© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΕΝΘΕΤΑ. Ό,τι νεότερο εδώ!

Σάββατο 31 Μαρτίου 2012

Ο Στέλιος Θ. Μαφρέδας κάνει «Υπόκλιση στον αυτουργό»

Γράφει ο π. Παναγιώτης Καποδίστριας

Τη νέα ποιητική συλλογή του μάς απέστειλε ευγενώς ο Πρεβεζιάνος ποιητής Στέλιος Θ. Μαφρέδας (γεν. 1949), με τίτλο «Υπόκλιση στον Αυτουργό» (Οι Εκδόσεις των Φίλων, Αθήνα 2012, με 64 σελίδες). Το εξώφυλλο κοσμεί μια όμορφη ξυλογραφία της Άριας Κομιανού, η οποία έχει χαράξει και την, επίσης όμορφη, προμετωπίδα των ποιημάτων.

Προσωπικά με προϊδέασε θετικότατα το δίστιχο μότο του βιβλίου:
«κι εσύ πεπρωμένο μου
ποτέ δεν θέλησες στα ίσια να λογαριαστούμε».

Ο Στ. Θ. Μ. πασχίζει να εισοδεύσει «στο άβατο της αμφιβολίας», να εκπορθήσει την σιωπή της Ιεριχούς:
«πού ένας σαλπιγκτής να στρατολογηθεί
άφαντοι στις παρόδους μάχιμοι και μάντεις,
τα θούρια μουγκά και τα εμφώνια αχρηστεμένα,
-αρχαία επαγγέλματα
οψιανοί μονάχα στις προθήκες των μουσείων» (σελ. 10).

Πολλών ανθρώπων πατρίδα και όνομα είναι η θλίψη. Και του ποιητή, ο οποίος φθάνει να εξαγγείλει:
«θα εγκαταστήσω μόνιμα μια θλίψη μέσα μου
την μνήμη να τροφοδοτεί με την αχλύ του ονείρου,
την ματαιωμένη σύντηξη των κορμιών μας να θρηνεί
την σπίθα που δεν άναψε
κι έμεινε αλώβητη η πυριτιδαποθήκη» (σελ. 11).

Μιλάει, εξάλλου, εκ μέρους όλων μας, γράφοντας: «η ουτοπία κάθε μέρα μάς πληγώνει» (σελ. 12), όντες ολοένα «Πληρεξούσιοι», οι οποίοι «δεν ενδώσαμε σε κατάχρηση εξουσίας» (13).

Τα φυσικά βήματα έχουν ξεστρατίσει τον σύγχρονο άνθρωπο. Δεν του μένει, παρά η οδός η μετά τα φυσικά να διανυθεί: «Τα επόμενά σου βήματα / με όρους μεταφυσικής θα μετρηθούν» (σελ. 15).

Θα μπορούσε να είναι σύνθημα στους τοίχους τής σημερινής εν Κρίσει πολιτείας μας: «Δρόμος είναι – κάπου υπάρχει το τέρμα» (σελ. 17), αν και «ο Αχέροντας πάντα διανυκτερεύει» (σελ. 18).

Απογοήτευση λοιπόν και ου-τόπος... Όμως δεν είναι (δεν πρέπει να είναι) όλα τόσο μαύρα!... Πάντα υπάρχουν κάποιοι -έστω ενδεικτικοί- φωτεινοί σηματοδότες, για να οδηγούν προς την διέξοδο. Ο ποιητής έχει λόγο κραταιό για ν’ αυτοπαρηγορηθεί:
«Κι ως ήταν άδηλη η μετοχή στην ουτοπία
μνημόνευσα κατά την προσταγή, ολονυχτίς
τον Σολωμό, τον Κόντογλου και τον Παπαδιαμάντη,
να ΄χω στο στέρνο απόψε μια χαραγμή χαράς
κάτι περίπου σαν ευτυχία» (σελ. 19).

Παρά την παρατεταμένη κατήφεια, η κατεξοχήν εποχή μας είναι η Άνοιξη! Αυτή μας ταιριάζει κατά πάντα και διά πάντα. Το παραδέχεται και ο Μαφρέδας σ’ ένα αισιόδοξο σχετικό ποίημα:
«Ταίριαζε η άνοιξη στο πρόσωπό σου.
Στα μέτρα σου η λεοντή του χρόνου
να εξοστρακίζει τα τοξεύματα και κάθε επιβουλή.
[……]
σύντροφός μας ένας Άγγελος μικρός
να δούμε με τα μάτια του ξανά τον κόσμο» (σελ. 23).

Ο λόγος έχει λόγο να κληροδοτείται. Κάποτε είναι κρυπτικός, ακατανόητος και ουδείς γνωρίζει πότε θα αποδοθεί και θα θαυματουργήσει. Κατά την αγιογραφική ρήση, άλλος σπέρνει και άλλος θερίζει. Όμως οι «διαδρομές λέξεων» ολοκληρώνονται, έστω και πολύ μετά από εμάς:
«Τα λόγια σου από το παρελθόν ακούω∙
στη ζυγαριά τα βάζω με φθογγόσημα των γρυλλισμών,
λειψά σταθμά κι ο χρόνος φειδωλός με το απόβαρό του,

ό,τι ειπώθηκε – ξανά θα ειπωθεί
μα σ’ άλλη επικράτεια τα ρήματά σου θα βαδίσουν.

Πλαταίνουν οι ορίζοντες απ’ την κληρονομιά σου» (σελ. 33).

Κι αν αυτό δεν αρκεί, υπάρχουν τα όνειρα, τα οποία μπορούν να κάνου «βήματα πιο γοργά κι από τους χρόνους» (σελ. 37).

