© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!

Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2009

Περί Τυφλότητος

Χθες το βράδυ είδα την ταινία ΠΕΡΙ ΤΥΦΛΟΤΗΤΟΣ (BLINDNESS), παραγωγής 2008, του Βραζιλιάνου Fernando Meirelles με τους Τζούλιαν Μουρ, Μαρκ Ράφαλο, βασισμένη στο μυθιστόρημα "Ensaio Sobre a Cegueira" του μεγάλου λογοτέχνη José Saramago (γενν. 16.11.1922 στο χωριό Αζινιάγκα της Πορτογαλίας και τιμημένος με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας 1998).

Η υπόθεση της ταινίας αφορά σε μια παγκόσμια επιδημία τύφλωσης, η οποία αρχίζει να προσβάλει τους κατοίκους μιας μεγάλης πόλης. Η κυβέρνηση απομονώνει όσους ασθενούν σε μια κλινική-φυλακή. Μαζί τους κι έναν τυφλωμένο γιατρό με τη σύζυγό του, η οποία όμως είναι και η μοναδική, ανάμεσα στους εκατοντάδες έγκλειστους, που διατηρεί την όρασή της. Στον κόσμο των Τυφλών, μια Γυναίκα που βλέπει... Ευθύνη και μαρτύριο...


Δεν συνηθίζω να κριτικάρω ταινίες (απλώς, περιορίζομαι να τις προτείνω μες από το βουστροφηδόν μας), μήτε έχω διαβάσει το μυθιστόρημα του Saramago. Θέλω μονάχα από εδώ να επισημάνω, ότι κυριολεκτικά με καθήλωσε και με προβλημάτισε ανατρεπτικά, που σημαίνει γόνιμα.

Ένα τυχαίο γεγονός, όπως η εκτεταμένη τύφλωση του λαού, τον έκαμε να επιστρέψει -μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα- στη ζωώδη κατάσταση, σε άκρατη εξαθλίωση και έσχατο απανθρωπισμό. Η ιδρυματική κατάσταση στον τόπο της ομαδικής καραντίνας, ο αφόρητος φωτισμός (ή μη φωτισμός ενίοτε), η γυμνότητα και η στροφή στα ένστικτα, οι εκατέρωθεν των ομάδων αντιπαλότητες έως αίματος αιχμαλωτίζουν τον θεατή, εισάγοντάς τον ως μέτοχο αυτής της τυφλωμένης ακοινώνητης κοινότητας ημι- και υπο-ανθρώπων. Μόνο μια γυναίκα διατηρεί τη σωματική κι εντέλει την πνευματική της Όραση, τουτέστιν την Ανθρωπιά της, μάχεται μάλιστα με σάρκα και με αίμα, με φόβο και αποφασιστικότητα, για την Δι-έξοδο από τον πανικό λαβύρινθο των υποαισθήσεων που αναπτύσσονται.

Έξω φρουρούν κάποιοι άχρωμοι και άοσμοι φύλακες, οι οποίοι, "ίνα μη μιανθώσιν", ουδόλως ενδιαφέρονται για τα όσα φρικτότατα τεκταίνονται εντός του κτιρίου, εκεί όπου τσαλαπατιέται ξεδιάντροπα η ανθρωπιά και το μέτρο...

Ύστερα, ενώ η ανθρωπιά επιβιώνει και οι "καλοί" Τυφλοί εξέρχονται από τα μπουντρούμια του απόλυτου Σκοταδιού τους σε μια πόλη γενικευμένης αυτοκαταστροφής εξαιτίας της συλλογικής Τυφλότητας, μια ελεητικά ευεργετική (σχεδόν ηδονική) καθαρτική βροχή τούς ξεπλένει και συν τω χρόνω αρχίζουν να ξαναέχουν οπτική επαφή με τον περιβάλλοντα κόσμο τους. Η Γυναίκα αισθάνεται την πόλη να ξαναβλέπει ή μήπως τώρα μόλις εκείνη η ίδια αρχίζει να τυφλώνεται;

Το δίπολο Τυφλότητα - Όραση (όχι μονάχα μες από την ταινία) μπορεί να έχει πολλές αναγνώσεις: Φιλοσοφικές, θεολογικές, πολιτικές, κοινωνικές, πολιτισμικές, διαφυλικές και άλλες.

Μήπως όσα τριγύρω μας βλέπουμε δεν Είναι; Ή μήπως, οι λεγόμενοι τυφλοί, διατηρούν την κυρίως Όραση, και την πρωτεϊκή και τη μεταϊστορική; Μήπως τα Μάτια είναι πύλες προς το Τίποτα ή την εσώτερη Άβυσσο; Μήπως τα Μάτια εξάλλου, για να υπάρξουν τελεσφόρα, ψάχνουν τους αρμόδιους Οφθαλμούς ν' απιθωθούν; Μήπως η Τυφλότητα (υπονοώ εδώ τους τυφλούς "τω πνεύματι") ξανοίγει θέα στο Αθέατο;

Αν νομίζετε, ότι θα δώσω απαντήσεις σε όλα τα παραπάνω, γελαστήκατε... Ερωτήματα βάζω, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι δεν έχουν απαντήσεις ή, τουλάχιστον, μπορούν να παρουσιάσουν πλείστες όσες εκδοχές... Ως υπεκφυγές πάντως...

