Για το κράτος και την εξουσία του "Therion"

Έφερε σήμερα ο ταχυδρόμος έναν ευτραφή φάκελο που μού έδωσε μεγάλη χαρά και άλλη τόση ικανοποίηση, διότι επρόκειτο για το νέο τεχνούργημα λόγου / μυθιστόρημα του αγαπημένου μου φίλου Σπύρου Καρυδάκη. Είναι το «THERION», από την Εμπειρία Εκδοτική, Αθήνα Μάρτιος 2010, σελίδες 584. Ήξερα πως το δουλεύει επί πολύ και το ανέμενα από καιρό.

Ομολογώ ότι δεν τολμώ να εκφράσω επιμέρους γνώμη (αυτή που συνηθίζουμε -ως μη όφειλε- να λέμε «κριτική») για τις εκάστοτε γραφές του καρδιακού φίλου μου Σπύρου, επειδή είμαι βαθύτατα προκατειλημμένος υπέρ του. Είπαμε: Φίλος καρδιακός από τα πολύ μικράτα μας (από έξη χρονών παιδάκια) και όσο πάει!!! Που σημαίνει ότι αποδέχομαι θαυμαστικά και a priori ό,τι και όπως γράφει, σέβομαι απόλυτα τον σπαραγμό και την ανασύνθεση φορμών και ιδεών που τόσο γόνιμα επιτελεί, θεωρώ ότι όλα όσα έχει γράψει μού ανήκουν μ’ έναν τρόπο μυστικό, οπότε τι «αντικειμενικό» δικαιούμαι να εκφράσω;

Σπύρο μου, αποδέχομαι το νέο σου δώρημα, από εδώ και πέρα -όπως καταλαβαίνεις- χαώνομαι στην επικράτεια του Θερίου σου και... ή του ύψους ή του βάθους.

Αντιδωρίζω ειλικρινείς ευχές για Ζωή!

π. Π.Κ.

Ένα πρώτο βλέμμα στο νέο μυθιστόρημα του Σπύρου Καρυδάκη

– Η αγάπη, η θεωρούμενη ως βασικότερη αγαθοποιός σταθερά της ανθρώπινης κατάστασης, είναι στην πραγματικότητα η πηγή του Κακού στην ανθρώπινη ψυχή, η αγαθή μάσκα του Θανάτου. Γι’ αυτό, είναι ηθικότερο να αφήνεσαι να αγαπηθείς παρά να αγαπάς, όπως είναι και ορθότερο να υφίστασαι το κακό από να το πράττεις.

Έτσι πιστεύει ο Γιώργος, ένα χωριατόπαιδο, φοιτητής, που ζει βυθισμένος στον κόσμο των ιδεών. Γι’ αυτό δεν επιτρέπει στον εαυτό του να αγαπήσει, όπως επίσης δεν επιθυμεί να κατέχει τίποτα, δεν λέει ποτέ ούτε καν το πιο αθώο ψέμα και δεν πράττει το κακό ακόμα και για να αντισταθεί έστω κι ελάχιστα στη θηριωδία των ανθρώπων: ο καθένας θα μπορούσε να τον κακοποιήσει, δίχως εκείνος να σηκώσει το χέρι για να προστατευτεί, πόσω μάλλον για να ανταποδώσει τη βία. Πολλοί τον θεωρούν καλό παιδί – άλλοι απλώς χαζό.

Σαν αναγκαίο αποτέλεσμα αυτών των ιδεών, ο Γιώργος είναι αποφασισμένος να δοθεί σ’ οποιονδήποτε θα τον αγαπήσει, ερωτικά ή με όποιον άλλο τρόπο, δίχως να επιτρέψει στον εαυτό του να ανταποδώσει ο ίδιος την κτηνωδία της αγάπης. Όντας αποκλειστικά ετεροφυλόφιλος, όμως, ποτέ δεν είχε φανταστεί πως οι πρώτοι άνθρωποι που θα τον ερωτεύονταν βαθιά δεν θα ήταν γυναίκες, μα άνδρες. Ούτε πως αυτός, παιδί της φύσης και των αγνών ιδεών, θα έμπλεκε με μια εγκληματική οργάνωση που απάγει εφήβους και τους διοχετεύει σε δίκτυα παιδικής πορνείας ή τους δολοφονεί για να χρησιμοποιηθούν τα σώματά τους στον χώρο των μεταμοσχεύσεων και της φαρμακοβιομηχανίας.

Ούτε πως ό,τι πόθησε περισσότερο, την ομορφιά και τη γνώση, θα πρέπει τώρα να τα διδαχτεί παραδινόμενος ακριβώς σε ό,τι φοβόταν: στην αγάπη ενός Θηρίου. Αλλά, στα αρχαία Ελληνικά, θηρίον δεν είναι μόνο το σαρκοβόρο κτήνος, μα κι οποιοδήποτε πλάσμα του δάσους, ακόμα και το πιο ακίνδυνο, ακόμα και το πιο αθώο...

Ποιος λοιπόν, τελικά, είναι ο Άνθρωπος και ποιος το Θηρίο;

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα

Ο Σπύρος Καρυδάκης γεννήθηκε στο Σαρακινάδο της Ζακύνθου το 1961. Εργάστηκε διαδοχικά ως αγρότης, δημοσιογράφος, εργάτης, ναυτικός, μάγειρας, βιβλιοϋπάλληλλος κ.λπ. Τα τελευταία χρόνια εργάζεται ως διορθωτής και επιμελητής βιβλίων.

Κυκλοφορούν τα βιβλία του Ο ένας με μαχαίρι (1997), Η νύχτα των ονομάτων (2000), Άσε με να σε δέρνω κάπου-κάπου (2003) και Να δούμε ποιος θα φαγωθεί (2005), όλα από τις εκδόσεις Καστανιώτη.

* * * Διηγήματα και ποιήματα του Σπύρου Καρυδάκη μπορείτε ν'  αναγνώσετε στη Βιβλιοθήκη μας παραΘέματα λόγου, εδώ.