ΚΛΩΣΤΕΣ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ
Ξέρω τι κοιτάς:
Τον σκελετό της νύχτας
δέρμα να φορεί
τη στάχτη των αισθήσεων
ανθεκτική στη λήθη.
Κουβάρι ξανά
οι κλωστές του έρωτα.
Τι κακουχία!
Ο δαρμός της αγάπης
δεν πείθει πια κανέναν.
Αποποιούμαι
δημαγωγούς τους κρότους
της πανήγυρης.
Στο κατώι μας εδώ
για ένα φόβο ζούμε.
[Από την ποιητική συλλογή, Παναγιώτη Καποδίστρια, Ο αρχαίος Αγροφύλαξ, εκδ. Γαβριηλίδης 2007, σ. 47. Φωτογραφία: π. Π.Κ., ανατολή 23ης Οκτωβρίου 2008 στη Ζάκυνθο.]
Ξέρω τι κοιτάς:
Τον σκελετό της νύχτας
δέρμα να φορεί
τη στάχτη των αισθήσεων
ανθεκτική στη λήθη.
Κουβάρι ξανά
οι κλωστές του έρωτα.
Τι κακουχία!
Ο δαρμός της αγάπης
δεν πείθει πια κανέναν.
Αποποιούμαι
δημαγωγούς τους κρότους
της πανήγυρης.
Στο κατώι μας εδώ
για ένα φόβο ζούμε.
[Από την ποιητική συλλογή, Παναγιώτη Καποδίστρια, Ο αρχαίος Αγροφύλαξ, εκδ. Γαβριηλίδης 2007, σ. 47. Φωτογραφία: π. Π.Κ., ανατολή 23ης Οκτωβρίου 2008 στη Ζάκυνθο.]
Ωραίοι τίτλοι...!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε αναμένουμε στο Λονδίνο για την έκθεση του Βυζαντίου.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Ξέρω τι κοιτάς:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤον σκελετό της νύχτας
δέρμα να φορεί
τη στάχτη των αισθήσεων
ανθεκτική στη λήθη"
Ίσως σας έχει τύχει, πάτερ, να διαβάσετε στίχους, κι αυθόρμητα να σκεφτείτε: "συμφωνώ, έτσι είναι".
Τούτο συνέβη και σε μένα με αυτούς τους στίχους σας εδώ.
Την καλησπέρα μου.
Οι πιο δυνατές λέξεις εδώ για μένα είναι η Στάχτη, η Κακουχία, ο Φόβος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν τον Ονοματίζουμε το φόβο, να τον ορίσουμε για να τον περιορίσουμε? Το όνομα είναι Έλεγχος.. Δεν είναι?
Υπέροχο όπως πάντα!
Φωτογραφία και ποίημα, όλα υπέροχα!
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Κωνσταντίνε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΩωω, ευχαριστώ για τη φιλοφρόνηση!
@ Αναστάσιε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακάρι να μπορούσα να βρεθώ εκεί!...
Πρόκειται για σπουδαία Έκθεση, όπως είδα τώρα μόλις και σε σχετικό ρεπορτάζ στην Τιβί!!!
@ Churchwarden,
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν ένας ποιητής συμφωνεί με άλλον ποιητή, σημαίνει ότι όντως πέτυχε, δεν έτυχε απλώς και μόνον!
Ευχαριστώ για τη συναντίληψη!
@ Ανώνυμε, Ναι σε κατάλαβα! Είσαι η Αριάδνη Δήμου κι έχεις τεχνικό πρόβλημα στην αποστολή σχολίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΊσως πρέπει να κάμεις λογαριασμό blogger, ώστε να σε γνωρίζει το σύστημα.
Για να θυμηθώ την ταινία του Φαασμπίντερ, "ο Φόβος τρώει τα σωθικά"...
Ευχαριστώ και καλό ξημέρωμα.
Αν έχετε Δημητρίους, χρόνια τους καλά για την αυριανή γιορτή!
@ Πορφυράκο,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣού άρεσαν ψυχή μου; Ίσως, επειδή ήσουνα παρών στην πολύ πρωινή μας φωτοαποτύπωση!!!
Ναί, αποστολή εξετελέσθη..!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι, ναι έχουμε Δημήτριους, και να ζήσουν όλοι,ευχαριστούμε και ευχές σ όσους άλλους γιορτάζουν αύριο.
Εξαιρετική όπως πάντα η χαϊκού σου ποίηση!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ θαυμάσια εικόνα κοσμεί την οθόνη μου
Καλό ξημέρωμα!
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
...Όταν μια ανάρτηση σ' ένα μπλογκ στάζει ποίηση...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην Ανατολή του έρωτα...
@ Αριάδνη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρω! Πάντα με υγεία ψυχοσωματική, προσεύχομαι!
@ Κυρά των Γλάρων,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣού άρεσε η φωτό; Χαίρω πολύ! Ήταν εξαίσια η στιγμή!
Το συγκεκριμένο ποίημά μου δεν είναι γραμμένο με τη μέθοδο του χαϊκού (5-7-5 συλλαβές), αλλά με μια άλλη τεχνοτροπία ιαπωνική, το τάνκα (δηλαδή, 5-7-5-7-7 συλλαβές). Κάθε μου στροφή είναι και από ένα τάνκα.
Καληνύχτα με χαρά και υγεία!
@ Παναγιώτη Ανδριόπουλε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτάζει και χύνεται... Χάνεται, όμως;;;;
Μακάρι πάντα να βρίσκεται προς ανατολάς!