Πως δεν έφυγαν μαζί Του όλες οι ψυχές που στέναζαν στον Άδη.. Ήταν εκεί και ο Ιούδας.. Πως δεν Του φίλησε τα πόδια να Του ζητήσει συχώρεση.. Ο Άδης πρέπει να έγινε Παράδεισος για λίγο, όσο έμεινε εκεί η ίδια η Ζωή. Καλή Ανάσταση.
Η Ανάσταση του Κυρίου είναι προ των πυλών της ψυχής μας, η χαρά Του χαρά μας και αισθάνομαι το χρέος και την ανάγκη να πεθάνει ο παλαιός άνθρωπος μέσα μας και να αναστηθεί ένας νέος, πιο καθαρός, πιο φωτεινός... Καλή Ανάσταση!
Χαίρομαι που βιώνεις τέτοιες πραγματικότητες, εκφράζοντας τέτοιες πανεύοσμες προθέσεις!
Ήδη ετοιμαζόμαστε! Η αποκαραδοκία της φύσης τελεσφορεί! Το παμμέγιστο δώρημα είναι όλο δικό μας! Το φως είναι παντοδύναμο, δυνάμενο να σχίσει και να ξεφτελίσει κάθε προσπάθεια σκοταδιού!
Έτσι αν σκεφτόμαστε και συμπεριφερόμαστε, θα έχουμε κάμει το σημαντικότερο βήμα προς τη θέα των Αθεάτων!
Ανέστη, Ανέστη Αληθώς!!! Ανταποδίδω τις ευχές μ' ένα ποίημα:
Τ. Κ. Παπατσώνης
Ο άγγελος εβόα
Η τέρψη σου, ψυχή μου, πολύ λίγο σε τέρπει... Υπόμεινε, ψυχή μου, την παραφυλακή σου. αχόρταγη άκρα δίψα ποτέ δεν θα κορέσης, γιατi πολύ ποικίλες ετάχθηχαν οι έλξεις από της άγριας μοίρας τις είρωνες διαθέσεις... Προς τούτο, παραιτήσου - όσο κι αν επιμένη η πλάνη της ορμής σου να σπρώχνη προς τον κόρο. Διείσδυσε στης γαλήνης τίς σφαίρες. τούτες μόνες εικόνα προσεγγίζουν σπουδαία καταπαύσεως. μη τις μισής. παρ' όλη την τέτοιαν όρμησή σου, παγίδα είναι και τούτη, όπου να μη πιασθής! Άφησε τις ορέξεις, που κατ' επιπολή μονάχα ικανοποιούνται και παρατούν αρμύρα. Υπόμεινε ως το τέλος, εν γνώσει των πραγμάτων. Γιατi τούτο μεν φθάνει, εγγίζει οσονούπω. συ δε, γιατί να μείνης στην πλάνη εκτεθειμένος, κορόιδο των ρευμάτων που σπείρουν τις ορέξεις; Η κόπωση όταν έρθη, κ'επικαλήσαι αγκάλη του ύπνου γλυκυτάτη, δέν σου καταβουΐζει την μέθη της γαλήνης, πόσον απόλυτη είναι; Τούτη η βουή ας πείση, σαν νάρχεται απ' αγγέλου, πως κεχαριτωμένη είναι μονάχα η παύση!..
Καλή Ανάσταση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜετ' ασπασμών τε και εναγκαλισμών
Πως δεν έφυγαν μαζί Του όλες οι ψυχές που στέναζαν στον Άδη.. Ήταν εκεί και ο Ιούδας.. Πως δεν Του φίλησε τα πόδια να Του ζητήσει συχώρεση..
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Άδης πρέπει να έγινε Παράδεισος για λίγο, όσο έμεινε εκεί η ίδια η Ζωή.
Καλή Ανάσταση.
@ Δέσποινά μας,
ΑπάντησηΔιαγραφήο Αναστημένος μαζί σου!!!
@ Κυρά των Γλάρων,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε προ-αναστάσιμους ασπασμούς και αγάπη για ό,τι αγιότερο!
@ Αριάδνη Δήμου,
ΑπάντησηΔιαγραφή... γι' αυτό βιώνουμε ολοένα τον παράδεισο του Άδη...
