ΕΝΑΓΚΑΛΙΣΜΟΣ
στη Φωτεινή
Ωω, πειστικά που μού μαδάς
τις μέρες μου Χρόνε
σπειρί-σπειρί τις λέξεις
δεν προφτάνω
ώσπου ωραία η αγκαλιά
παρατείνει το μέλος
σουΐτα σε σι ελάσσονα θαρρώ
κ' οι περιπτύξεις των σαυρών
σε πείσμα σου
κατάδρομα στην άσφαλτο
αποτρέπει το Τέλος.
[Σημερινές φωτογραφίες και Ποίηση: Π.Κ.]
Και επιτέλους έμαθα τί είναι οι κουρκουρίτσες.! Εγώ τις ξέρω εκτός απο σαύρες, και μοστερίτσες..
ΑπάντησηΔιαγραφήΜ αρέσουν πολύ "οι περιπτύξεις των σαυρών...."και κυρίως οτι "αποτρέπει το Τέλος".
Αλλα το πιο Ωραίο ανάμεσα στα Ωραία, είναι : "....ωραία η αγκαλιά
παρατείνει το μέλος
σουΐτα σε σι ελάσσονα..." ΤΕΛΕΙΟ!!
Να σας χαίρεται όλη η Ελλάδα που σας έχει!
Οι κουκουρίτσες πολύ χαριτωμένες... Ο Χρόνος μαδάει τις μέρες πειστικά όσο πεισματικά προσπαθεί ο άνθρωπος να κρατηθεί στη ζωή. Ευτυχώς που τέτοιες μουσικές αγκαλιές παρατείνουν την αιωνιότητα... Έννοιες όπως ο χώρος και ο χρόνος είναι τόσο περιορισμένες σε αυτή τη ζωή, που τρέχουμε και δεν φτάνουμε. Αντιθέτως στην αιώνια ζωή υπάρχει ο αέναος χωροχρόνος... Τότε να δω τι θα κάνουμε χωρίς Βαρβάρους και περιορισμούς... Ευτυχώς μεριμνά για όλα ο Πλάστης ανθρώπων και σαυρών...
ΑπάντησηΔιαγραφήστίχοι υπέροχοι, φωτογραφίες μοναδικές! αναρρωτιέμαι, πόσος από τον πολύτιμο χρόνο σου χρειάστηκε για να αποθανατίσεις αυτόν τον εναγκαλισμό; συγχαρητήρια!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήμου ξαναθύμισες τη λέξη "κουρκουρίτσες", χρόνια είχα να την ακαούσω!
χαιρετίσματα πολλά,
δ.μ.τ.
Π.Κ. Από τις πιο όμορφες αναρτήσεις σου.Εκπληκτικές φωτογραφίες, υπέροχο το ποίημα και πόσο τρυφερός ο εναγκαλισμός στη Φωτεινή!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφήνω το θαυμασμό μου και τα πιο αγνά μου αισθήματα, για εσένα και την οικογένεια σου.
Καλό απόγευμα
Στο κλικ μιας στιγμής, εικόνα αγκαλιάς (τι τέλεια!) και πέρα από χρόνο αγάπη, σιωπώ να απολαύσω μελωδία ζωής ευλογημένης...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σας έχει ο Θεός όλους καλά..!
Σαν αλληλοβρώση μου κάνει τη εικόνα εμένα. Πολύ ανατριχιαστική.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜας τρώει ο χρόνος την ουρά και καμωνόμαστε έρωτες και ΄περιπτύξεις.
Αυτό είναι.
Τι ανόητοι που είμαστε οι άνθρωποι όταν αναφερόμαστε σε "ζωώδη ένστικτα" και σε "σιχαμερά ερπετά". Μάλλον αποδίδουμε αδίκως στα ζώα ιδιότητες αποκλειστικά δικές μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΥΜΦΩΝΩ με βυτιναίο περί ζωωδών ενστίκτων και σιχαμερών ερπετών...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκπληκτικός εναγκαλισμός.
