© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!

Τετάρτη 11 Μαρτίου 2009

Δύο γυναίκες - μία γυναίκα

[Μού άρεσε η προσέγγιση, που κάνει η νέα φίλη Αναΐς, των κινηματογραφοποιημένων ηρωίδων του Κωνσταντίνου Θεοτόκη στο "Σκλάβοι στα δεσμά τους"! Περισσότερο επειδή απογυμνώνει αγαπητικά τις φιγούρες αυτές, προσδίδοντάς τους σταυροαναστάσιμη προοπτική.
Μού άρεσε τόσο, ώστε σπεύδω να αναδημοσιεύσω το κείμενό της από το "Ανέμων Δίχτυα" (το Ιστολόγιό της) στον "Ίσκιο" μας, ώστε όλοι να διαβάσετε το καλό αυτό κείμενο! Αναΐς, ελπίζω να έχω την άδειά σου και σ' ευχαριστώ εκ μέρους όλων!
π. Π.Κ.]

Η Ευλαλία και η Αιμιλία.
Δύο γυναικείοι χαρακτήρες, Δύο μοιραίες γυναίκες στο μυθιστόρημα "Σκλάβοι στα Δεσμά τους" του Ντίνου Θεοτόκη, και στην σκηνοθετική παλέτα αποχρώσεων του Τώνη Λυκουρέση.
Για μένα είναι η ίδια γυναίκα σε άλλη ηλικιακή στιγμή.
Η Ευλαλία ενσαρκώνει την αγνότητα του άνθους, και της σκέψης. Την καθαρότητα και διαύγεια του νερού, και των προθέσεων, την ακρίβεια, τη συνέπεια και την ακεραιότητα. Μπορεί να φυτρώνει και να αναπτύσσεται μέσα σε τοξικό περιβάλλον, σε αναθυμιάσεις φθοράς και αλλοτριώσεις αποσύνθεσης, όμως διατηρεί αθωότητα αναπνέοντας αποπνικτικό αέρα.
Είναι τόσο συνεπής και συμβατή με τις αξίες της...
Εκφράζει την ακρίβεια της συνέπειας έως κεραίας, απόλυτα συμβατή προς το ορόσημο των ιδεών της- το alter ego της. Έχει την τόλμη με απόλυτη αμεσότητα να σταθεί απέναντι στον καθρέφτη της, και να κοιτάξει θαρρετά στα μάτια τον εαυτό της, χωρίς να τρεμοπαίξουν τα βλέφαρα. Πετυχαίνει χωρίς κόπο εκείνο που πασχίζει μάταια ο φθαρμένος ψυχισμός του πατέρα της, ο οποίος αδυνατεί να συναντηθεί με τη γνησιότητα του πρώτου εαυτού του. Η φθορά εκεί έχει προχωρήσει σε βαθμό πλήρους αποδιοργάνωσης και ευτέλειας.
Η Ευλαλία μάλλον αρνείται να ξεφύγει από τους κώδικες αξιών της και θυσιάζει με πλήρη γνώση του κόστους την αθωότητά της στο βωμό της ευθύνης που έχει η αγάπη. Θυσιάζει έτσι την ίδια την αγάπη που απαρνιέται τη δικαίωσή της.
Είναι η Ευλαλία, που χρειάστηκε να επιστρατεύσει όλο το θάρρος της, για να ομολογήσει και να υπερασπιστεί την αγάπη της, και άλλη τόση γενναιότητα για να τη θυσιάσει... Αυτό το κάνει χρησιμοποιώντας την ελευθερία της, προκειμένου να την δεσμεύσει, γνωρίζοντας ότι πρόκειται για χρυσό κλουβί, αλλά κλουβί.
Παραδίδει την ελευθερία της δέσμια «ελευθέρως», αλλά και ως ποινή με την οποία πληρώνει την Ατόφια Αγάπη. Για να αναδείξει στο αποκορύφωμα του πόνου, ότι η Αγάπη προηγείται την Ελευθερίας. Δεν καταδέχεται υποχώρηση της αλήθειας.
