© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!

Σάββατο 17 Οκτωβρίου 2009

Πατριάρχης Βαρθολομαίος: "Μιλούσε πάντοτε ο Καβάφης στην ψυχή μου"

Ρεπορτάζ - φωτό: Νικόλαος Μαγγίνας, Πηγή: Φως Φαναρίου

"Μιλούσε πάντοτε ο Καβάφης στην ψυχή μου". Με τα λόγια αυτά ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος αναφέρθηκε στο μεγάλο Αλεξανδρινό ποιητή Κωνσταντίνο Καβάφη, κατά την εκδήλωση - αφιέρωμα που διοργανώθηκε στην Πατριαρχική Μεγάλη του Γένους Σχολή στο Φανάρι, την περασμένη Κυριακή.
Η ομάδα «Κ. Π. ΚΑΒΑΦΗΣ» του Πολιτιστικού Συλλόγου Άνω Σύρου, παρουσίασε την μουσικοποιητική παράσταση «Κ. Π. ΚΑΒΑΦΗΣ – ΑΠ’ ΕΞΩ ΚΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΑ».

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης έκλεισε την εκδήλωση αναφερόμενος στην προσωπική του σχέση με τον ποιητή, που ανάγεται στα μαθητικά του χρόνια, αλλά και στον χριστιανό Καβάφη:

«Απόψε δε θα μπορούσα να μην έλθω. Πρώτον, διότι η εκδήλωσις γίνεται στην Πατριαρχική Μεγάλη του Γένους Σχολή και, δεύτερον, διότι η εκδήλωσις ήταν για τον Καβάφη.

Γυρίζω πολλά χρόνια πίσω, μόλις είχα τελειώσει το Ημιγυμνάσιο της γενετείρας μου, της Ίμβρου, την Κεντρική Σχολή, όπως τη λέγαμε εκεί, και ενεγράφην στην πρώτη τάξη του Λυκείου της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης. Τότε άρχισα να αντιγράφω σε ένα απλό τετράδιο τα ποιήματα, τα οποία μιλούσαν στην ψυχή μου. Γράφει σε μία ετικέτα που είχα κολλήσει στο εξώφυλλο του τετραδίου: "Ποιήματα, Δημήτριος Αρχοντώνης, Νοέμβριος 1954". Αυτό το τετράδιο αργότερα κυκλοφόρησε σε φωτοστατική έκδοση˙ έχει εξαντληθεί, αλλά έχω το πρωτότυπο. Ήταν πολύτιμο κειμήλιο των μαθητικών μου χρόνων. Μέσα σ’ αυτό το τετράδιο, μεταξύ άλλων ποιημάτων του Δροσίνη, του Πολέμη, του Μιλτιάδη Μαλακάση, του Μπολέτση, έχω πολλά ποιήματα του Καβάφη. Σας έφερα φωτοτυπία δύο σελίδες απ’ αυτό το τετράδιο: "Τα τείχη", "Che fece...il grand rifiuto" και "Aπολείπειν ο Θεός Αντώνιον". Σε άλλες σελίδες έχω την "Πόλη", "Τα Κεριά" που διαβάσατε.

Μιλούσε πάντοτε ο Καβάφης στην ψυχή μου. Είναι μεγάλος ποιητής και συνδέεται, όπως ελέχθη, με την Πόλη μας. Έχει ένα ποίημα για το Καλεντέρι, για τον Βόσπορο -ζούσε κάπου εκεί κοντά- και περιγράφει τον Βόσπορο με το σεληνόφως. Νομίζω ότι το ποίημά του αυτό δεν είναι πολύ γνωστό.

Λένε οι κριτικοί -αυτό το διάβασα στην ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας του Δημαρά- ότι ο Καβάφης ήταν σκεπτικιστής, ήταν οπαδός της αρνήσεως. Δεν ξέρω τι εννοούν οι κριτικοί. Εάν, όμως, εννοούν τη σχέση του με τη θρησκεία, μάλλον δεν θα πρέπει να είναι αντικειμενική η κριτική αυτή. Ακούσαμε τον "Σταυρό", ακούσαμε τα "Περίχωρα της Αντιοχείας", ακούσαμε την "Εκκλησία", την "Δέηση", πόσο περιπαθώς αγαπούσε το εσωτερικό ενός Χριστιανικού ναού ο Καβάφης και πόσο τον ενέπνεε, και πόσο καταφερόταν εναντίον του Ιουλιανού και των ειδώλων, και πόσο αγαπούσε τη Χριστιανική Εκκλησία.

