© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!

Σάββατο 8 Αυγούστου 2009

Η μικρή Σαμάνθα, το σύμβολο Ελπίδας που έσβησε / Sam the koala, the international symbol of hope, dies in Victoria

Ανταπόκριση από Μελβούρνη: Διονυσία Μούσουρα-Τσουκαλά

Με θλίψη περισσή, αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι, έπιασα την... πένα, (σχήμα λόγου βέβαια), να γράψω αυτές τις γραμμές.
Οπωσδήποτε θα θυμόσαστε ότι φέτος, στις αρχές Φεβρουαρίου η Μελβούρνη βίωσε μία από τις μεγαλύτερες καταστροφές με τις φοβερές πυρκαγιές που έκαιγαν μερόνυχτα, με θερμοκρασίες πάνω από 40–45 βαθμούς για πολλές μέρες και νύχτες που ταλάνισαν όλους μας και δοκίμασαν τις αντοχές μας. 179 άτομα βρήκαν φριχτό θάνατο μέσα στις φλόγες, εκατοντάδες σπίτια καταστράφηκαν, χιλιάδες επί χιλιάδων δέντρα έγιναν παρανάλωμα του πυρός, χιλιάδες επί χιλιάδων αθώα ζώα, εξημερωμένα και άγρια, ανίσχυρα να προφυλαχτούν παραδόθηκαν στις φλόγες, τυχερά εκείνα που πέθαναν...

Μέσα σε αυτή την απερίγραπτη καταστροφή, ένα μικρό κοάλα, η Σαμάνθα (ή Sam, το υποκοριστικό της), με σοβαρά εγκαύματα τη στιγμή της πιο μεγάλης ανάγκης της βρήκε αρκετό κουράγιο ώστε, όχι μόνο να δείξει εμπιστοσύνη και να πλησιάσει άνθρωπο, αλλά και να δεχτεί νερό από το μπουκάλι του πυροσβέστη, David Tree. Η φωτογραφία του κοάλα που πίνει νερό από ανθρώπινο χέρι, έκανε το γύρο του κόσμου, μέσω των ΜΜΕ καθώς και του διαδικτύου. Δεν έμεινε μάτι ασυγκίνητο βλέποντας αυτή την εικόνα, σύμβολο ελπίδας και κουράγιου, τη μικρή Sam.

Η Sam, τους τελευταίους 7 μήνες και κάτι, βρισκόταν σε Καταυλισμό Περίθαλψης Αγρίων Ζώων, δεχόμενη τις στοργικές φροντίδες του προσωπικού για να επουλωθούν τα σοβαρά της τραύματα καθώς και οι πνεύμονες και τα μάτια από την εισπνοή καπνού.
Έδειξε φοβερή θέληση και δύναμη και αγωνιζόταν «παλικαρίσια» για επιβίωση.
Αυτό μέχρι πριν λίγες ημέρες. Η Colleen Wood, η κτηνιατρική νοσηλεύτρια που είχε πάρει υπό την προστασία της την Sam και την φρόντιζε καθημερινά, καθυστερούσε την απελευθέρωσή της πίσω στο φυσικό της χώρο, διότι, μολονότι είχαν επουλωθεί οι πληγές και βελτιωθεί οι πνεύμονες, ένα βαθύτερο συναίσθημα που, κατά ομολογία της, και η ίδια δεν μπορούσε να προσδιορίσει, της έλεγε πως κάτι δεν πάει καλά.

Και πράγματι κάτι δεν πήγαινε καλά για το μικρό κοάλα. Οι ιατρικές εξετάσεις έδειξαν ότι έπασχε από προχωρημένη μορφή χλαμύδας, μια σεξουαλικά μεταδιδόμενη νόσο που προσβάλλει σχεδόν το ήμισυ του πληθυσμού των κοάλα αμφοτέρων των φύλων. Επειδή είχε εξασθενήσει το ανοσοποιητικό της σύστημα από τον αγώνα να ξεπεράσει τα εγκαύματα και τα σοβαρά αναπνευστικά προβλήματα, δεν μπόρεσε ο οργανισμός της να καταπολεμήσει την ασθένεια. Υποβλήθηκε σε εγχείρηση την Πέμπτη, 6 Αυγούστου, οι γιατροί όμως αναγκάστηκαν να εφαρμόσουν ευθανασία, αφού ανοίγοντάς την διαπίστωσαν ότι ήταν πολύ προχωρημένη η κατάσταση και θα υπέφερε από φριχτούς πόνους για όσο λίγο διάστημα ζούσε.

