Κάθε πρωί ένας δυσδιάκριτος ορίζοντας πτώσεων, μεταπτώσεων, επιπτώσεων... Τα χρώματα πασιχαρή, αν και παροδικότατα. Τ' αρώματα υπόσχονται Διάρκεια, αν και θνησιγενή. Όλα θυμίζουν τις φαιδρές αποκαραδοκίες των ζωδίων της νυχτός, που τρέχουν να συγκαλυφθούν από τη Μέρα, που επέρχεται... "Ήλιε, δεν ήσουν ο παντοτινός", θα έλεγε ο Ελύτης / αλήτης των ονείρων μας... Όμως πασχίζουμε ν' αντέχουμε, ρίχνοντας βλέμματα ελπίδας προς το Φως!
Λόγια (ε)ξημερώματος 10ης Σεπτεμβρίου 2012
π. Π. Κ.
2 σχόλια:
"'Έβγα να σε δω, να παρηγορηθώ" τραγουδιέται στον τόπο μας τον Δυτικομακεδονικό αλλά και ηπειρώτικο.
Και μιλάμε για τον άλλο που μας συμπληρώνει, για τον ήλιο, αλλά και μην ξεχνιόμαστε (και τότε γίνεται το άσμα προσευχή) για τον Ήλιο τον Νοητό.
Χαιρετισμούς προς την Ζάκυνθο των ποιητών
Γεια σου Αντώνη, φίλε, με τα ωραία σου! Ευχαριστούμε για όλα τ' αποστελλόμενα δώρα της Καλοσύνης σου!
Δημοσίευση σχολίου