Περί Τιμολέοντος Αμπελά το νέο βιβλίο του Διονύση Ν. Μουσμούτη

Ο καλός μας φίλος, συνεργάτης του ΙΣΚΙΟΥ μας και διευθυντής του πολυσήμαντου περιοδικού Ιστορία Εικονογραφημένη, Διονύσης Ν. Μουσμούτης μάς απέστειλε αυτές τις μέρες το νέο του πόνημα με θέμα: Ο ΤΙΜΟΛΕΩΝ ΑΜΠΕΛΑΣ Η ΛΙΝΑ ΔΡΑΚΑ ΚΑΙ Η ΖΑΚΥΝΘΟΣ, που κυκλοφορήθηκε από τις ζακυνθινές Εκδόσεις Τρίμορφο, τον Δεκέμβριο του 2009, με 110 σελίδες.

Πολυγραφότατος και πολυπράγμων ο Μουσμούτης, ανήσυχη μέλισσα πάνω στη γύρη των κάθε λογής ερευνητικών ανθέων, μάς προσκομίζει για πολλοστή φορά γνώση για ενδιαφέροντα θέματα της ζακυνθινής Γραμματείας, κάποτε  παραθεωρημένα, πλην όμως  πολυτιμότατα, αποδεικνύοντας την πολυμερώς εκπεφρασμένη μας άποψη ότι από τις μικρές κι επουσιώδεις ενίοτε ψηφίδες του παρελθόντος μας αρτιώνεται εντέλει το πρόσωπο της τοπικής (και όχι μόνον) Ιστορίας.

Κεντρικό πρόσωπο του νέου βιβλίου ο Τιμολέων Αμπελάς (1849-1926).  Δικαστικός, ιστορικός ερευνητής και θεατρικός συγγραφέας, μετατέθηκε αρκετές φορές και για μεγάλα διαστήματα στη Ζάκυνθο, και για τελευταία φορά από το 1902 μέχρι το 1904 ως Πρόεδρος Πρωτοδικών. Λόγω των συχνών μεταθέσεων και των μεγάλων διαστημάτων παραμονής του απέκτησε στενές φιλικές σχέσεις με εξέχοντα μέλη της τοπικής κοινωνίας και ιδιαίτερα με τον κόσμο της λογιοσύνης.

Όπως διαπιστώνουμε, κατά το διάστημα της τελευταίας μετάθεσής του, έγραψε και το ζακυνθινής υπόθεσης θεατρικό έργο Λίνα Δράκα, το οποίο ο ίδιος χαρακτηρίζει τρίπρακτο οικογενειακό δράμα. Ο Αμπελάς στήριξε την υπόθεση του έργου σε αληθινή ιστορία με ελάχιστες παρεκκλίσεις από τα πραγματικά γεγονότα σε μια ποινική δικογραφία που αφορούσε σταφιδική υπόθεση τοκογλυφίας και που του παραδόθηκε αυτούσια με την κάθε της λεπτομέρεια από τον φίλο του Σπυρίδωνα Δε Βιάζη. Στην δραματοποίηση κράτησε όλες τις λεπτομέρειες, με μικρής σημασίας διαφοροποιήσεις, διατήρησε ακόμη και τα πραγματικά ονόματα, εκτός του μικρού της ηρωΐδας, που ήταν κατεστραμμένο στο χειρόγραφο της δικογραφίας.

Μπορεί για την Ιστορία του νεοελληνικού Θεάτρου η Λίνα Δράκα να είναι έργο ήσσονος σημασίας, για την τοπική όμως Ιστορία αποκτά ιδιαίτερη αξία, από τη στιγμή που η «πρώτη ύλη», το υλικό απ’ όπου προέκυψε, προέρχεται από τα οριστικά χαμένα αρχεία της ζακυνθινής πολιτείας. Το ανέκδοτο και εντελώς άγνωστο αυτό έργο συνιστά πολύτιμο τεκμήριο της εποχής και έπρεπε να διασωθεί, προς τούτο αποφασίστηκε και η έκδοσή του.

Επιμέλεια παρουσίασης: π. Π.Κ.