Πολλές στάσεις μπορεί να κάμει ο αναγνώστης, περιδιαβαίνοντας τα νέα ποιήματα του Μαφρέδα. Ο σκοπός όμως του παρόντος σημειώματος δεν είναι ν’ αναλυθεί όλο το ανά χείρας βιβλίο, αλλά να γίνουν κάποιες πρώτες νύξεις. Αξίζει όμως να σταθούμε στο ακροτελεύτιο ποίημα, το οποίο φέρει τον τίτλο της όλης συλλογής: «Υπόκλιση στον αυτουργό». Και ξεδιακρίνουμε, πίσω από τον Αυτουργό, τον Κώστα Καρυωτάκη, ενώπιον του οποίου «υποκλίνεται» -σεβαστικώ τω τρόπω- ο άξιος επίγονός του Πρεβεζιάνος τεχνίτης του λόγου.  Αντιγράφουμε ολόκληρο το ποίημα, συγχαίροντας κι ευχαριστώντας τον κ. Μαφρέδα για την ψυχική τέρψη, την οποία μάς προσέφεραν οι στίχοι του:

χαρακτικά: ΑΡΙΑ ΚΟΜΙΑΝΟΥ


Υπόκλιση στον αυτουργό

Ήρθε ο καιρός να δικαιώσουμε τον ποιητή.
Μπροστά μας έστησε ορθάνοιχτο το μέλλον
σκηνοθετώντας μιαν άνοιξη εκτός σειράς,
έναν αιώνα ανάστροφο των γενεθλίων.

Κι εμείς με αργή ανάδυση από πυθμένα πηγαδιού
τέκνα θετά πρωθύστερης γενιάς θα απογραφούμε.

Εκείνος ο υπόγειος καημός
που χάριζε στα όνειρα μικρά ονόματα και ήλιους,
σαν παρωπίδα στάθηκε και σαν ζωής ευεργεσία.
Και σαγηνεύτηκε ο χρόνος νάρκισσος
σε ρείθρα ποταμών τα είδωλα στοιχειώνει,
πορτραίτα η κληρονομιά στον αχθοφόρο ζηλωτή
εξορκιστή δεινό της έλευσης θανάτου,
καμιά στον πόνο υποχώρηση,

η βιοψία με εγκάρσιες τομές, στης βιωτής την συμμετρία.

Ροπή ευθύγραμμη και το δωμάτιο πια φωτεινό,
ο άνεμος προπλάσματα ονείρων στα πέρατα σκορπίζει.
Στο τάμα του πιστός και θανατώνω τις κραυγές,
σ’ έναν πλωτήρα ένοικος την άνοιξή σου ζω,
υπόκλιση στον αυτουργό – νέμομαι τ’ όραμά σου.

Παρασκευή 30 Μαρτίου 2012

Στιγμές από την παρουσίαση του βραβευμένου βιβλίου του Διονύση Μουσμούτη για τον Ούγκο Φώσκολo

   ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΗΜΟΥ ΑΘΗΝΑΙΩΝ - ΑΙΘΟΥΣΑ ΑΝΤΩΝΗ ΤΡΙΤΣΗ, ΧΘΕΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ  

















Παρουσία πυκνού ακροατηρίου, πάνω από 300 άτομα, πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 29 Μαρτίου, στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων, η παρουσίαση του, βραβευμένου από την Ακαδημία Αθηνών, βιβλίου του Διονύση Μουσμούτη για τον Ούγο Φώσκολο.
Την εκδήλωση που οργάνωσε η Ένωση των Ζακυνθίων της Αθήνας σε συνεργασία με τον Πολιτιστικό Σύλλογο Ζακύνθου «Ούγος Φώσκολος», τίμησαν με την παρουσία τους πολλοί Ζακύνθιοι της Αθήνας, αλλά και πολλοί φίλοι της Ζακύνθου. Τον γλαφυρό αλλά και κατατοπιστικό λόγο των ομιλητών συντόνισε η Μαριέττα Μινώτου, Διευθύντρια των Γενικών Αρχείων του Κράτους. 
Για το βιβλίο μίλησαν οι πανεπιστημιακοί Φανή Καζαντζή, Γεράσιμος Ζώρας, Νίκος Καραπιδάκης και Γιώργος Ανδρειωμένος, ενώ χαιρετισμό απηύθυναν ο Πρόεδρος της Ένωσης Διονύσης Κονιτόπουλος, ο αντιδήμαρχος Ζακυνθίων και εκδότης του βιβλίου Άκης Λαδικός, ο εκπρόσωπος του Δημάρχου Ζακυνθίων Μουζάκης και ο Νίκος Λαλώτης, Πρόεδρος του Συλλόγου «Ούγος Φώσκολος».

Μαραθόπιτα, η χαρά του νηστευτή








Ένα απρόσμενο κέρασμα για σήμερα, Παρασκευή του Ακαθίστου! Ποιήθηκε από την Φωτεινή μας και ήδη έκανε... θραύση! Είναι μια λαχταριστή Μαραθόπιτα, από τα πολυ-ευωδιαστά τα μάραθα που μαζεύουμε κάθε απόγευμα ανά τις ρύμες και τους αγρούς της περιοχής μας! Όπως διαπιστώνετε, μισοφαγώθηκε απ' το ταψί κιόλας! Η χαρά του νηστευτή!

"Τη υπερμάχω", από τα παιδιά του Ορθόδοξου Σχολείου στο Maputo της Μοζαμβίκης


Βρισκόμαστε στην εβδομάδα και μάλιστα στην ημέρα του Ακαθίστου Ύμνου. Το υπέροχο άκουσμα "Τη υπερμάχω" ακούγεται και ξανακούγεται, με την αίσθηση του Ευαγγελισμού -που ήδη γιορτάσαμε- και της Άνοιξης, που επείγεται να κυριαρχήσει, διώχνοντας μακριά το ψύχος του Χειμώνα, ο οποίος φέτος δεν ήταν μονάχα ημερολογιακός, αλλά οντολογικός και κοινωνικο-πνευματικός.

