Η αγαπημένη μου Άννα με γύρισε πίσω σήμερα. Όχι πως δεν ήμουν όλες τις μέρες μου εκεί... Αλλά, όταν έχεις παρέα, το μαχαίρι φτάνει ευκολότερα στο κόκαλο... Ενόψει του χτεσινού Ψυχοσαββάτου (ως μουσική παραγωγός εκείνη) είπε να συμμετάσχει στην κατήφεια και στο μοβ της ημέρας μ' ένα ολόκληρο μουσικό cd, με τη σύναξη των τραγουδιών, τα οποία πριν από λίγους μήνες, ψιθυρίζαμε από κοινού στους διαδρόμους των πιο πάνω φωτογραφιών, εκεί στα κάτεργα του σώματος...
πόσο όμορφη...
ΑπάντησηΔιαγραφήαπλή...ταπεινή συμπόρευση
για να φτάνει το μαχαίρι
ευκολότερα στο κόκαλο
τρίκοπα λόγια
κρατάω και τη μοναχικότητά τους
βαθιά στην καρδιά μου
και σας ευχαριστώ
γι'άλλη μια φορά
σας στέλνω όλη μου τη σκέψη
και την αγάπη
καλή Κυριακή
Οι διάδρομοι νοσοκομείου είναι παντού ίδιοι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝοιώθω οτι σ αυτό το διάδρομο πέρασα νύχτες άϋπνες, και περπάτησα ατέλειωτα χιλιόμετρα μετρώντας τα πλακάκια με αγωνιώδεις ανάσες.
Εκεί μέσα, είσαι ουσιαστικά ανήμπορος να βοηθήσεις το δικό σου άνθρωπο.
Οι γιατροί-θεοί πηγαινοέρχονται, ανασηκώνουν τα φρύδια δυσοίωνα, μιλούν χαμηλόφωνα και με άγνωστες λέξεις που ηχούν απειλητικά και είσαι στο έλεός τους. Αναζητάς ελπίδα.
Ο φόβος,η μοναξιά, η αγωνία, η προσευχή, υπάρχουν εκεί.
αυτό και το
ΑπάντησηΔιαγραφήήρθε η στιγμή για να αποφασίσεις
με ποιους θα πας
και ποιους θα αφήσεις
απο τα πολύ αγαπημενα μου.
καλησπερα.
Κύριε, Π.Κ μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι αναρτήσεις σας συνεχίζουν καταιγιστικές, ζουμερές, ουσιαστικές, ανθρώπινες, ψυχαγωγικές, εύστοχες, ποιητικές, ευαίσθητες.Οι δε συνεργασίες είναι αυτές που με τρελαίνουν - και ζηλεύω και περισσότερο.
Καμιά φορά τις διαβάζω κάπως έτσι:" Το ψυχοσάββατο, στα λευκά ορεινά της Κέρκυρας, ο Λ. Παπαδόπουλος με ταξίδεψε στη νιότη μου", π.χ.
Να είσαι καλά, Π.Κ!
@ Φαίδρα Φις,
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ λόγος είναι αχαμνός μπροστά την Απώλεια, αν και είναι μόνον αυτός που έχει λόγο ύπαρξης.
Χαίρομαι που συμπορεύεσαι. Έτσι οι μοναχικότητες θα είναι εις διπλούν, τριπλούν, πολλαπλούν... Εντονότερες (εντέλει αυτό επιθυμεί η ανέστια ψυχή μας) και πλέον τελεσφόρες.
Ανταποδίδω τα θερμά αισθήματα κι εύχομαι να περνάς καλά και ήρεμα, όσο γίνεται.
@ Αριάδνη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεριέγραψες το τοπίο ως πράγματι έχει...
Σεληνιακό τοπίο πράγματι, βομβαρδισμένο, αλλά, μες από παρόμοιες καταστάσεις, ίσως να γινόμαστε κατά τι δυνατότεροι και δυναμικότεροι!...
@ Μαριλένα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠώς ν' αποφασίσεις;;;;;;;;; Πολύ δύσκολο όλο αυτό. Και ο λυγμός, λυγμός...
Χαίρε όσο μπορείς!
@ Διονύση Μάνεση.
ΑπάντησηΔιαγραφήαγαπητέ φίλε, ευχαριστώ. Μακάρι νάναι έτσι. Τότε θα σημαίνει, ότι το πολύ προσωπικό μου στοιχείο μοιράζεται αξιοχρέως και με άλλους όμαιμους, οι οποίοι έχουν μάτια και βλέπουν!
Παρομοίως, εύχομαι να υγιαίνεις πανοικεί!
Είναι παρήγορο που η μουσική (και μάλιστα αυτή του Δ. Σαββόπουλου)συντροφεύει τον ανθρώπινο πόνο, που -αμείλικτος όπως είναι κάποτε- σπάζει ακόμα και τις χορδές της κιθάρας.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Αναστάσιε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκτός του ότι η μουσική εξημερώνει, συχνά μάς ξημερώνει σώους και ολόκληρους (ή, ας το πούμε έτσι, για παρηγορία)...