Ο Ορθόδοξος Μοναχισμός ανθεί παντού, σε όλο τον κόσμο. Μοναστήρια υψώνονται, άνθρωποι αφιερωμένοι στό Ιερό ασκούνται εκεί, αποτελώντας πνευματική κυψέλη, όχι μόνον γι' αυτούς τους ίδιους τους ασκούμενους, αλλά και για την ευρύτερη περιοχή.
Μια τέτοια συγκινητική και άκρως θελκτική περίπτωση είναι η Μονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (Notre Dame) στην περιοχή La Faurie πάνω στις Γαλλικές Άλπεις. Είχα την ευκαιρία να γνωρίσω από κοντά τους ευλογημένους αυτούς Μοναχούς τον Ιούλιο του 2006, εκεί στον τόπο της άσκησής τους, όπου όντως συναπαντιέσαι με το Θείο. Δέκα νεότατοι και πολυμορφωμένοι Ευρωπαίοι (οκτώ Μοναχοί και δυο Δόκιμοι), υπαγόμενοι στη Μητρόπολη Γαλλίας, προσπαθούν με όλες τους τις δυνάμεις -πνευματικές και σωματικές- να χρωματίσουν ορθόδοξα το αλπικό τοπίο, υπό την καθηγεσία ενός νέου κι ευπροσήγορου κληρικού, του Αρχιμανδρίτη Ηλία Delaune [βλ. φωτό]. Χαρακτηριστική πάντως φυσιογνωμία αποτελεί ο γηραιός προΗγούμενος της Μονής, ο Αρχιμανδρίτης Βίκτωρ Raisi, με μάτια διαρκώς γελαστά και χαμόγελο αφοπλιστικότατο [βλ. φωτό].
Το Μοναστήρι είναι κυριολεκτικά δημιούργημα των χεριών τους. Οι ίδιοι καλλιεργούν τα χωράφια, φυτεύουν τα δέντρα, χτίζουν τις ιερές τους στέγες [βλ. φωτό], προσεύχονται, λειτουργούν, υποδέχονται τους επισκέπτες, ενώ έχουν κι ένα Μετόχι, το παρεκκλήσι του Αγίου Κασσιανού, στο Manosque. Εκδίδουν, εξάλλου, ένα πληροφοριακό Δελτίο, με τίτλο DISCERNEMENT - ΔΙΑΚΡΙΣΙΣ.
Παραπάνω μια πρώτη φωτογραφική ξενάγηση στον κατάφυτο και κατάφωτο εκείνον μοναστικό τόπο της νοτιοανατολικής Γαλλίας.
στην Notre Dame εχω παει, αλλα του Παρισιου, οχι των Γαλλικων Αλπεων. πολυ θα το ηθελα να επισκεφθω και να μιλησω με αυτον τον μοναχο με το καθαριο βλεμμα και το χαμογελο της ψυχης στην 2η φωτο σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήτι τυχερος που εισαι πατερ παναγιωτη μου.
σου ευχομαι καλη αυριανη και η Παναγια να μας εχει καλα.
(θελω την ευχη σου)
Είναι πολύ ευχάριστο και δίνει δύναμη σε όλους μας η ύπαρξη Ορθόδοξης μαρτυρίας εκτός συνόρων. Υπέροχες φωτογραφίες, πράγματι γλυκύτατη μορφή ο μοναχός της εικόνας. Όπως πάντα τυχερός που ταξιδεύετε σε τέτοιους ευλογημένους προορισμούς... Περιμένω με ανυπομονησία το part 2!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια Πολλά!
ΑπάντησηΔιαγραφή(Μόνη κι ωραία η Ζάκυνθος με κυριεύει!)
Αδελφέ μου Αγαπητέ,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύχομαι Χρόνια Πολλά, Καλά κι Ευλογημένα επί ονομαστηρίοις.
Ευχές πολλές και για την καλή σου κόρη Δέσποινα.
Η χάρη της Παναγίας μας να μας σκέπει όλους.
