Τώρα που ήπιαμε τον τούρκικο (κατά τα δικά μας: ελληνικό) καφέ, εντός της πολυδαίδαλης Σκεπαστής Αγοράς της Κωνσταντινούπολης, συνεχίζουμε την ερευνητική βόλτα μας ανάμεσα στις προς πώλησιν πραγμάτειες. Μήπως βαρεθείτε; Ξέρω πως όχι! Ουδείς ποτέ αρνήθηκε μια τέτοια περιδιάβαση στον πολιτισμό μιας χώρας, που, ενώ βιώνει την Ανατολή, ορέγεται την Δύση!
Ας γευτούμε λοιπόν Χρώματα του Kapalı Çarşı!!!
3 σχόλια:
Καλησπέρα, Π.Κ,
Τώρα που τα ταξίδια γίνονται αναγκαστικά δυσκολότερα, ήρθαν ευφρόσυνες λαι ολοζώντανες οι εικόνες από το παζάρι. Η Πόλη είναι από τα ταξίδια που περιμένουν και η πρόγευση που πήρα νόστιμη, πολύ νόστιμη.
Αχ να ήμουνα εκεί!!!
Περπατήσαμε εκεί που είναι τόσο εύκολο να χαθείς, και η μόνη ελπίδα να ξαναβγούμε από το ίδιο σημείο ήταν να περπατάμε ατελείωτα μόνο ίσια χωρίς να στρίψουμε πουθενά. Ψωνίσαμε βέβαια.. και κάναμε παζάρια..αφού μας μιλούσαν Ελληνικά..
Στην Κωνσταντινούπολη θέλω οπωσδήποτε να ξαναπάω , και όχι για την κλειστή αγορά.. Όχι μόνον, έπρεπε να πω!
Δημοσίευση σχολίου