Γεωργίου Λέκκα: ΤΟΥΛΙΠΕΣ ΠΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ (νέο ποίημα)
-
Τουλίπες της λύπης που λείπεις Σαν άσπρα σεντόνια μιας νύφης Που στρώνει
του γάμου κρεββάτι Κι ας ξέρει πως είναι αυταπάτη. Τουλίπες της λήθης πως
λείπεις ...
Ταξίδι στην Κριμαία | Evge | Homeward (2019)
-
*Κείμενο του Μανώλη Κρανάκη *
Ένα νεαρό αγόρι, ο Αλίμ, φοιτητής δημοσιογραφίας στο πανεπιστήμιο του
Κιέβου κάθεται στον διάδρομο ενός νεκροτομείου. Μοιάζ...
Για εμάς τους Τζαντιώτες και Ιόνιους εν γένει η Venezia είναι η μητρόπολη του διαιώνιου Πολιτισμού μας. Σε τέτοιες μάλιστα μέρες αποκριάτικες επιστρέφουμε και ξαναεπιστρέφουμε νοσταλγικά στη Δημοκρατία των Γαληνότατων Υδάτων και πασχίζουμε να πιούμε μέχρι σταγόνας τις μπαρόκ στιγμές του εκεί απαράμιλλου Καρναβαλιού!...
Τη λέξη "απαράμιλλο" την εννοώ! Όποια απόπειρα της δικής μας λιλιπούτειας περίπτωσης, εδώ στο Zante της παρακμής, να προσεγγίσει βενετσιάνικες δόξες και χάριτες, είναι καταδικασμένη να συγκρίνεται με το πρωτότυπο, δηλαδή την Πρωτεύουσα Πόλη! Και τότε, κλάψτα... Οπότε, προς τι ο θόρυβος;;;
Ας επιστρέψουμε λοιπόν εκεί, ως αντί-πραξη! Μάς δημιουργούν κλίμα αναγεννησιακό δυο φωτογραφίες, τις οποίες τράβηξε επιτόπου πριν μερικές εβδομάδες η φίλη μας η Αριάδνη κι ένα τυχαίο, πλην χαρακτηριστικό, βιντεάκι από το YouTube:
Kαλό μήνα αγαπητέ Π.Κ. Με στιγμές από τη Γαληνοτάτη, το Τζάντε, την Ελλάδα και τον κόσμο ολάκερο. Το ιστολόγιό σου παράθυρο στον ευγενή κόσμο! Να 'σαι πάντα καλά!
Σαν να βρέθηκα ξαφνικά εκεί.. Υπάρχει μιά ατμόσφαιρα υποβλητική που σε μεταφέρει κατευθείαν στην ονειροπόληση.. Εκείνο που με μαγεύει είναι η ακινησία τους, μάλλον η νωχελική αργή σχεδόν τελετουργική κίνηση, που μοιάζει λες και κρύβει τη Σκέψη όλων των αιώνων πίσω απο τις μάσκες..
Σας έρχεται ένα οπτικοακουστικό σύνολο μες τη βδομάδα. Καλή Τυρινή.
Πάλι η αγαπητή Αριάδνη με τις καρναβαλικές Της φωτο από τη Βενετία, τόσο από το Κανάλ Γκράντε, όσο και από τις στοές της πιάτσας του Σαν Μάρκο και του Παλάτσο Ντουκάλε, μας κεντρίζει, φέρνοντας μας θύμισες παλιές (του '93).
Βέβαια φωτο από άρματα με στολές εποχής γνήσιες δεν έχουμε. Εκεί να δείτε πώς ταιριάζουν εκείνες στολές με τον περιβάλλοντα χώρο.
Το Καρναβάλι της Βενετίας, Φίλοι μου, είναι Τέχνη, Πολιτισμός, καμιά σχέση με αυτά (για το ξεφάντωμα βρε αδερφέ) της Πάτρας, (που μάθανε και το «ντόμινο» μετά τους σεισμούς του 1953 στο Ιόνιο) και του Ρίο.
Στη Βενετία τις ημέρες του Καρναβαλιού πέρνουν σάρκα και οστά ο Δόγης, η Ντογκαρέσσα, οι προβεντιτόροι Σαν Μάρκο, ο καπετάν τζενεράλ νταλλ Μαρ, ο ερωτικός Καζανόβα, ο ταλαίπωρος Αρλεκίνος, η Κολομπίνα, ο Πανταλόνε, και τα γνωστότατα από το 1500, σε εμάς τους Ιόνιους, ΝΤΟΜΙΝΟ και ΜΟΡΕΤΕΣ (μάσκες).