Χρόνια πολλά, και καλά, και δημιουργικά!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠραγματικά δεν το ήξερα ότι υπάρχουν Ορθόδοξες Μονές στη Γαλλία... Αναμένω τη συνέχεια.
@ Αλίκη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, πρόκειται για χαρισματικό άνθρωπο. Σε σκλαβώνει με το βλέμμα του ο π. Βικτόρ!
Ευχαριστώ για τις ευχές. Ανταποδίδω με θερμά αισθήματα. Την ευχή της Παναγίας να έχουμε όλοι μας!
@ Καρποφόρα Συκή,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρηγορητική η παρουσία της Ορθοδοξίας ανά τον κόσμο. Και άκρως ποιοτική, θα έλεγα.
Τα πιο καλά ταξίδια μας είναι εκείνα που ακόμη δεν κάναμε. Ή, μάλλον εκείνα που δε θα κάνουμε ποτέ μας!...
Οσονούπω το β' μέρος από το ίδιο Μοναστήρι.
Χρόνια καλά σού εύχομαι!
@ Κοκό,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς έφτασες στη συντροφιά μας. Είμαστε μια πόρτα ορθάνοιχτη. Πέρνα μέσα.
Ευχαριστούμε για τις ευχές. Ανταποδίδουμε όλοι!
@ Φίλτατε π. Αναστάσιε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ για τις θερμές προσρήσεις σου για μένα και την Δέσποινα.
Πληροφορώ σε, παρεμπιπτόντως, ότι -ως παράδοξοι, ημείς οι Ζακύνθιοι- τους Παναγιώτηδες τους εορτάζουμε την επομένη των Χριστουγέννων και όχι σήμερα!...
Ούτως ή άλλως όμως και πάλι ευχαριστώ για τη θύμηση!
Έτσι απαντήθηκαν αυτά που είχα ρωτήσει...ακριβώς μόλις πρόλαβα να τα ρωτήσω.. Χρόνια Πολλά,να χαίρεστε τα αγαπημένα πρόσωπα που γιορτάζετε σήμερα. Ζηλεύω που δεν πήγα σ αυτή την Όαση στις Άλπεις, και όπου αλλού υπάρχει τέτοιος πλούτος. Να είστε καλά και να ταξιδεύετε, και να μας ταξιδεύετε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για τα ταξίδια που δεν κάναμε ποτέ, πως μπορούν να είναι ταξίδια? Είναι όνειρα ταξιδιών. Τα όνειρα μπορούν να είναι αληθινά ταξίδια? Η ζωή πότε είναι Ζωή? Μήπως ζούμε με τη σκιά του ονείρου? Μπορείς να φανταστεις τη ζωή σου, οτι είναι έτσι όπως γνωρίζεις οτι ΘΑ ΗΤΑΝ Ζωή, και να ΕΙΝΑΙ Ζωή?
δε διάβασα ακόμη τίποτα,
ΑπάντησηΔιαγραφήμα
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΠΟΛΛΑ
ΚΑΛΑ
ΚΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ
σε σένα κι όλη την οικογένειά σου, αγαπημενε μας π.κ.!
πατερ Παναγιωτη
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρονια Πολλα και Καλα για την γιορτη σου
η Παναγια να σου δινει δυναμη στο εργο σου.
αααα
χρονια πολλα και στην κορη σου Δεσποινα
(τωρα ειδα οτι υπαρχει και εορταζομενη στην οικογενεια)
Αγαπητέ μου φίλε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤις καλύτερες ευχές μου για τη Δέσποινά σου.
Η ανάρτηση, όπως πάντα..τρυφερή, ενημερωτική,ποιητική..
Καλό σου βράδυ!
@ Αριάδνη Δήμου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜη ζηλεύεις. Καμιά φορά (ευτυχώς, όχι στην προκειμένη περίπτωση) η πραγματικότητα είναι εικονική και οι φωτό εξιδανικεύουν πράγματα και καταστάσεις.
Εσύ, πιθανώς, να έχεις κάμει συγκλονιστικότερα ταξίδια στο κέντρο, στο επίκεντρο της Ζωής, που άλλοι θα έδιναν την ίδια τη ζωή τους για να έχουν βιώσει...