Ήταν μόνο 3 χρονών, κατά μέσο όρο τα κοάλα ζουν γύρω στα 17 χρόνια.
Από τη στιγμή που δημοσιεύτηκε η είδηση της εγχείρησης, όλοι παρακολουθούσαμε με αγωνία τις εξελίξεις. Οι εφημερίδες της Παρασκευής, 7ης Αυγούστου, κυκλοφόρησαν με πρωτοσέλιδο την είδηση, φωτογραφίες της Sam, λεπτομερή ρεπορτάζ και πλείστα όσα μηνύματα και σχετικές ανακοινώσεις και σχόλια, μέχρι και από τον Πολιτειακό και Ομοσπονδιακό Πρωθυπουργό της Χώρας.

Ο άνθρωπος που έγινε διάσημος, αυτός που πλησίασε η Sam ζητώντας βοήθεια στην απελπισία της κι έπινε από το μπουκάλι του ο David Tree, όπως ο ίδιος δήλωσε, κλαίει απαρηγόρητα σα μικρό παιδί...το ίδιο και η νοσηλεύτρια η Colleen Wood, η οποία επί 7 μήνες φρόντιζε με αγάπη το μικρό κοάλα..

Ευχές πολλές σε όλους σας, για καλή υγεία και καλό Δεκαπενταύγουστο,
Με την αγάπη μου πάντα,
δ.μ.τ.

9 σχόλια:

kiki είπε...

Ωωω...τι κρίμα...

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Κρίμα για το μικρό αθώο κοάλα.

Της δώσαμε όνομα για να στεγάσει ό,τι μας απέμεινε απο ανθρωπιά..

Η Σαμ δεν έμαθε ποτέ οτι οι άνθρωποι είχαν ανάγκη να συνδέσουν την Ελπίδα τους με την αντοχή της..

Αναρωτιέμαι για την ευαισθησία μας που είναι πλούσια για όποιον είναι μακρυά, και εξαντλείται στις λέξεις, αλλά χάνεται έτσι ξαφνικά αν πρέπει να πάρουμε εμείς οι ίδιοι συγκεκριμένη πρωτοβουλία για τον άνθρωπο που περπατάει δίπλα μας,και που θ αναγκαστούμε ν ανοίξουμε τα χέρια για να τον αγγίξουμε..
Η απόσταση μας κάνει "ασφαλείς" και "ευσπλαχνικούς" χωρίς προσωπική εμπλοκή, χωρίς κόστος..
Οι άνθρωποι είμαστε "επι χάρτου" ευαίσθητοι, αρκεί να μη μας αγγίξουν δυσάρεστα..

Διονυσία Μούσουρα-Τσουκαλά (Μελβούρνη) είπε...

Κική μου, ναι, κρίμα, πολύ κρίμα.

Συνήλθε από τα φοβερά εγκαύματα και τα αναπνευστικά προβλήματα, καθώς και το φόβο και τρόμο της όλης εμπειρίας των πυρκαγιών, για να φύγει από κάτι άλλο. Βλέπεις, το ανοσοποιητικό της σύστημα είχε εξασθενήσει φοβερά στην προσπάθεια της για επιβίωση και δεν μπορούσε να καταπολεμήσει την άλλη μόλυνση, ίσως, αν ήταν πιο δυνατή να τα κατάφερνε, μα ήταν καταπονημένη...τι να πεις, τέτοια είναι η ζωή,

Θερμούς χαιρετισμούς,

δ.μ.τ.

Διονυσία Μούσουρα-Τσουκαλά (Μελβούρνη) είπε...