Λοιπόν, τον αγαπούμε τον Καβάφη και από αυτής της απόψεως, διότι αγαπούσε την Εκκλησία, αγαπούσε τη Χριστιανική μας θρησκεία. Θα εξακολουθήσω να τον διαβάζω από τα Άπαντά του, τα οποία έχω, στον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο που έχω, ή θα "κλέβω" από τον χρόνο μου, που είναι υπερπλήρης, από τα πατριαρχικά καθήκοντα για να με ξεκουράζει ψυχικώς, όπως με ξεκούραζε κάθε φορά που τον διάβαζα από το 1954, μισός αιώνας και παραπάνω!

Σας ευχαριστούμε, διότι ήλθατε να ακούσουμε και να απολαύσουμε όλοι μαζί τον Καβάφη. Τιμήσατε και ενισχύσατε εμάς εδώ, τους ολίγους, οι οποίοι φυλάττουμε "πνευματικές Θερμοπύλες", "ποτέ από το χρέος μη κινούντες", όπως θα έλεγε ο Καβάφης. Ευχαριστούμε όλους για την πανδαισία που χάρισαν.

Καλωσορίζουμε με ιδιαίτερη χαρά τους προσκυνητές. Άκουσα στην αρχή, που ελέχθη, ότι ήλθατε ως προσκυνηταί, όχι ως τουρίσται, όχι για ψώνια, ούτε για διασκέδαση. Δεν αποκλείονται και αυτά από ένα ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη, αλλά μόνον εάν έρχεται κανείς ως προσκυνητής η Πόλις αυτή του αποκαλύπτει τα μυστικά της και τα μυστήριά της».


Στην εκδήλωση παρέστησαν η Λυκειάρχης της Μεγάλης του Γένους Σχολής Βικτωρία Λαιμοπούλου, η Λυκειάρχης του Ζαππείου Δέσποινα Φιλίππου, ο Άρχων της Μ.τ.Χ.Ε. Δημήτριος Φραγκόπουλος, ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Αποφοίτων Ζωγραφείου Παντελής Βίγκας, πολλοί ομογενείς, επισκέπτες από την Ελλάδα και το εξωτερικό και οι εξής από την Σύρο: Φώτης Ξαγοράρης - Δήμαρχος Άνω Σύρου, Πάπιτσης Γιώργος - πρώην Δήμαρχος Άνω Σύρου, Αντώνης Μαρκουλής - Επίτιμος Πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου Ερμούπολης, Γιάννης Καλοφωλιάς - Πρόεδρος Συλλόγου Πελοποννησίων Σύρου, Βούτσινος Μάριος και Θοδωρής Κουμπαράκης - διευθυντές εφημερίδων (Κοινή, Λόγος Κυκλάδων).

Την εκδήλωση παρουσίασε ο Καθηγητής της Μεγάλης του Γένους Σχολής Ιωακείμ (Μάκης) Καμπουρόπουλος.

4 σχόλια:

δ. μαγριπλής είπε...

όταν η ποίηση μιλά στον λειτουργό τότε ο Θεός ο ίδιος λαμπρύνει την αξιοσύνη του....
ίσως η ποίηση θα έπρεπε να γίνει υποχρεωτικό μάθημα στις εκκλησιαστικές και θεολογικές σχολές...αν και δεν είναι τόπος αλλά τρόπος ζωής......

Μ.Δ είπε...

Δεν είναι τυχαίο,οτι οι άνθρωποι που διαχειρίζονται σημαντικά θέματα έχουν ως πυξίδα ηρεμίας την ποίηση.

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Απο αυτό και μόνον το στοιχείο, γνωρίζουμε ήδη πραγματικά πολλά για τον Πατριάρχη!

panagiotisandriopoulos είπε...

Ένας Πατριάρχης υμνεί ένα Ποιητή!
Τον διαβάζει και τον ανθολογεί από μαθητής. Τον μνημονεύει διαρκώς, καθώς ο στίχος του "ποτέ από το χρέος μη κινούντες", έχει σημαδέψει τη ζωή και τη διακονία του.
Τον τιμά με κάθε ευκαιρία.

Στην τρίτη χιλιετία, ο Πατριάρχης μας σεργιανίζει με οδηγούς τους Αγίους και τους Ποιητές!

Οι πιο αναγνώστες μας Αναγνώστες

Related Posts with Thumbnails