Η αλήθεια της κόβει σαν μαχαίρι, και κόβει ακριβοδίκαια για όλους και ανελέητα για τον εαυτό της.
Μόνο αν γίνεις αυστηρότερος προς τον εαυτό σου, δικαιούσαι να εφαρμόσεις δικαιοσύνη προς τους άλλους.
Εξαντλεί μάλιστα τα όρια της αντοχής και της σκληρότητας προς τον εαυτό της. Μόνο στην τελευταία πράξη επιτρέπει στον εαυτό της μία συμβατική ευτυχία και αυτό εφόσον είναι επιταγή, παρακαταθήκη, εκφρασμένη θέληση εκ μέρους του αγαπωμένου προσώπου. Πάντα όμως διατηρεί τα «χωρικά ύδατα» συγκεκριμένα. Οριοθετεί μέσα της το «χωρίς όρια», και το διαφυλάττει με το σεβασμό και την τρυφερότητα που αρμόζει σε άβατο ιερό. Η Αγάπη της ζει αιώνια, γιατί την έχει εναποθέσει σε ένα ιερό χώρο αιώνια μέσα στη Μνήμη. Και μόνο έτσι μπορεί να ζήσει στο σήμερα.
Η Αγάπη είναι στην πραγματικότητα ατσάλινη κι ας εμφανίζεται με τρυφερό κέλυφος. Η Ευλαλία διαφυλάσσει ατσάλινο ηθικό κώδικα μέσα σε εύθραυστα στήθη.
Αν η Ευλαλία είναι η απαρχή, η Αιμιλία είναι η συνέχειά της στο χρόνο.
Η Αιμιλία δίνει απλόχερα, γνήσια και χωρίς υπολογισμούς. Δεν καταδέχεται τέτοιους. Δίνει τα πάντα, χωρίς δεύτερες σκέψεις. Δίνει εκεί που έχει επιλέξει, και ξέρει να έχει μια πλουσιότητα που δεν εξαντλείται. Ξέρει τι δίνει και είναι αυθεντικό το δόσιμο προς κάθε κατεύθυνση. Δίνει διατηρώντας τον Σεβασμό απέναντι στο Δόσιμο, απέναντι στον εαυτό της. Υπακούει, όπως η Ευλαλία σε άγραφους κώδικες συνέπειας. Στον δικό της κώδικα ηθικής που είναι συγκεκριμένος και στιβαρός. Ο λόγος της είναι απόλυτα συμβατός προς τα έργα της. Λέει με κοφτερή αλήθεια εκείνο ακριβώς που έχει να πει, χωρίς περιστροφές, ενώ συνεχίζει να είναι γενναιόδωρη. Δίνει χωρίς να εξαντλείται. Με την αριστοκρατική ανωτερότητα μιας βασίλισσας και την απλότητα παιδιού. Χαρίζει κυρίως θησαυρούς, που δεν είναι ορατοί. Σκλαβώνει με αυτήν την άνεση του ρίσκου. Αρνείται να προστατευτεί.
Έχει όμως μία αδυναμία. Πρέπει εκείνος που χαρίζει την αγάπη της, να την αντέξει. Δεν ανέχεται ταπεινές ιδιότητες ή αδυναμία σθένους σ εκείνον που τοποθέτησε στο θρόνο της λατρείας της. Η αντισυμβατικότητά της δεν επιτρέπει συμβάσεις με την αδυναμία. Η διάγνωση της υποβάθμισης αισθημάτων του ανθρώπου της επιλογής της, είναι ο Μεγάλος Πόνος. Είναι γκρέμισμα από πολύ ψηλά.
Αν η ίδια, στο έδαφος μιάς εποχής που δεν ευνοεί τη γυναίκα, μπορεί να ρισκάρει τα πάντα, μπορεί να είναι ελεύθερη απέναντι στην ίδια κλειστή κοινωνία, στα χρήματα, και κυρίως απελευθερωμένη στο δόσιμο, δεν άξιζαν όλα αυτά έναν αληθινό άντρα; Μία αληθινή γυναίκα ζητάει μόνον έναν αληθινό άντρα.
