Ξανάμαστε στη Venezia! Ποιος λέει όχι; Ένα τέτοιο ταξίδι μάς γεμίζει με χρωματικά νερά και υδάτινες ανταύγειες! Η Αριάδνη φρόντισε και μάς προσκόμισε αυτές τις παραμυθένιες εικόνες. Την ευχαριστούμε πάλι και πάλι!
Σήμερα, επιμένουμε... γονδολιερικώς! Κάντε κι εσείς όνειρα, παρακαλώ! Είναι δωρεάν! Ή μήπως δεν είναι;
Μετά τις υπέροχες λήψεις, που ακολουθούν, υπάρχει ένα προσωπικό μου ποίημα, το οποίο -θεωρώ- ταιριάζει γάντι στις φωτογραφίες με γόνδολες από Venezia. Ούτως ή άλλως, για παρόμοιες στιγμές είναι γραμμένο.
ΘΕΜΑ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΣ
Λιγωμένοι γονδολιέρηδες
σιχαίνονται τα ίδια και τα ίδια
προαιωνίως
τουτέστιν
ως θέμα επιφανείας περιζήτητο
ή
και προφύλαξη οθόνης
για Windows 1600.
[Το παραπάνω είναι ένα από τα «Επτά βενετσιάνικα ποιήματα». Βλ. Παναγιώτη Καποδίστρια, Ο αρχαίος Αγροφύλαξ, εκδ. Γαβριηλίδης 2007, σ. 57]
Λιγωμένοι γονδολιέρηδες
σιχαίνονται τα ίδια και τα ίδια
προαιωνίως
τουτέστιν
ως θέμα επιφανείας περιζήτητο
ή
και προφύλαξη οθόνης
για Windows 1600.
[Το παραπάνω είναι ένα από τα «Επτά βενετσιάνικα ποιήματα». Βλ. Παναγιώτη Καποδίστρια, Ο αρχαίος Αγροφύλαξ, εκδ. Γαβριηλίδης 2007, σ. 57]
Γιατί το (ξανα)κάνεις αυτό αγαπητέ πκ??
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι τι δε θα έδινα..να ήμουν τώρα Ιταλία.. Ειδικά Απόκριες στη Βενετία ...τι καλύτερο..
Όταν προσπαθούσα να τραβήξω την 4η φωτογραφία, είχα καλύτερο πλάνο αλλά ένα χέρι με τράβηξε απότομα απο δίπλα(μη σου τύχει τέτοια φίλη!!), έτρεχε να με συγκρατεί, να μη μ αφήνει να περιπλανιέμαι και να μ εμποδίζει συνέχεια.. γιατί και"πώς θα γυρίσουμε πίσω; πώς θα βρούμε το δρόμο;" και άλλα πληκτικά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφού είχαμε το...μίτο της Αριάδνης!
Εγώ να χαθώ ήθελα!
Έτσι έχασα πλάνα..
να ευχαριστήσω την Αριάδνη για την απογείωση και εσένα Πάτερ Παναγιώτη για την προσγείωση (αλλά πάντοτε ομαλή)
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Καλλιτέχνιδα Δρόμου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίπα κι εγώ να επιδοθώ σε μιαν... αυτομαστίγωση εκ μέρους όλων. Τόσο κακό έκαμα; Χα, χα!
Καλά να περνάς!
@ Αριάδνη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτός ο μίτος της Αριάδνης, σύμφωνα με τον μύθο, οδηγεί πάντα στην έξοδο από τον κάθε λογής λαβύρινθο.
Το εύχομαι για όλους μας!
Οι φωτογραφίες πάντως και πολύ πρώτες!
@ Ηλιογράφε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρέος μου να σάς απο-προσ-γειώνω, αγαπητέ! Ομαλά, όσο μπορώ!
Καλό απόγευμα!
Πατέρα Παναγιώτη,
ΑπάντησηΔιαγραφήμήνυμα ελήφθη! Όβερ!
Ηλιογράφε, ευχαριστώ. Και εγώ υποφέρω απο νοσταλγία.
Μη τυχόν και ξεχάσω να ..προσγειωθώ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜη τυχόν και συνεχίσω το ταξίδι με τη γόνδολα..!
Το φροντίζετε να μη ξεχάσω να βρώ το δρόμο για το ...Ριάλτο. Τόσες πινακίδες..