Το "Χαίρε, νύμφη ανύμφευτε" δημιουργεί αισθήματα ψυχικής έξαρσης και μάς ξαναφέρνει στο νου τον Πίνδαρο της Βυζαντινής Ποίησης, Ρωμανό τον Μελωδό.

Επιτρέψατέ μου, προσωπικά, κάθε που θ' ακούω τον περιώνυμο Ύμνο, να ταξιδεύω ξανά και ξανά στην φτωχική Μοζαμβίκη και στα παιδιά του Σχολείου των Ορθοδόξων εκεί στον Νότο της Αφρικής, όπου, για ένα μικρό διάστημα, είχα την μοναδική ευκαιρία να συγχνοτισθώ μαζί τους, στα τέλη του Ιανουαρίου - αρχές Φεβρουαρίου 2012 και να διαπιστώσω την πηγαία διάθεσή τους για μάθηση. Ταυτόχρονα, θαύμασα την επιμέλεια επί το έργον της υπεύθυνης των σπουδών τους κ. Μάρως Σπανούδη, αλλά και την εν γένει μέριμνα του οικείου πνευματικού πατέρα και προσωπικού φίλου μου Επισκόπου Μοζαμβίκης κ. Ιωάννη, του Ζακυνθίου.

Από αυτές τις ημέρες της δικής μου μαθητείας πλάι στα υπέροχα αυτά παιδιά του Maputo προέρχεται το ερασιτεχνικό βίντεο που ακολουθεί και αποτύπωσε, την Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2012, ο Parascos Skouloudis, Μοζαμβικανός ελληνικής καταγωγής. Στη φωτό, η Πλατυτέρα του Ελληνορθόδοξου Ναού, δια χειρός Helen Lieros. "Χαίρε γέφυρα μετάγουσα τούς εκ γης προς ουρανόν"!!! 
π. Π. Κ.



Πέμπτη 29 Μαρτίου 2012

2 νέα ποιήματα του Διονύση Φλεμοτόμου


[Στην σημερινή δημοσίευσή μας, έχουμε τη χαρά να πρωτοδημοσιεύουμε δύο νέα ποιήματα του φίλου ποιητή ΔΙΟΝΥΣΗ ΦΛΕΜΟΤΟΜΟΥ, τακτικού συνεργάτη του e-περιοδικού μας. Κάθε βδομάδα φχαριστιόμαστε όλοι τα Χρονογραφήματά του, τα οποία μπορείτε να ξαναμελετήσετε, στο σχετικό ράφι της Ψηφιακής Βιβλιοθήκης μας ΠΑΡΑΘΕΜΑΤΑ ΛΟΓΟΥ, μ’ ένα κλικ εδώ
Αγαπητέ Διονύση, ευχαριστούμε για την τιμή να εμπιστευθείς στον ΙΣΚΙΟ μας τη νέα ποιητική δουλειά σου και σού ευχόμαστε δύναμη και παρρησία, ώστε να παρουσιάζεις «ολόγυμνο» (κατά το ρήμα σου) το ποθεινό σώμα της Ποίησης!
π. Π. Κ.]


Απ’ τη ματιά του αναγνώστη

Κανένα ποίημα
δεν φωτογραφήθηκε ολόγυμνο.
Άλλα φορούσαν μόνο το εσώρουχο
κατεβασμένο σε σημείο
ώστε να υπονοείται η τεχνοτροπία τους
μερικά φύλλα συκής
κλώνους ελιάς
ή και τ’ αγγίγματα της αμπέλου
κι όσα δεν είχαν την επώνυμη πολυτέλεια
των ομόσαρκων μοντέλων
έκρυβαν με την παλάμη τα φωνήεντα των στίχων τους
όχι τόσο για την εφαρμογή του νόμου περί σεμνότητας
όσο για να ’χουν να προσφέρουν στον αναγνώστη τους
μίαν υποτιθέμενη αποκλειστικότητα.



Στίχοι μετά την ισημερία

α΄

Αρχή με τ’ άλογα
να ταξιδεύουν ασυνόδευτα
σ’ άσπρους φακέλους.

β΄

Δέκα με τόνο
μου ’πες σου έβαλα
πριν με διαιρέσεις.

γ΄

Ή τάλαντο
ή τάλιρο
το ίδιο κάνει.

δ΄

Μέσα στο πράσινο
οι μαργαρίτες με το θράσος τους
Έαρ ορθρίζουν.

ε΄

Η Πικριδιώτισσα
πανηγυρίζει με τα χρώματα
πριν πικρανθεί σαν Mater Dolorosa.


[ Εικαστικά σχόλια: Έργα ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΚΑΤΖΟΥΡΑΚΗ ]

Τετάρτη 28 Μαρτίου 2012

Π. Β. Πάσχου, «Επουράνϊα σκηνώματα. Ποιήματα δοκιμασίας με τα πράγματα και τα ονόματα»

Γράφει ο π. Παναγιώτης Καποδίστριας

Ο πανσέβαστος Καθηγητής μου και έγκριτος Νεοέλληνας Ποιητής Π. Β. Πάσχος συνεχίζει να πάσχει από Ποίηση ακατάσχετη και ήδη εξωτερίκευσε τα νεότερα παράγωγα τού πάθους του αυτού, από τις εκδόσεις Παρρησία (Αθήνα 2011, σ. 96), με εύγλωττο εξώφυλλο του π. Χριστοδούλου Κ. Φεργαδιώτη και συν-παθητικές βινιέτες του Πασχάλη Δουγαλή.

Το καλαίσθητο βιβλίο, που μού απέστειλε, πριν από αρκετό καιρό, με σκλαβωτικά αγαπητική αφιέρωση ο συγγραφέας, τιτλοφορείται «Επουράνϊα σκηνώματα», ενώ διαθέτει τον διευκρινιστικό υπότιτλο «Ποιήματα δοκιμασίας με τα πράγματα και τα ονόματα».