Είναι όμως μία βαθιά ελεύθερη γυναίκα απέναντι σ έναν φοβισμένο νέο άντρα που δεν τολμά ν' αγγίξει το Απόλυτο που δέχεται. Αυτός ο φόβος του, που υπερβαίνει την αγάπη του, είναι ύβρις ασυγχώρητη.
Μετά όλα αποχρωματίζονται. Αποδεσμεύει τον εαυτό της από τον κώδικα ηθικής της και τιμωρείται δι αυτού του τρόπου. Η φθορά θα έρθει ως συνέπεια.
Ίσως εκείνο που διαφοροποιεί αυτά τα δύο πρόσωπα, είναι ο τρόπος διαχείρισης του πόνου.
Ο τρόπος που αντιδρά στον ψυχικό πόνο η Ευλαλία, είναι σιωπηλός και ανέκφραστος, αθόρυβος, αλλά παραμένει συνεπής ως το τέλος, με όποιο τίμημα.
Ο τρόπος που αντιδρά η Αιμιλία στον πόνο είναι συμβατός με τη δυναμικότητα της ιδιοσυστασίας της. Είναι προβολικός και κοινωνικά «επιθετικός», ενώ στρέφεται με τόση δύναμη όση και η αγάπη της, σε μια έξοδο απελπισίας με το κεφάλι ψηλά και το χαμόγελο στα χείλη.
Δεν έχει συγχωρήσει την αδυναμία καθώς η ίδια είναι δυνατή.
Δεν συγχωρεί τον Γιώργη, που ξέπεσε από το θρόνο που είχε μόνο γι αυτόν. Δεν συγχωρεί τον εαυτό της που πίστεψε ότι αγαπιέται όσο αγαπάει. Δεν συγχωρεί τον εαυτό της, που λάτρεψε ένα θεό που ξέπεσε στην άρνησή της.
Δεν συγχωρείς ένα θεό που εκπίπτει.
Δεν συγχωρεί τον εαυτό της που εξάντλησε τα θεμέλια του αυτοσεβασμού της για κάτι που δεν ήταν στο ύψος τα ουρανού...
Έτσι παραιτείται απογοητευμένη του ιδεώδους.
Μέσα στον ιδιαίτερο ψυχισμό αυτής της γυναίκας εμπεριέχεται ο δυναμισμός εκφρασμένος με κυριαρχικό τρόπο και την ίδια στιγμή η εύθραυστη τρυφερότητα της αληθινής γυναίκας.
Η απόσταση ανάμεσα στις δύο γυναίκες είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη.
Πρόκειται για την ίδια γυναίκα.
Η Ευλαλία είναι η αυγή της ζωής, η Αιμιλία είναι η γόνιμη ωριμότητα. Εξελίσσεται το εύθραυστο νέο κορίτσι σε αισθαντική γυναίκα που ξέρει τι θέλει, τι δίνει και κυρίως γιατί το δίνει.
Όταν αποκαθηλώνει τον θεό της, το κάνει με την επισημότητα του πένθους που αποχαιρετάς ένα νεκρό. Αποκαθηλώνεται όμως και η ίδια, ενώ εξακολουθεί να έχει το θάρρος του ρίσκου και τότε, διατηρώντας ένα διάπυρο εσωτερικό υλικό, ικανό ν' αλλάξει τους κώδικες αξιών της μέσα σε μια νύχτα.
Δεν ξέρω αλήθεια, τι μπορεί να είχε στο μυαλό του ο εξαιρετικά βαθύς συγγραφέας, και ποια είναι η αλήθεια του εμπνευσμένου σκηνοθέτη, αλλά εγώ είμαι ευγνώμων και προς τους δύο, γιατί με οδήγησαν σε μια μυσταγωγία.
Ακόμη και αν είναι άλλα τα πρόσωπα που είδα εγώ σε μια αίθουσα κινηματογράφου, εγώ είμαι η Ευλαλία που αναγνώρισε τον εαυτό της και ως Αιμιλία και ευγνωμονώ για τη «γνωριμία» μου μαζί τους. Πράγματι, είχαν να μου γνωρίσουν «άγνωστα» μονοπάτια του νου και της καρδιάς μου.

