
Με πουκάμισο ασημένιο
σταυρουδάκι επώδυνο
μετά το άλφα γεγονός εξουθενώθηκες
καίνε οι μυρτούλες
ο χρυσός
άνοιγες ώσπου μπήκα.
Τώρα
βαθαίνω εξάπαντος στο νόημα του σεισμού σου
στάχτη από ψυχή
τώρα
μαλώνω έως σφαγής με τα έντομα της νύχτας
γλώσσα λανθάνουσα
ισιώνω το παράστημα να μοιάζω τροπαιούχος
και ταμιεύω υπομονές
για την Ορθοστασία.
[Από την ποιητική συλλογή: Παναγιώτη Καποδίστρια, Της αγάπης μέγας χορηγός, 2003, σ. 54]

"Tώρα βαθαίνω εξάπαντος στο νόημα του σεισμού σου..."
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίθε να βαθαίνουμε διαρκώς παμφίλτατε Π.Κ. στο νόημα της ύπαρξης, για να οδηγούμαστε διαρκώς προς την συνάντηση του άλλου "ως εν συσσεισμώ"!
"Ταμιεύω υπομονές
για την Ορθοστασία"
Με καθηλώνουν Αυτά που γράφετε!
ΑπάντησηΔιαγραφή