Το πέρασμά μας από τους δρόμους του Soweto συνεχίζεται. Νομίζω ότι η παραπάνω πρώτη φωτογραφία μας εκφράζει τα πάντα: Μια παρέα νέων παιδιών της πόλης, μάλλον μαθητών, νοιώθει ότι το λεωφορείο μας περνά από μπροστά τους διερευνητικά και φοβικά, όπως μάς διδάσκουν οι συνοδοί μας... Λευκοί. Τι μάς αξίζει; Μια βγαλμένη γλώσσα κι ένα χαμόγελο ειρωνικό...
Εμείς όμως, απτόητοι, διαβαίνουμε προσεκτικά "γαζώνοντας" με τον φακό μας... Τι πόρωση, Θεέ μου... Τριγυρνάμε στις φτωχογειτονιές τους, αποτυπώνουμε στιγμές από την ιδιωτικότητά τους, την αθώα έκπληξή τους, τα νεότερα σπίτια τους - επειδή υπάρχουν οι παλαιότερες τρώγλες, που θα σάς δείξουμε σ' επόμενη ανάρτηση...
Και σκέφτομαι: Πόσο μαύροι οι Μαύροι, πόσο λευκοί άραγε οι Λευκοί;
Έπεται συνέχεια...
Δλδ, απλά έτυχε η βόλτα προς τα 'κει, ή ήταν οργανωμένη;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι εικόνες που βλέπουμε δεν είναι και πολύ άσχημες, φαντάζομαι όμως οτι θα υπάρχουν και απίστευτα φτωχότερες γειτονιές...
λύπη στην ομορφιά ή ομορφια στην λύπη
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Artanis,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρες! Η βόλτα ήταν οργανωμένη και όλες οι λήψεις είναι από λεωφορείο! Αυτές σαφώς είναι οι ανώδυνες λήψεις, ακολουθούν οι επώδυνες!
@ Βαγγέλη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι κάπως, όπως το λες!