Κατ’ αρχήν, χρειάζεται να τον ευχαριστήσω θερμότατα για το ποίημα της 45ης σελίδας, που μού αφιέρωσε, με τίτλο «Πίσω απ’ τις λέξεις». Οι φίλοι αναγνώστες μας μπορούν να το ξαναδιαβάσουν από παλαιότερη (18.5.2011] ανάρτησή μας, μ' ένα κλικ εδώ.

Δεύτερον, να σημειώσω πόσο πολύ μού αρέσουν τα διαλυτικά, που ανέκαθεν ο Π. Β. Π. βάζει στο γιώτα [ϊ], ώστε να προφέρεται ανετότερα και ελληνικότερα. Για παράδειγμα: επουράνϊα, αντί επουράνια / πολυχρόνϊον, αντί πολυχρόνιον κ.ο.κ. Αυτή η συνήθεια του Π. Β. Π., εκτός από την ευστοχότερη προφορά κάποιων λέξεων, συντελεί στην ζωγραφικότερη παρουσίαση του ποιήματος, σε μιαν εποχή ασελγούς απο-γύμνωσης του Έλληνος Λόγου απ’ τον ουσιαστικό λόγο ύπαρξής του.

Τρίτον, να εξομολογηθώ ότι δεν βρίσκω αρμόδια λόγια για τον Καθηγητή μου κ. Πάσχο. Τι μεγαλυνάρια ονόματα να προσθέσω -εγώ ο τάλας ως προς τον λόγο- σε όλα όσα θαυμαστικά η Ελληνική Γραμματεία έχει απονείμει στον πολυβραβευμένο και υψιπετή Ποιητή μας;

Τέταρτον, περιορίζομαι απλώς να διαπιστώσω ότι η γραφή του αποτελεί το αρμοδιότερο κατευναστικό εν καιρώ τρικυμιών και ακαταστασιών παντός είδους. Έχει χαρακτήρα αναγωγικό και παραπέμπει στο λειτουργικό «Άνω σχώμεν τον νουν και τας καρδίας»! Παίζει ανέμελα με τις λέξεις του, προσβλέποντας στην αθωότητα τής πρωταρχικής σημασίας τους και στην πνευματική ενηλικίωση εαυτού και αλλήλων, έτσι καθώς τα μικρά παιδιά παίζουν με τους βόλους στην αυλή και -δίχως να το πολυκαταλάβουν- ανδρώνονται! Καθώς τον διαβάζω μού θυμίζει, εξάλλου, το επίμονο σκάψιμο άλλων παιδιών στον άμμο [σημ. Άμμος, στη Ζάκυνθο, είναι γένους αρσενικού], που ενώ έρχεται το κύμα και πλημμυρίζει την προσπάθεια, δεν υποστέλλουν την διάθεσή τους, αλλά ξεκινούν απ’ την αρχή, αποδεικνύοντας ότι σκοπός δεν είναι η αίσια ολοκλήρωση ενός ονείρου, αλλά η βίωση αυτής καθεαυτής της προσπάθειας. Είναι αυτό, που λέει και ο Καβάφης περί Ταξιδείου και Ιθάκης!

Πέμπτον, δεν έχω παρά να Σας προτείνω τρία από τα ποιήματα του βιβλίου, προς μετάληψιν:


ΤΟΠΟΣ ΙΕΡΟΣ

Στον ποιητή επίσκοπο Στυλιανό Χ.

Μοναχικός ο δρόμος σου, ποιητή μου. Έξω
απ’ τα πουλιά και τ’ άνθη δύσκολα θα συναντήσεις
πρόθυμο αναγνώστη να σε περιμένει – εσένα
ή το μονάκριβό σου λόγο, το λόγο σου.
Άλλοι τρελλαίνονται μπρος στο κενό τους, η έγνοια τους
μόνη να το γεμίσουν στίχους ή βιβλία,
γραμμένα δίχως αίμα, χωρίς πόνο. Μα εσύ,
μπήγεις την πέννα στην καρδιά σου, ν’ αναβλύσει
σαν προσευχή ο λόγος  και σαν άνθος παραδείσου…
Κι αν ήξεραν τη μυστική σου γλώσσα, εκεί στη θύρα
του φτωχικού σου ενδιαιτήματος θα διάβαζαν:
«βγάλτε σανδάλια, ξεγυμνώστε πόδια. Ο τόπος
ετούτος της ποιήσεως είναι ιερός. Μην προχωρείτε!»


ΑΛΛΕΣ ΡΙΖΕΣ

Υπομονετικά κ’ επίμονα σπάζω την πέτρα,
και ύστερα το χώμα σκάβω, μήπως
και βρω τη ρίζα μου που αναζητούσα
κάτω απ’ το νερό το ανθισμένο.
Κ’ ένας αετός από ψηλά μού ψιθυρίζει:
σκάψε βαθιά στο φως σου, άμυαλε,
κ’ εκεί θα βρεις τον Άγγελο που ορίζει
όλες τις ρίζες που κρυφά σε δένουν,
και όταν έρθ’ η ώρα σου σε λύνουν.


ΑΜΜΟΣ ΕΡΗΜΟΥ

Μαύρο καθώς μυρτιά, λευκό
όπως η λεύκα. Μην παιδεύεσαι
να συλλαβίζεις μέρα – νύχτα το αλφαβητάριο
με τους απίθανους συνδυασμούς. Μη ρίχνεσαι
μέσα στη λίμνη που ανθίζουνε τα νούφαρα.
Όπου και να ΄ναι, μόνος πάντα∙ όπου να ξανοίγεσαι,
η ερημιά παραμονεύει. Μόνος ένας καθρέφτης
σού λείπει: το δικό σου πρόσωπο ν’ αναγνωρίσεις!
Τ’ άλλα είναι όλα κίτρινη άμμος ερήμου…

Τρίτη 27 Μαρτίου 2012

Η αποθέωση των Κoυρκουτζελιών












Μακάρι να μπορούσαμε να μεταδώσουμε στους απανταχού φίλους μας, έστω και μέσω τού ηλεκτρονικού υπολογιστή, την αίσθηση από την συγκομιδή και δη την γεύση των Κουρκουτζελιών, τα οποία φύονται ανά τους αγρούς μας καθ' όλη την περίοδο της προΆνοιξης.