Πρεσεύχομαι να μάς συνεπάρει ο Χριστός επάνω!
Να ζεις αναστάσιμα, αγαπητή φίλη, μαζί με όσους αγαπάς και όσους (κυρίως) δεν αγαπάς!
Η Ανάσταση του Κυρίου είναι προ των πυλών της ψυχής μας, η χαρά Του χαρά μας και αισθάνομαι το χρέος και την ανάγκη να πεθάνει ο παλαιός άνθρωπος μέσα μας και να αναστηθεί ένας νέος, πιο καθαρός, πιο φωτεινός...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή Ανάσταση!
@ Καρποφόρα Συκή,
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που βιώνεις τέτοιες πραγματικότητες, εκφράζοντας τέτοιες πανεύοσμες προθέσεις!
Ήδη ετοιμαζόμαστε! Η αποκαραδοκία της φύσης τελεσφορεί! Το παμμέγιστο δώρημα είναι όλο δικό μας! Το φως είναι παντοδύναμο, δυνάμενο να σχίσει και να ξεφτελίσει κάθε προσπάθεια σκοταδιού!
Έτσι αν σκεφτόμαστε και συμπεριφερόμαστε, θα έχουμε κάμει το σημαντικότερο βήμα προς τη θέα των Αθεάτων!
Με το καλό!
Πατέρα Παναγιώτη, ευχόμαστε σε εσάς, την οικογένειά σας, τους φίλους σας και σ΄ όλον τον κόσμο ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε την αγάπη μας
@ Αλέκα-Κώστα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ για τις πολύτιμες ευχές σας, απαύγασμα της αγάπης και της καλοσύνης σας!
Έχετε πάντα την αναστάσιμη Χαρά! Αυτή να βιώνετε όλες τις μέρες της ζωής Σας!!!
KAΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΨΥΧΩΝ πατερ Παναγιωτη
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Αλίκη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό καρδιάς ευχαριστώ και αντεύχομαι, όλα τ' αναστάσιμα καλά δικά σου!
Καλή Ανάσταση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Ονειρομαγειρέματα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνέστη στ' αλήθεια!!! Ας ζήσουμε το γεγονός με το μέσα μυαλό μας!
@ Μαρέλντ,
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνέστη, Ανέστη Αληθώς!!!
Ανταποδίδω τις ευχές μ' ένα ποίημα:
Τ. Κ. Παπατσώνης
Ο άγγελος εβόα
Η τέρψη σου, ψυχή μου, πολύ λίγο σε τέρπει...
Υπόμεινε, ψυχή μου, την παραφυλακή σου.
αχόρταγη άκρα δίψα ποτέ δεν θα κορέσης,
γιατi πολύ ποικίλες ετάχθηχαν οι έλξεις
από της άγριας μοίρας τις είρωνες διαθέσεις...
Προς τούτο, παραιτήσου - όσο κι αν επιμένη
η πλάνη της ορμής σου να σπρώχνη προς τον κόρο.
Διείσδυσε στης γαλήνης τίς σφαίρες. τούτες μόνες
εικόνα προσεγγίζουν σπουδαία καταπαύσεως.
μη τις μισής. παρ' όλη την τέτοιαν όρμησή σου,
παγίδα είναι και τούτη, όπου να μη πιασθής!
Άφησε τις ορέξεις, που κατ' επιπολή
μονάχα ικανοποιούνται και παρατούν αρμύρα.
Υπόμεινε ως το τέλος, εν γνώσει των πραγμάτων.
Γιατi τούτο μεν φθάνει, εγγίζει οσονούπω.
συ δε, γιατί να μείνης στην πλάνη εκτεθειμένος,
κορόιδο των ρευμάτων που σπείρουν τις ορέξεις;
Η κόπωση όταν έρθη, κ'επικαλήσαι αγκάλη
του ύπνου γλυκυτάτη, δέν σου καταβουΐζει
την μέθη της γαλήνης, πόσον απόλυτη είναι;
Τούτη η βουή ας πείση, σαν νάρχεται απ' αγγέλου,
πως κεχαριτωμένη είναι μονάχα η παύση!..