Έτσι όπως τα λες είναι, αγαπητή Αναΐς,

Όχι μόνο η μικρή Σαμ είχε γίνει σύμβολο ελπίδας για τους επιβιώσαντες, αλλά έφερε στο παγκόσμιο προσκήνιο το πόσο ευάλωτα είναι τα άγρια ζώα σε όποια χώρα/Ήπειρο κι αν βρίσκονται.

Όσο για την απόσταση, εκτός από αυτά που θίγεις, έχει και το... προνόμιο να εξιδανικεύει και ωραιοποιεί, για να μην πω μυθοποιεί, πρόσωπα, τόπους και καταστάσεις που αν δεν υπήρχε η απόσταση, θα φαίνονταν ολοκάθαρα στις πραγματικές τους διαστάσεις...

Καλά να είσαι πάντα και καλά να περνάς,

Πολλά χαιρετίσματα από τη χειμωνιάτικη Μελβούρνη,

δ.μ.τ.

Δέσποινα είπε...

Αν και η Σαμ έφυγε, η σπίθα της ελπίδας που σηματοδοτούσε πρέπεινα μείνει αναμμένη!

Ευχαριστούμε την κ. Μούσουρα - Τσουκαλά για την ανταπόκριση από τη Μελβούρνη!

Daniel είπε...

καλή σου μέρα Δεσποινάκι,
ναι, η σπίθα ελπίδας, σαν άλλη Ολυμπιακή φλόγα πρέπει, κι ελπίζω, να συνεχίσει να καίει για να θυμίζει και στις κατοπινίες γενιές ότι μέσα από τις όποιες στάχτες, αναδύεται πάντα η ζωή.
καλά να είσαι πάντα,
με την αγάπη μου,
δ.μ.τ.

P. Kapodistrias είπε...

@ ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΦΙΛΟΙ,

Πρώτα απ' όλα εκφράζω ευχαριστίες στην φίλη λογοτέχνιδα (κι ενίοτε ανταποκρίτριά μας) Διονυσία Μούσουρα-Τσουκαλά για τον τρόπο που χειρίζεται τα πράγματα μες από τις σελίδες του πολυπεριοδικού μας.

Ευχαριστώ και όλους εσάς για τη μετοχή σας στον χαμό της Σαμάνθας, η οποία εξωτερικεύει την Ελπίδα ενός ολόκληρου λαού μπροστά στ' Ολοκαύτωμα ή μέσα από αυτό.

Η Ελπίδα είναι ανάγκη πάντως και πάση θυσία να επιβιώσει και ν' αναθερμανθεί. Στους απελπισμένους καιρούς μας, εάν δεν βρεθεί έστω και μια σπίθα ελπίδας, τότε είμαστε χαμένοι διαπαντός...

Μια νέα Σαμάνθα μες από την ψυχή είναι απαραίτητο ν' αναδυθεί ωραία και ζωηρή!

Να είσθε όλοι καλά και να χαίρεσθε!

Artanis είπε...

Από τις πιο όμορφες φωτογραφίες αυτής της χρονιάς...Ήταν μεγάλο πλήγμα για τους Αυστραλούς και όσους ήξεραν...

Daniel είπε...

Καλή σου μέρα Artanis,
κρατώ το "και όσους ήξεραν".
νομίζω η μικρή Σαμ άγγιξε πάμπολλες καρδιές, όχι μόνο εμάς εδώ, όχι μόνο για τα τραύματα της, αλλά κυρίως γιατί δεν αφέθηκε στη μοίρα της, στη δύσκολη στιγμή της τόλμησε να αψηφήσει τους πιθανούς κινδύνους και να ζητήσει βοήθεια, πόσοι από εμάς θα κάναμε κάτι τέτοιο αψηφώντας ορατό κίνδυνο; είναι κάτι σαν το, ο πνιγμένος από τα μαλλιά πιάνεται.
καλά να είσαι πάντα,
δ.μ.τ.

Οι πιο αναγνώστες μας Αναγνώστες

Related Posts with Thumbnails