Θυμάστε τις παλιές διαφημίσεις των τοίχων, των καταστημάτων και των παντοπωλείων; Εκείνες τις τεράστιες (έτσι τις βλέπαμε) αφίσες των παιδικών μας χρόνων; Αν ανοίξω το κρυφό πορτάκι των αναμνήσεων της γενιάς μου, είμαι σίγουρος ότι θα βρω πάμπολλες τέτοιες πολύχρωμες εικόνες / αφίσες διαφημίσεων της δεκαετίας του '60 και του '70. Έχουν ασφαλώς εντυπωθεί στα μέσα φύλλα της καρδιάς μας, αναζητώντας ευκαιρία να εξωτερικευτούν και πάλι!...
Ετούτο ακριβώς επιθυμεί και η ανάρτηση αυτή: Να ξαναφέρει στην επιφάνεια τις παραθεωρημένες διαφημιστικές εικόνες του παρελθόντος, τις οποίες θ' αντιμετωπίσουμε, είτε με γλυκύτητα, είτε με κάποια πίκρα, ανάλογα με τα βιώματα ενός εκάστου... Οπωσδήποτε όμως με άφατη νοσταλγία!!!...
Πολύ όμορφο και πολύ νοσταλγικό.. Και εγώ της ίδιας γενιάς είμαι. Θυμάμαι τα παγωτά "Άλμα"..και κάποιες ραδιφωνικές διαφημίσεις που συνόδευαν ρομαντικές σειρές, "Ρεγγίνα Δεμάρκου" και άλλες. "Η θεία Όλγα ξέρει.." και " "Ακάκιε! τα μακαρόνια να είναι ΜΙΣΚΟ"..Μαζί μ αυτά μου έρχονται μνήμες όταν ήμουν Δ Δημοτικού και όλη η γειτονιά ερχόταν σπίτι μου που είχαμε την πρώτη τηλεόραση για να δούν τον "Παράξενο Ταξιδιώτη" (άσχετο).
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σας μέρα
Αγαπητέ μου, Φίλε!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλο εκπλήξεις μας είσαι..
Θέλω λίγο ΝΟΥΝΟΥ ζαχαρούχο με λίγο ψωμάκι από στάρι μαυραγάνι..
Και ένα πακετάκι Καρέλια..τα πέταγαν στο δρόμο για διαφήμιση..
ένα εγώ και ένα ο αδερφός μου τα καπνίζαμε πίσω από μια ριζολιά, θες και ο καπνός δεν θα μας πρόδιδε..
Δεν μπορώ να πω ότι νοσταλγώ γιατί έζησα μόνο με τη Θάλασσα..
Πάρε καλαθάκι και πήγαινε γλυκοχαράζει..
Να είσαι πάντα κεφάτος!
Καλή σου μέρα!
Ωραία ως Ζακυνθινή!!!
{γέλασα..}
Ναι! θα πετάξω για τη πατρίδα,
μετά από χρόνια..
να ακούσω ξανά τον αχό της Θάλασσας.
Η διαφήμιση με τα Καρέλια, με έκανε να ξεχάσω όλες τις άλλες... Μου θυμίζουν τον πατέρα μου. :))
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα!
Τι μου θυμίσατε πρωινιάτικα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΒλέποντας το καλμόλ θυμήθηκα και το κοκοράκι,εκείνη την πικρή καφεδί σκόνη την παυσίπονη.
Εξτρα Καρέλια 3 δραχμές.Καλώς έχει ειπωθεί ότι"το να ζεις στο παρελθόν έχει πλεονεκτήματα.Κατ'αρχήν είναι πιο φτηνό"
Καλή δημιουργική μέρα να έχετε.
Καλμόλ!!!!!!!! Εεεεε, τι μού θύμισες... Έχω φάει ξύλο από τη μάνα μου γι' αυτό το Καλμόλ.... Μ' έστελνε στο μαγαζάκι του χωριού μου ν' αγοράσω, κι εγώ στον δρόμο το ξέχναγα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤις θυμάμαι σαν παιδί, ήδη παλιές. Τις βλέπω ακόμα σε κάτι μικρά καφενεία-μπακάλικα στα χωριά, να συγκρατούν πάνω στη σκόνη τους μια μελαγχολία, μια θλίψη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι όμορφο που τις αναρτίσατε!
:-)
Πω πω Αδελφέ τη μας θύμησες τώρα. Καλα που τα ξετρυπώνεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε τις θυμάμαι όλες γιατί είμαι και σχετικά μικρός, αλλά το ΝΟΥΝΟΥ στάνταρ.