24 σχόλια:

Φαίδρα Φις είπε...

ξεκίνησα να διαβάζω το κείμενο
αλλά σταμάτησα
εμπιστεύομαι την κρίση σας
και πιστεύω ότι η ανάλυση
που έχει κάνει η Αναϊς
είναι εκπληκτική!

φοβήθηκα όμως μη μου αποκαλυφθεί
κάποια έκπληξη της ταινίας,
την οποία θέλω πολύ να δω!

γι'αυτό θα τη διαβάσω αφού δω την ταινία

σας στέλνω φιλιά
και τη σκέψη μου

Ανώνυμος είπε...

Ωραίο το κείμενο της Φίλης Σου Αναΐδος. Πατά δυνατά!
Οι σκέψεις Της πολύ καλές. Το αν συμφωνήσω με τα γραφόμενά Της ή όχι θα φανεί, γιατί πρέπει πρώτα να δω το σχετικό φίλμ και... μετά να σχηματίσω την άποψή μου.

Ανάρτησες δυνατά κείμενα, που κάνεις εμάς τους αναγνώστες Σου να προβληματιστούμε και να θέλουμε, πώς και πώς, να πάμε να δούμε την ταινία.
Κάνεις καλή διαφήμιση στην εν λόγω ταινία. Το κυριότερο όμως είναι ένα, ότι καταγράφονται σπουδαία κείμενα.
Αυτά!
Φ.

P. Kapodistrias είπε...

@ Φαίδρα Φις,

Κι εγώ εμπιστεύομαι την κρίση της Αναΐδος! Σπάει κόκαλα!...

Όλοι ανυπομονούμε να την δούμε!

Ανώνυμος είπε...

Ωραίο κείμενο, όπως και αυτό της Αριάδνης που δημοσιεύτηκε πριν. Έχουν κοινό παρονομαστή: Τη φθορά των σχέσεων.
Καληνύχτα.

P. Kapodistrias είπε...

@ Φαίδωνα,

Ναι, πιστεύω ότι εδώ μέσα έχουμε πια καλούς συνεργάτες.
Μπορεί να μην είδαμε ακόμα την ταινία, αλλά τα καλά μας τα κορίτσια φροντίζουν πριν από εμάς για Εμάς!

Αναΐς και Αριάδνη, thanks!

P. Kapodistrias είπε...

@ None,

Έχεις δίκιο! Οι δυό Φίλες μας βλέπουν με το ίδιο βλέμμα. Και τούτο είναι όντως κατάκτηση. Σημαίνει, ότι το έργο λειτουργεί προς τη σωστή κατεύθυνση.

Αχ, αυτή η φθορά στις σχέσεις. Κατατρύχουν όλες τις γενιές της Αγάπης...

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Εγώ ευχαριστώ τον πολύ γενναιόδωρο Π.Κ., και όλους,για τα ωραία λόγια.

Οι δύο αυτές βασικές γυναίκες της ταινίας,είμαι εγώ, και η Αριάδνη,η Φαίδρα πιθανόν, και όλες οι γυναίκες που μπορούν να δούν το πρόσωπό τους να καθρεφτίζεται απο άλλη οπτική κάθε φορά. Εγώ "είδα" αυτό και είναι η αλήθεια μου. Είμαι σίγουρη οτι κάθε θεατής θα "δει" πολλούς και διαφορετικούς
αντικατοπτρισμούς. Ισχύουν όλοι οι καθρέφτες νομίζω.
Αυτό είναι η μαγεία, όπως και το να βλέπεις τον εαυτό σου απ έξω, και κυρίως να σ έχει "δει" ο συγγραφέας ενός μυθιστορήματος μιάς άλλης εποχής, ενώ ένας δεξιοτέχνης έφερε όλη την εμπειρία στο σήμερα..

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Επειδή εγώ δεν μίλησα ακόμη,
έχω να πώ οτι:
Αφου απ ότι φαίνεται μόνο οι δυό μας έχουμε δει ως τώρα την ταινία, ανυπομονώ να τη δείτε και οι υπόλοιποι για να "δώ" και άλλες οπτικές.
Μη ξεχνάμε οτι υπάρχουν και πολύ ενδιαφέροντες άντρες στη ιστορία..!

