Άρια Κομιανού, une grecque artiste graveur à Lunel

Γράφει ο π. Παναγιώτης Καποδίστριας

Με την καλή χαράκτρια Άρια Κομιανού έχω πολλές φορές ασχοληθεί από αυτές εδώ τις σελίδες [δείτε εδώ]. Όχι μόνον επειδή με (υπερ)τιμά με τη φιλία της από ετών και πολύτροπα, αλλά κυρίως επειδή αποτελεί μια γνήσια καλλιτέχνιδα, η οποία, με το έργο και την πηγαία δημιουργική της πνοή, γεφυρώνει την πολυαπαιτητική Τέχνη της Ξυλογραφίας στο ομαλό πέρασμά της από τον 20ό στον 21ο αιώνα.

Τούτο σημαίνει, ότι κατορθώνει να συνυπάρχουν άνετα επί του αυτού έργου της στοιχεία κλασικιστικής λιτότητας και σύγχρονης ελλειπτικότητας και αφαιρετικότητας.

Αυτές τις σκέψεις τις ξανακάνω σήμερα, με την ευκαιρία που ο ταχυδρόμος έφερε τον υπέροχο Κατάλογο της νέας Έκθεσης Χαρακτικής της Άριας, η οποία διοργανώνεται αυτή τη φορά έξω από τα σύνορά μας: Στην όμορφη πόλη

Lunel της Γαλλίας (στο Salle Louis Feuillade), από 5 έως 28 Ιουνίου 2009.

Μακάρι να μπορούσαμε να βρεθούμε όλοι εκεί, κοντά της, ώστε να θαυμάσουμε την Τέχνη της, εξακτινωμένη στον Κόσμο!

Ο ιδιαίτερα φροντισμένος Κατάλογος, με κείμενα των Claude Arnaud και Joël Moysan (Δημάρχου και Αντιδημάρχου επί του Πολιτισμού του Lunel αντίστοιχα), του J - B Orsini (Προέδρου του Συνδέσμου "Les Amis du Fonds Médard") και του Θάνου Χρήστου (Επίκουρου Καθηγητή Ιστορίας της Τέχνης Πανεπιστημίου Ιωαννίνων), περιλαμβάνει παλαιότερα και νεότατα έργα της Καλλιτέχνιδας.

Από την πρώτη θέαση αποπνέει πελεκημένο συναίσθημα και ασπρόμαυρα όνειρα με κάποιες (κατα)νύξεις κόκκινου πότε-πότε, ενώ "μυρίζει ευγένεια ξύλου παλαιού", κατά τη χαρακτηριστική έκφραση του Οδυσσέα Ελύτη.

Καθώς λοιπόν φυλλομετράω τον κόπο της, επιτρέψτε μου μια προσωπική σκέψη: Μεγαλώνοντας, όλο και πιο δύσκολα με συγκινούν πλέον τα έργα της Τέχνης. Όμως, τα έργα της Κομιανού αποτελούν για μένα σταθερή αξία! Ή, αν θέλετε, με παγιδεύουν στην επικράτειά τους ευεργετικά, προσφέροντάς μου αγαλλίαση και θαλπωρή. Ως θεατής των χαρακτικών της δεν αγριεύομαι, δεν οργίζομαι, μήτε καταλήγω ουρανοβάμων. Απλά, παρηγοριέμαι! Και στους δικούς μας πολυμερώς απαρηγόρητους καιρούς, τούτο δεν είναι Κάτι, είναι το Παν!

Άρια, από καρδιάς ευχόμαστε όλοι να έχεις καλή επιτυχία στη νέα σου Έκθεση και 'γεια στα χέρια σου, ώστε να ξυλουργείς τα Αίσια υπέρ μας!!! Σε αγαπάμε!!!