Φωτογραφίες Π.Κ. από το Μνημείο Δ. Λάγιου στην πόλη της Ζακύνθου
Δεκαοχτώ χρόνων ημέρες μετά την Απώλεια του αγαπημένου Φίλου Δημήτρη Λάγιου σήμερα. Καθώς "Έστησε ο Έρωτας χορό με τον ξανθόν Απρίλη", που θάλεγε κι ο Σολωμός, ο Δημήτρης απουσιάζει. Ο χώρος του στη σκηνή είναι κενή κι έτσι θα μείνει ή πρέπει να μείνει.
Λέω σήμερα να μην μιλήσω εγώ. Τα λόγια είναι πράγματι φτώχεια... Αν οι αναγνώστες μας επιθυμούν να δουν παλαιότερες σκέψεις μου γι' αυτόν, μπορούν να ρίξουν μια ματιά στο Ενθυμούμενοι πάλι και πάλι τον Δημήτρη Λάγιο και Απριλιάτικα μοβ ανθάκια για τον Δημήτρη Λάγιο.
Εδώ αρκούμαστε στα τραγούδια του, για να μάς συντροφέψουν. Ερανίζομαι για εσάς από το YouTube και παραθέτω πέντε ευανάγνωστα κομμάτια της ψυχής του, αρχίζοντας μάλιστα από την ωραία του Άνοιξη και καταλήγοντας στο μελαγχολικό Φθινόπωρό του:
To Kαλοκαίρι του 1996 παρακολουθήσαμε μια καταπληκτική συναυλία αφιερωμένη στο Δημήτρη Λάγιο στο Αρχαίο Θέατρο Κούριο, λίγο έξω από τη Λεμεσό στην Κύπρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΉταν μια αξέχαστη μουσική πανδαισία.
Πάνε τόσα χρόνια πια... Έχω πει ότι αυτός ο άνθρωπος πρόσφερε πολλά στη μουσική του τόπου και όποιος δεν το παραδέχεται, απλά σκέφτεται εγωιστικά...Η βελούδινη φωνή του στο τελευταίο βίντεο, ανατριχιαστική, όταν ξέρεις ότι ήξερε ότι πλησιάζει ο θάνατος...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε θυμάμαι, συνήθως, επετείους, Π.Κ. Κι έτσι χαίρομαι διπλά που ευαίσθητοι δέκτες παλαιών και πάντα φρέσκων κυμάτων ( όπως ετούτος ο Ίσκιος)είναι εδώ και τα μεταφέρουν επίμονα, σταθερά, υπομνητικά, παρήγορα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘυμάμαι και το αφιέρωμα της περσινής χρονιάς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκούω ξανά το cd το "Ίνα τι", καθώς είναι οι μέρες..
Όλα του είναι ιδιαίτερα.