Για εμάς, το μάζεμα των Κουρκουτζελιών, αποτελεί ένα -σχεδόν καθημερινό- πολύ ευχάριστο... άθλημα της εποχής αυτής και λυπούμαστε ότι "ξεβουρίζουν" (ή, αλλέως, "ξεβγαίνουν") μέρα με την ημέρα. Φέτος μάλιστα ήταν σπαρμένες οι πλαγιές και τα λιοστάσια της περιοχής, έτσι που τα γευτήκαμε, τσιγαριστά με αυγά (όσοι δεν νηστεύουν) ή βραστά με μπόλικο ξίδι (κυρίως για τους νηστεύοντες), έως κορεσμού! Και από χρώμα, οι ανωτέρω φωτογραφίες διαδίδουν το μπλε-μοβ των λουλουδιών αυτών προς κάθε κατεύθυνση! 

Σημειωτέον, στην ορεινή Ζάκυνθο ονομάζονται, όχι Κουρκουτζέλια, αλλά "λουλούδια". Η επιστημονική ονομασία τους είναι "Muscari". 

Αυτά περί των αγαπημένων Κουρκουτζελιών! Και του χρόνου, με υγεία, να τα ξαναγευτούμε! Σε όσους δεν τα γνωρίζουν ή δεν τα καταδέχονται, τα συνιστούμε ανεπιφύλακτα!

Το βουστάσιο μεταξύ Matola και Boane

ή 
πολλά ομιλητικές βουκολικές εικόνες Μοζαμβίκης 
από το ασπρόμαυρο στο έγχρωμο
















Δευτέρα 26 Μαρτίου 2012

Ο Ισπανός Πρόξενος στην Κέρκυρα Λορέντζο Μαμπίλη και η Κέρκυρα του 19ου αιώνα


Συνεχίζονται οι εκδηλώσεις στην Εταιρεία Κερκυραϊκών Σπουδών (Μουσείο Σολωμού, Κέρκυρα - Μουράγια), στα πλαίσια προγραμματισμένων εκδηλώσεων για τα 100 χρόνια από τον ηρωικό θάνατο του ποιητή στον Δρίσκο (1912). Την Τετάρτη 28 Μαρτίου 2012 και ώρα 20.00 θα μιλήσει ο κ. Μιχάλης Πολίτης, αναπλ. Καθηγητής στο Τμ. Ξένων Γλωσσών, Μετάφρασης & Διερμηνίας του Ιονίου Πανεπιστημίου, με θέμα «Η Κέρκυρα του 19ου αιώνα μέσα από αρχειακό υλικό του Προξένου της Ισπανίας στην Κέρκυρα Λορέντζο Μαμπίλη».
Υπενθυμίζεται ότι ο Ισπανός πάππος του ποιητή, ευπατρίδης Don Lorenzo Mabili de Bouligny (Ισπανία 1765-Κέρκυρα 1853) είχε υπηρετήσει ως Πρόξενος της Ισπανίας στην Κέρκυρα από το 1803 έως το 1812, και το 1825 πολιτογραφήθηκε Ιόνιος. Στην Κέρκυρα παντρεύτηκε μια νέα της κερκυραϊκής αριστοκρατικής οικογένειας Πιέρρη, και μετά τον πρόωρο θάνατό της την επίσης Κερκυραία αριστοκράτισσα Αικατερίνη Δούσμανη. Απέκτησε δύο τέκνα, την Αδελαΐδα, κατόπιν σύζυγο του Ιταλού De Chirico (και γιαγιά του Ιταλού ζωγράφου Giorgio de Chirico) και τον Παύλο, πατέρα του ποιητή, που έζησε στην Κέρκυρα. Ο Παύλος Μαβίλης (1814-1895) παντρεύτηκε την Κερκυραία αριστοκράτισσα Ιωάννα, κόρη του κόμητα Ανδρέα Καποδίστρια-Σούφη, μικρανηψιά του Ιωάννη Καποδίστρια και εξαδέλφη από μητέρα του κατόπιν πρωθυπουργού Γεωργίου Θεοτόκη. Ο ποιητής γεννήθηκε στην Ιθάκη, όπου ο πατέρας του υπηρετούσε ως δικαστής του Ιονίου Κράτους, και βαπτίσθηκε κατά το ορθόδοξο δόγμα.
Ο παππούς και ο πατέρας του ποιητή (Λορέντζο και Παύλος) είναι ενταφιασμένοι στο Καθολικό Νεκροταφείο της Κέρκυρας. Ο ποιητής ενταφιάστηκε στο Δρίσκο. Στο Δημοτικό Νεκροταφείο της Κέρκυρας (ορθόδοξου δόγματος) υπάρχει οικογενειακός τάφος όπου μεταξύ διαφόρων συγγενών είναι ενταφιασμένη η μητέρα του ποιητή Ιωάννα Καποδίστρια-Σούφη (1822-1888), ενώ υπάρχει και λήκυθος με χώμα από τον Δρίσκο, όπου σκοτώθηκε ο ποιητής.  

Η Κατερίνα Δεμέτη και το Φωνητικό Σύνολο "Ωδές" στην 8η σύναξη του Μορφωτικού Κέντρου Λόγου "Αληθώς"



Το «ΑΛΗΘΩΣ», το Μορφωτικό Κέντρο Λόγου της Ενορίας Μπανάτου, συνεχίζοντας τις δραστηριότητές του για το τρέχον ακαδημαϊκό έτος και στο πλαίσιο του κατανυκτικού κλίματος της Μεγάλης Σαρακοστής, διοργανώνει επίκαιρη βραδιά, που αφορά στα εικαστικά του Θείου Πάθους.

