Τιμή στη Λούλα Βάλβη-Μυλωνά

Ρεπορτάζ, φωτογραφίες: Παύλος Φουρνογεράκης

Σταμάτησε για προσκύνημα στις τέχνες, χθες βράδυ, ο χρόνος σε μια μαγική βραδιά στο εντευκτήριο «Χρόνος». Συναντήθηκαν πολλές μαζί, για να μάς μεθύσουν με το νέκταρ από τον αστείρευτο ποιητικό οίστρο της Λούλας Βάλβη-Μυλωνά.

Η Εικαστική, με τον πίνακα της Θάλειας Ξενάκη ακριβώς πάνω από το «πατινένιο» πιάνο, εμπνευσμένο από τους στίχους της ποιήτριας:

«Ίσως να μένει ένας σφυγμός

στη ρίζα αυτής της γης

που τη στολίζει η θάλασσα»

[Στο κέντρο της φωτό, η Λούλα Βάλβη-Μυλωνά]

Η Μουσική, αισθαντική και γλυκιά σαν τη μελισσογέννητη Λούλα, που θα έλεγαν κι αρχαίοι, από τα ακροδάκτυλα του Διονύση Μπουκουβάλα, όταν χάιδευαν τα πλήκτρα σαν να έβλεπες τη Λούλα στα πετάλια του γέρικου, μα πάντα νέου, μικρού της ποδηλάτου να χαίρεται τη βόλτα πλάι στη θάλασσά μας.

Η τέχνη της Απαγγελίας από τη χαρισματική στη χροιά και στο νόημα, ερωτική και ανατρεπτική συνάμα από τα χείλη της ηθοποιού Τάνιας Παλαιολόγου, μα πάνω απ' όλα η τέχνη του Λόγου της Αντωνίας Χαρτά στην καλύτερη στιγμή της. Λυρικός και συνάμα γλαφυρός, ευρηματικός, άμεσος και μεθυστικός, προϊόν και μιας πολύχρονης βιωματικής σχέσης με την ποιήτρια, μάς οδήγησε με την ενδελεχή έρευνά της στα μονοπάτια της μεγάλης ποιητικής διαδρομής της. Χάρισε στους ακροατές, που κατέκλυσαν το χώρο, την κορύφωση της πνευματικής και ψυχικής ευεξίας και στη Λούλα σπάνιες στιγμές συγκίνησης κι επιβράβευσης.