π. Π.Κ.



7 σχόλια:

Άστρια είπε...

Πράγματι πολλές αναγνώσεις για το "δίπολο Τυφλότητα - Όραση"
Το θέμα όπως διαβάζεται, συγκλονιστικό!

Αριάδνη είπε...

Εμένα με καθήλωσε το:
"Μόνο μια γυναίκα διατηρεί τη σωματική κι εντέλει την πνευματική της Όραση, τουτέστιν την Ανθρωπιά της, μάχεται μάλιστα με σάρκα και με αίμα, με φόβο και αποφασιστικότητα, για την Δι-έξοδο από τον πανικό λαβύρινθο των υποαισθήσεων που αναπτύσσονται."
και: "Έξω φρουρούν κάποιοι άχρωμοι και άοσμοι φύλακες, οι οποίοι, "ίνα μη μιανθώσιν", ουδόλως ενδιαφέρονται για τα όσα φρικτότατα τεκταίνονται εντός του κτιρίου, εκεί όπου τσαλαπατιέται ξεδιάντροπα η ανθρωπιά και το μέτρο... "

Μόνο στη Σκέψη του Θεού υπάρχουν οι απαντήσεις στα Ερωτήματα και μάλλον έχει κριθεί οτι δεν θα μας βοηθούσαν οι απαντήσεις αν τις ξέραμε.
Είναι σαν τον Προμηθέα.
Δεν ξέρω τί είναι πραγματικό;
Τί είναι σωστό και τί είναι καλό;
Κρατάω μόνο οτι μέσα στους πολλούς δεν ακυρώνεται η μοναδικότητα του καθενός. Ίσως αυτή μόνο είναι η Ελπίδα.

P. Kapodistrias είπε...

@ Άστρια,

Αχ και τρις-αχ... Όλοι μας μεταξύ αυτού του διπόλου πηγαινοερχόμαστε ταλανιζόμενοι...

Καλά να είσαι!

P. Kapodistrias είπε...

@ Αριάδνη,

Τι να πω; Τα είπες όλα! Δεν έχω τα κλειδιά, ούτε τ' αντικλείδια.

Εμένα με συγκλόνισε πάντως ότι η Γυναίκα της Όρασης κατάφερε να τραβήξει όσους μπόρεσε από τη χοάνη του Χαμού. Έβλεπε -βλέπεις- τους γύρωθεν κινδύνους, την ώρα που οι πάντες (και ο αγαπημένος της) είχαν χαωθεί στα ένστικτα που επιφέρει η τυφλότης. Έκαμε τα πάντα για τη λύτρωση. Μέχρι το κορμί της έδωσε λύτρο στις σεξουαλικές ορέξεις των εναντίων Τυφλών, ώστε να κατορθώσει να θρέψει τους δικούς της. Όχι μόνο τους έθρεψε, αλλά και τους έσωσε από την προχωρημένη Τυφλότητα και ό,τι αυτή συνεπαγόταν!...

Την συνιστώ ανεπιφύλακτα!!! Θα σού κάμει καλό, όπως και σ' εμένα και στον καθέναν υποψιασμένον!

Σταυρούλα είπε...

Έχοντας διαβάσει το βιβλίο -δώρο πέρσι τα Χριστούγεννα- έχω να σας πω πως είναι εξίσου καθηλωτικό. Ειδικά στους διαλόγους του ζευγαριού όταν βγαίνουν απ΄το "άσυλο" σε σχέση με το χάος που κυριαρχεί !
Την ταινία επέλεξα να μην τη δω, γιατί δεν αντέχω να δω οπτικοποιημένη την αγριότητα.

Υ.Γ. Σταλμένη απ΄τη Λέμον, πήρα το θάρρος να σχολιάσω την ανάρτησή σας!

P. Kapodistrias είπε...

@ Ρενάτα,

Μετά χαράς σε δεχόμαστε στη συντροφιά μας! Η Λέμον, παρ΄ ότι δεν επικοινωνούμε συχνά, είναι σπουδαία ιστολόγος! Τα χαιρετίσματά μου!

Ναι, έχεις δίκιο για το έργο Σαραμάγκου!!! Καθηλωτικό!

Να μάς έρχεσαι!

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Τώρα λοιπόν την είδα!
Με δυσκόλεψε Πολύ!
Με τρόμαξε Πολύ!
Με προβλημάτισε Περισσότερο.
Τίποτα απ όσα βλέπουμε μπορεί να μην είναι όπως το βλέπουμε, και όλα να είναι άλλα..
Πόσο βλέπουμε μέσα μας..
Ίσως το μεγαλύτερο ερώτημα είναι: Ποιός βλέπει;;

Τι είναι ικανός να κάνει ο άνθρωπος, και που μπορεί να φθάσει.. Ανάμεσα στο κτηνώδες και στο θεϊκό μεσολαβεί άβυσσος ή μία λεπτή γραμμή;;

Οι πιο αναγνώστες μας Αναγνώστες

Related Posts with Thumbnails