Ευχαριστώ για τα καλά λόγια, του Ηλιογράφου και γενικώς.
είναι όντως "θέμα επιφανείας"; πολύ ωραία ψηφιακά ταξίδια μας προσφέρατε π.Π.Κ. με την Αριάδνη!
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Roni Bou Saba,
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω αν είναι θέμα επιφανείας οπωσδήποτε. Δεν έχω απαντήσεις για όλα...
Πάντως ναι, χρειάζονται και τα ταξίδια, έστω και τα εικονικά. Έτσι και αλλιώς, πόσα εικονικά γεγονότα βιώνουμε τριγύρω μας κάθε μέρα;
Χειμωνιάτικη Βενετία, της δίνει άλλον αέρα η μουντάδα του καιρού...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα αγαπητέ Π.Κ....
Eυχαριστούμε, την Αριάδνη και εσένα Π.Κ, που μ'αυτές τις φωτογραφίες, και έχοντας ένα ολόκληρο βράδυ μπροστά μας, θα έχουμε όλον τον χρόνο για να ονειρευτούμε!..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν συνεχίσω να βλέπω τις
ΑπάντησηΔιαγραφή(όμορφες) φωτογραφίες της Βενετίας, Αριάδνη, άντε να σε πιστέψω μετά για τον μίτο...Μου φαίνεται ακόμα πλανιέσαι στα λαβυρινθώδη σοκάκια..
..ή μήπως πλανιέμαι;
( Ε! Π.Κ, καλησπέρα!)
Καλησπέρα... πρώτη φορά στο μπλογκ... ομολογώ πως "τσίμπησα" στο "Βενετία..."
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι δεν απογοητεύτηκα καθόλου!
Πράγματι για τους γονδολιέρηδες είναι ρουτίνα το "στοίχημα" για το "χαμένο θησαυρό" των άλλων...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜετ΄ασπασμών τε και εναγκαλισμών
(υ.γ. άλλη αίσθηση όμως, παραμυθένια...)
Διονύση Μάνεση,
ΑπάντησηΔιαγραφήΦαίνεται τόσο πολύ;;;
Περιπλανιέμαι ακόμα...
Ούτε λόγος να επιστρέψω!
Αυτή τη στιγμή, δε, περνάω το Ponte di Diabolo να πάω στο Campielo.
Κάποιος να με μαζέψει Π.Κ.
Ευχαριστώ όλους.
Έπεται συνέχεια.
Πολύ καλή η συλλογή των φωτο της Φίλης Σου με τις εν Venezia και μόνο, γόντολες. Η λέξη δε αυτή, έχει και την εξής μοναδικότητα. Το G στη λέξη αυτή προφέρεται Γ. Είναι και αυτό από τα ωραία της βενετσιάνικης διαλέκτου, που και εμείς (εν μέρει) οι ζακυθινοί, και γενικότερα οι επτανήσιοι είμαστε κληρονόμοι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι γνωστό, αγαπητή Αριάδνη, ότι στα καντούνια τση Βενετίας δε χάνεσαι ποτέ! (όπως άλλωστε και στα καντούνια της Επτανήσου.
Τι κρίμα που η Φιλενάδα Σου δεν το γνώριζε.
Φαίδωνα καλημέρα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ενδιαφέρουσες επισημάνσεις.
Όλα αυτά τ ακούω μόλις για πρώτη φορά...............!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Μάλλον η φίλη μου δεν είχε καμμιά ανησυχία μη χαθούμε, αλλα υποπτεύομαι οτι είχε πάθει απο τη μανία μου να φωτογραφίζω συνέχεια..
Πολύ όμορφες φωτογραφίες! Και ταξίδια εκπληκτικά!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι σε άλλα, εύχομαι, Αριάδνη και Π.Κ.!
@ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑρτάνις, Όλγα, Διονύση, Μαριέλα, Κυρά των Γλάρων, Αριάδνη, Φαίδωνα και Δέσποινα,
Τα λέτε όλοι τόσο ωραία που χαίρομαι να σάς παρακαολουθώ και να σάς απολαμβάνω.
Ίσως "φταίει" η Βενετία, που μάς κρατά τόσο δεμένους στα νερά αυτής της όμορφης παρέας!
Ευχαριστώ όλους (όπως φαντάζομαι και η φωτογράφος Αριάδνη) για τα τόσο καλά λόγια Σας!