον καθένα ανασύρει ό,τι κουβαλάει.. Άν έχω μετανοιώσει για κάτι, αυτό είναι οτι δεν αγκάλιασα αρκετά τον πατέρα μου όσο ζούσε και δεν του είπα : σ αγαπώ.. Και τώρα δεν είναι εδώ για να τον αγκαλιάσω..

Μπάμπης Πυλαρινός είπε...

Την είδα τώρα για δεύτερη φορά μαζί με τη κόρη μου.Ο καθένας βλέπει κάτι απο τον εαυτό του σ´αυτό το πεντάλεπτο.Χαίρομαι οταν μας ενώνει τόσο η αληθινή τέχνη όπως είναι αυτή η ταινία.Τα δάκρυα είναι η αλήθεια μας.

Anastasios είπε...

Moυ το έστειλε αγαπημένη φίλη από την Αθήνα στις 18 Δεκεμβρίου 2008, γράφοντάς μου: "ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΑΔΕΣ ΜΑΣ - πολύ τρυφερό!!!!".

Από τότε ούτε θυμάμε πόσες φορές το έχω δει.

Συνεχίζω να το κρατώ στο mailbox μου, πατώντας το κουμπί: "Keep As New".

marianaonice είπε...

Συγκλονιστικά αληθινό και αποκαλυπτικό των όποιων ενοχών μας!!
Όσοι προλαβαίνουμε ακόμη να δώσουμε αυτά που χρωστάμε για τις αγκαλιές των γονιών μας που πήραμε, ας σπεύσουμε πριν είναι αργά!!

Νάσαι καλά!!

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Προσέξατε οτι αυτό το video μας έκανε όλους .."συγγενείς"? Κάτι ευαίσθητο κινήθηκε μέσα μας και μας έφερε πολύ κοντά στο παιδί που κρύβουμε εντός..
Μου θύμισε την ιστορία αυτή με το γιό που πήρε τον πατέρα του στους ώμους για να τον πάει σε γηροκομείο καθώς γέρασε. Σταματησε ο γιός στην πέτρα που είχε σταματήσει και ο πατέρας κάποτε κουβαλώντας τον δικό του πατέρα για τον ίδιο λόγο. Κι αναστέναξε ο πατέρας.. Ρώτησε ο γιός τον πατέρα γιατί αναστέναξε και όταν έμαθε, γύρισε πίσω παίρνοντας ξανά τον πατέρα του στο σπίτι..

Όλα αλλάζουν όταν μας αφορούν!

Roni Bou Saba روني بو سابا είπε...

πολύ σκληρό!!

kiki είπε...

Το είχα λάβει κι εγώ με μέιλ τα Χριστούγεννα. Ομολογώ οτι ήταν ένα γερό ταρακούνημα...Λόγοι για να κλάψεις, να συγκινηθείς, να ντραπείς, να λυπηθείς κλπ...

Ανώνυμος είπε...

...είναι για το χρόνο που δεν διαθέσαμε, την υπομονή που δεν είχαμε, τη συγνώμη που δεν προλάβαμε να ζητήσουμε,

Για όλες τις λέξεις κι όλα τα σ’ αγαπώ που έμειναν ανείπωτα...

Ας εκμεταλλευτούμε το χρόνο που έμεινε για όσους έμειναν, κι ας τον χρησιμοποιήσουμε σωστά για όλους αυτούς που είναι ακόμα κοντά μας.

Εύγε.

Την καλησπέρα μου

δ.μ.τ.

Unknown είπε...

Συγκλονιστική πραγματικά. Κάθε φορά που τη βλέπω, κλαίω.

Ευχαριστώ.

Οι πιο αναγνώστες μας Αναγνώστες

Related Posts with Thumbnails