Θέλω να πω, ότι τα ονειρικά ταξίδια είναι τελικά τα όντως Ταξίδια. Ναι, μετά από μακρά θητεία στο Έχειν και στο μη Έχειν της ύπαρξης, τείνω να παραδεχτώ, ότι οι "μακρές περιπλανήσεις δωματίου", όπως λέω κάπου, αποτελούν τα ποιητικότερα (τουτέστιν, ποιητικότερα) ταξίδια μου!...
Λέω τώρα, πως κάτι είπα... Μην τα παίρνεις τοις μετρητοίς όσα λέω.
@ Άμπθα, Καλότατη Ελένη μας,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ για την "πολυμερώς και πολυτρόπως" εκπεφρασμένη Αγάπη σου!
Αγάπη απ' όλους μας κι ευλογίες σε ό,τι κάνεις!
@ Αλίκη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιορτάζοντας την Παναγία Μάνα μας, όλοι μεταλαμβάνουμε της μεγάλης γιορτής!
Ευχαριστώ κι εκ μέρους της Δέσποινας!
Καλημέρα!
@ Μαρέλντ,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπέστρεψες στη βάση σου; Κρίμα, που δε συναντηθήκαμε στο νησί μας. Τα πράγματα ήρθαν πολύ δύσκολα. Πέρασες όμως -ως έμαθα- καλά! Χαίρομαι γι' αυτό. Πάντα έτσι να περνάς στη ζωή σου!
Χαίρομαι επίσης, που σού άρεσε η ανάρτηση. Έχει και β΄ μέρος.
Μέρα καλή σου!
δε γνωρίζω αυτό το μοναστήρι, ούτε τους ανθρώπους του.
ΑπάντησηΔιαγραφήφαίνεται όμορφο, από όλες τις πλευρες.
μιας και μιλήσατε όμως για τους ορθόδοξους της γαλλίας, θα ήθελα, μέρα που είναι, να καταθέσω εδώ τη γνωριμία μου με μια προσωπικότητα.
το 1971, γνώρισα στη λουβαίν του βελγίου ότι υπήρχε μια ρωσική ορθόδοξη εκκλησία που λειτουργούσε μια φορά το μήνα, σ'ένα διαμέρισμα δίπλα στις φυλακές. πηγαίναμε με τη μαμά και τον αδελφό μου, η εκκλησία αυτή, με τη ζεστασιά των ρώσων μεταναστών ήταν και για μας πολύ όμορφα, μας έλεγαν ότι όταν έφταναν στην ελλάδα ήταν σαν να έβλεπαν την πατρίδα τους. ανήκαν στο πατριαρχείο της κωνσταντινούπολης. μεγάλοι άνθρωποι. υπήρχε όμως κι ένας διάκος, καθηγητής ολλανδικών το επάγγελμα, σε σχολείο, με τη γυναίκα και τα τρία πειραχτήρια του. κάθε που γινόταν λειτουργία, μας ερχόταν ταχυδρομικώς ένα χειρόγραφο μπιλιετάκι για να μην το ξεχνάμε. ήταν ιδιαιτέρως συμπαθής κι αυτός κι η γυναίκα του.
πέρασαν τα χρόνια, οι γνωριμίες μας με έλληνες, γάλλους, ρώσους, βέλγους ορθόδοξους μεγάλωσαν. αναλάβαμε κατηχητικά σε ορθόδοξες γειτονιές χωρίς εκκλησία στις βρυξέλλες κι έτσι κατεβαίναμε κάθε κυριακή και κόψαμε τη ρώσικη της λουβαίν.
μετά από χρόνια, ένας βέλγος φίλος, βλέποντάς με σε δυσκολία, μου είπε: έλα να μιλήσεις σ'έναν εξαιρετικό ιερέα. είναι έγγαμος, έχει τρία τέσσερα παιδιά, κι η γυναίκα του έχει καρκίνο, αυτός συμπαραστέκεται σε όλους σα βράχος. η έκπληξή μου ήταν μεγάλη και ευχάριστη γιατί ο ιερέας που βρήκα στις βρυξέλλες, σ'ένα απόμερο εκκλησάκι με κήπο, ήταν ο πατήρ σέργιος κονοβάλωφ, ήτοι ο διάκος της λουβαίν!