Η εκδήλωση πρόκειται να πραγματοποιηθεί την Κυριακή, 1 Απριλίου 2012, ώρα 8.30 το βράδυ, στον ναό της Παναγούλας Μπανάτου και θα περιλαμβάνει μια πολύ ενδιαφέρουσα διάλεξη της κ. ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΔΕΜΕΤΗ, Αρχαιολόγου – Διευθύντριας του Μουσείου Σολωμού και Επιφανών Ζακυνθίων, με θέμα:

«Το Θείο Πάθος στην διαχρονία της Ζακυνθινής Τέχνης».

Η διάλεξη θα συνοδευτεί από προβολή πλούσιου εποπτικού υλικού, ενώ το Φωνητικό Σύνολο «Ωδές», υπό τον μαέστρο κ. Αντώνη Κλάδη, θα αποδίδει ψάλματα της Μεγάλης Εβδομάδας. 

Την καλλιτεχνική αφίσα και αυτής της εκδήλωσης ιστόρησε -όπως όλες τις προηγούμενες- ο Ιωάννης Πορφύριος Καποδίστριας [βλ. φωτό ανωτέρω].

Η παρουσία Σας θα προσδώσει μεγάλη χαρά στους συντελεστές του «ΑΛΗΘΩΣ», οι οποίοι μάλιστα Σάς ευχαριστούν εκ των προτέρων!

Κυριακή 25 Μαρτίου 2012

Εθνικό, το Αληθινό

Μικρό σχόλιο του π. Παναγιώτη Καποδίστρια



Λέμε τώρα: Ημέρα της εθνικής γιορτής!... Υποτίθεται ότι είχαμε αναπεπταμένες τις ψυχές και ολόρθιο το φρόνημα. Όμως... Απογοήτευση κύκλωθεν και κατάθλιψη σε όλα τα επίπεδα του δημόσιου και ιδιωτικού βίου των συνΕλλήνων... 

Ας θυμηθούμε παρηγορητικά κι ας συν-κρατήσουμε τουλάχιστον τον λόγο Διονυσίου του Σολωμού, του ιερομονάχου των Ελληνικών Γραμμάτων: "Το έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό είναι ό,τι είναι αληθινό"

Τα προσωπάκια των παιδιών της σημερινής επετείου, όπως καταγράφονται π.χ. στις ανωτέρω φωτογραφίες, είναι -οπωσδήποτε- Αληθινά! Ευελπιστούμε να αξιωθούν να εκφράζουν κάποτε το με αυθεντικότητα και διάρκεια Εθνικό!!!

Οι φωτογραφίες προέρχονται από την διπλή εορτή του Ευαγγελισμού στο Μπανάτο της Ζακύνθου. Εκτεταμένο φωτορεπορτάζ, δείτε στο Νυχθημερόν, εδώ.

Σάββατο 24 Μαρτίου 2012

Δώρο μια Παναγιά Ευαγγελιζόμενη



Η αγαπητή φίλη μας Ανθή Βαλσαμάκη είχε την εξαιρετική ευγένεια κι έμπνευση να μάς αποστείλει ένα νυκτικό σχέδιό της, με το πανσέβαστο πρόσωπο της Παναγίας, αντί άλλων ευχών, με την ευκαιρία της αυριανής μεγάλης εορτής του Ευαγγελισμού Της. 
Αγαπητή Φίλη, όλοι οι συνεργάτες του πολυπεριοδικού μας ευχόμαστε  να έχεις δύναμη και γεια στα χέρια σου!!!


Για όσους δεν γνωρίζουν, η Ανθή Βαλσαμάκη γεννήθηκε στην Αθήνα. Φοίτησε στην Α.Σ.Κ.Τ., κοντά στο Γιάννη Μόραλη και τον Παναγιώτη Τέτση, ενώ συμμετείχε στο αγιογραφικό εργαστήρι του Κωνσταντίνου Ξυνόπουλου. Επιπλέον, παρακολούθησε μαθήματα σκηνογραφίας, διακόσμησης και γραφικών τεχνών στη Σχολή Βακαλό. Επί σειρά ετών, διδάσκει το μάθημα «Η Τεχνική της Αγιογραφίας – Θεωρία και Πράξη» σε διαφόρους φορείς, ενώ είναι υπεύθυνη του Αγιογραφικού Εργαστηρίου, καθώς και του Εργαστηρίου Ιστορημένων Χειρογράφων του παραρτήματος Ισλαμικής Τέχνης στο Μουσείο Μπενάκη. Διετέλεσε Γενική Γραμματέας στον Σύλλογο Φίλων της Γενναδείου Βιβλιοθήκης και στο Σωματείο Φίλων του Μουσείου Μπενάκη. Έχει αγιογραφήσει πολλούς ναούς στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έργα της έχουν εκτεθεί σε πολυάριθμες ατομικές εκθέσεις. Έχει λάβει μέρος σε πολλά συνέδρια και δώσει σειρές θεματικών διαλέξεων στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Η συγγραφική δραστηριότητά της περιλαμβάνει ένα μεγάλο αριθμό βιβλίων με θέμα την τέχνη της Βυζαντινής Αγιογραφίας.