Σε ευχαριστούμε για την χαρά της μνήμης που μας έδωσες, ε και λιγο μελαγχολία νοσταλγίας, αλλα δε πειράζει όλα καλα είναι ....
Τα λεμε...
@ Αριάδνη Δήμου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό σου μεσημέρι! Ωραίες στιγμές, πλην ανεπανάληπτες! Κι εκεί έγκειται η θλίψη...
Όμως ας είμαστε καλά!
@ Μαρέλντ,
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ νοσταλγία εμπεριέχει το στοιχείο της έκπληξης. Που σημαίνει ότι δεν σε αφήνει στην πλήξη!...
Γέμισα το καλάθι μου κεράσια από το "γλυκοχαράζει" σου! Γευστικότατα!
Όλα με το καλό!
@ Ανεμοσκορπίσματα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, μνήμες ανεποσκορπίσματα είναι όλα ετούτα...
Μνήμες και πρόσωπα φευγάτα, που μάς γυροφέρνουν ολοένα...
Καλώς μάς ήρθες! Όποτε έχεις χρόνο να μάς επισκέπτεσαι!
@ Δρομάκι,
ΑπάντησηΔιαγραφήκάθε δρομάκι και καημός,
κάθε φτωχομαγαζάκι και μνήμη!
Ωραίες στιγμές μάς ανέφερες!
Καλό υπόλοιπο της ημέρας!
@ π. Χαράλαμπε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΏστε έτσι, εε;;;; Έτρωγες και ξύλο...
Έχω την εντύπωση, ότι οι ξυλιές δεν ήταν "ξυδάτες", αλλ' απλώς "λαδάτες"!... Ή τουλάχιστον, έτσι τώρα θα τις σκέφτεσαι...
@ Ντάνα Σεμιτέκολο,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε τις αναμνήσεις ζούμε, φίλη μου. Όχι επειδή το παρελθόν ήταν καλύτερο (σε πολλά ήταν, πράγματι!), αλλά επειδή συνδέεται με την εποχή της Αθωότητας του καθενός μας,έχει να κάμει με "του κύκλου τα γυρίσματα" και με τον καταλύτη πάντων Χρόνο, ο οποίος αδέκαστος και αδυσώπητος βρίσκεται πάντα επί το έργον...
@ π. Λίβυε,
ΑπάντησηΔιαγραφή"Ο ζητών ευρήσει", Τουτέστιν, ψάχνω και βρίσκω. Έχω γίνει το φάντασμα των παλιόσπιτων της περιοχής, για να φωτοαποτυπώνω αναμνήσεις! Χα, χα!
Να είσαι γερός εν παντί!
Mα είναι παλιόσπιτο αυτό;
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μήπως κάποιο παλιό μαγαζάκι;
α, φωτεινές αναμνήσεις που αναδύονται από τα βάθη του νου, σαν φωσφορίζοντα μυστηριώδη πλάσματα του βυθού που βγαίνουν στην επιφάνεια της καλοκαιρινής νύχτας, οι άδειες αλάνες, τα γαριδάκια Κατσουλίνος και το καλοκαίρι τα παγωτάκια μπομπονέλα................:)
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Γεώργιε Χοιροβοσκέ,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρόκειται για ένα μεγάλο, δίπατο σπίτι στο κέντρο του χωριού μας, του οποίου το μπροστινό δωμάτιο χρησίμευε ωε Κουρείο, όπου και οι σχετικές δικαισμητικές διαφημίσεις. Παλαιότερα έχω κάμει στο άλλο μας Ιστολόγιο (στο ΝΥΧΘΗΜΕΡΟΝ) παρουσίαση του Σπιτιού, υπό τον τίτλο Φωτογραφική έφοδος στο έρμο σπίτι του Κουρέα.
@ Ηλιογράφε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίδες, τι αισθήματα ανακινούνται με δυο-τρεις εικόνες από τα παλιά;
Χαίρομαι που κατάφερα να σάς ερεθίσω δημιουργικά, ξυπνώντας "φωτεινές αναμνήσεις", όπως λες!
Πραγματικά πολύ ωραίες, πολύτιμες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχει ένα μεζεδοπωλείο στο Ψυρρή που είναι όλο διακοσμημένο με παλιές διαφημίσεις!
Ενα καλο σκ να εχεις :) :)
Τί μας θύμισες πάλι...
ΑπάντησηΔιαγραφή'Εθνος" άφιλτρα κάπνιζε ο μπαμπάς μου. Τώρα ούτε να τα μυρίσει εδώ και 28 χρόνια.
