Μεταξύ του σκανδάλου στον Δήμο Ζακυνθίων και των Βουλευτικών Εκλογών, μεταξύ των σκουπιδιών και των εκκωφαντικών υποσχέσεων ανόητων πολιτικών ή πολιτικάντηδων, μια βόλτα στο Κρυονέρι και Ακρωτήρι είναι ό,τι χρειάζεται για ένα είδος αποτοξίνωσης.
Θαυμάζουμε, λοιπόν, το Ενετικό Υδραγωγείο, αλλά και τον μοναχικό ηλιοθεραπευόμενο παραδίπλα, που υπομένει καλοκαιρινά. Μετά, ξανοίγει το μάτι προς τη Γλαρέντζα κι ευφραίνεται απ' το ελεύθερο γαλάζιο. Τέλος, υποκλινόμαστε στο εξωκκλήσι της Παναγίας της Κρυονερίτισσας και αποθαυμάζουμε ορισμένα από τα όμορφα, γραφικά (ανέγγιχτα ακόμη, έως πότε;) μετασεισμικά σπίτια της στροφής του Ακρωτηριού.
Ευτυχώς, υπάρχουν και αυτές οι παρηγορητικές γωνιές του Τζάντε μας, ώστε να παρακάμπτουμε τις απαρηγόρητες στιγμές της καθημερινότητάς μας!...
Ευτυχώς υπάρχουν ακόμα τέτοιες παρηγορητικές γωνιές για να μας ανακουφίζουν απο δημάρχους και παρατρεχάμενους!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι τόσο οι φωτογραφίες όσο η διάθεση που έχουν καταγράψει. Εξαίρετες!
Μπορεί ο Μοριάς να κάηκε, αλλά έχει το μέτωπο καθάριο (όσο γίνεται). Εμείς όμως είμαστε εξαιρετικά θυμωμένοι έως κραυγής για τα ενταύθα. Γι' αυτό μια έξοδος, η όποια, είναι διέξοδος ψυχής. Ευχαριστώ για τη συναντίληψη. Ανταποδίδω, αγαπητέ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σημείο στο Κρυονέρι μου αρέσει πολύ. Και το υδραγωγείο και η εκκλησία. Πολύ όμορφη "γωνιά"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχεις άδικο. Στον τόπο αυτόν διασώζεται η παρθενικότητα (η όση ακόμα) του νησιού μας!
ΑπάντησηΔιαγραφή