Ασπρόμαυρη Μοζαμβίκη {6ο μέρος}













Μοζαμβίκη, Ιανουάριος-Φεβρουάριος 2012 
Φωτογραφίες: π. Παναγιώτης Καποδίστριας

Παρασκευή 23 Μαρτίου 2012

Μεγάλο αφιέρωμα του Περιοδικού "Θεολογία" στoν κυρΑλέξανδρο Παπαδιαμάντη


Το νέο τεύχος του περιοδικού Θεολογία (τόμος 82, τεύχος 4, Οκτώβριος-Δεκέμβριος 2011) είναι αφιερωμένο στον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη. Έναν αιώνα μετά την κοίμησή του ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης παρουσιάζει το εκπληκτικό φαινόμενο μιας θαυμαστής αντοχής και μιας αύξουσας βιβλιογραφίας γύρω από το πρόσωπο και το έργο του. Η έρευνα στρέφεται τώρα και στις μεταφράσεις που εκπόνησε ο Παπαδιαμάντης, οι οποίες φωτίζουν και διευρύνουν την εργογραφία του. 
Εξάλλου, η ερμηνευτική και πλουραλιστική αποτίμηση του έργου του φαίνεται πως υπερβαίνει πλέον  την παλαιά αντίληψη που τον στένευε  άλλοτε στον ορίζοντα της ποιητικής ηθογραφίας και άλλοτε στο πλαίσιο της θρησκευτικής γραφικότητας της αγροτοπαραδοσιακής κοινωνίας. Μια σημαντική στροφή στην ερμηνευτική μελέτη του έργου του αποκαλύπτει στις μέρες μας καίριες θεολογικές όψεις της λογοτεχνικής ιδιοφυΐας του Σκιαθίτη.    
Πρόκειται για τον εκκλησιαστικό, δηλονότι τον όλο Παπαδιαμάντη, όπως ο ίδιος ο συγγραφέας χαράσσει τις πνευματικές του ρίζες και προϋποθέσεις στον Λαμπριάτικο Ψάλτη και οι οποίες διαπερνούν ολόκληρο το έργο του. Στο Προλογικό με τίτλο «Φωνή εκ βαθέων αναβαίνουσα. Η δοξολογική θεολογία του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη» ο Σταύρος Γιαγκάζογλου αναδεικνύει με συντομία όψεις του εκκλησιαστικού ήθους στο έργο του Σκιαθίτη. Στο πρώτο κείμενο του αφιερώματος με τίτλο «Η ορθόδοξη πνευματικότητα και ο Παπαδιαμάντης» ο Μητροπολίτης Χαλκίδος Χρυσόστομος, αφού αναλύει τα γνωρίσματα της ορθόδοξης πνευματικότητας (βιβλική, εσχατολογική κ.λπ.) αναδεικνύει τη σχέση του Παπαδιαμάντη προς την Ορθόδοξη Παράδοση. 
Ο Ανέστης Κεσελόπουλος στο κείμενό του με τίτλο «Η Εκκλησία στον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη» αποτυπώνει τον τρόπο που περιγράφεται η Εκκλησία στο έργο του λογοτέχνη. 
Ο π. Δημήτριος Τζέρπος στο μελέτημά του με τίτλο «Ορθόδοξο ιερατικό ήθος. Διδάγματα από τη ζωή και το έργο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη», αφού προβεί σε μια πολύ σύντομη αναφορά στις ποικίλες επικρίσεις που δέχθηκε το έργο του Παπαδιαμάντη, αναφέρεται σε επιμέρους περιγραφές ιερατικών μορφών. 
Ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος στο μελέτημά του με τίτλο «Η Ρωμηοσύνη του Παπαδιαμάντη» εξετάζει το πρόσωπο και το έργο του Σκιαθίτη συγγραφέα ως έκφραση της εκκλησιαστικής και φιλοκαλικής παράδοσης στο πλαίσιο της Ρωμηοσύνης. 
Ο Δημήτρης Μαυρόπουλος στο άρθρο του «Η οδός και ο ιερός άξων στο έργο του Παπαδιαμάντη» αναδεικνύει τους βασικούς πνευματικούς άξονες του έργου του Παπαδιαμάντη σε αντίθεση με τις προτεραιότητες της μεταπρατικής ελληνικής κοινωνίας του 19ου αι. 
Ο Άγγελος Καλογερόπουλος στο μελέτημά του «Ο Παπαδιαμάντης και η εμμονή στην Ορθόδοξη Παράδοση ως η κατ᾽ εξοχήν καινοτομία» παρουσιάζει το έργο και τις απόψεις του Σκιαθίτη για επιμέρους εκκλησιαστικά ζητήματα μέσα από την οπτική της παλινδρόμησης  μεταξύ  νεωτερισμού  και  παραδόσεως. 
Ο Παναγιώτης Υφαντής στο άρθρο του «Μεταξύ ακαδημαϊκής σφύρας και μοναστικού άκμονος. Ο Παπαδιαμάντης στο θεολογικό στόχαστρο» πραγματοποιεί μιαν επισκόπηση των «θεολογικών» κριτικών που δέχθηκε, καταλήγοντας σε μιαν ισορροπημένη κριτική αξιολόγησή τους. 
Ο Σωτήρης Γουνελάς στο κείμενό του με τίτλο «Η δοξαστική θεολογία του Παπαδιαμάντη» περιγράφει με γλαφυρό τρόπο τα θεμελιώδη θεολογικά στοιχεία του έργου του. 
Ο π. Λάμπρος Καμπερίδης στο άρθρο του με τίτλο «Εκ των κατά Παπαδιαμάντην ζητουμένων: Πως ηλλοιώθη το κάλλος της φύσεως;» επιχειρεί να ανιχνεύσει τους λόγους για τους οποίους, κατά τον Παπαδιαμάντη, το κακό και η αμαρτία παρεισδύει στους κόλπους της ανείπωτης ομορφιάς και μαγείας της φύσης. 
Ο Λάμπρος Σιάσος στο κείμενό του «"Νους αψηλός, οξύπτερος". Αρχαίος αλφάβητος για την ανάγνωση της Φόνισσας» προτείνει ορισμένα στοιχεία από την φιλοσοφική και θεολογική παράδοση ως εργαλεία για την σύγχρονη ανάγνωση της «Φόνισσας». 