χάρηκα πολύ. η ειλικρίνεια και η γαλήνη αυτού του ανθρώπου ήταν για μένα βάλσαμο. πήγαινα και τον συναντούσα ταχτικά. έγινε ο εξομολόγος μου.
σε κάποια φάση όμως, εντελώς αναπάντεχα, γνώρισα τον αρχιεπίσκοπο βρυξελλών του πατριαρχείου μόσχας. το όνομα του μακαριστού αυτού ανθρώπου είναι βασίλειος κριβοσέιν. εκεί ένιωσα ότι δε χρειαζόταν να μετακινηθώ. κι έτσι, χωρίς καμιά εχθρότητα, έμεινα κοντά σ'αυτόν τον τελευταίο, μέχρις ότου πέθανε.
ενδιαμέσως, μάθαινα νέα για τον αγαπημένο μου πατέρα σέργιο. η γυναίκα του δεν πήγαινε καλά. υπήρχαν αγκάθια ανάμεσα στους ρώσους του πατριαρχείου κωνσταντινούπολης, τους ρώσους του πατριαρχείου μόσχας και τους ρώσους του έκπτωτου πατριαρχείου της διασποράς. όλοι είχαν καλά και λιγότερα καλά κομμάτια. ήταν γνωστό ότι κοντά στον κριβοσέιν υπήρχαν κατάσκοποι, μα ο κριβοσέιν ήταν ένας άγιος. όταν έμαθα ότι η πρεσβυτέρα του πατρός σεργίου κονοβάλωφ κοιμήθηκε, έτρεξα να το πω στον πατέρα βασίλειο, τον αρχιεπίσκοπο του πατριαρχείου μόσχας. πήγε στο εκκλησάκι όπου έγινε η κηδεία, και αρχιεπίσκοπος ων, και πολύ ηλικιωμένος, στάθηκε μέσα στο πλήθος σε όλη την ακολουθία...
ήταν μια υπέροχη κίνηση.
ο πατήρ σέργιος συνέχισε το έργο του. τον είχα χάσει τελείως. μάθαινα αραιά και που νέα για τα παιδιά του.
τα χρόνια πέρασαν και το 2000 πήγα στο παρίσι. ρώτησα το δωδεκάχρονο γιο μου τότε, σε ποια εκκλησία ορθόδοξη θα ήθελε να πάμε. βάλαμε το χάρτη κάτω, και διαλέξαμε μια κοντά στην αψίδα του θριάμβου. ρώσική ήταν, αλλά τι πείραζε; φτάνοντας εκεί διαπιστώσαμε πως ο επίσκοπος στον οποίον ανήκε αυτή η εκκλησία ήταν ο πατήρ σέργιος κονοβάλωφ! συγκινήθηκα! έλειπε σε ταξίδι. του άφησα ένα κομμένο χαρτάκι με την αγάπη μου και τη διεύθυνσή μου. μου έγραψε ένα μακροσκελές γράμμα.
δεν του απάντησα ποτέ. λίγους μήνες μετά κοιμήθηκε εν ειρήνη, και φαντάζομαι ευφραίνεται μέχρι σήμερα και άφησε στη μνήμη όσων τον γνώρισαν την καλοκαρδοσύνη, την ταπείνωση, τη χάρη και τους κόπους ενός ορθόδοξου ανθρώπου της δύσης...
συγχωρέστε με για την πολυλογία.
αλλά το θέμα των ορθοδόξων στη δυτική ευρώπη με αγγίζει ιδιαίτερα, γιατί πέρασα είκοσι χρόνια κοντά τους.