Μόνο μαθήματα μας δίνει η φύση
Μετ' ασπασμών τε και εναγκαλισμών
Εγώ το βρήκα εξαιρετικά τρυφερό το ενσταντανέ, και πολύ τρυφερά αλλά και δυνατά τα λόγια. Αυτό δεν είναι ένας εναγκαλισμός? Ορμητική τρυφερότητα. Αγκαλιάζει σφιχτά με όλη τη δύναμη που έχει, και την ίδια στιγμή είναι το αγκάλιασμα τρυφερό σαν χάδι. Θα συμφωνήσετε οτι το καλύτερο πράγμα στη ζωή είναι μιά αγκαλιά...Ίσως το δεύτερο καλύτερο....!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμείς τις λέμε γουστέρες...Έχω στον κήπο, αλλά ο γάτος μας, μας τις φέρνει για τρόπαια κυνηγιού, και δυστυχώς τις περισσότερες δεν τις προλαβαίνουμε να τις σώσουμε...Πολλές από αυτές ανήκουν στο μεγάλο σε μέγεθος σπάνιο πράσινο είδος...Εσείς στη Ζάκυνθο, πρέπει να έχετε και την επίσης σπάνια, γαλαζοκέφαλη της Ηπείρου (η μία της φωτό, έχει γαλάζια απόχρωση, μπορεί να είναι αυτή)...Μαζί με το κορκοδειλάκι του Αιγαίου, είναι από τις σπανιότερες γκέκο, επί του Ελληνικού εδάφους...
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχο ποστ, πολύ ωραίο το ποιηματάκι του θέματος...
Καλό βράδυ, π.κ. ...
Τι θαυμάσιο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπου και να τον δεις τον έρωτα και τις αγκαλιές, μόνο χαμόγελο και διάθεση για ζωή σου φέρνει!
Ναι, μοιάζει κάπως σαν να έχει τη δύναμη να αποτρέπει το Τέλος...
@ Αριάδνη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜεγάλα λόγια! Οσονούπω θ' απογοητευτείς...
Οι μικρές στιγμές της φύσης είναι τόσο μα τόσο μεγάλες, που αναγκαστικά προκύπτει το Ποίημα!
@ Καρποφόρα Συκή,
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς αξιοποιήσουμε τον τόπο και τον χρόνο μας αγαπητικά προς κάθε κατεύθυνση και don't worry, be happy!!!
@ Daniel,
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν χρειάστηκε καθόλου να περιμένω. Περνούσα και τις είδα κατάδρομα. Νόμιζα ότι ήταν νεκρές. Πλησίασα σε απόσταση, ώστε να μπορώ να δω (και με το φωτομάτι μου), ενώ εκείνες παρέμειναν εντελώς ακίνητες σα νεκρές, αναμένοντας. Ανέπνεαν ρυθμικά, δίχως να κάνουν κίνηση φυγής. Κατείχαν ήδη την τελειότητα. Αφού τράβηξα μερικές φωτό, έφυγα όσο πιο διακριτικά μπορούσα.
Όμορφο ήταν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλολογικά να παρατηρήσω πως το "αποτρέπει" αποπειρατικός ενεστώτας μοιάζει... Απόπειρες ν' αποτραπεί το Αναπότρεπτο Τέλος; Μα αυτό το παιχνίδι δεν παίζουμε όλα τα ζωάκια;
Καληνύχτα, π.κ
Νεφέλη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΘενκς. Είσαι πολύ καλή κι επανήλθες δριμύτερη στην Μπλογκόσφαιρα. Θα τα λέμε. Η Φωτεινή σε αντιχαιρετά, ευχαριστώντας σε!
Καλήν αύριο!
@ Βίκυ,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαι πολύ ευχαριστημένος όντως, γι' αυτή τη σκηνή!
Να είσαι κι εσύ καλά!
@ Δοκησίσοφη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Χρόνος την δουλειά του κι εμείς την δική μας! Αμ, πώς;;;;
@ Βυτιναίε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις δίκιο, ως συνήθως! Εδώ ισχύει η "αρχή της προβολής". Ή, επί το λαϊκότερον, "το δικό μου όνομα, πάρτο εσύ γειτόνισσα"!...
@ Κυρά των Γλάρων,
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαί! Μεγάλη δασκάλα η Φύση! Όμως εμείς ξανά και ξανά απορριπτόμαστε στην ίδια τάξη...
Καληνύχτα!
@ Αριάδνη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣύ είπας!