Στο μελέτημα με τίτλο «Παπαδιαμαντική φιλανθρωπία: το θέμα της αυτοκτονίας», ο Άγγελος Μαντάς επιχειρεί να παρουσιάσει το εκκλησιαστικό και ψυχοκοινωνικό πλαίσιο μέσα στο οποίο παρουσιάζονται οι σχετικές με το ζήτημα της αυτοκτονίας απόψεις του Σκιαθίτη λογοτέχνη. 
Ο Δημήτριος Τριανταφυλλόπουλος στο άρθρο του «Ανάμεσα στο χείλος της Κολάσεως και στα χέρια του Ελεήμονος Θεού. Από τον πρίγκιπα των μελωδών στο ηδύμολπο τρυγόνι της Σκιάθου» αποπειράται να διερευνήσει, πέραν των συνήθων κοινωνιολογικών η ιδεολογικών αναγνώσεων, γιατί στη «Φόνισσα» η σε άλλα έργα και μεταφράσεις του ο Παπαδιαμάντης δεν προχωρεί σε μια ξεκάθαρη καταδίκη ακραίων εγκληματικών συμπεριφορών, επιδεικνύοντας μιαν ιδιαίτερα φιλάνθρωπη στάση. 
Ο Μανόλης Βαρβούνης στο άρθρο του «Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης και η Κολλυβαδική θεώρηση της ελληνικής λαϊκής λατρείας» επιχειρεί να απαντήσει σε ερωτήματα που αφορούν στην πνευματική σχέση του λογοτέχνη με το κίνημα των Κολλυβάδων. 
Ο Νίκος Τριανταφυλλόπουλος με το άρθρο του «Ο Παπαδιαμάντης και ο Μεγάλος Κανόνας. Μαρτυρία και σχόλια για τον Παπαδιαμάντη» σχολιάζει ένα κείμενο-μαρτυρία όπου αναδεικνύεται η βαθιά μέχρι απομνημονεύσεως γνώση από τον Παπαδιαμάντη του Μεγάλου Κανόνα του Τριωδίου. 
Ο Δημήτρης Κοσμόπουλος στο κείμενό του «Ο φάρος και ο λιμήν» ιχνογραφεί με γλαφυρότητα όψεις του χαρακτήρα και της προσωπικότητας του Παπαδιαμάντη. 
Ο Στέλιος Παπαθανασίου στο άρθρο του «Παπαδιαμάντης κοινωνιολογικός:  Ταύτα όλα βασίζονται επί της πραγματικότητας᾽» εξετάζει κοινωνιολογικές όψεις του έργου του Σκιαθίτη συγγραφέα. 
Στο μελέτημά του με τίτλο «Η επικαιρότητα του Παπαδιαμάντη» ο Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος σκιαγραφεί τη διαδρομή και τους προσανατολισμούς του Παπαδιαμάντη στο πλαίσιο της ελληνικής πραγματικότητας του τέλους του 19ου και των αρχών του 20ου, όπου κυριαρχεί μια σύγχυση ταυτότητας μεταξύ εκδυτικισμού και ανατολικής Ρωμηοσύνης, επιχειρώντας να αναδείξει την επικαιρότητα του λογοτέχνη στις μέρες μας.
Η Σπυριδούλα Αθανασοπούλου-Κυπρίου στο άρθρο της με τίτλο «Παρατηρώντας τον πόνο των άλλων. Η ευθύνη του χριστιανού αναγνώστη με αφορμή το διήγημα του Παπαδιαμάντη  Ὁ Γάμος του Καραχμέτη᾽» με αφετηρία την κοινά αποδεκτή διασύνδεση του λογοτέχνη με την Ορθόδοξη Παράδοση επιχειρεί να εξετάσει την θεολογική σημασία του πόνου και της θυσίας του άλλου. 
Η Χρυσή Καρατσινίδου στο άρθρο της με τίτλο «Οι μεταφράσεις του Παπαδιαμάντη  κατὰ το θείον ρήμα᾽» επιθυμεί να δώσει με συγκεκριμένα παραδείγματα μια γεύση για το είδος του εμπνευσμένου μεταφραστικού έργου του λογοτέχνη, το οποίο δεν περιορίζεται σε λεξιλογικές προσαρμογές, αλλά και σε ορισμένη διατύπωση θεολογικών θέσεων. 
Ο Παναγιώτης Δόικος στο κείμενό του «Η λογική της υποκειμενικής έντασης των μορφών: Υπό την βασιλικήν δρυν του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη» επιχειρεί να εξετάσει τη λογική της υποκειμενικής έντασης των μορφών στο εν λόγω διήγημα. 
Στη συνέχεια η Βασιλική Λαμπροπούλου καταγράφει τον «Απολογισμό του Γ’ Διεθνούς Συνεδρίου για τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη» που έλαβε χώρα στην Σκιάθο και την Αθήνα τον περασμένο Σεπτέμβριο και Οκτώβριο. Το αφιέρωμα ολοκληρώνεται με μια «Ενδεικτική Βιβλιογραφία Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη έτους 2011» την οποία επιμελείται η Βασιλική Λαμπροπούλου. Το τεύχος του περιοδικού συμπληρώνεται με τις πλούσιες μόνιμες στήλες. 
Τα Θεολογικά Χρονικά, όπου περιλαμβάνονται αναφορές σε επιστημονικά συνέδρια, θεολογικά γεγονότα, ανακοινωθέντα και πορίσματα συνοδικών συνδιασκέψεων, τα Περιοδικά Ανάλεκτα, όπου γίνεται σύντομη επισκόπηση των ελληνικών και ξένων θεολογικών περιοδικών, το Βιβλιοστάσιον, όπου δημοσιεύονται βιβλιοκριτικά δοκίμια και παρουσιάσεις θεολογικών μονογραφιών, βιβλίων και λοιπών εκδόσεων και, τέλος, το Αναλόγιον, όπου δημοσιεύεται ενημερωτικό δελτίο πρόσφατων θεολογικών εκδόσεων.

Οι πιο αναγνώστες μας Αναγνώστες

Related Posts with Thumbnails