Αναίς συμφωνώ με τα όσα "βλέπεις" και υπάρχουν μέσα και στη δική μου οπτική μ έναν τρόπο..

Και όλα αυτά τα λέω με όλη την επισημότητα της ..προέδρου!
Μη ξεχνιόμαστε..

P. Kapodistrias είπε...

@ Αναΐς,

Ευχαριστώ για τη συναίνεση στο να παραθέσω εδώ το καλό σου κείμενο! Αλήθεια, μήπως είσαι κριτικός κινηματογράφου, συγγραφέας, κοινωνιολόγος, ψυαχαναλύτρια
ή, μήπως, απλά

μια Γυναίκα Ερωτευμένη; Κάτι τέτοιο οσφραίνομαι!!!!

Και αυτό βέβαια, αν συμβαίνει, συνοψίζει Όλα τ' άλλα!!!

P. Kapodistrias είπε...

@ Αριάδνη,

Μάς άργησες στην παρεούλα μας. Και βλέπεις, πιάσαμε στο μεταξύ άλλες φιλίες.

Κυρία Πρόεδρε του ΦανΚλαμπ μου, Σάς αναφέρω ότι ένα νέο μέλος που Σάς συναγωνίζεται στη γραφή προστέθηκε: Η Αναΐς! Μη φοβού όμως! Η Προεδρία Σάς ανήκει εσαεί!
Απλώς χαίρομαι, ότι η Αναΐς βαδίζει ευθαρσώς και αξίως στον δρόμο που χάραξες Εσύ!

Ανώνυμος είπε...

Σεμνάάάάάάάάάάά!!!!!

P. Kapodistrias είπε...

@ None,

Εννοείς, δηλαδή, "ΣΕΜΝΟΤΗΣ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΟΤΗΣ";;;;;;;;;
Από αυτό πήξαμε...

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Τι παθαίνεις μ'αυτό το ίντερνετ, Π.Κ και Αναΐδα μου..Πας να κάνεις μια βολτίτσα ελαφρᾷ τῇ καρδίᾳ και συναντάς ένα σωρό ωραία και ουσιαστικά πράγματα.
Δεν ξέρω αν θα προλάβω να δω την ταινία - είναι κάτι που το θέλω. Διάβασα, όμως, κιόλας μια διεισδυτική ανάλυση στους χαρακτήρες των ηρωίδων.
Να είστε καλά.

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Για έναν άντρα, πάντα ξέρουμε τί είναι. Το δηλώνει και είναι αυτό. Για μιά γυναίκα, ποτέ δεν είναι μία η απάντηση..!
Μπαίνει ο άνεμος σ ένα μπουκάλι? Εγώ δεν μπόρεσα, αν και καταγίνομαι ολοένα να μαζεύω ανέμων δίχτια!
Είμαι Μία Γυναίκα, και Δύο Γυναίκες.. και περισσότερες, θα έλεγα! Είναι δε, όλες Ερωτευμένες!
Μεγάλη ταλαιπωρία...!

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Εγώ και να ζηλέψω? Μακριά απο μένα τέτοια ποταπά αισθήματα...
Η Φαίδρα, είναι Θεά (απ ό,τι θυμάμαι απο τα πρακτικά συμβουλίου...),
εγώ είμαι πρόεδρος (με διορισμό),
η Αναϊς τί είναι???

P. Kapodistrias είπε...

@ Αναΐς,

Ναι, οι Γυναίκες είσθε γενικώς, η καθεμιά πολλές εν είδει Μιας. Όχι με την έννοια της πολυπροσωπίας, προς Θεού... Εννοώ την πολυπλοκότητα και το πολυδιάστατο της γυναικείας φύσης, τα ταυτόσημα συναισθήματα την ίδια στιγμή στο αυτό πρόσωπο, τις ροπές / τροπές / ανατροπές εκεί που νομίζεις πως επικρατεί νηνεμία.
Όλ' αυτά δεν είναι απαραιτήτως κακά, αλλά μάς κάνουν να χάνουμε, κατά το κοινώς λεγόμενο, "τ' αυγά και τα καλάθια"!...