Κάθε λέξη σας έχει τόσα νοήματα! Και βέβαια δίνω πολύ μεγάλη σημασία σε όλες τις λέξεις σας. Ξέρω βέβαια οτι έχουν πάντα πολλούς αποδέκτες, όπως και πολλές αφετηρίες. Με αγγίζουν βαθιά, όπως και πολλούς άλλους. Αυτή δεν είναι η δουλειά των λέξεων? Τα ταξίδια σας είναι σπουδαία. Είμαστε τυχεροί που μας παίρνετε παρέα καμμιά φορά..
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Άμπθα, Καλή μας Ελένη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε πολλή μεγάλη χαρά και ικανοποίηση διάβασα τον σχολιασμό, απ' τον οποίο ρέει αδόλευτη η καλή σου ψυχούλα, αλλά κι εμπειρίες, οι οποίες αξίζει να διακοινώνονται, ώστε να διδασκόμαστε απαξάπαντες οι συνοδίτες του ταπεινού ετούτου Ιστολογίου.
Σπουδαίες οι μορφές των Πατέρων Σεργίου και Βασιλείου, που αποτυπώνεις, με μεγάλη Καρδιά και ανυστερόβουλη Ψυχή. Κάτι τέτοιες προσωπικότητες δικαιώνουν την έννοια του Προσώπου και όντως καταξιώνονται δίπλα στον Θρόνο της Θείας Χάριτος. Έστω κι αν δεν τους καταγράψει η τρέχουσα ανθρώπινη (κι εν πολλοίς υστερόβουλη κι επίπλαστη) Ιστορία, ανήκουν στην όντως Αιωνιότητα! Τι μεγάλη Χάρις!
Ας έχουμε την ευχή τους!
Όποτε θέλεις κι έχεις όρεξη, είμαστε ανοιχτοί να μάς διδάσκεις με τον ευθύβολο λόγο σου, ο οποίος συνήθως αποφέρει φως εκ του φωτός των πολλαπλών σου εμπειριών και γνώσεων.
Ζήθι, Καλή μας Ελένη, και πρόσω ηρέμα!
@ Αριάδνη Δήμου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλ' αυτά που γράφεις με γεμίζουν πλείστες ευθύνες. Διότι στην καθημερινότητα του λόγου μας, δεν φροντίζουμε ανά πάσα στιγμή τις Λέξεις, παρότι τις σέβομαι και αυτές και τη σημειολογία τους.
Αν, λοιπόν, δίνεις τόση σημασία στις Λέξεις μου, τότε πρέπει να προσέχω -μάλλον- περισσότερο. Για να μην εκτεθώ, όχι τίποτε άλλο... Χα, χα... Ή, μήπως και η Έκθεση, είναι μες στο πλαίσο της Λειτουργίας των Λέξεων;;;;
Aγαπητέ μου Π.Κ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι αναρτήσεις σου για τον ορθόδοξο μοναχισμό στη Γαλλία βλέπω ότι προκαλούν έναν ειλικρινή και εποικοδομητικό για όλους μας διάλογο κι αυτό είναι το ζητούμενο.
Ειδικά το εκτενές σχόλιο της Άμπθα, μας δίνει πολλές αφορμές για προβληματισμό.
Για την παρουσία της Ορθοδοξίας στην Ευρώπη, για την ισχυρή παρουσία της Ρωσικής Ορθοδοξίας εκεί με φωτισμένες προσωπικότητες.
Στην Ελλάδα πάντα περιχαρακωμένοι στα αυτονόητα, αγνοούμε το "πάσει τη κτίσει".
Σ' ευχαριστούμε που μας το υπενθυμίζεις με τόση ενάργεια.
@ Παν. Ανδριόπουλε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο σύγχρονο θανάσιμο αμάρτημα των Ελλήνων είναι ο ελλαδισμός τους, όπερ σημαίνει φόρεμα παρωπίδων διηνεκώς, βαυκαλιζόμενοι μάλιστα ότι είναι οι πρώτοι και μόνοι του Κόσμου μας.
Το χειρότατο συμβαίνει όταν ετούτο βιώνουν οι λεγόμενοι ΕλληνΟρθόδοξοι. Τότε... κλάψτα και άστα. Ένα τουρλού τουρλού ιδεοληψιών και φανατισμών κι επάρσεων, άνευ ουσίας και περιεχομένου.