Μια μικρογραφία (των αναλογιών τηρουμένων) ήταν λοιπόν και το Καρναβάλι του προσεισμικού μας Zante (1953), το οποίο και θαυμάζουμε εμείς που δεν το ζήσαμε και νοσταλγούνε οι μεγαλύτεροί μας. Θέλουμε δε, όλοι, και ευχόμαστε, να το ξαναζήσουμε και πρέπει, γιατί Ζακυθινοί υπάρχουν, αρκεί να γίνει μία κίνηση, «Όλοι μαζί μπροστά με την παράδοση»!!!!
Για εμάς τους Τζαντιώτες και Ιόνιους εν γένει η Venezia είναι η μητρόπολη του διαιώνιου Πολιτισμού μας. Σε τέτοιες μάλιστα μέρες αποκριάτικες επιστρέφουμε και ξαναεπιστρέφουμε νοσταλγικά στη Δημοκρατία των Γαληνότατων Υδάτων και πασχίζουμε να πιούμε μέχρι σταγόνας τις μπαρόκ στιγμές του εκεί απαράμιλλου Καρναβαλιού!...
Τη λέξη "απαράμιλλο" την εννοώ! Όποια απόπειρα της δικής μας λιλιπούτειας περίπτωσης, εδώ στο Zante της παρακμής, να προσεγγίσει βενετσιάνικες δόξες και χάριτες, είναι καταδικασμένη να συγκρίνεται με το πρωτότυπο, δηλαδή την Πρωτεύουσα Πόλη! Και τότε, κλάψτα... Οπότε, προς τι ο θόρυβος;;; 
5 σχόλια:
Kαλό μήνα αγαπητέ Π.Κ.
Με στιγμές από τη Γαληνοτάτη, το Τζάντε, την Ελλάδα και τον κόσμο ολάκερο.
Το ιστολόγιό σου παράθυρο στον ευγενή κόσμο!
Να 'σαι πάντα καλά!
Τέλειο "ταξίδι" μας επιφύλαξες!!!
Καλά κούλουμα!!!
ΥΓ βλέπεις καθόλου τη Νεφέλη?? μα τι κάνει πια/? Είναι καλά? Χαιρετισμούς να της δώσεις ..και ευχές για τις μέρες .. φιλιά!!
Σαν να βρέθηκα ξαφνικά εκεί..
Υπάρχει μιά ατμόσφαιρα υποβλητική που σε μεταφέρει κατευθείαν στην ονειροπόληση..
Εκείνο που με μαγεύει είναι η ακινησία τους, μάλλον η νωχελική αργή σχεδόν τελετουργική κίνηση, που μοιάζει λες και κρύβει τη Σκέψη όλων των αιώνων πίσω απο τις μάσκες..
Σας έρχεται ένα οπτικοακουστικό σύνολο μες τη βδομάδα.
Καλή Τυρινή.
Αχ επίτηδες το κάνεις...Δεν μπορεί...
Πάλι η αγαπητή Αριάδνη με τις καρναβαλικές Της φωτο από τη Βενετία, τόσο από το Κανάλ Γκράντε, όσο και από τις στοές της πιάτσας του Σαν Μάρκο και του Παλάτσο Ντουκάλε, μας κεντρίζει, φέρνοντας μας θύμισες παλιές (του '93).
Βέβαια φωτο από άρματα με στολές εποχής γνήσιες δεν έχουμε. Εκεί να δείτε πώς ταιριάζουν εκείνες στολές με τον περιβάλλοντα χώρο.
Το Καρναβάλι της Βενετίας, Φίλοι μου, είναι Τέχνη, Πολιτισμός, καμιά σχέση με αυτά (για το ξεφάντωμα βρε αδερφέ) της Πάτρας, (που μάθανε και το «ντόμινο» μετά τους σεισμούς του 1953 στο Ιόνιο) και του Ρίο.
Στη Βενετία τις ημέρες του Καρναβαλιού πέρνουν σάρκα και οστά ο Δόγης, η Ντογκαρέσσα, οι προβεντιτόροι Σαν Μάρκο, ο καπετάν τζενεράλ νταλλ Μαρ, ο ερωτικός Καζανόβα, ο ταλαίπωρος Αρλεκίνος, η Κολομπίνα, ο Πανταλόνε, και τα γνωστότατα από το 1500, σε εμάς τους Ιόνιους, ΝΤΟΜΙΝΟ και ΜΟΡΕΤΕΣ (μάσκες).
Μια μικρογραφία (των αναλογιών τηρουμένων) ήταν λοιπόν και το Καρναβάλι του προσεισμικού μας Zante (1953), το οποίο και θαυμάζουμε εμείς που δεν το ζήσαμε και νοσταλγούνε οι μεγαλύτεροί μας.
Θέλουμε δε, όλοι, και ευχόμαστε, να το ξαναζήσουμε και πρέπει, γιατί Ζακυθινοί υπάρχουν, αρκεί να γίνει μία κίνηση, «Όλοι μαζί μπροστά με την παράδοση»!!!!
Δημοσίευση σχολίου