Η Ζάκυνθος καμαρώνει νέο θέατρο / The new Theater of Zakynthos

[ Ευχαρίστως αναδημοσιεύουμε σημερινό άρθρο της Σπυριδούλας Σπανέα, από την εφημερίδα Η Καθημερινή, που αφορά στα Εγκαίνια του Θεάτρου του Δήμου Αρκαδίων Ζακύνθου (του Δήμου μας) στο Σαρακηνάδο και στη σημασία της απόκτησης μιας τέτοιας πολιτιστικής στέγης στο νησί μας, πρώτης μετά την καταστροφική Σεισμοπυρκαγιά του 1953.

Ευχαριστούμε την αρθρογράφο για την εμπεριστατωμένη δημοσίευση και παράλληλα θυμίζουμε στους αναγνώστες μας σχετικό άρθρο-χρονογράφημα από τις εκδηλώσεις των Εγκαινίων (Σάββατο, 24.1.2009) του Παύλου Φουρνογεράκη, πρωτοδημοσιευμένο στο "Νυχθημερόν" μας, εδώ.

π. Π.Κ. ]

Η πολιτιστική παράδοση της Ζακύνθου είναι συνυφασμένη με το θέατρο. Το νησί, που διαθέτει θεατρική ζωή σχεδόν πέντε αιώνων, έβαλε ένα λαμπερό διαμάντι στο στέμμα του με την κατασκευή του πολιτιστικού κέντρου του Δήμου Αρκαδίων. Πρόκειται για τη 13η θεατρική αίθουσα που έχει χτιστεί στο νησί τους τελευταίους πέντε αιώνες και στόχος των ανθρώπων που την δημιούργησαν είναι να αποτελέσει εστία πολιτιστικής συνεύρεσης.
Το θεατράκι, χωρητικότητας 280 θέσεων, χτισμένο σε λιτό δωρικό ρυθμό, εγκαινιάστηκε στις 24 Ιανουαρίου με τη συναυλία της Συμφωνικής Ορχήστρας του Δήμου Αθηναίων. Οι ρίζες της θεατρικής ζακυνθινής παράδοσης φτάνουν μέχρι το 1571, όταν δόθηκε από άρχοντες του νησιού η πρώτη γνωστή ζακυνθινή παράσταση προκειμένου να γιορτάσουν τη νίκη στη ναυμαχία της Ναυπάκτου.
Στο διάβα των αιώνων, στη Ζάκυνθο, δημιουργήθηκαν δεκάδες ερασιτεχνικοί θίασοι, εμφανίστηκε για πρώτη φορά γυναίκα ηθοποιός (στο Teatro dei Filopatrii), ο Διονύσιος Ταβουλάρης ήταν ο πρώτος Ελληνας επαγγελματίας ηθοποιός και η Ισαβέλλα Γιατρά η πρώτη επαγγελματίας υψίφωνος. Τα 12 θέατρα ανέδειξαν τη Ζάκυνθο σε μεγάλη καλλιτεχνική δύναμη και πρωτοπόρο στη θεατρική ζωή των Επτανήσων.

Ιστορία και παρόν

Το 1872, σε σχέδια του Ερνέστου Τσίλλερ, θεμελιώθηκε το ενδέκατο ζακυνθινό θέατρο, το οποίο θεωρήθηκε ένα από τα ωραιότερα της Ανατολικής Μεσογείου. Το εγκαίνια έγιναν το 1875, αλλά γκρεμίστηκε στους σεισμούς του 1893.
Το 1903 ξαναχτίζεται, με τα σχέδια του Τσίλλερ, το θέατρο «Φώσκολος» όπου φιλοξενήθηκαν παραστάσεις με τη Μαρίκα Κοτοπούλη και την Κυβέλη. Ο σεισμός του 1953 έγραψε έναν, προσωρινό, επίλογο στη θεατρική ιστορία της Ζακύνθου καθώς το θέατρο καταστράφηκε. Χρειάστηκε να περάσουν 56 χρόνια για να αποκτήσει το νησί το νέο πολιτιστικό στολίδι και οι απόγονοι των Γρηγορίου Ξενόπουλου και Διονύση Ρώμα στάθηκαν στο ύψος της περίστασης.
Περισσότεροι από 1.500 Ζακύνθιοι παρακολούθησαν τη συναυλία, ενώ αρκετοί αψήφησαν το τσουχτερό κρύο και είδαν την εκδήλωση από γιγάντιες οθόνες καθώς δεν χωρούσαν στο θέατρο. Δεκάδες μικρά παιδιά κάθισαν στα σκαλάκια της αίθουσας και άκουσαν με θρησκευτική προσήλωση τις ερμηνείες της υψιφώνου Ελένης Σταμίδου, αποδεικνύοντας με τον καλύτερο τρόπο ότι η πολιτιστική παράδοση του νησιού εκτός από παρελθόν θα έχει παρόν και μέλλον.
«Η προσπάθεια ξεκίνησε από απλούς ανθρώπους του Σαρακηνάδου, το 1996. Τώρα παραδίνουμε στη χρήση ολόκληρου του ζακυνθινού λαού μια αξιοπρεπή θεατρική στέγη, που την στερήθηκε 56 ολόκληρα χρόνια», δήλωσε, μεταξύ άλλων, ο δήμαρχος Αρκαδίων, Στέλιος Μποζίκης.
Στα εγκαίνια τιμήθηκαν η ευρωβουλευτής Ρόδη Κράτσα - Τσαγκαροπούλου και η ηθοποιός Τζένη Ρουσσέα. «Κάθε φορά που ανοίγει ένα θέατρο ανοίγει μια πόρτα ψυχής, καρδιάς και μυαλού», τόνισε η Ζακυνθινή ηθοποιός.

[Η φωτό προέρχεται από την ηλεκτρονική σελίδα της ζακυνθινής εφημερίδας Ημέρα τση Ζάκυθος, όπου και σχετικό περί του νέου Θεάτρου ρεπορτάζ.]