ΟΧΙ στο ρεύμα του Χαμού

Έχουμε πλέον καταντήσει γραφικοί και προβλέψιμοι, όλοι εμείς που δεν επαναπαυόμαστε ή βολευόμαστε σε μια Ζάκυνθο διαρκώς υλοκρατούμενη και ολοένα διαπλεκόμενη. Η όλη ατμόσφαιρα μέσα στην οποία ζει και κινείται το νησί μας είναι δυσώδης και ήδη ασφυκτικότατη, αλλά -καθώς αποδεικνύεται στην καθημερινή πρακτική- έτσι ακριβώς τώρα πια την… βρίσκουμε καί… «ότινος αρέσουμε», που θάλεγε (νεομαγκίστικα) σύγχρονος πολιτικός ψευδομεσσίας τού «πάντοτε ευκολοπίστευτου και πάντα προδομένου» τόπου μας.

Το Τζάντε μας -δυστυχώς- δεν έχει πια μέλλον ποιοτικό και συγχωρήστε μου, παρακαλώ, την άκρα μου απαισιοδοξία. Μα πώς να αισιοδοξείς, ακούγοντας από πλείστους όσους επίφοβους πολιτικάντηδες των ημερών μας άλογο λόγο, υποκριτικές μεγαλοστομίες ή θορυβώδεις κουφότητες υποσχέσεων; Πώς να ελπίσεις σ’ ένα φωτεινότερο αύριο, όταν ο κάθε εξυπνάκιας Τυχόντας, μη επαναπαυόμενος στο νεοζακυνθινό τρίπτυχο ερωμένη, τζιπ και σύζυγο ή κατ’ άλλους μαμ, ναν και κλαν, ξεπουλά τόσο ξεδιάντροπα και απροκάλυπτα την ψυχή του (μαζί με την ψήφο του) ώστε να επιπλεύσει εφήμερα -ο άφρονας- με μόνη του μέριμνα ή και βουλιμία να κονομήσει όλο και περισσότερα και περισσότερα και περισσότερα; Έλεος πια… Δεν χορτάσατε ακόμη; Αν για σας δεν υπάρχει Θεός ώστε να τον φοβάσθε, συλλογισθείτε τουλάχιστον ότι έχετε ημερομηνία λήξεως συγκεκριμένη και αναπόφευκτη…

Κατά συνέπειαν και υπό αυτά τα σκιώδη δεδομένα, δεν αισιοδοξώ, μήτε καθόλου ελπίζω σε καλυτέρευση και αναστροφή του μόνιμου νοτιά που μάς έχει εξουθενώσει έως σαπίλας. Με πολύ θυμό και άλλη τόση απογοήτευση, αποβλέπω μονάχα στην ιδιωτική μου διάσωση, μαζί με όσους αγαπώ και υπολογίζω, κατά το «ο σώζων εαυτόν σωθήτω». Οι δε σκέψεις, που κατατίθενται σε τούτο το μικρό οργισμένο σημείωμα, αποτυπώνονται μόνο και μόνο για τον ιστορικό τού μέλλοντος, τού όποιου μας μέλλοντος: Για να φανεί κάποτε, ότι κάποιοι ελάχιστοι, με τον δικό μας αιρετικό ή και αδιέξοδο συχνά τρόπο, αντισταθήκαμε στο ρεύμα του Χαμού, επιμένοντας ξανά και ξανά. Καί… «ότινος αρέσουμε»!!!

π. Π.Ν.Κ.