Απομακρυνόμαστε από τη Λίμνη της Δοϊράνης. Με τι καιρό; Τέλη Ιουνίου, με ήλιο κατάκορφο, απειλητικά σύγνεφα και αργότερα βροχή!... Οδηγούμαστε τώρα στις Μουριές. Κοντά τον οικισμό αυτόν βρίσκεται το Δάσος των Μουριών. Ανάμεσα σ' εκτάσεις με γεωργικές καλλιέργειες καταλαμβάνει 590 στρέμματα. Δάσος σπάνιο σήμερα, σηματοδοτεί το κατάλοιπο ενός, μεγαλύτερου στο παρελθόν, αλλουβιακού δάσους, αλλά και έναν ιδιαίτερα σπουδαίο σταθμό κατά τη μετανάστευση των πουλιών. Τού έχει αποδοθεί ο χαρακτηρισμός Διατηρητέο Μνημείο της Φύσης, με την προσωνυμία "Χίλια Δέντρα" και περιλαμβάνεται, μαζί με ένα μικρό τμήμα της Λίμνης, στις προτεινόμενες προς ένταξη περιοχές στο Δίκτυο Φύση 2000.
Διάφορα εγκαταλελειμένα σπίτια εδώ κι εκεί μαρτυρούν πέρασμα ανθρώπων, ληγμένο πάντως στις μέρες μας.
Στον σιδηροδρομικό σταθμό των Μουριών ζωή σχεδόν έντονη τώρα το καλοκαίρι! Γραφικά, προσιτά, φθηνά όλα! Χάρμα για τον επισκέπτη και μάλιστα των πόλεων. Εδώ ανανεώνεσαι!
Ένα παλιό βαγόνι παροπλισμένο μάς μελαγχολεί πολύ. Πόσοι μπήκαν και βγήκαν... Πόσες αναμονές... Πόσα δάκρυα και σιωπές... Παντού η πατρίδα στον ίδιο αστερισμό: Μεταξύ πίκρας και νοσταλγίας...
2 σχόλια:
Με μελαγχολούν τα λείψανα της ζωής..
Είναι θλιβερό ότι έχουμε την αίσθηση ότι οι στιγμές είναι αιώνιες και έντονα χαραγμένες, αλλά αυτές πρόκειται να πεθάνουν και δεν έχουν σημασία για κανέναν.
Τώρα τον χειμώνα, πιστεύω θα είναι πολύ πιό ενδιαφέρον...
Δημοσίευση σχολίου