Τα ζούμε, δυστυχώς και θα τα ζούμε, αγαπητέ φίλε...
Τώρα, σοβαρά: μην προσέχετε τί λετε, γιατί σας βάζει ο Θεός ΤΙ να πείτε...πράγμα πολύ...συνηθισμένο, αφού το...έχει ξανακάνει και με Άλλους! Διότι αν αρχίσετε να προσέχετε περισσότερο..δεν θα γράψετε και τίποτα στο τέλος! Δυστυχία μου!! Εδώ το θέμα είναι να καταλάβουμε και τίποτα εμείς εδώ πέρα με το IQ...ραδικιού...!
ΑπάντησηΔιαγραφήτου πατρός βασίλειου κριβοσέιν κυκλοφορεί στα ελληνικά το βιβλίο του για τον άγιο συμεών τον νέο θεολόγο, που λέγεται 'μέσα στο φως του χριστού'.
ΑπάντησηΔιαγραφήείστε πολύ καλός, π.κ., που δεχόσαστε τα σχόλιά μου. αφού μου το επιτρέπετε θα επανέλθω.
είναι πάντως μεγάλη και λυπηρή αλήθεια ότι είμαι μια αμαρτωλή. δε θέλω απάντηση περί αυτού, απλώς δε θα μπορούσα να μην το γράψω:)
θα τα ξαναπούμε,
σας φιλώ!
@ Αριάδνη Δήμου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν και έχω τις ενστάσεις μου, κάνω υπακοή, διότι Θεός είναι, ό,τι θέλει κάνει! το δε "πνεύμα όπου θέλει πνει"!
υ.γ. 1: Εεεε, όχι και IQ ραδικιού... Είπαμε...
Καλημέρα!
υ.γ. 2: Θα σάς λείψω τρεις ή τέσσερις μέρες προς Μεσσηνία μεριά. Ευτυχείτε, λοιπόν! Εννοείται, το στερητικό σύνδρομο του Ιστολογείν ήδη ενεφανίσθη!...
@ Καλότατη Άμπθα μας,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ για την καλή πληροφορία περί π. Βασιλείου Κρισοβέιν. Θα φροντίσω τα σχετικά!
Στην διάθεσή σου πάντοτε ο χώρος μας! Σαν στο σπίτι σου, ειλικρινά!
Εις το επανεπικοινωνείν!
Καλήν ημέραν!
Σύμφωνα με τη θεωρία "των ταξιδιών" που όλο και περισσότερο μ αρέσει, όλοι θα "ταξιδεύουμε" αενάως.. Να περάσετε πολύ καλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήαγαπητέ π.κ, ανάρτησα σήμερα ένα κείμενο με τίτλο 'για τις φιλίες δύο, η κατά χριστον σαλή φίλη μου αντρέ', είναι η ζωή μιας βελγίδας που έγινε ορθόδοξη. το εμπνεύστηκα από εδώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήτην καλημέρα μου σε όλους!
@ Άμπθα Ελένη μας,
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα το δω με πολλή χαρά! Ευχαριστώ για την ευγένεια της ενημέρωσης. Πάντα φχαριστιέμαι να πίνω τους χυμούς της σκέψης σου!
Καλημέρες ανταποδίδω και προσευχές!
@ Αριάδνη Δήμου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατόπιν εορτής (του ταξιδίου, εννοώ), ναι, παρότι περάσαμε καλά! Στο τέλος όμως... ξινό μάς βγήκε. Αστα να πάνε...
Καλημέρα!
για πες, γιατί ξινό; τι συνέβη; το έχεις γράψει κι εγώ η χαζή δε διαβάζω;
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Άμπθα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα δοθεί η ευκαιρία να τα πούμε κάποια στιγμή τηλεφωνικά, ευελπιστώ!
Στο μεταξύ διάβασα τα της Αντρέ, της μη-σαλής φίλης σου, και συγκινήθηκα πάλι λυτρωτικά!