Μόλις πριν λίγο, εν πλω για Ιταλία και περιτριγυρισμένος από εσπερίζουσες βροχές και θάλασσες, πληροφορήθηκα την (δι)έξοδο του Ιάκωβου Καμπανέλλη από την ενταύθα ζωή προς το Αεί... Όπως όλοι οι Έλληνες τον σεβόμουνα και τον αγαπούσα. Και πολύ περισσότερο ακόμη, για κάποιους ιδιαίτερους λόγους προσωπικούς, μη ανακοινώσιμους από εδώ...
Μέσα, λοιπόν, στον εγκλωβισμό (ή στην ελευθερία;) του Ιονίου Πελάγους, εκεί που γίνεται Θάλασσα Αδριατική, στόρησα δυο ποιητικότροπες στροφούλες, ως δέηση στη μνήμη του. Τις παραθέτω με συστολή και συντριβή.-
π. Π. Κ.
π. Παναγιώτης Καποδίστριας
ΝΕΥΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΚΑΜΠΑΝΕΛΛΗ
Τέτοιος θίασος
έχει πάντα πρεμιέρα
μάς σατιρίζει
κάνε πως δεν τους ακούς
και γύρνα πια στο σπίτι.
Στη Συγκέντρωση
ψάξε την αγάπη σου
στην Αγωνία
φορά τα αίματά της
πορφύρα και σού γνέφει.
(29.3.2011)
2 σχόλια:
Σημαντική η απώλεια για τα γράμματά μας. Το νεοελληνικό θέατρο του οφείλει πολλά. Είχα την τύχη να τον γνωρίσω στις αρχές της δεκαετίας του '80 και από τότε εκτός από μια διακοπή που οφειλόταν σε μένα επικοινωνούσαμε τακτικά. Εξαίρετος άνθρωπος, θαυμάσιος φίλος με απέραντη αγάπη και υποστήριξη προς τους νέους. Ένας nobile στην κυριολεξία της λέξης και της έννοιας Ναξιώτης. Η αναχώρησή του με θλίβει βαθύτατα.
Ένας ακόμα Μεγάλος που έφυγε..
Η ζωή είναι γεμάτη αποχαιρετισμούς..
Δημοσίευση σχολίου