@ Αρτάνις,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ χρήσιμες οι πληροφορίες που καταθέτεις στην παρέα!
Ευχαριστώ για τους ευγενικούς λόγους τιμή!
Καλό ξημέρωμα!
@ Lemon,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣοφά μιλάς! Αχ, αυτό το Τέλος... Εγγύτερα κάθε στιγμή που περνά...
Ας αισιοδοξούμε, επιμένοντας ποιητικά!
@ Διονύση Μάνεση,
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρήσιμα τα φιλολογικά σου. Και οι σκέψεις σου καίριες!
Άπαντες το Τέλος πασχίζουμε ν' αποτρέψουμε διαιώνια!...
Καλή Κυριακή!
Θα μου λείψετε όλοι γιατί φεύγω αύριο για Κρήτη και είναι αμφίβολο άν θα έχω ευκαιρία να σας διαβάζω ώσπου να επιστρέψω. Εντάξει, ...σκόνταψα στην ταπείνωσή σας, μεγάλη αρετή, αλλά και έχω δίκιο και λίγα λέω..! Και οι πέτρες θα μιλήσουν...Καλή σας Κυριακή του Θωμά.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Αριάδνη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά να περάσεις στην όμορφη Κρήτη και καλή επιστροφή. Θα μάς λείψεις απ' την παρέα, αλλά πιστεύω ότι κάπως θα οικονομήσεις (μπλόγκιν, εννοώ) τα πράγματα και στο ταξίδι σου!
Χριστός Βοσκρέσε!
Αθώα και αγαπησιάρικα. Τυχερός που συνέλαβες τέτοια σκηνή. Πολλοί θα παρακολουθούσαν μέρες τα σαυράκια για να πετύχουν αυτή τη στιγμή...Τα λόγια δε που έδεσαν τη φωτό, εξαίσια...
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Ονειρομαγειρέματα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜού άρεσε που σού άρεσαν οι φωτό. Όντως είναι δύσκολο να συναντηθεί η "διαστροφή" του φωτογράφου με μια τέτοια σκηνή, όταν μάλιστα γνωρίζουμε, ότι γι' ανάλογες λήψεις στήνονται οι μεγάλοι φωτογράφοι ατέλειωτες νύχτες και μέρες προσμένοντας το εύρημα να εμφανισθεί, ώστε να καταγραφεί (βλέπε Νάσιοναλ Τζογράφικ κλπ).
Ομολογουμένως δεν προσπάθησα καθόλου. Βρέθηκα τυχαία μπροστά τους κι αισθάνομαι πολύ χαρούμενος γι' αυτό.
Τούτη τη μικρή/μεγάλη χαρά βέβαια λίγοι την καταλαβαίνουν, μεταξύ των οποίων κι εσύ, ως πεπειραμένη στην αγωνία του φωτογράφου.
Ήταν δε τόση η χαρά του Ανέλπιστου, ώστε οι στίχοι προέκυψαν μονομιάς, δίχως προσπάθεια!
Ευχαριστώ!
Καταπληκτική ανάρτηση! Δεν έχω λόγια! Ευχαριστούμε που την μοιράστηκες μαζί μας! Να είσαι πάντα καλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταπληκτική είναι η ίδια η σκηνή του εναγκαλισμού των σαυρών!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜή νομίζεις όμως... Δε χαρήκανε όλοι, όπως εσύ και οι παραπάνω φίλοι μας. Σε άλλο μπλογκ γράφτηκαν ειρωνείες γι' αυτή την όμορφη και ιερή στιγμή, που αποτύπωσα... Βεβαίως, με ψευδώνυμο...
Ευχαριστώ πάντως!
π.κ.
ΑπάντησηΔιαγραφήαπιστευτες φωτογραφίες..γεμάτες γλυκάδα.
πράγματι κάποιοι φωτογράφοι θα περιμεναν ωρες να βγάλουν τέτοιες φωτογραφίες.ασε που με το παραμικρο θα ετρεχαν να έφευγαν οι κουρκουριτσες..
να στε καλά,καλό βραδυ!
ευχαριστω
Όλα την εποχή αυτήν εισπράττουν τη λιακάδα και την Αγάπη που απορρέει από αυτήν!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ!
Καλή σου μέρα, ότι ανέστη Χριστός!