"Ακάκιεεεε...τα μακαρόνια να είναι ΜΙΣΚΟ..." θυμάσαι τη διαφήμισ με το μοναχό πάνω στο γαϊδουράκι που πήγαινε για ψώνια και του φώναζε ο άλλος από το μοναστήρι;
Υπήρχε μεγάλη διαφήμιση στον υπόγειο ΗΣΑΠ στην Ομόνοια
Μεθ' ασπασμών τε και εναγκαλισμών
Και γω θα ερθω να πω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα τι μας θυμισες παλι...!!
ΚΑΡΕΛΙΑ καπνιζε η μητερα μου....
Ενα ALGON παρε και θα σου περασουν ολα, ελεγε ο παπους μου...
Το ROL που πλενανε τα ρουχα...
Στο σινεμα επινα ΜΠΥΡΑΛ και ετρωγα κωκ...
Ποσο ομορφες φανταζουν στα ματια μας αυτες οι παλιες διαφημισεις της γενιας μας!
Mα τι ομορφες εικονες-εκπληξεις μας εφερες παλι πατερ μου!!!!!
Εισαι ψαχτουλης :)))
Σαν παλιό σινεμά και σαν τη Χαλιμά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι τώρα υπάρχουν διαφημίσεις. Θα τις νοσταλγήσουμε ποτέ; Αν όχι, γιατί;
Κι ύστερα.. Τα πράγματα νοσταλγούμε ή το χρόνο μας που πέρασε μέσα από τα πράγματα;
Τι λέτε;
Καλό ανοιξιάτικο βράδυ.
Ωραίο θέμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕχω μιά αδυναμία στο θέμα μακέττα εποχής... Και τις βάζω όποτε προκύπτει στο Fatal Car.
Δεν έχει τύχει να φωτογραφίσω όμως. Οταν προκύψει, θα το κάνω.
Ήταν μια παλιά ταβέρνα στην Αθήνα, διακοσμημένη με τέτοιες παλιές διαφημήσεις...Θυμάμαι και μια φωτό της -ακόμα μελαχροινής- Βουγιουκλάκη, να διαφημίζει τη μπύρα Φιξ...
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Roadartist,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ! Αφού κι εσύ έχεις εντοπίσει παρόμοιες διαφημίσεις, ως Καλλιτέχνιδα δρόμου, μπες και αποτύπωσε!!!
Αντεύθχομαι!
@ Κυρά των Γλάρων,
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό ήθελα, να προκαλέσω: Εγερτήριο μνημών!!!
Καλό σαββατοκύριακο!
@ Αλίκη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε κατασυγκίνησες!... Κάπως έτσι διανθίζονται και οι δικές μου πραγματικότητες!...
Ευχαριστώ για τα καλά! Ανέκαθεν ψάχνω και βρίσκω!!!
@ Διονύση Μάνεση,
ΑπάντησηΔιαγραφή"Αλά παληά", που λένε...
Τα Πράγματα εκπέμπουν Χρόνο από μόνα τους,
ή
και τα Πράγματα έχουν φωνή, κατά τον Φράνσιζ Πονζ.
Απριλιάσου όσο μπορείς!
Γιατί και ο Χρόνος είναι Πράγμα...
@ Κωνσταντίνε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΙδού πεδίον δόξης λαμπρόν!!!
Ευχαριστώ για την αποδοχή!
@ Artanis,
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλοι, δηλαδή, γεννήσαμε Μνήμες εύρωστες σ' ετούτη την ανάρτηση!!!
Σπουδαίο! Είμαι ευχαριστημένος!
Μαγικές εικόνες.Μας θυμίζουν άλλες εποχές ίσως πιο λιτές πιο φυσικές.Η εποχή μας παρα είναι ιλλουστρασιόν...Ωραίο blog
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Παναγιώτη Ράμμη, καλώς εκόπιασες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ! Έχεις δίκιο για την εποχή μας... Μακάρι τελικά να επιπλεύσουν τα θετικά!
Ο καθένας με τον πόνο του. Έτσι κι εγώ θυμήθηκα το μακαρίτη τον Μπαρμπία και τους ρακοσυλλέκτες του (via D. co: Roma)
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Πράματις, Don Basilio! Δώδεκα οι Απόστολοι, καθένας με τον πόνο του και την ανάμνησή του!... Μα ευτούνονε τον σκοπό είχα. Ευτό να φέρω στον αφρό. Τον καθένανε πόνο!...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟύλα με το καλό!