Παναγιώτης Καποδίστριας
ΤΗΣ ΠΑΡΗΓΟΡΙΑΣ
Ξύλινες οι μέρες μπουλντόζες οι νύχτες μας
και όσο αντέξουμε
Έκτοτε μαίνονται πολλά κι άλλα μάς μέλλονται
ο Χρόνος
άρχων αυλητής
δαίμων ισάγγελος
αυτοσαρκάζεται
στα χαλέπεδα φοιτούν φίδια τα όνειρα
ενώ οι φιλίες μας ανθούν
πενθούν ωστόσο
Άκου
τα θεόπουλα ήδη κρώζουν
σωστά με οσμίζονται
το πηγάδι φιλήδονο απαιτεί και απαιτείται
παχύρρευστες οι Κυριακές
Εδώ θα πίνω τον καφέ
μαζί σου
της παρηγοριάς
απαρηγόρητος
εδώ τα σπλάχνα μου έξω θα θωρείς
και δε θ’ ακούγεσαι
εδώ θα γίνομαι λυγμός και θ’ απογίνομαι
(Μπανάτο Ζακύνθου, 22.11.2010)
Σκάβουν το σώμα της γης και το δικό μας..
ΑπάντησηΔιαγραφήLOGO TOU LOGOU SAS MENOUME SYNITHWS ALALOI
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ...Πόση παρηγοριά χρειάζεται αυτή η χώρα αυτό τον καιρό...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ιστορία γράφεται και δεν ξεγράφεται, πόσο μάλλον κατεδαφίζεται..
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι ξεχασμένοι ξύλινοι-τσίγκινοι τοίχοι ακόμα μιλούν και προδίδουν στιγμές κ εποχές!!
Γενιές ζωγραφισμένες, ανορθόγραφες κ αμόρφωτες μολυβιές, αδέξια ονόματα σε ανήλικο κώδικα..
Τέλος μιας εποχής - αποχής!!