© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!

Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2010

"Φεγγίτες μπαλκονόπορτες προς την ογδόη μέρα τα κονίσματα"


Θεωρία της Εικόνας


[Το ποιητικό αυτό σύνθεμα δημοσιεύεται ως μικρή αναφορά στις ορθόδοξες Εικόνες, των οποίων γιορτάζουμε σήμερα (Α΄ Κυριακή των Νηστειών) την αναστήλωση και τον θρίαμβο. Αποτελεί μιαν απόπειρα ποιητικής θεολόγησης του κόσμου που αποδίδεται πάνω στο ξύλο τους. Προέρχεται από την ποιητική συλλογή: π. Παναγιώτη Καποδίστρια, Ο αρχαίος Αγροφύλαξ, εκδ. Γαβριηλίδης 2007, σσ. 7-18]
 
α΄
Μια ζωή στη μειονότητα
με σώμα
ή χωρίς.

β΄
Άνθρακας αναμμένος οι αγάπες μου
ψαχνό και χρώματα
στο κοχύλι των συμπτώσεων
του μηδενός εξαιρουμένου

όλα προφίλ
γιατί δεν ήρθε η ώρα.

γ΄
Με σάρκα ξηραμένη
πόρους ανέξοδους
σπόρους δε βρίσκουν τα πουλιά
και σου τσιμπούν τα δάκρυα.

δ΄
Ό,τι γίνει
στο fresco:

Σαρκώματα
ουλές
αυγές
τα υφάσματα πάνω απ’ τα κτίρια
η κορδέλα στα μαλλιά των Αγγέλων.

Ό,τι γίνει
στο fresco
και κατά μέτωπο.

ε΄
Τους κρότους ν’ αποδίδεις μ’ εχεμύθεια
κλωνί κλωνί την Καρτερία
στην Παναγία του Χάρου

το θάρρος δεν σε σώζει πια
κανένα στίλβωμα.

στ΄
Φεγγίτες
μπαλκονόπορτες
προς την ογδόη μέρα
τα κονίσματα

απ’ τη στηθαία οδύνη του Φαγιούμ
ως τη φιλοξενία του Ρουμπλιόφ
την ευρύχωρη
μα και τα διάφανα σπιτάκια
ή τον Ωκεανό
δια χειρός του Γιαννάκη μου
και των άλλων νηπίων.

ζ΄
Στο πρωτόκτιστο δέρμα δώσε προσοχή
στο ρούχο της γυμνότητας
και πώς
φύλλο το φύλλο
αναδιπλώνεται ο καημός
προς τη Συμμόρφωση.

η΄
Την ανοιχτή παλάμη έχε κατά νου
και τι επιφέρει

να διακρίνονται καλά οι σφυγμοί
και τα διλήμματα.

θ΄
Βρες τ’ αντικλείδια του Πανσέληνου
αρμόδια της εκλείψεως ματογυάλια:

Όλα στέκονται σα να τρέχουν
ενυπνιάζονται
σα νάχουν εκδημήσει προ πολλού
τα πόδια πλένουν αγαπητικώ τω τρόπω
τα χέρια σα να νοσταλγούν
το γεφύρι περνούν ανυποψίαστα
και ιππεύουν τα δελφίνια σαν τον Ποταμό.

ι΄
Συνήθως εόρταζε των Φώτων
ως Θεοφάνης

έκτοτε όμως
κάθε που ονοματίζονται τα μετέωρα ζώα
ή επιτιμώνται αγέρηδες ατίθασοι
κάθε που οι Έλληνες Φιλόσοφοι
βαριούνται την ορθοστασία του εξωνάρθηκα
και κάθονται δειλά-δειλά
στα τελευταία στασίδια.

(Α΄ εξάμηνο 2003)

4 σχόλια:

Άστρια είπε...

Τα "κονίσματα", η "κορδέλα στα μαλλιά των αγγέλων", ...πήγα να ξεχωρίσω λέξεις και εικόνες, αλλά ήταν τόσο όμορφα πολλές, τόσο σφιχτά δεμένες που δεν μπόρεσα, καταλήγοντας και διαβάζοντας απνευστί .. "στα τελευταία στασίδια"...

Όπως πάντα υπέροχα "..ματογυάλια"! ευχαριστούμε!
Καλή Κυριακή!

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Γέμισε η ψυχή μου Χρώματα..

P. Kapodistrias είπε...

Αναΐς,

Αυτό επεδίωκα κι εγώ!

P. Kapodistrias είπε...

Άστρια,

Μου αρέσει πάντα η πρόσληψη που πραγματοποιείς στα γραφτά μου! Ευχαριστώ και χαίρομαι την επικοινωνία!
Χαίρε!

Οι πιο αναγνώστες μας Αναγνώστες

Related Posts with Thumbnails