Είναι το γ΄ μέρος των αναρτήσεών μας με παράθυρα ή φεγγίτες από ναούς της Ζακύνθου. Κάθε φορά, απλά ή περίτεχνα καλλιτεχνήματα κιγκλιδωμάτων περικλείουν το Ιερό και το Μυστηριώδες των εκκλησιών μας, διηγούμενα ιστορίες ένα σωρό. Τα παράθυρα της σημερινής ανάρτησης προέρχονται από παρεκκλήσια στο Κρυονέρι ή Πούντα, στο βόρειο άκρο της πόλης, τα οποία ανήκουν σήμερα οργανικά στην Ενορία της Αγίας Τριάδας πόλεως Ζακύνθου. Τα τρία πρώτα αφορούν στον ιστορικό ναό του Εσταυρωμένου (όπου μάλιστα υπάρχει ο τάφος του Ηπειρώτη ιερομόναχου Άνθιμου Αργυρόπουλου, ο οποίος όρκιζε αγωνιστές του 1821 στη Φιλική Εταιρεία), τα τρία επόμενα είναι από το γραφικότατο εκκλησάκι της Παναγίας της Κρυονερίτισσας, της "Μαϊστράντσας των Μπουτιέρων" (δηλαδή της Συντεχνίας των Βαρελοποιών) και το τελευταίο -σύγχρονο αυτό και βυζαντινίζον- από τον Κοιμητηριακό ναό της Αγίας Παρασκευής του Κλαψή.
* Η παραπάνω φωτοαποτύπωση έγινε με την φιλική σύμπραξη του σημερινού Εφημερίου της Ενορίας της Αγίας Τριάδος π. Αντωνίου Καλόφωνου. Ευχαριστίες πολλές!
Αγαπητέ π.κ καλησπέρα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαράθυρα-κοσμήματα είναι αυτά...
Καλή Κυριακή...
@ Αρτάνις,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάπως έτσι είναι: Κοσμήματα ληγμένων ζωών και μικρών ιστοριών!
Ευχαριστώ για τη νυχτερινή επίσκεψη.
Αύριο με καλό!
Καταπληκτικά. Μου άρεσε που αναγνώρισα πριν διαβάσω αυτά του Κρυονερίου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα παράθυρα των Εκκλησιών με εντυπωσιάζουν πάντα από μέσα. Εκείνες οι έντονες ακτίνες φωτός, το σχήμα και η ατμόσφαιρα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάρα πολύ όμορφη η εστίασή σου στην Ζάκυνθο του σήμερα...μου θυμίζει πως πρέπει να εστιάζουμε και στην καθημερινότητά μας...παντού βρίσκονται ομορφιές, φτάνει να τις εντοπίζουμε
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Πάτερ Παναγιώτη,
ΑπάντησηΔιαγραφήδιάβασα τις σκέψεις σου στο μη περαιτέρω, τα ίδια γίνονται παντού θα έλεγα σε όλο τον κόσμο, ας κρατήσουμε ανοιχτά (και προπάντων καθαρά, όσο μπορούμε) τα παράθυρα της σκέψης μας.
η χαραγμένη προσωπογραφία πολύ καλή
Αυτό το πρώτο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκείνοι που τα κατασκεύαζαν τότε έδιναν τον καλύτερο εαυτό τους προσφέροντας την τέχνη τους σαν προσευχή. Δεν είναι τυποποιημένα, της σειράς, απρόσωπα. Έχουν προσωπικότητα. Σε κάνουν να φαντάζεσαι έναν άνθρωπο με μεράκι να τα φτιάχνει, βάζοντας την ψυχή του σαν υπογραφή.
ΑπάντησηΔιαγραφήόπως πολλά εδώ μέσα, εξαιρετικό άρθρο και φωτο!
ΑπάντησηΔιαγραφήμαγευτικό! κι όπως έγραψε και κάποιος παραπάνω, τα παραθάρυρα των εκκλησιών ειναι κι από μέσα πολύ ενδιαφέροντα, όπως και οι απολήξεις του φωτός σε σημεία της εκκλησίας...
καλημέρα με αγάπη και καλή βδομάδα!
@ Κική,
ΑπάντησηΔιαγραφήΑριστουργήματα, πράγματι!
Καλημέρα!
@ Κωνσταντίνε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραίο αυτό που λες! Επιφυλάσσομαι, κάποιαν επόμενη φορά, ν' αναρτήσω παράθυρα ναών από τα μέσα.
Χαίρε!
@ Χριστίνα,
ΑπάντησηΔιαγραφή"Η Ομορφιά πονάει
αλλά ισχύει",
έχω γράψει κάπου. Και είναι ανάγκη να την ανακαλύπτουμε και να την αναδεικνύουμε πάση θυσία!
Καλή δύναμη!
@ Ηλιογράφε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα και σ' εσένα! Ευχαριστώ για τη συνηγορία των σκέψεων.
Παράθυρα, λοιπόν, ορθάνοιχτα προς τον Κόσμο, τις κάθε λογής Ομορφιές και προς τα Μέσα μας πρώτα και κύρια!
@ Κοκό,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣού το αφιερώνω!
@ Αριάδνη Δήμου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Τέχνη ως Προσευχή! Πολύ εύστοχο. Εκκλησιαστικά πάντως, έτσι ακριβώς ανέκαθεν συνέβαινε! Θυμίζω την όλη Ορθόδοξη θεωρία της Εικονογραφίας.
Στις μέρες του αιώνα μας όμως έχουν όλα περιπέσει σε μαρασμό και πλέον ελλείπει η δημιουργική διάθεση. Όλα αποτελούν κακέκτυπα / αντίγραφα με τον "παντογράφο" ή όπως αλλιώς λέγεται. Όλα στον αυτόματο... Γι' αυτό ακριβώς πάμε κατά... Θου, Κύριε!...
@ Άμπθα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ για τους λόγους τους καλούς και την επίσκεψη.
Την επόμενη (δ΄) φορά των Παραθύρων, περιπτώσεις από τα Μέσα, λοιπόν! Κατακυρώθηκε! Ό.τι θέλει ο λαός μου!!!
Να δούμε όμως, πότε θα εξωτερικεύσουμε τα μέσα Μέσα μας...
Φιλία και ασπασμοί! Πάντα σάς θυμάμαι Εκεί!
Μια ακόμη υπέροχη ανάρτηση, ταπεινή μα και μεγάλη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαν τη ζωή! Αυτή είναι η ζωή μας κι όχι άλλη.