Η λογοτέχνις Έρση Λάγκε διαβάζει Έρση Λάγκε (α΄μέρος)

Στην παρούσα επαφή έχουμε την εξαιρετική χαρά και τιμή να παρουσιάζουμε την πολύ αγαπητή μας φίλη Έρση Λάγκε, σημαντική Ελληνίδα διηγηματογράφο, μυθιστοριογράφο, ποιήτρια και μεταφράστρια, τιμημένη ήδη (το  1987) με το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας.

Η Έρση, γεννημένη στην Αθήνα το 1937, έλκει την καταγωγή της από τη Ζάκυνθο (μητέρα της ήταν η πεζογράφος και φωτογράφος  Μαρία Αργυριάδου, το γένος Τσακασιάνου), όπου μάλιστα περνά τα καλοκαίρια της κυρίως, πλάι στη θάλασσα του Αγίου Χαραλάμπη, στο νότιο άκρο της πόλης, με θέα τη Χώρα. Το σπίτι της μοιάζει με πλεούμενο, απ' όπου παρακολουθεί τ' άλλα πλεούμενα στο ατέλειωτο πηγαινέλα τους από και προς...

Χάριν των αναγνωστών μας, αναγράφουμε τα κυριότερα αυτοτελώς δημοσιευμένα έργα της: Σπάλαθρα (1972), DNA (1983), Ιώδες (2001), Οι τελευταίοι (1974), Ραγιάδες (1975), Εκλειπτική (1977), Οι κληρονόμοι (1979), Στα γεγονότα Πολίτη (1980), Ισπανία (1981), Αδελφέ μου Κάιν (1984), Στη μούχλα των πράσινων ήλιων (1984), Αλλάχ Ακμπάρ (1986), Οι Καμπανοκρούστες  (1989), Ισπανία, Τέρρα ντελ Σολ (1989), Λίγο πριν το 2000 (1990), Ινδία με τους Γιόγκι (1990), Ο τενόρος (1993), Το πλην του έρωτα (1996), Θα σε περιμένω στην Ινδία (1998), Βιοχημική τρομοκρατία (2001), Θέλω να σού μιλήσω (2003), Σρι Λάνκα, η Κεϋλάνη του Βούδα (2007) και άλλα.

Σήμερα το πρωί είχαμε την ευκαιρία να την έχουμε κοντά μας και μάλιστα να δεχθεί να διαβάσει αποκλειστικά για τον ΙΣΚΙΟ μας δύο χαρακτηριστικά αποσπάσματα από το έργο της -συγκεκριμένα το βιβλίο της Λίγο πριν το 2000- αποδίδοντας και στον φακό την δύναμη της γραφής της και την εκρηκτική ηπιότητα του χαρακτήρα της. Το πρώτο απόσπασμα, με τίτλο "1η επαναφορά χρόνου", αφορά στη συνάντηση και το άγγιγμα μιας αιμορροούσας Γυναίκας με τον Ιησού, όπως παραλαμβάνουμε στην Καινή Διαθήκη και το δεύτερο, με τίτλο "Η Θυσία", αφορά σε μια κορυφαία στιγμή της θιβετιανής θρησκευτικότητας.

Κατά το "Λεξικό Νεοελληνικής Λογοτεχνίας. Πρόσωπα, έργα, ρεύματα, όροι" (εκδ. Πατάκη, 2007, σ. 1205), "Το πλούσιο έργο της εκτείνεται σε πολλούς τομείς. Εκφράζει βαθύ κοινωνικό προβληματισμό -απόρροια, ίσως, και της εποχής, αρχές της δεκαετίας του 1970, που εμφανίστηκε στα γράμματα-, ανησυχία για τη μοίρα του πολιτισμού, αλλά και διαρκή υπαρξιακή αναζήτηση για το μέλλον του ανθρώπου στο μεταίχμιο δύο αιώνων. Βαρύνουσας σημασίας, από τα πρώτα της κιόλας βήματα, είναι επίσης οι πειραματισμοί στη φόρμα και την τεχνική, κάτι που δεν πέρασε απαρατήρητο από την κριτική".