P. Kapodistrias είπε...

@ Αριάδνη,

Ναι, ουδόλως ζηλεύεις... Διατί να το κρύψωμεν άλλωστε;

Όμως, με το συγνώμη, αλλά την Αναΐδα κάπως την... σπρώξαμε στο κενό της... Ρωτάς "η Αναΐς τι είναι;". Εεεε, εσύ η Πρόεδρος, βρες και για εκείνην έναν ρόλο!!! Μετά τις εξετάσεις που έδωσε με τόσο όμορφο κείμενο, τής αξίζει νομίζω μια θέση περίοπτη στη συντροφιά μας!

Χαίρε και γνέθε τον Μίτο ως Αριάδνη αρχαία!

P. Kapodistrias είπε...

@ Διονύση Μάνεση,

Μόνον οι Ουσιαστικοί ανακαλύπτουν τα Ουσιαστικά! Έχεις αφ' εαυτού πολλή Ποιότητα, έτσι ώστε την διακρίνεις όπου (ενδεχομένως) υπάρχει.

Σ' ευχαριστώ εκ μέρους των Κριτικών μας για τα καλά σου λόγια.

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Π.Κ.
Έτσι ακριβώς όπως τα λέτε! Είναι διαφορές ψυχισμού μεταξύ τως φύλων. Όμως πάντα όλα εξηγούνται. Και τα πιο "δυσανάγνωστα". Υπάρχει μιά εσωτερική διαδρομή που δεν είναι ορατή, οπότε μοιάζει ανεξιχνίαστο αλλά όταν εξηγηθεί είναι απλό. Πίστεύω όμως οτι υπάρχουν και πολύπλοκοι, "ανεξιχνίαστοι" άντρες.

Διονύση Μάνεση, ευχαριστώ για τα πολύ πολύ ευγενικά σου λόγια.

Αριάδνη,
εγώ λέω να παίρνω άλλο ρόλο κάθε φορά,
κατα το δοκούν...
Και αυτό είναι καλό γιατί μου δίνει άπειρες δυνατότητες...!
(σου κλείνω το μάτι!!)

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Ώστε μου κάνετε εκχώρηση αρμοδιοτήτων???

Αλλά όμως, η Αναϊς μας πρόλαβε!!
Και ποιά είμαι εγώ η πτωχή, για να διαφωνήσω μαζί της!!

Αναϊς, μη νομίζεις οτι μούδωσε και τίποτα ο ..πρωθυπουργός..
Υπουργός είμαι, άνευ χαρτοφυλακίου
(σου κλείνω εγώ το μάτι..!)

Ανώνυμος είπε...

Παιδιά, ούτις να μού κλείσει κι εμένα το μάτι; Ούτις;

Τατιάνα Καρύδη είπε...

None(Ούτις),
Με το δικαίωμα που μου δίνει η ..εκχώρηση αρμοδιοτήτων άνωθεν,
θα διαβιβάσω το όντως δίκαιο αίτημά σου...αρμοδίως!!!

Ανώνυμος είπε...

Το καλό που σου θέλω, Αριάδνη!

Ανώνυμος είπε...

H Eulalia einai ontws dynamikos xarakthras alla den einai agnos. O agnos anthrwpos meta ta desma tou gamou symvivazete me ton syzhgo. An taphnwneis ton allo gia ayto pou prosefere kai exeis dextei paveis na eisai agnos estw kai an teleika ypokipseis. Oute h Aimilia einai agnh. Einai mia egwistria pou den symvibazete me tis dyskolies pou antimetopizei sthn zwh. An ena atomo arpazei opoio paixnidi tou aresei pros ofelos tou xwris na niazete oute kan gia to paixnidi (poso mallon ena allo atomo) exei peta3ei thn agnwthta sta skoupidia. H tenia einai enas syglonistikos kathrefths ths koinwnias pou fanerwnei pws o egoismos mas sklavwnei se odous me anepanorthotes epiptoseis. Eyge K. Lykouresh.

Οι πιο αναγνώστες μας Αναγνώστες

Related Posts with Thumbnails