Πράγματι, πολλά ζα (ΖΑΒ, ΖΑΕ, ΖΑΖ κ.ο.κ.) στο Τζάντε μας, φίλοι μου!!!
Το ίδιο συμβαίνει και στο παρακάτω δίστιχο, που μάλιστα δεν είναι στιχούργημα του τυχόντος. Είναι ενός σπουδαίου Ζακυνθινού, ο οποίος υπερέβη τα στενά όρια του στενόχωρου τόπου μας, καθιστάμενος εθνικός και παγκόσμιος.
Τάδε λέγει, λοιπόν, ο πολύς και παμμέγιστος ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ:
Ζακύνθου ζα και άνθη συ ζήτα,
Ζακυνθίους, Ζακύνθιε, δε φεύγε.
Απελπιστική κατάσταση επικρατεί παντού. Η Ελλάδα είναι μια απέραντη Ψωροκώσταινα. Ιστορίες γι' αγρίους.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Ναν,
ΑπάντησηΔιαγραφήέστω και καθυστερημένα, προσυπογράφω.
@ Κουρσάρε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα διάβασα όλ' αυτά μ' έπληξη. Τι άλλο θα δούμε;
Ήδη έκαμα ειδική ανάρτηση για το θέμα στο άλλο μας Ιστολόγιο ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ.
Ευχαριστώ για τη συνεισφορά!